Η εικόνα των εκπαιδευτικών στη σημερινή ελληνική κοινωνία

[green ice]

Αν είσαι μικρός σε ηλικία χρειάζεται τριπλάσιος κόπος ,για να έχεις την προσοχή τον μαθητών σου κ κρατάς μερικά τυπικά  πραγματάκια που φαίνονται ψεύτικα αλλά παιδιά  σώζουν!Τα σημερινά παιδιά παίρνουν εύκολα θάρρος κ ψάχνουν ευκαρία ,για να σε τρέξουν .Προσοχή!!Για το καλό τους θα είμαστε κ λίγο απρόσιτοι όταν χρειάζεται.

[PDE ads]

[bikini]

Αν είσαι μικρός σε ηλικία χρειάζεται τριπλάσιος κόπος ,για να έχεις την προσοχή τον μαθητών σου κ κρατάς μερικά τυπικά  πραγματάκια που φαίνονται ψεύτικα αλλά παιδιά  σώζουν!Τα σημερινά παιδιά παίρνουν εύκολα θάρρος κ ψάχνουν ευκαρία ,για να σε τρέξουν .Προσοχή!!Για το καλό τους θα είμαστε κ λίγο απρόσιτοι όταν χρειάζεται.

Θα συμφωνήσω! 
Πάντως, εμένα αυτό το "κυρία"... μου αρέσει... 

(Και δεν έχω φτάσει τα 30! Πού να κοντεύω και στη σύνταξη!    )

[green ice]

Γλυκεια μου (μπου χα χα).Αs ηταν ma cherie,τουλαχιστον
Ενταξει ρε παιδια,αλλα και αυτο το κυριε/κυρια δεν συνηθιζεται με τιποτα
Το καλυτερο ειναι απλα να σου απευθυνονται νομιζω χωρις τιτλους τιμης και τα ρεστα.Το παιχνιδι της επικοινωνιας δεν κρινεται απο αυτα ευτυχως.

Σου φαίνεται ότι δε συνηθίζεται με τίποτα ,γιατί έχουν χαθεί οι ρόλοι στις μέρες μας.Όλοι νομίζουν ότι μπορούν να είναι τα πάντα κ δεν εκτιμούν εύκολα ,γιατί δεν υπάρχει δυσκολία,όλα τα παιδιά τα έχουν χωρίς κόπο.Ο μαθητής ειναι μαθητής κ πρέπει να μείνει...με τόση τηλεόραση όμως πως να καταλάβει ότι δεν είναι  τελικά superman  ,να είναι ταπεινός κ  να ντρέπεται λίγο τους μεγαλύτερους κ ειδικά τον δάσκαλο του.

[bikini]

Γλυκεια μου (μπου χα χα).Αs ηταν ma cherie,τουλαχιστον
Ενταξει ρε παιδια,αλλα και αυτο το κυριε/κυρια δεν συνηθιζεται με τιποτα
Το καλυτερο ειναι απλα να σου απευθυνονται νομιζω χωρις τιτλους τιμης και τα ρεστα.Το παιχνιδι της επικοινωνιας δεν κρινεται απο αυτα ευτυχως.

Κι όταν θέλουν να σε φωνάξουν; Πώς θα σε φωνάξουν;;;

Για να επανέλθουμε, πάντως, και στο θέμα μας, αν και νομίζω ότι δεν έχουμε ξεφύγει, αυτή η αρνητική εικόνα που καλλιεργείται στην κοινωνία για μας τους εκπαιδευτικούς έχει να κάνει και με την ηλικία μας.
Όλο και μικρότεροι μπαίνουμε στα δημόσια σχολεία.
Κακώς, αλλά οι γονείς είμαι σίγουροι ότι σκέφτονται "τι να κάνει αυτή στην κόρη μου; Ούτε 30 δεν είναι, τι ξέρει από παιδιά και από μάθημα;"

[PDE ads]

[elranna]

Και που να 'σαστε στην Κρήτη, όπου το κυρία γίνεται τσερια... Αυτό όταν το πρωτάκουσα, έμεινα ελαφρώς, αλλά μετά το συνήθισα και μου άρεσε! 

Δεν ξέρω, το κυρία μου χτυπάει στ'αυτιά, ειδικά όταν το ακούω έξω από το σχολείο. Να είμαι αμέριμνη με φίλους και να πίνω καφέ και να ακούγεται μια τσιρίδα από το πουθενά "Κυρίίίίίίίίίιία". Πάντως, καλό είναι αυτό, τουλάχιστον δεν κάνουν ότι δεν με βλέπουν  Νομίζω αυτό που κάνουν κάποιοι από τους δικούς μου, μισό ενικό/μισό πληθυντικό (ποτέ βέβαια ενικό μέσα στην τάξη! Στο διάλειμμα πάντα!) είναι καλό. Δείχνεί ότι έχουν μια οικειότητα αλλά όχι τόση ώστε να νιώθουν 100% άνετα να μου μιλήσουν στον ενικό. Δύσκολο θέμα για τους νέους καθηγητές αυτό πάντως.

Bikini, πάντα μπαίνανε νέοι καθηγητές στα δημόσια. Τα τελευταία 20 χρόνια είναι που δημιουργήθηκε το πρόβλημα της αδιοριστίας. Η μαμά μου διορίστηκε με το που πήρε πτυχίο, δεν ήταν καλά καλά 23 όταν μπήκε να κάνει μάθημα σε Γ' λυκείου, σε θηλέων τότε. Μεταξύ μας κιόλας, οι νέοι άπειροι, οι μεγάλοι βολεμένοι, αμάν πια, από πουθενά δεν την πιάνεις αυτή την κοινωνία. Άμα θέλει να μας βριζει, ας μας βρίζει για κάτι που κάναμε, όχι για πράγματα που φαντάζεται. Δεν θα απολογηθώ για πράγματα που θεωρώ φυσιολογικά και αυτονόητα.

[bikini]

Πέθανα μ' αυτό το... τσερια!!!     

Τότε ήταν όλοι νέοι.
Κάποια στιγμή αυτοί οι νέοι μεγάλωσαν και επικρατούσαν στο σχολείο.
Τώρα τείνουν να επικρατούν οι νεότεροι.
Από αυτή την άποψη λέω ότι δεν μπορεί να συνηθίσει το μάτι των γονιών το μικρό καθηγητή... 

[Ritalamp]

Να θυμίσω ότι το σχολείο παλιότερα ήταν πολύ πιο αυταρχικό και οι γονείς του σήμερα ήταν τότε μαθητές. Συνεπώς νομίζουν πολλοί ότι συνεχίζουν την εφηβική τους επανάσταση με το να καταφέρονται εναντίον των εκπαιδευτικών, όταν στην πραγματικότητα υπονομεύουν το δέσιμο του παιδιού τους με το σχολείο και τον εκπαιδευτικό και άρα την προσπάθειά του για γνώση. Άσε που κάποτε δε διανοείτο κανείς να πει κάτι εναντίον του σχολείου, ενώ τώρα έχουν χαλαρώσει πιο πολύ τα πράγματα.

όσο για τη σχέση με τους μαθητές, παρότι είμαι πολύ αυστηρή (αν και με χιούμορ)έχω τσιμπήσει και καμιαδυό προτάσεις γάμου μέσα στην τάξη από μερικούς.  (ηλικίας 3, 4, 5 ετών. Μετά κάτι παθαίνουν και το ξανασκέφτονται ). Τα πρώτα μου παιδιά είναι τώρα είναι 14 ετών και έμαθα ότι καναδυό ακόμα με μνημονεύουν με καλά λόγια. Κάποια πιο πρόσφατα (νήπια προ τετραετίας) με αναζήτησαν πολλές φορές στο δημοτικό. Στο δρόμο βέβαια κοκκινίζουν και ντρέπονται, αλλά μου είναι αρκετό που με αναγνωρίζουν (αν και δεν έχω τα μωβ και φούξια μαλλιά που είχα τότε και με λέγανε μικρό πόνυ)

[elranna]

Bikini, έχεις απόλυτο δίκιο.

Αυτό που προσπαθώ να πώ είναι ότι καθημερινά όσοι μπαίνουμε σε τάξη, βιώνουμε τα καθημερινά μας άγχη. Μια το θέμα της ασφάλειας των παιδιών (σήμερα τα δικά μας έπρεπε να κρεμάσουν το πανό της 5ήμερης από την ταράτσα, πρέπει να έπαθα 8 καρδιακά, χώρια τα δυναμιτάκια/καπνογόνα), μια τα μαθήματα, βγαίνει δεν βγαίνει η ύλη και άντε η ύλη βγήκε, αυτά τη μάθανε; Ιδού το άγχος. Και βαθμολογίες και απουσίες, ποιος μένει, ποιος δε μένει, ποιανου οι γονείς χωρίζουν, να το προσέξουμε το παιδί και όλα όσα συναντάμε στην καθημερινότητα μας. Και όχι το ένα πρόγραμμα που τρέχει, άσε αυτοί που δεν είμαστε μόνιμοι, πότε θα μονιμοποιηθούμε με το καλό, χώρια τα όσα προσωπικά μπορεί να έχει ο καθένας. Πολύ αγχωτική η δουλειά μας τελικά. Και μέσα σε όλα αυτά, ξαφνικά βρεθήκαμε και με το άγχος πώς θα μας δει και η κοινωνία. Και καλά, να είναι θέμα ουσίας, να το καταλάβω. Να είναι θέμα εικόνας ή ηλικίας ; Νιώθω λίγο "αμ κερατάς, αμ δαρμένος", που λέει και η λαϊκή ρήση. 

[elum]

Κορίτσια, να βλέπετε ριάλιτυ, βοηθάνε στην κατανόηση των διαφόρων κοινωνικών θεμάτων που συναντώνται (και) στο σχολείο.

[bikini]

Δεν έχεις καθόλου άδικο, elranna.

[para5]

Το ότι είμαστε μόνιμοι δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε άγχος για τη δουλειά. Υπάρχουν τόσα θέματα καθημερινά στη δουλειά του εκπ/κού που είναι λογικό να είναι επιφορτισμένος με πολύ άγχος. Αυτό δικαιολογεί και το ότι ο κλάδος έχει μεγάλη θνησιμότητα, πολύ μεγαλύτερη από άλλα επαγγέλματα.

ΟΚ δεν έχουμε το άγχος της απόλυσης, αλλά για έναν μόνιμο αυτό είναι μια πάγια κατάσταση που άπαξ και τη συνηθίσει, δεν τη σκέφτεται ιδιαίτερα. Θέλω να πω δηλαδή πως οι μόνιμοι δεν ξυπνάμε κάθε πρωί με ένα πλατύ χαμόγελο, μόνο και μόνο επειδή είμαστε μόνιμοι. Η μονιμότητα δεν παίζει ιδιαίτερο ρόλο στα θέματα που προκύπτουν καθημερινά στο σχολείο. Όταν π.χ. γίνεται σύλλογος, μπορείς να πεις, "Συγγνώμη, αλλά εγώ είμαι μόνιμος, και θέλω να πάω για καφέ"; Ή όταν υπάρχει πρόβλημα με έναν μαθητή, θα σκεφτείς, εγώ είμαι μόνιμος και θα βρω την καλύτερη λύση;

[w1red]

Εδώ να προσθέσω και την δικιά μου εμπειρία. Όταν κάποτε ήμουν μαθητής, είχαμε έναν καθηγητή ο οποίος ερχόταν στο σχολείο με μια πανάκριβη Mercedes. Όλα τα παιδιά φυσικά είχαν μεγάλο ενδιαφέρον γι' αυτόν, να μάθουν για την ζωή του κτλ. Επίσης τον συμπαθούσαν πολύ, ο ίδιος από ότι μας είπε ήταν παντρεμένος με μια ζάμπλουτη και στο σχολείο ερχόταν από χόμπι. Ήταν πάντα άνετος και γελαστός. Το ίδιο άνετος και γελαστός όμως ήταν ακόμη ένας εκπαιδευτικός, ο οποίος ερχόταν στο σχολείο με ποδήλατο. Τα παιδιά δεν αναρωτήθηκαν το πως και το γιατί, απλά τον κορόιδευαν, τον έλεγαν τρελό κάθε φορά που τον έβλεπαν και μιλούσαν υποτιμητικά γι' αυτόν (σε σχέση με το ποδήλατο του, αλλά και αργότερα όλο και κάποιο "κουσούρι" θα του έβρισκαν μετά από εντατικό ψάξιμο). Όταν πήγαινα να πω.. "ρε παιδιά ηρεμήστε, δεν είναι έτσι τα πράγματα κτλ" με έπαιρναν από τα μούτρα.Τον αντιμετώπιζαν με τελείως διαφορετικό τρόπο. Εγώ μιας και ενδιαφερόμουν και για τα δύο μαθήματα, παρατήρησα πως ο δεύτερος με το ποδήλατο ήταν στην ουσία πολύ καλύτερος στο μάθημα του και με τα παιδιά. Τα συμπεράσματα δικά σας.
ΥΓ. Μεγαλώνοντας έμαθα πως και ο δεύτερος είχε αρκετά λεφτά, απλά είχε χόμπι το ποδήλατο, την υγιεινή ζωή. Η αλήθεια είναι πως η οικονομική άνεση, σχεδόν πάντα, αφήνει ένα χαμόγελο αισιοδοξίας στους ανθρώπους που την έχουν.. Τα συμπεράσματα δικά σας.

[karxarias29]

Πολύ ενδιαφέρον θεματάκι
Παραθέτω κάποια στοιχεία και ... τα συμπεράσματα δικά σας ...κατά w1red
1. Χαϊλίκι σχολείο της πόλης μου που μαζεύει την αφρόκρεμα των μαθητών, γιατί πιάνει τις πλούσιες περιοχές της. Εννοείται καινούργια οργανική θέση ούτε για πλάκα! Κάθε χρόνο, λοιπόν, γίνεται σκοτωμός για το ποιος θα πάρει όχι απλώς την κατεύθυνση, αλλά και συγκεκριμένο τμήμα της κατεύθυνσης. Γιατί άραγε;
α) κόπτονται να κάνουν μάθημα;
β) συμπαθούν το συγκεκριμένο τμήμα;
γ) μην ο Καλύβας έρχεται μην ο Λεβεντογιάννης;....
Μηδέ ο Καλύβας έρχεται ... κλπ. Ο λόγος είναι απλός. Κάνουν στο μισό τμήμα ιδιαίτερο!!
2. Ατάκα παλιάς καθηγήτριας του εν λόγω σχολείου στα παιδιά για τα θέματα του ΑΣΕΠ του 2007 "Μα, για όνομα του Θεού, είναι θέματα αυτά για φιλολόγους; Αυτά τα κάνετε εσείς στα Αρχαία γενικής παιδείας  (αναφερόταν στην ερώτηση από τον Επιτάφιο). Μα τι να πω , τι επίπεδο σήμερα Θεέ μου!!"... είναι αυτό που λέμε συναδελφική αλληλεγγύη
...και διάφορα τέτοιου είδους...
Σαφώς και τα παραπάνω μπορεί να αποτελούν μεμονωμένες περιπτώσεις, όμως νομίζω ότι δείχνουν εύγλωττα την απαξίωση του ίδιου του εκπαιδευτικού και κατ' επέκταση και του εκπαιδευτικού του έργου. Όταν, λοιπόν, εμείς οι ίδιοι έχουμε αυτές τις απόψεις, τι περιμένουμε και προσδοκάμε ότι θα σκέφτεται η κοινωνία για μας;