Εκπαιδευτικός σε τάξη που φοιτά το παιδί του

[emmaki]

Από εκεί και πέρα, ΔΕΝ μπορεί να γίνει κάτι άλλο.....Πέρα από έγγραφη ενημέρωση του προϊσταμένου (με ημερομηνίες και περιστατικά) ώστε το σχολείο να είναι καλυμμένο σε περίπτωση που κάτι συμβεί....Πράγμα που σίγουρα δεν ηρεμεί τους υπόλοιπους γονείς.....

Αυτό ξαναπέστο....... Καλά, κι αν οι γονείς μπροστά στο να "στιγματιστεί" το παιδί τους (όπως πιστεύουν) επιλέξουν να μην χρησιμοποιήσουν τη βοήθεια που τους προσφέρεται; Καταστρέφουν και το δικό τους παιδί αλλά και άλλα δεν ξέρω πόσα που θα είναι τα αυριανά θύματα!

Τέλος πάντων, ευχαριστώ πολύ για τη βοήθειά σου, Emmaki. Ελπίζω πραγματικά οι γονείς να πάρουν τη σωστή απόφαση για το παιδί τους αλλά και για τα υπόλοιπα και να μη φερθούν εγωιστικά.......

Σε αυτό, δυστυχώς, δεν μπορεί κανένας να κάνει τίποτα.....

Ξέρεις σε πόσα παιδιά καθημερινά δίνονται γνωματεύσεις και οι γονέις δεν τις δέχονται; Και δεν τις δέχονται είτε γιατί δυσκολεύονται να δεχτούν ότι το παιδί τους δεν είναι τέλειο (κατανοητή η απογοήτευση τους αυτή, κανένας γονιός δεν μπορεί να φανταστεί ότι έχει ένα παιδί που δεν είναι καλύτερο από τον ίδιο), είτε γιατί δεν τους είπαμε αυτό που θέλουν να ακούσουν (κυρίως στη δευτεροβάθμια και κυρίως για δυσλεξία)....
Το θετικό είναι ότι πολλοί γονείς, όταν περάσει η διαδικασία του πένθους (γιατί για πένθος πρόκειται) και φτάσουν στο τελευτάι στάδιο, αυτό της αποδοχής, επανέρχονται και υπογράφουν.....

Μακάρι στη δική σας περίπτωση να πάνε όλα καλά και να βοηθηθέι πρώτα το παιδί που χρήζει παρέμβασης και μετά και όλα τα υπόλοιπα....

[PDE ads]

[SOFIAV]

SOFIAV καλωσήρθες. Σε παρακαλώ μετέτρεψε το μήνυμά σου και τον τίτλο του θέματος σε πεζά γράμματα, διότι αλλιώς θα διαγραφεί όλο το θέμα. Ευχαριστώ.

Ευχαριστώ πολύ και συγνώμη, δεν το γνώριζα!

[kyra_daskala]

Καλησπέρα σας! Γνωρίζει κάποιος αν στέκει  νομοθετικά το να μην μπορεί ένας δάσκαλος να πάρει την τάξη στην οποια ειναι μαθητής το παιδί του? Ευχαριστώ εκ των προτέρων!!!

Eπανέρχομαι στο αρχικό ερώτημα...

Δεν υπάρχει νομοθεσία που να απαγορεύει την ανάληψη τάξης αν φοιτά το παιδί σου. Υπάρχει μόνο μια παραίνεση να μην γίνεται για παιδαγωγικούς λόγους στην εγκύκλιο που ερχεται στην αρχή της σχολικής χρονιάς. Το τι συμβαίνει κάθε φορά εξαρτάται από το σύλλογο διδασκόντων.
Πάντως διάβασα πρόσφατα ένα εξαιρετικό άρθρο - έρευνα επί του θέματος στην alfavita http://www.alfavita.gr/artro.php?id=46917 από έναν σχολικό σύμβουλο.


@ Panickos Επειδή έχω ήδη βρεθεί δύο φορές στη δυσάρεστη θέση της δασκάλας, που έχει ένα μαθητή σαν αυτόν που περιγράφεις, δεν υπάρχει επαρκές νομικό πλαίσιο στο οποίο μπορούμε να κινηθούμε οι εκπαιδευτικοί.
Μια τέτοια αποκλίνουσα συμπεριφορά μπορεί να έχει πολλαπλές αιτίες, που αν δεν διορθωθούν δεν μπορεί να υπάρχει και αποτέλεσμα και στη συμπεριφορά του παιδιού. Ήδη και μόνο από την πληροφορία που προσφέρεις ότι το παιδί το κτυπούν στο σπίτι για να συμμορφωθεί, σου υπογράφω ότι όποια δράση και  να αναλάβει ο δάσκαλος του και το σχολείο δεν θα έχει αποτέλεσμα.

Όπως επίσης αν δεν ξεκινήσει κάποια είδους παρέμβαση, η συμπεριφορά του θα κλιμακώνεται.

Το τι μπορεί να γίνει εξαρτάται από την ευαισθησία του εκπαιδευτικού της τάξης και την ανταπόκριση που μπορεί να βρει από τις δομές του σχολείου αλλά και τους γονείς όλης της τάξης.
Να σου κάνω μια υποσημείωση ότι εκτός από το στιγματισμό που μπορεί αισθάνονται οι γονείς, το ίδιο μπορεί να συμβεί και στον εκπαιδευτικό, που δεν θέλει να φανεί ανεπαρκής στα μάτια της σχολικής κοινότητας και ζητά βοήθεια για να "κάνει καλά" ένα μαθητή του.

Στην πρώτη περίπτωση μαθητή μου ηλικίας 8 ετών και ενώ είχα δοκιμάσει ό,τι παιδαγωγική μέθοδο έχω διδακτεί, βρήκα ισχυρή αντίσταση από τη διεύθυνση του σχολείου ώστε να μην καλέσουμε τις αρμόδιες υπηρεσίες και στιγματιστεί το σχολείο. Η οικεία σχολική σύμβουλος μου είπε να ξαναδοκιμάσω ό,τι ήδη είχα κάνει για να εντάξω το μαθητή στη σχολική τάξη και όταν και εκείνη διαπίστωσε ότι δεν υπήρχε αποτέλεσμα χωρίς τη συνεργασία της μητέρας καθώς ό,τι χτιζόταν στο σχολείο, καταστρεφόταν στο σπίτι, μου έδωσε κλείδες παρατήρησης της συμπεριφοράς του παιδιού και καταγραφής επεισοδίων.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είχα παράπονα από τους γονείς καθώς όλοι γνωρίζαν την περίπτωση και συμπονούσαν το παιδί. Φρόντιζα όμως με προσωπικό κόστος να μην υπάρχει περίπτωση τραυματισμού άλλου παιδιού. Το κακό βέβαια δεν αργεί να γίνει .
Τελικά στο τέλος της χρονιάς πήραμε απόφαση για αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος. Εννοείται πως χρειαζόταν και η σύμφωνη γνώμη της μητέρας, η οποία πείστηκε   ότι το παιδί της θα ήταν καλύτερα σε ένα σχολείο χωρίς μεταναστόπουλα, καθώς αυτά έφταιγαν για τη συμπεριφορά του παιδιού της.
Οπότε ουσιαστικά το παιδί δεν βοηθήκε αλλά "ξεφορτώθηκε" το προβλημα το σχολείο και η συγκεκριμένη τάξη.

Στη δεύτερη περίπτωση (10 ετών) σίγουρα ο μαθητής μου είχε καποιου είδους αυτισμό και ίσως οριακή νοημοσύνη. Το σχολείο δεν μπορεί να αναγκάσει τους γονείς να πάνε στο ΚΕΔΔΥ και ενώ διαβεβαίωσαν ότι το παιδί πήγε στο γιατρό και τα βρήκε όλα φυσιολογικά  δεν έφεραν πότε γνωμάτευση στο σχολείο. Οι αντιδράσεις ήταν έντονες από τους γονείς και από ό,τι διαπίστωσα όταν πήγα στο σχολείο ήδη 6 συμμαθητές του είχαν αλλάξει σχολείο. Το παιδί στοχοποιήθηκε, η κακή και συχνά προκλητική συμπεριφορά των συμμαθητών του δικαιολογήθηκε και η αντιμετώπιση ήταν το κατσάδιασμα και το ξύλο.
 Όταν παρατήρησα τα προβλήματα της τάξης, με τη σύμφωνη γνώμη του συμβούλου, άφησα πίσω το γνωστικό κομμάτι και δουλέψαμε τα συναισθήματα, την αυτοεκτίμηση και τη σχολική βία. Αυτό που κατάφερα ήταν να δημιουργούνται λιγότερες αιτίες για προστριβή και κακή συμπεριφορα του μαθητή μου καθώς πλέον και η πλειοψηφία των  συμμαθητών του δεν τον προκαλούσαν και υπήρχαν παιδιά που λειτουργούσαν ως προστάτες του. Γράφω η πλειοψηφία, διότι δυστυχώς δεν κατάφερα να πείσω όλους τους γονείς να δώσουν μια ευκαιρία σε αυτό το παιδί.
Είχα θετική ανταπόκριση από το παιδί, μια καλή σχέση με τη μαμά του, καθώς κατάφερα να με δει ως σύμμαχο και υπήρξαν ελάχιστα επεισόδια, τα οποία ίσως και να είχα αποφύγει αν μπορούσα να παρέμβω σε όλους τους συναδέλφους, που ερχόντουσαν σε επαφή με το μαθητή μου.

Δεν ξέρω κατά πόσο μπορούν να βοηθήσουν οι παραπάνω εμπειρίες μου στην περίπτωσή σας. Αλλά σίγουρα οι απειλές για ένδικα μέσα κτλ δεν βοηθούν.
Θα το ξέρεις πολύ καλά ως εκπαιδευτικός ότι δεν μπορούμε να χαρακτηρίζουμε μαθητές και να βγάζουμε συμπεράσματα για το αν έχουν κάποια μαθησιακή δυσκολία και να πράττουμε χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των γονιών.
Μπες στη θέση των άλλων γονιών, που δέχονται τον καταιγισμό αρνητικών σχολιών, και αναλογίσου πόσο δύσκολο τούς είναι να πάρουν τις σωστές αποφάσεις, όταν αισθάνονται ότι βάλλονται.