0 μέλη και 2 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
To πρώτο άρθρο μιλά για την επιλεκτική αξιοποίηση του εσπα και μάλιστα για σκοπό μη καθαρά προνοιακό, όπως ήθελε να λειτουργεί το ολοήμερο (βοήθεια παιδιών κατωτέρων κοινωνικών στρωμάτων), αλλά εκπαιδευτικό. Και η εκπαιδευτική διάσταση όμως αλλοιώθηκε εξ αιτίως εγγενών προβλημάτων (τί διδάσκονται τα παιδιά; ό,τι κάνουν και στο πρωινό;), αλλά και πρακτικών προβλημάτων που προέκυψαν: τα παιδιά στιβάζονται σε χώρους μη λειτουργικούς, οι μικρότερες τάξεις (κοινώς τα ζουζούνια) είναι η πλειοψηφία ..., τα παιδιά είναι εξαντλημένα, οι γονείς οι μη εργαζόμενοι ζητούν τελικά άλλη ώρα αναχώρησης κτλ...Τα αποτέλεσμα είναι αντί να έχουμε το "νέο σχολείο'' εμπλουτισμένο με δραστηριότητες ψυχοπαιδαγωγικά συμβατές , να έχουμε μια σχολειοποίηση του ελεύθερου χρόνου και τελικώς ιδρυματοποίηση. Κυρίως όταν πρόκειται για τα λεγόμενα 'δύσκολα' παιδιά, οι γονείς τα παρκάρουν ή τα 'ξεφορτώνονται' κοινώς, και η δασκάλα ή νηπιαγωγός καλείται να βγάλει το φίδι από την τρύπα.Το ερώτημα:Δεχόμαστε ότι εξυπηρετούνται οι εργαζόμενες μητέρες, (αν και σε βάρος άλλων εκπαιδευτικών και προνοιακών αναγκών), αλλά γιατί να δίνεται το δικαίωμα και σε μη εργαζόμενες; Γιατί κουράζονται με τα παιδιά τους να τα έχουν στο σπίτι;
Στο δικό μου σχολείο πάντως διορισμένοι δάσκαλοι δεν προλαβαίνουν από τα πολλά ιδιαίτερα!!!