Για την κρίση φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι

[atem]

Το δημόσιο έχει δύο βασικά χαρακτηριστικά το πρώτο είναι η μονιμότητα - ασυλία και το δεύτερο ο διορισμός με κομματικά- πελατειακά κριτήρια.
Πίσω από κάθε χαρακτηριστικό κρύβονται δύο ιδεολογίες: η φασιστική δεξιά της δεκαετίας του 50 που είχε ως ιδεολογικό πυρήνα τον κρατισμό την ισχύ δηλαδή του κράτους έναντι της κοινωνίας και η κουμουνιστική αριστερά της δεκαετίας του 70 που έχει ως ιδεολογικό πυρήνα τον ολοκληρωτικό έλεγχο της κοινωνίας μέσω του κρατικού μηχανισμού.
Και οι δύο προσεγγίσεις συγκλίνουν ως προς τις μεθοδεύσεις και το αποτέλεσμα.
Και στις δύο υπάρχει η περιφρόνηση της δημοκρατίας και των συνακόλουθων εννοιών της ισονομίας, αξιοκρατίας και κοινωνικής λογοδοσίας που πρεσβεύει.
Να μιλήσω απλά μέσω παραδειγμάτων, δύο κυρίων, που γνωρίζω προσωπικά
Ο πρώτος κύριος πλησιάζει πλέον τα 90 έτη. Διορίστηκε στον ΟΤΕ την δεκαετία του 50 μετά την θητεία του σε παρακρατικές στρατιωτικές ομάδες της περιόδου του εμφυλίου.
Ήταν αγράμματος, δεν είχε αποφοιτήσει το δημοτικό.  Το αντικείμενο της δουλειά του ήταν να «κτυπά σφραγίδες». Δεν εξελίχθηκε επαγγελματικά ή επιμορφώθηκε σε νέες τεχνολογίες την 30κονταετία που «εργάστηκε» ,πήρε εφάπαξ κατά την συνταξιοδότηση και ένα οικόπεδο την δεκαετία του 70 δώρο του κράτους για τους υπαλλήλους του οργανισμού σε «καλή περιοχή» μαζί με συναδέλφους του.  Έζησε περιόδους που η εργασία ήταν θέμα μεταναστευτικής πολιτικής… όντας ο ίδιος σε καθεστώς ασφάλειας και κοινωνικής καταξίωσης… αλλά και περιόδους που η θέση στο δημόσιο είχε χάσει την αίγλη της…
Ο δεύτερος κύριος πλησιάζει πλέον τα 60 έτη. Διορίστηκε σε πανεπιστημιακό ίδρυμα αρχές δεκαετίας του 80. Ήταν υποστηριχτής του ΠΑΣΟΚ παρόλο που  ο πατέρας του ήταν χουντικός. Ήταν και αυτός απόφοιτος δημοτικού με 5. Μπήκε στο δημόσιο μετά από πίεση γιατί είχε «καλή»  δικιά του δουλειά στον ιδιωτικό τομέα, εννοείται στην παραοικονομία… παρόλο που είχε κάπως ξεθωριάσει  την εποχή εκείνη το στάτους του δημόσιου υπαλλήλου εντούτοις πάντα πρόβαλε σαν μια συνετή επιλογή, λιμάνι στα σκαμπανεβάσματα της ζωής…
Την 30κονταετία του την πέρασε μπροστά σε ένα γραφείο που κάποτε στολίστηκε με ένα personal computer περιβαλλόμενο ένα προστατευτικό νάϋλο που δεν αποκάλυψε ποτέ την νέα τεχνολογία … παράλληλα εργάστηκε και ως καφετζής αξιοποιώντας δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο στην διάρκεια της υποτιθέμενης εργασίας του…
Πρόσφατα βγήκε και αυτός σε σύνταξη εκμεταλλευόμενος τις διατάξεις για να προλάβει το μειωμένο εφάπαξ …
Έζησε σε περιόδους που το δημόσιο δεν ήταν πανάκεια αλλά , μετά το 2004 κυρίως , έγινε ξανά επίζηλο καταφύγιο…
Αμφότεροι ήταν φανατικοί, δεξιός ο πρώτος και πασοκ ο δεύτερος. Πραγματικοί πυλώνες τους κομματικού κράτους της εποχής τους…
Ο ρόλος τους μεταξύ των άλλων ήταν να ρουφιανεύουν τους συναδέλφους των που είχαν αντίθετες πολιτικά απόψεις και να στηρίζουν ποικιλοτρόπως το κόμμα τους μεσολαβώντας για διορισμούς και λοιπές εξυπηρετήσεις….
Γενικά και οι δύο επιβάρυναν ασκόπως τον προϋπολογισμό για 60 συναπτά έτη.
Και οι δύο υπήρξαν, στον μικρόκοσμό τους, ζωντανοί θρύλοι της αναξιοκρατίας  βοηθώντας την εμπέδωση της μέσω της γνωστικής σύγκρουσης που λέει και ο κομστρουβικτισμός στην εκπαίδευση…
Αλλά κυρίως, και οι δύο, ήταν δήγματα γραφής του τρόπου που ασκήθηκε η εξουσία στην χώρα,που δήθεν, γέννησε την δημοκρατία…

Ενταξει μωρε  μας τα εχεις πρηξει με το ΠΑΣΟΚ. Την ΝΔ που σιωπα σε καθε νεο μετρο τι εχεις να πεις;