Λόγια ΔΑΣΚΑΛΟΥ !!!

[humus]

Η αλογία υποστύλωμα της κομματοκρατίας

Tου Xρηστου Γιανναρα

Συμπερασματική κρίση προσωπική, υποκείμενη σε έλεγχο επαλήθευσης ή διάψευσης: Ο εφιάλτης βίας και καταστροφής που έζησαν οι ελλαδικές μεγαλουπόλεις, μετά το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου 2008, δεν μπορεί να θεωρηθεί συγκυριακός και απρόβλεπτος. Κυοφορήθηκε είκοσι εφτά ολόκληρα χρόνια, υπήρξαν σημάδια, με σχεδόν καθημερινή συχνότητα, της τερατογένεσης που προμηνυόταν. Στον εφιάλτη εκβάλλουν συγκεκριμένες πολιτικές πρακτικές τριών δεκαετιών.

Πρώτη, η λεγόμενη πολιτική «εκδημοκρατισμού» της παιδείας. Ο «εκδημοκρατισμός» αποτέλεσε τη συνεπέστερη μάλλον έκφανση του τάχα και αριστερού λαϊκισμού, μαζί και των μηδενιστικών «προοδευτικών» ιδεολογημάτων «αποδόμησης». Ταυτίστηκε στην πράξη ο «εκδημοκρατισμός» με την αξιωματική αρχή ότι στα παιδιά «όλα επιτρέπονται». Το σχολειό δεν είναι στίβος άσκησης που ετοιμάζει τη νεολαία να αναλάβει, με την ενηλικίωσή της, τις ευθύνες του πολίτη, όχι. Το σχολειό παραμυθιάζει τον ανήλικο ότι έχει κιόλας όλες τις προνομίες, όλα τα δικαιώματα του πολίτη χωρίς την παραμικρή υποχρέωση αντιπροσφοράς, χωρίς προϋποθετικά εχέγγυα υπευθυνότητας.

Η πολιτική «εκδημοκρατισμού» είκοσι εφτά χρόνια τώρα δεν διαμορφώνει πολίτες. Ετοιμάζει αντιστασιακούς σε μια φαντασιωδώς επερχόμενη χούντα. Η χούντα παραμονεύει παντού, κάθε αστυνομικός είναι χούντα, «μπάτσος, γουρούνι, δολοφόνος», χούντα είναι το συντεταγμένο κράτος, είναι κάθε τι δημόσιο: σχολικό ή πανεπιστημιακό κτίριο, τα δημόσια μέσα μεταφοράς, τα δωρεάν βιβλία, οι πινακίδες για την τροχαία κίνηση στους δρόμους, οι τοίχοι των σπιτιών που προσφέρονται για να «εκφράσουν» τα παιδιά την αντίστασή τους στην επαπειλούμενη καταπίεση.

Από την πρώτη τάξη του Δημοτικού η «προοδευτική» πολιτική ποτίζει τα παιδιά, είκοσι εφτά ολόκληρα χρόνια, με το αφιόνι της διεκδίκησης δικαιωμάτων τους. Τα μαθαίνει να συνδικαλίζονται, να απαιτούν αυτό που τους γυαλίζει με μεθόδους ωμού εκβιασμού: Με καταλήψεις των χώρων της σχολικής τους ζωής, δηώσεις, βανδαλισμούς, βάναυση συμπεριφορά απέναντι στον δάσκαλο και στον γονιό. Δεν ξέρουν τι θα πει σχολική «κοινότητα». Ξέρουν το «μαθητικό κίνημα», τη στράτευση στον γενιτσαρισμό των «κινητοποιήσεων». Δεν τους μίλησε ποτέ η πολιτεία για τη χαρά της ασκητικής που προϋποθέτει η μετοχή, η άμιλλα, το άθλημα των σχέσεων κοινωνίας. Δημοκρατία για τον μαθητόκοσμο στην Ελλάδα σημαίνει τον χαβαλέ της «αποχής», του αποκλεισμού κεντρικών δρόμων για να παραλύει η κυκλοφορία, σημαίνει να ηδονίζεσαι από τη μέθη ισχύος όταν μπορείς να βασανίζεις πολλούς.

«Ολα επιτρέπονται». Στα εννέα χρόνια της υποχρεωτικής εκπαίδευσης όλοι οι μαθητές είναι αυτονόητο να προάγονται, κανένας δεν επαναλαμβάνει μια τάξη. Ο θεσμός των μετεξεταστέων, της βαθμολογίας, της γραπτής δοκιμασίας είναι γραφικές τυπικότητες, τα παιδιά μαθαίνουν να τις περιφρονούν. Φτάνουν στο γυμνάσιο ή το τελειώνουν και πολλοί μαθητές δεν ξέρουν τις στοιχειώδεις αριθμητικές πράξεις ή και να ορθογραφήσουν το όνομά τους. Φτάνουν στο πανεπιστήμιο και αν τους δώσεις τέσσερις λέξεις να τις συντάξουν σε λογική πρόταση, είναι για τους περισσότερους αδύνατο. Οι εξεταστές του ΑΣΕΠ μπορούν να βεβαιώσουν ποια ποσοστά εμφανίζει ο λειτουργικός αναλφαβητισμός που διεκδικεί θέσεις εργασίας στην Ελλάδα σήμερα.

Για λόγους «εκδημοκρατισμού» κατάργησε ο «προοδευτικός» λαϊκισμός τη στοιχειωδέστερη από τις παιδαγωγικές αρχές δημοκρατικής λειτουργίας του σχολείου: την ομοιόμορφη ενδυμασία των μαθητών. Χλεύασαν και συκοφάντησαν οι «προοδευτικοί» την υπεράσπιση της αταξικής εμφάνισης στο σχολικό περιβάλλον, επέβαλαν τις ταξικές ενδυματολογικές διακρίσεις σαν παντιέρα «απελευθέρωσης» των παιδιών. Και η «απελευθέρωση» μεταφράστηκε αμέσως σε σκληρό ανταγωνισμό επίδειξης «σινιέ» ρουχισμού και υπόδησης, έξαλλων κομμώσεων, πληθωρικού μακιγιάζ των κοριτσιών από τα δώδεκά τους χρόνια, «πανκ» αμφιέσεων και χτενισμάτων των αγοριών, άφθονων χαλκάδων σε αυτιά, μύτες και χείλη – όλα αυτά μέσα στο σχολείο.

Από ένα τέτοιο περιβάλλον εκπαίδευσης ώς την κουκουλοφορία η απόσταση είναι ελάχιστη. Το ίδιο και από την «κατάληψη», τον αποκλεισμό της εισόδου των δασκάλων στο σχολειό, το κάψιμο θρανίων στην αυλή, ώς τον θρυμματισμό βιτρίνας, τον εμπρησμό καταστημάτων. Ελάχιστη, μηδαμινή απόσταση από το να λιθοβολούν δεκάχρονα αστυνομικούς και αστυνομικά τμήματα («Καθημερινή» 11/12/08) ώς την προμελετημένη, μεθοδική επιδίωξη να δολοφονήσεις τον «μπάτσο» με λοστό ή τσεκούρι, να τον κάψεις ζωντανό με μολότοφ. Και όλοι γύρω να ερμηνεύουν την «εκτόνωση» ή τον χαβαλέ σου σαν «αμφισβήτηση» και «διαμαρτυρία» για την ανεργία που σε περιμένει ή για το μάταιο της ανάπηρης σπουδής σου. Ωσάν να υπάρχει σκολιαρόπαιδο σήμερα που να διαβάζει εφημερίδα και πολιτικές αναλύσεις, να ξέρει να προβληματιστεί για το μέλλον του.

Η δεύτερη πολιτική πρακτική που εκβάλλει στον εφιάλτη της ανεξέλεγκτης βίας και κακουργίας είναι η σκανδαλωδέστατη οικονομική πριμοδότηση (από όλες τις κυβερνήσεις) και η κυριαρχική τηλεοπτική προβολή του κρετινικού «φιλαθλητισμού». Ξέρουν οι μαφιόζοι πραιτωριανοί της κομματοκρατίας ότι στην εξουσία φτάνει το κόμμα που θα υφαρπάσει την ψήφο της παραιτημένης από τη σκέψη και την κρίση μάζας, την ψήφο των μικρονοϊκών που ξέρουν να είναι μόνο οπαδοί, ψυχοπαθολογικές περιπτώσεις άλογης μονοτροπίας.

Αυτόν τον ανθρωπολογικό τύπο τον παράγουν μαζικά τα γήπεδα. Αν ακούσει κανείς, έστω για λίγη ώρα, κάποιον από τους αποκλειστικά «φιλαθλητικούς» ραδιοφωνικούς σταθμούς, θα καταλάβει ότι οι λέξεις «ψυχοπαθολογία» και «κρετινισμός» είναι μόνο πραγματιστική διάγνωση. Πρέπει λοιπόν να υπάρχει πολύ σημαντικός λόγος για να παρέχουν οι κυβερνήσεις πακτωλούς χρημάτων προκειμένου να συντηρείται και να προάγεται αυτή η συλλογική αλογία. Υπερπολυτελή γήπεδα, που κάθε τόσο οι αμβλύνοες τα καταστρέφουν με μανία και τα κατακαίνε, διμοιρίες ειδικών αστυνομικών δυνάμεων σε κάθε γήπεδο, τηλεοπτικά συνεργεία και δημοσιογράφοι ώς και στο έσχατο επαρχιακό «ντέρμπι» κλωτσοπατινάδας, χώρια οι επιχορηγήσεις στις βαθύπλουτες εταιρείες φιλαθλητικής εμπορίας, η απόσβεση των χρεών τους.

Τα γήπεδα είναι τα εκτροφεία του παρανοϊκού φανατισμού και της βίας, οι δεξαμενές απ’ όπου τα κόμματα αντλούν το απαραίτητο για τις δικές τους «κινητοποιήσεις» ανθρώπινο υλικό. Μαζί με τον ρόλο προαγωγού στην εξηλιθίωση του τζόγου, τα γήπεδα σιγοντάρουν τον «εκδημοκρατισμό» της παιδείας, προκειμένου η κομματοκρατία να εδραιώνεται σε υποστυλώματα αλογίας, ανομίας, κάποτε και αθώου αίματος.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_21/12/2008_296918

[PDE ads]

[thlemaxos355]

απολυτα σωστος...αλλα ποιος τον ακουει στην χωρα του χαβαλε...

[happiness]

Τα λογικά άλματα που υπάρχουν σε αυτό το κείμενο είναι μεγαλύτερα κι από της Δεβετζή .

[Georgia s]

Παρά το ό τι σε μερικά μόνο σημεία θα μπορούσα να συμφωνήσω, πραγματικά υπάρχουν πολλά συλλογιστικά σφάλματα κ ανακατευονται άσχετα κατά τη γνώμη μου θέματα..
καλό είναι να γράφονται κ να υπάρχουν κ αντίθετες οπτικές στα γεγονότα, για προβληματισμό αρκεί να μην είναι φανατισμένες, ούτε ακροαριστερές ούτε ακροδεξιές...
τώρα για τη λειτουργία του σχολείου ειλικρινά μου κάνει εντύπωση που ένας τέτοιος άνθρωπος έχει τέτοια εικόνα..κ αναρωτιέμαι αν έχει γνώση του πως λειτουργούν τα σχολεία στην Ευρώπη εδώ κ δεκαετίες κ πόσο πίσω είμαστε σε θέματα ελευθερίας, ωριμανσης, δημοκρατικού κλιματος..
κ γιατί εδώ όντως παραγουμε νέους επιθετικούς με ασέβεια στον δημόσιο πλούτο..για τους λόγους που αναφέρει ο κ Γιανναράς ή για τους ακριβώς αντίθετους;με το να κουνάμε το χέρι απειλητικά στους νέους δεν τους διαμορφώνουμε σεβασμό, ούτε με το να τους βάζουμε στολές..ένα παιδί μαθαίνει να σέβεται όταν εισπράξει σεβασμό..τό ότι υπαρχει κομματική εκμετάλλευση των συναισθημάτων των νέων απο όλες τις πλευρές , αυτό δε σημαίνει πως θα νοσταλγήσουμε περιοδους χουντικής νοοτροπίας..είναι εύκολο για μας, γιατί εμείς μεγαλώσαμε σε αλλες εποχές να λέμε πως το δικό μας σύστημα ήταν καλύτερο κ για αυτό γιναμε άνθρωποι!!..αιώνες τώρα γίνεται το ίδιο ανάμεσα στις γενιές..
εδώ κ χρόνια έχουν υπάρξει μελέτες που ερμηνεύουν ιστορικά κ κοινωνικα τις βαθύτερες αιτίες που ο Ελληνας δε σέβεται το κράτος..κ μάλιστα απο συνομηλίκους κ μεγαλύτερους σε ηλικία απο τον Γιανναρά...:
ιστορικά ταυτίστηκε για εκατοντάδες χρόνια η έννοια του κράτους με την έννοια του δυνάστη: οθωμανική κατοχή, περίοδος Οθωνα,  επιβολή νόμων κ εκπαιδευτικων συστημάτων απο τη Γερμανία που δεν ταίριαζαν στις ανάγκες του ελλην λαού..έτσι ο ελληνας για εκατοντάδες χρόνια έμαθε να αντιμετωπίζει την έννοια του κράτους ως εχθρική..κ καταστρέφει οτιδήποτε ανήκει στην κρατική περιουσία χωρίς να αντιλαμβάνεται πως είναι δική του περιουσία..
τη διαχώρισε κ την διαχωρίζει επίσης απο την έννοια της πατρίδας, γιατι το ίδιο το κράτος κ οι κυβερνήσεις δεν ταυτίστηκαν κατά καιρούς με τα συμφέροντα της πατρίδας κ συμπεριφέρθηκαν εχθρικά προς τον πολίτη με αποτέλεσμα η σχέση αυτή να επιδεινώνεται..
καλό θα ήταν να αναφέρονται κ αυτοι οι λογοι οι οποιοι κατά την αποψή μου είναι σημαντικοι..

[PDE ads]

[humus]

κ αναρωτιέμαι αν έχει γνώση του πως λειτουργούν τα σχολεία στην Ευρώπη εδώ κ δεκαετίες κ πόσο πίσω είμαστε σε θέματα ελευθερίας, ωριμανσης, δημοκρατικού κλιματος..

Georgia ,εντοπίζεις δηλαδή στο σημερινό ελληνικό σχολείο έλλειμμα δημοκρατίας ή ελευθεριών?

ιστορικά ταυτίστηκε για εκατοντάδες χρόνια η έννοια του κράτους με την έννοια του δυνάστη: οθωμανική κατοχή, περίοδος Οθωνα,  επιβολή νόμων κ εκπαιδευτικων συστημάτων απο τη Γερμανία που δεν ταίριαζαν στις ανάγκες του ελλην λαού..έτσι ο ελληνας για εκατοντάδες χρόνια έμαθε να αντιμετωπίζει την έννοια του κράτους ως εχθρική..κ καταστρέφει οτιδήποτε ανήκει στην κρατική περιουσία χωρίς να αντιλαμβάνεται πως είναι δική του περιουσία..
τη διαχώρισε κ την διαχωρίζει επίσης απο την έννοια της πατρίδας, γιατι το ίδιο το κράτος κ οι κυβερνήσεις δεν ταυτίστηκαν κατά καιρούς με τα συμφέροντα της πατρίδας κ συμπεριφέρθηκαν εχθρικά προς τον πολίτη με αποτέλεσμα η σχέση αυτή να επιδεινώνεται..

Αυτά που λες έχουν μια υποσυνείδητη βάση, αλλά πραγματικά πιστεύεις ότι οι σημερινές μορφές αντίδρασης οφείλονται σε παράγοντες όπως η έννοια του κράτους-"δυνάστη" ,η οθωμανική κατοχή , η περίοδος του όθωνα κ.τ.λ.?
Το άρθρο του Γιανναρά αναφέρεται στην κατάσταση της παιδείας τα τελευταία 27 χρόνια.Αυτά που αναφέρεις είναι διαχρονικά θέματα που επηρέασαν και όλες τις προηγούμενες γενιές οι οποίες όμως σε καμία περίπτωση δεν επέλεγαν μορφές αντίδρασης σαν τους σημερινούς. Ή μήπως δεν είχαν σημαντικότερα προβλήματα (φτώχεια, καταπίεση , ανεργία, διαφθορά) για να αντιδράσουν οι γενιές του 60, του 70, του πολυτεχνείου? Τι άλλαξε απ το 80 και μετά?

[Georgia s]

καταρχήν να ξεκαθαρίσω για άλλη μια φορά humus:

1) πως δεν είμαι υπέρ των βανδαλισμών, της βίας κ των καταλήψεων με καταστροφές..θεωρώ   όμως ότι αλλο αυτό κ άλλο το να λέμε πως όλα είναι ανθηρά..
2 ) τα αίτια που ανέφερα σωστά εντόπισες πως είναι διαχρονικά κ υποσυνείδητα..προσωπική μου γνωμη: τα υποσυνείδητα να φοβάσαι..ότι είναι συνειδητό είναι πιο ξεκάθαρο κ λιγότερο περίπλοκο..
3) τα τελευταία αίτια που ανέφερα είναι όμως κ επίκαιρα ( κ δεν εννοώ της τελευταίας τετραετίας..)
4) θεωρώ ναι πως το εκπαιδευτικό μας σύστημα έχει έλλειμα δημοκρατίας κ ότι όλη του η δομή σε σχέση με τα ευρωπαικά είναι αυταρχική ( κ δεν είναι μόνο δική μου άποψη..αλλά κ των ιδιων των κυβερνήσεων κ των πανεπιστημιακών..αν ρωτήσεις έναν εκπαιδ που πέρασε με ασεπ- εγώ δεν είμαι απο αυτούς- ρωτησέ τον τι μαθαίνει κ σε τί εξετάζεται..)
μόνο που ελευθερία εγώ δεν εννοώ την ελευθεριότητα, την έλλειψη κανόνων κ αρχών κ το σεβασμό σε αυτές..στο πως τις περνάς όμως αυτές τις αρχές κ στο πως τις διδάσκεις, σε αυτο διαφωνησα με το αρθρο
5) με ρωτάς τί άλλαξε: θεωρώ πάρα πολλά..λίγα απο όσα έχω στο μυαλό μου θα αναφέρω:
  -  τα παιδιά μεγάλωναν με μπαμπα,μαμά, παππού, γιαγιά ,θείους..είχαν πρότυπα να διαλέξουν  κ να επιλέξουν...σήμερα μεγαλώνουν με νταντά κ αυτο, αν είναι τυχερα..
  -  δεν υπήρχαν οι μηχανισμοι προπαγάνδας μμε,διαφήμιση ούτε ήταν τόσο έντονο το πρότυπο της καλής κ εύκολης ζωής κ του εύκολου κέρδους..απο την άλλη η ίδια η εποχή  που σου λέει ότι για να σαι αποδεκτός πρέπει να χεις φραγκα , σου στερεί τη δυνατότητα να τα αποκτήσεις με έντιμους τρόπους..(και η ίδιοι οι πολιτικοι δείχνουν τον τρόπο εδώ κ πολλα πολλά χρόνια .).το : " καταστρέφω ό τι δεν μπορώ να έχω" του Εριχ Φρομ νομιζω πως αυτές τις μέρες δοξάστηκε.. 
  -οι άνθρωποι προηγούμενων γενεών είχαν συγκεκριμένους στόχους στους οποιους διοχέτευαν την ενέργεια τους: κατακτητής, χούντα..κλπ ο εχθρός ήταν ορατός ..σήμερα ουτε τον εχθρό μας ξέρουμε ( κ μερικές φορές αναγκαζόμαστε να τον δημιουργήσουμε), ούτε οράματα έχουμε αφήσει για τη νέα γενιά..
6) τέλος, ας μην αγιοποιούμε το παρελθόν, γιατι δεν υπήρξε αγιο κ η ιστορία το ξέρει καλα..
  πολλά ακόμη θα μπορούσα να γράψω αλλά γίνομαι κουραστική..την κατάντια των ημερών σαφώς κ την κατακρίνω ( αν κ εξακολουθώ να πιστεύω πως η μεγάλη μερίδα των καταστροφών οφείλεται σε συγκεκριμένη μερίδα ανθρώπων που δρα ανενόχλητη πάνω απο 10 χρόνια..), πιο πολύ όμως θλίψη μου δημιουργεί παρά θυμό: γιατί ξέρω πως είναι κ τα παιδιά θύματα καταστάσεων κ αντικείμενα εκμετάλλευσης..

( σ ευχαριστώ πάντως για την ανταλλαγή αποψεων που έγινε με σεβασμό αν κ διαφωνούμε σε κάποια σημεία).

[Ritalamp]

Όντως δεν υπάρχουν όρια και δεν υπάρχει σεβασμός, αλλά δεν υπάρχουν από κανέναν προς κανέναν. Στο σχολείο δεν υπάρχει δημοκρατία, γιατί το ξαναλέω, δημοκρατία δεν είναι απλά το να ψηφίζουμε. Στο σχολείο αυτή τη στιγμή λειτουργούν θεσμοί τόσο απαξιωμένοι που ούτε οι ίδιοι αξίζουν σεβασμό, αλλά ούτε και σέβονται τον πολίτη. Π.χ. το ολοήμερο, που ξεκίνησε με τόση θέρμη και θετικές προσδοκίες και τουλάχιστον στο νηπιαγωγείο έχει καταταντήσει θεσμός εξουθένωσης νηπίων και νηπιαγωγών με το απαράδεκτο κτιριακό, με το τρελό ωράριο χωρίς υποδομές (σε προσωπικό και σε υλικό). Ποιο κράτος σέβεται τον πολίτη όταν τον αφήνει σε μια τουαλέττα που πριν από αυτόν έχουν επισκεφθεί άλλοι 100.
Επίσης δε διδασκόμαστε ιστορία που με τρόπο που να μας αφορά. Πόσες φορές διδαχθήκαμε ιστορία της αρχαίας Ελλάδας, αλλά χωρίς αντίκρισμα για τη σημερινή πραγματικότητα; Μόνο ονόματα, τόπους και χρόνολογίες και παπαγαλία. Πόσες φορές διδαχθήκαμε σύγχρονη ιστορία;
Και βέβαια τα γνωστά, ποιό είναι το κύρος του εκπαιδευτικού και του σχολείου; Πόσοι γονείς θεωρούν ότι πραγματικά έχουν ευθύνη για τη συμπεριφορά των παιδιών τους και τη μάθησή τους και δεν την απεκδύονται με κάθε ευκαιρία; Είναι ζήτημα ομοιόμορφης ενδυμασίας ή μεικτής φοίτησης ή μήπως είναι θέμα ωχαδερφισμού (Παρά που θα με ψήνει, ας βάλει ότι θέλει να τελειώνουμε).

Η δημοκρατία είναι ζήτημα καθημερινής ζωής κρίνεται στις λεπτομέρειες, αλλά απαιτεί αγώνα και δεν επιβάλλεται από έξω. Δε μπορείς να μου επιβάλλεις να σεβαστώ το σχολείο που δε με σέβεται. Μπορείς να μου το διδάξεις με τη στάση σου, με το δικό σου παράδειγμα, με το δικό σου σεβασμό απέναντι σε θεσμούς κι ανθρώπους και με τη διαρκή συζήτηση για τις αξίες της δημοκρατία και την ανάδειξή τους στην πραγματική ζωή.