0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Παράθεση από: stellinio στις Φεβρουαρίου 14, 2009, 02:37:43 pmΘα ήθελα να πω κι εγώ ότι αντιμετωπίζω παρόμοιο πρόβλημα. Είμαι σε ένα γυμνάσιο και σε ένα τμήμα της Γ ύπάρχει ένα παιδί που πραγματικά δεν ξέρω πώς να αντιμετωπίσω. Στην αρχή έκανε την ώρα του μαθήματος άσχετες ερωτήσεις τύπου πόσο χρονών είμαι, που μένω και ότι ενδιαφέρεται για μένα... Σε ένα διάλειμμα του είπα ότι θέλω να μιλήσουμε. Του είπα ότι ούτε την ίδια ηλικία έχουμε ούτε φίλοι είμαστε και δεν μπορεί να μου μιλάει έτσι στο μάθημα.. Μετά από αυτό μάλλον χειροτέρεψε η συμπεριφορά του. Τις προάλλες πέταξε ένα στυλο στον πίνακα την ώρα που έγραφα.. Δεν τον είδα και με κοίταξε με ένα απειλητικό ύφος και καλά δεν έχεις αποδείξεις ότι ΄το πέταξα εγώ. Κράτησα την ψυχραιμία μου και απλά πήρα το στυλό. Νιώθω ότι προσπαθεί να βρει αφορμές για να μου τη ''φέρει''. Να τον αγνοήσω? Να προσπαθήσω και πάλι να τον αντιμετωπίσω? Τι να κάνω..Νομίζω ότι έκανες το χειρότερο που μπορούσες.Το ότι το έπιασες προσωπικά και του είπες αυτά τα πράγματα εγώ το εισπράττω ως εξής : ξέρεις μου αρέσεις αλλά είσαι μικρότερος.Η γνώμη μου είναι ότι του έδωσες αξία.
Θα ήθελα να πω κι εγώ ότι αντιμετωπίζω παρόμοιο πρόβλημα. Είμαι σε ένα γυμνάσιο και σε ένα τμήμα της Γ ύπάρχει ένα παιδί που πραγματικά δεν ξέρω πώς να αντιμετωπίσω. Στην αρχή έκανε την ώρα του μαθήματος άσχετες ερωτήσεις τύπου πόσο χρονών είμαι, που μένω και ότι ενδιαφέρεται για μένα... Σε ένα διάλειμμα του είπα ότι θέλω να μιλήσουμε. Του είπα ότι ούτε την ίδια ηλικία έχουμε ούτε φίλοι είμαστε και δεν μπορεί να μου μιλάει έτσι στο μάθημα.. Μετά από αυτό μάλλον χειροτέρεψε η συμπεριφορά του. Τις προάλλες πέταξε ένα στυλο στον πίνακα την ώρα που έγραφα.. Δεν τον είδα και με κοίταξε με ένα απειλητικό ύφος και καλά δεν έχεις αποδείξεις ότι ΄το πέταξα εγώ. Κράτησα την ψυχραιμία μου και απλά πήρα το στυλό. Νιώθω ότι προσπαθεί να βρει αφορμές για να μου τη ''φέρει''. Να τον αγνοήσω? Να προσπαθήσω και πάλι να τον αντιμετωπίσω? Τι να κάνω..
Δυστυχώς δεν μπορώ να μπω καθόλου στο μυαλό του και να καταλάβω τι ακριβώς σκέφτεται και τι αισθάνεται
Παράθεση από: Αγάπη στις Φεβρουαρίου 14, 2009, 08:53:15 pmΠαράθεση από: stellinio στις Φεβρουαρίου 14, 2009, 02:37:43 pmΘα ήθελα να πω κι εγώ ότι αντιμετωπίζω παρόμοιο πρόβλημα. Είμαι σε ένα γυμνάσιο και σε ένα τμήμα της Γ ύπάρχει ένα παιδί που πραγματικά δεν ξέρω πώς να αντιμετωπίσω. Στην αρχή έκανε την ώρα του μαθήματος άσχετες ερωτήσεις τύπου πόσο χρονών είμαι, που μένω και ότι ενδιαφέρεται για μένα... Σε ένα διάλειμμα του είπα ότι θέλω να μιλήσουμε. Του είπα ότι ούτε την ίδια ηλικία έχουμε ούτε φίλοι είμαστε και δεν μπορεί να μου μιλάει έτσι στο μάθημα.. Μετά από αυτό μάλλον χειροτέρεψε η συμπεριφορά του. Τις προάλλες πέταξε ένα στυλο στον πίνακα την ώρα που έγραφα.. Δεν τον είδα και με κοίταξε με ένα απειλητικό ύφος και καλά δεν έχεις αποδείξεις ότι ΄το πέταξα εγώ. Κράτησα την ψυχραιμία μου και απλά πήρα το στυλό. Νιώθω ότι προσπαθεί να βρει αφορμές για να μου τη ''φέρει''. Να τον αγνοήσω? Να προσπαθήσω και πάλι να τον αντιμετωπίσω? Τι να κάνω..Νομίζω ότι έκανες το χειρότερο που μπορούσες.Το ότι το έπιασες προσωπικά και του είπες αυτά τα πράγματα εγώ το εισπράττω ως εξής : ξέρεις μου αρέσεις αλλά είσαι μικρότερος.Η γνώμη μου είναι ότι του έδωσες αξία. Δηλαδή Αγάπη εννοείς ότι απλά από εδώ και στο εξής να τον αγνοήσω τελείως? Κι εγώ εκ των υστέρων κατάλαβα ότι καλύτερα να μην είχα ασχοληθεί καθόλου και να έβλεπα μέχρι που θα έφτανε. Όμως ζήτησα τη συμβουλή από μία μεγαλύτερη συναδέλφισσα και απλά ακολούθησα τη συμβουλή της.. Στο μάθημα εξ'αρχής δεν έδινε καμία σημασία. Εκτός από ελάχιστες φορές που ήταν ''εκτός'' μαθήματος το θέμα. Δυστυχώς δεν μπορώ να μπω καθόλου στο μυαλό του και να καταλάβω τι ακριβώς σκέφτεται και τι αισθάνεται πλέον.. Ευχαριστώ για την απάντησή σου!
Αυτόν θα τον κάρφωσαν επειδή ήταν στέλεχος (και όχι για "ηθικούς" λόγους) μάλλον έ; Γιατί τους άλλους που δεν είναι στελέχη, μόνο άμα το γκαστρώσουν το ("αθώο") κοριτσάκι βγαίνει στη φόρα η ιστορία, και όχι πάντα.
Διάβασα με προσοχή τις απαντήσεις και θα ή θελα να επισημάνω και εγώ, που ούτε stellitsa είμαι (αλλά 1 φοβερός και τρομερός karxarias ), ούτε ιδιαίτερα εμφανίσιμη, κάτι. Επειδή έχω δουλέψει σε ΕΠΑΛ, πραγματικά τα παιδιά αυτά είνα ικανά να σε βγάλουν εκτός εαυτού και να ακυρώσουν κάθε παιδαγωγική θεωρία. Ο δε συνδυασμός ΕΠΑΛ+ μ***κας διευθυντής είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να τύχει, ιδίως σε γυναίκα συνάδελφο. Χρειάζεται, λοπόν, ιδιαίτερους και λεπτούς χειρισμούς σε 1 τέτοιο σχολείο και όταν αυτά αποτυγχάνουν, υπάρχει και ο ... φόβος των Ιουδαίων. Δηλαδή, εγώ χρειάστηκε να καταφύγω στην αστυνομία , αλλά μέχρι το τέλος της χρονιάς δεν ξανακουνήθηκε... φύλλο!