Μόνο ο δάσκαλος μετράει!

[xb]

Μόνο ο δάσκαλος μετράει!

Επιμέλεια: Του ΤΑΚΗ ΜΙΧΑ
(www.tmichas.wordpress.com)
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 07/04/2008

Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε μια χώρα δεν εξαρτάται ούτε από τις κρατικές δαπάνες, ούτε από το μέγεθος της τάξης, ούτε από τον «προοδευτικό» χαρακτήρα των εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων!

Εξαρτάται από έναν και μοναδικό παράγοντα: την ποιότητα του εκπαιδευτικού προσωπικού. Τα επιτυχημένα εκπαιδευτικά συστήματα στον κόσμο είναι εκείνα που καταφέρνουν να εντάσσουν στο διδακτικό τους προσωπικό τους πιο ταλαντούχους. Αυτό είναι το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει η έρευνα την οποία έκανε η γνωστή εταιρεία συμβούλων McKinsey. Στόχος της ογκώδους έρευνας -που πραγματοποιήθηκε τα έτη 2000 με 2007- ήταν να εντοπίσει τους παράγοντες εκείνους που παίζουν τον καθοριστικό ρόλο στην ποιότητα της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας παιδείας.

Παίρνοντας ως άξονα αναφοράς τις επιδόσεις των διάφορων εκπαιδευτικών συστημάτων στον κόσμο -όπως προκύπτει από τη γνωστή έκθεση Piza του ΟΟΣΑ καθώς και άλλες ανάλογες μελέτες- καθώς και συνεντεύξεις με πάνω από 100 ειδικούς, πολιτικούς και εκπαιδευτικούς σε όλο τον κόσμο, η έρευνα της McKinsey προσπάθησε να εντοπίσει τα κοινά στοιχεία τα οποία έχουν όλα τα top εκπαιδευτικά συστήματα- όπως της Φινλανδίας, της Σιγκαπούρης, της Νότιας Κορέας κ.λπ. Ενα από τα πρώτα συμπεράσματα της έρευνας είναι ότι οι δαπάνες για την παιδεία καθώς και το μέγεθος της τάξης δεν φαίνεται να παίζουν ουσιαστικό ρόλο στις επιδόσεις των μαθητών.

Μεταξύ των ετών 1980 και 2005, οι δημόσιες εκπαιδευτικές δαπάνες στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στις ΗΠΑ ανά μαθητή αυξήθηκαν κατά (αποπληθωρισμένο) 73%. Την ίδια περίοδο οι ΗΠΑ προσέλαβαν περισσότερους δάσκαλους/καθηγητές με αποτέλεσμα η αναλογία εκπαιδευτικών/μαθητών να μειωθεί κατά 18%. Το μέγεθος των τάξεων στις ΗΠΑ το 2005 ήταν το μικρότερο στην ιστορία της χώρας. Ομως οι επιδόσεις των μαθητών το 2005 παρέμειναν στα επίπεδα του 1980. Ανάλογα είναι και τα αποτελέσματα και σε άλλες χώρες. Μεταξύ των ετών 1995-2004 χώρες όπως η Νέα Ζηλανδία, η Αυστραλία, η Σουηδία, η Νορβηγία, η Ολλανδία και η Ιαπωνία αύξησαν θεαματικά τις δαπάνες τους για την παιδεία. Ομως οι μέσες επιδόσεις των παιδιών στα μαθηματικά ηλικίας 13 και 14 ετών, είτε παρέμεναν οι ίδιες είτε χειροτέρευσαν.

Τα τελευταία έτη κάθε χώρα στον ΟΟΣΑ αύξησε τον αριθμό του εκπαιδευτικού προσωπικού σε σχέση με τον αριθμό των μαθητών. Ομως όλες οι έρευνες δείχνουν ότι η μείωση του μεγέθους της τάξης δεν έχει σημαντικές επιπτώσεις στις επιδόσεις των μαθητών. Από τις 112 μελέτες, μόνο οι 9 έδειξαν ότι υπάρχει ένας θετικός συσχετισμός. Οι άλλες 103 βρήκαν είτε ότι δεν υπάρχει καμιά σχέση είτε ότι υπάρχει αρνητική σχέση -δηλαδή η μείωση του αριθμού των μαθητών σε μια τάξη όχι μόνο δεν βελτιώνει τις επιδόσεις αλλά ενίοτε τις χειροτερεύει. Η εξήγηση είναι απλή: στο βαθμό που η μείωση του μεγέθους των τάξεων σημαίνει περισσότερους καθηγητές, αυτό συνεπάγεται -με σταθερό το επίπεδο των δαπανών- αφ' ενός λιγότερα χρήματα για κάθε καθηγητή και αφετέρου -και αυτό είναι το πιο σημαντικό- μειωμένες απαιτήσεις στην επιλογή του διδακτικού προσωπικού. Ο κυριότερος παράγοντας που φαίνεται να επηρεάζει τις μαθητικές επιδόσεις είναι η ποιότητα του εκπαιδευτικού προσωπικού. Διάφορες μελέτες που λαμβάνουν υπόψη τους όλους τους παράγοντες δείχνουν ότι οι μαθητές που διδάσκονται από καλούς εκπαιδευτικούς θα προχωρήσουν με τριπλάσια ταχύτητα από ό,τι μαθητές με κακούς εκπαιδευτικούς. Οι επιπτώσεις για τον μαθητή, σύμφωνα με την έκθεση, ενός χαμηλής ποιότητας δασκάλου στα πρώτα χρόνια του σχολείου, μπορεί όχι απλώς να είναι αρνητικές αλλά και μη αντιστρέψιμες. Οπως δείχνει μια σειρά ερευνών, οι μαθητές που δεν κάνουν αρκετή πρόοδο τα πρώτα χρόνια στο δημοτικό σχολείο, λόγω ενός κακού δασκάλου, έχουν ελάχιστες πιθανότητες να ανακάμψουν αργότερα.

Τα καλύτερα εκπαιδευτικά συστήματα στρατολογούν συστηματικά τους πιο προικισμένους για να τους εντάξουν στο εκπαιδευτικό προσωπικό.

Αυτό το επιτυγχάνουν μέσω της αυστηρής επιλογής των ατόμων που θα φοιτήσουν σε παιδαγωγικές ακαδημίες ή ανάλογα ιδρύματα. Τα καλύτερα εκπαιδευτικά συστήματα στον κόσμο στρατολογούν τους δασκάλους από το κορυφαίο 5%- 30% των αποφοίτων. Στην Κορέα από το 5%, στη Φινλανδία από το 10% και στο Χονγκ Κονγκ και τη Σιγκαπούρη από το 30%. Αντίστροφα τα κακά εκπαιδευτικά συστήματα συνήθως ελκύουν τους χειρότερους. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη Μέση Ανατολή -όπου το επίπεδο της παιδείας είναι ιδιαίτερα χαμηλό- οι δάσκαλοι προέρχονται από το χειρότερο 30%. Το ίδιο παρεμπιπτόντως ίσχυε και μέχρι πρόσφατα στις ΗΠΑ!

Ενα άλλο χαρακτηριστικό στοιχείο των καλών εκπαιδευτικών συστημάτων είναι ότι δίνουν μεγάλη έμφαση στη σωστή επιλογή των ατόμων που θα αναλάβουν ηγετικό ρόλο στο σχολείο (διευθυντές, γυμνασιάρχες λυκειάρχες). Ολες οι έρευνες δείχνουν ότι χωρίς έναν αποτελεσματικό και ικανό ηγέτη, ένα σχολείο είναι αδύνατο να αναπτύξει μια κουλτούρα υψηλών προσδοκιών ή να προσπαθεί να επιτύχει συνεχή βελτίωση. Ο μοναδικός ρόλος και η μοναδική υποχρέωση του διευθυντή ενός σχολείου είναι να επιβλέπει την ποιότητα της διδασκαλίας του απασχολούμενου εκπαιδευτικού προσωπικού. Δεν έχει καμιά άλλη γραφειοκρατική υποχρέωση, έτσι ώστε να μπορεί να αφοσιωθεί απερίσπαστα στο έργο του, που είναι η βελτίωση της διδασκαλίας των υφισταμένων του.

[PDE ads]

[bikini]

Μόνο ο δάσκαλος μετράει!

Επιμέλεια: Του ΤΑΚΗ ΜΙΧΑ
(www.tmichas.wordpress.com)
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 07/04/2008

Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε μια χώρα δεν εξαρτάται ούτε από τις κρατικές δαπάνες, ούτε από το μέγεθος της τάξης, ούτε από τον «προοδευτικό» χαρακτήρα των εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων!

Εξαρτάται από έναν και μοναδικό παράγοντα: την ποιότητα του εκπαιδευτικού προσωπικού. Τα επιτυχημένα εκπαιδευτικά συστήματα στον κόσμο είναι εκείνα που καταφέρνουν να εντάσσουν στο διδακτικό τους προσωπικό τους πιο ταλαντούχους. Αυτό είναι το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει η έρευνα την οποία έκανε η γνωστή εταιρεία συμβούλων McKinsey. Στόχος της ογκώδους έρευνας -που πραγματοποιήθηκε τα έτη 2000 με 2007- ήταν να εντοπίσει τους παράγοντες εκείνους που παίζουν τον καθοριστικό ρόλο στην ποιότητα της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας παιδείας.

Παίρνοντας ως άξονα αναφοράς τις επιδόσεις των διάφορων εκπαιδευτικών συστημάτων στον κόσμο -όπως προκύπτει από τη γνωστή έκθεση Piza του ΟΟΣΑ καθώς και άλλες ανάλογες μελέτες- καθώς και συνεντεύξεις με πάνω από 100 ειδικούς, πολιτικούς και εκπαιδευτικούς σε όλο τον κόσμο, η έρευνα της McKinsey προσπάθησε να εντοπίσει τα κοινά στοιχεία τα οποία έχουν όλα τα top εκπαιδευτικά συστήματα- όπως της Φινλανδίας, της Σιγκαπούρης, της Νότιας Κορέας κ.λπ. Ενα από τα πρώτα συμπεράσματα της έρευνας είναι ότι οι δαπάνες για την παιδεία καθώς και το μέγεθος της τάξης δεν φαίνεται να παίζουν ουσιαστικό ρόλο στις επιδόσεις των μαθητών.

Μεταξύ των ετών 1980 και 2005, οι δημόσιες εκπαιδευτικές δαπάνες στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στις ΗΠΑ ανά μαθητή αυξήθηκαν κατά (αποπληθωρισμένο) 73%. Την ίδια περίοδο οι ΗΠΑ προσέλαβαν περισσότερους δάσκαλους/καθηγητές με αποτέλεσμα η αναλογία εκπαιδευτικών/μαθητών να μειωθεί κατά 18%. Το μέγεθος των τάξεων στις ΗΠΑ το 2005 ήταν το μικρότερο στην ιστορία της χώρας. Ομως οι επιδόσεις των μαθητών το 2005 παρέμειναν στα επίπεδα του 1980. Ανάλογα είναι και τα αποτελέσματα και σε άλλες χώρες. Μεταξύ των ετών 1995-2004 χώρες όπως η Νέα Ζηλανδία, η Αυστραλία, η Σουηδία, η Νορβηγία, η Ολλανδία και η Ιαπωνία αύξησαν θεαματικά τις δαπάνες τους για την παιδεία. Ομως οι μέσες επιδόσεις των παιδιών στα μαθηματικά ηλικίας 13 και 14 ετών, είτε παρέμεναν οι ίδιες είτε χειροτέρευσαν.

Τα τελευταία έτη κάθε χώρα στον ΟΟΣΑ αύξησε τον αριθμό του εκπαιδευτικού προσωπικού σε σχέση με τον αριθμό των μαθητών. Ομως όλες οι έρευνες δείχνουν ότι η μείωση του μεγέθους της τάξης δεν έχει σημαντικές επιπτώσεις στις επιδόσεις των μαθητών. Από τις 112 μελέτες, μόνο οι 9 έδειξαν ότι υπάρχει ένας θετικός συσχετισμός. Οι άλλες 103 βρήκαν είτε ότι δεν υπάρχει καμιά σχέση είτε ότι υπάρχει αρνητική σχέση -δηλαδή η μείωση του αριθμού των μαθητών σε μια τάξη όχι μόνο δεν βελτιώνει τις επιδόσεις αλλά ενίοτε τις χειροτερεύει. Η εξήγηση είναι απλή: στο βαθμό που η μείωση του μεγέθους των τάξεων σημαίνει περισσότερους καθηγητές, αυτό συνεπάγεται -με σταθερό το επίπεδο των δαπανών- αφ' ενός λιγότερα χρήματα για κάθε καθηγητή και αφετέρου -και αυτό είναι το πιο σημαντικό- μειωμένες απαιτήσεις στην επιλογή του διδακτικού προσωπικού. Ο κυριότερος παράγοντας που φαίνεται να επηρεάζει τις μαθητικές επιδόσεις είναι η ποιότητα του εκπαιδευτικού προσωπικού. Διάφορες μελέτες που λαμβάνουν υπόψη τους όλους τους παράγοντες δείχνουν ότι οι μαθητές που διδάσκονται από καλούς εκπαιδευτικούς θα προχωρήσουν με τριπλάσια ταχύτητα από ό,τι μαθητές με κακούς εκπαιδευτικούς. Οι επιπτώσεις για τον μαθητή, σύμφωνα με την έκθεση, ενός χαμηλής ποιότητας δασκάλου στα πρώτα χρόνια του σχολείου, μπορεί όχι απλώς να είναι αρνητικές αλλά και μη αντιστρέψιμες. Οπως δείχνει μια σειρά ερευνών, οι μαθητές που δεν κάνουν αρκετή πρόοδο τα πρώτα χρόνια στο δημοτικό σχολείο, λόγω ενός κακού δασκάλου, έχουν ελάχιστες πιθανότητες να ανακάμψουν αργότερα.

Τα καλύτερα εκπαιδευτικά συστήματα στρατολογούν συστηματικά τους πιο προικισμένους για να τους εντάξουν στο εκπαιδευτικό προσωπικό.

Αυτό το επιτυγχάνουν μέσω της αυστηρής επιλογής των ατόμων που θα φοιτήσουν σε παιδαγωγικές ακαδημίες ή ανάλογα ιδρύματα. Τα καλύτερα εκπαιδευτικά συστήματα στον κόσμο στρατολογούν τους δασκάλους από το κορυφαίο 5%- 30% των αποφοίτων. Στην Κορέα από το 5%, στη Φινλανδία από το 10% και στο Χονγκ Κονγκ και τη Σιγκαπούρη από το 30%. Αντίστροφα τα κακά εκπαιδευτικά συστήματα συνήθως ελκύουν τους χειρότερους. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη Μέση Ανατολή -όπου το επίπεδο της παιδείας είναι ιδιαίτερα χαμηλό- οι δάσκαλοι προέρχονται από το χειρότερο 30%. Το ίδιο παρεμπιπτόντως ίσχυε και μέχρι πρόσφατα στις ΗΠΑ!

Ενα άλλο χαρακτηριστικό στοιχείο των καλών εκπαιδευτικών συστημάτων είναι ότι δίνουν μεγάλη έμφαση στη σωστή επιλογή των ατόμων που θα αναλάβουν ηγετικό ρόλο στο σχολείο (διευθυντές, γυμνασιάρχες λυκειάρχες). Ολες οι έρευνες δείχνουν ότι χωρίς έναν αποτελεσματικό και ικανό ηγέτη, ένα σχολείο είναι αδύνατο να αναπτύξει μια κουλτούρα υψηλών προσδοκιών ή να προσπαθεί να επιτύχει συνεχή βελτίωση. Ο μοναδικός ρόλος και η μοναδική υποχρέωση του διευθυντή ενός σχολείου είναι να επιβλέπει την ποιότητα της διδασκαλίας του απασχολούμενου εκπαιδευτικού προσωπικού. Δεν έχει καμιά άλλη γραφειοκρατική υποχρέωση, έτσι ώστε να μπορεί να αφοσιωθεί απερίσπαστα στο έργο του, που είναι η βελτίωση της διδασκαλίας των υφισταμένων του.

[bikini]

Είμαι σίγουρη πως δεν αφορά την Ελλάδα το παραπάνω άρθρο...

[elranna]

Ενα από τα πρώτα συμπεράσματα της έρευνας είναι ότι οι δαπάνες για την παιδεία καθώς και το μέγεθος της τάξης δεν φαίνεται να παίζουν ουσιαστικό ρόλο στις επιδόσεις των μαθητών.

Από τα μαθήματα Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης που έκανα στο πανεπιστήμιο, αυτή τη στιγμή θυμάμαι τουλάχιστον δύο έρευνες που αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο... Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο ρόλος του δασκάλου μέσα στην τάξη είναι καθοριστικός. Αλλά όχι και να θεωρούμε ότι ΜΟΝΟ ο δάσκαλος μετράει. Αν ήταν έτσι, θα έπρεπει ΟΛΟΙ οι μαθητές ενός δασκάλου να εμφανίζουν τα ίδια γνωστικά τουλάχιστον αποτελέσματα. Έλα όμως που ο ίδιος δάσκαλος έχει διαφορετικά αποτελέσματα σε κάθε παιδί και διαφορετικά αποτελέσματα από τάξη σε τάξη. Αχ, αυτή η πραγματικότητα ποτέ μα ποτέ δεν προσαρμόζεται στην θεωρία! Τι ιδιότροπη που είναι!

Πέρα από την πλάκα, εγώ τέτοιες έρευνες τις θεωρώ επικίνδυνες. Αν όλη η ευθύνη για την επιτυχία ή αποτυχία της διδασκαλίας πέφτει πάνω στο δάσκαλο και στο διοικητικό προσωπικό του σχολείου, τότε κανείς άλλος δεν φέρει ευθύνη. Αν το βιβλίο είναι άθλιο, εγώ φταίω. Αν ένα εξεταστικοκεντρικό σύστημα στρέφει τα παιδιά σε μια λογική "μαθαίνω ότι μου χρειάζεται για τις εξετάσεις", πάλι εγώ φταίω. Αν δεν έχω αίθουσες, φταίω εγώ. Αν δεν έχω εργαστήριο να κάνω τα μαθήματα μου, δεν έχω σχολική βιβλιοθήκη και χάρτες, φταίω εγώ. Για τη β' ανάθεση των μαθημάτων, φταίω εγώ. Για τα 28αρια και 30αρια τμήματα που έχουν φέτος τα λύκεια, φταίω εγώ. Στην τελική, για την αδιοριστία μου, φταίω εγώ. Ας μην είμαστε ισοπεδωτικοί. Σαφώς και φέρουμε ευθύνες για τμήμα των πραγμάτων που πάνε στραβά στην εκπαίδευση, αλλά δεν είναι ΟΛΕΣ οι ευθύνες δικές μας. Ας αναλάβουμε το μερίδιο που μας ανήκει, αλλά ας αναλάβει επιτέλους και το Υπουργείο και το Παιδαγωγικό Ινστιντούτο που είναι εκτός τόπου και χρόνου και τις δικές τους ευθύνες. Σαφώς και δεν λέω ότι οι εκπαιδευτικοί δεν έχουμε ευθύνες, αλλά δεν είμαστε οι μόνοι σ'αυτό το σύστημα, ο θεός να το κάνει.

Και προσοχή σε αυτές τις έρευνες. Σε λίγο θα ζητάμε τα αυτονότητα από το υπουργείο και θα παίρνουμε την απάντηση "τι τα θέλετε τα βιβλία στην ώρα τους; Αφού "μόνο ο δάσκαλος μετράει". 

[PDE ads]

[happiness]

Ενα από τα πρώτα συμπεράσματα της έρευνας είναι ότι οι δαπάνες για την παιδεία καθώς και το μέγεθος της τάξης δεν φαίνεται να παίζουν ουσιαστικό ρόλο στις επιδόσεις των μαθητών.

Από τα μαθήματα Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης που έκανα στο πανεπιστήμιο, αυτή τη στιγμή θυμάμαι τουλάχιστον δύο έρευνες που αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο... Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο ρόλος του δασκάλου μέσα στην τάξη είναι καθοριστικός. Αλλά όχι και να θεωρούμε ότι ΜΟΝΟ ο δάσκαλος μετράει. Αν ήταν έτσι, θα έπρεπει ΟΛΟΙ οι μαθητές ενός δασκάλου να εμφανίζουν τα ίδια γνωστικά τουλάχιστον αποτελέσματα. Έλα όμως που ο ίδιος δάσκαλος έχει διαφορετικά αποτελέσματα σε κάθε παιδί και διαφορετικά αποτελέσματα από τάξη σε τάξη. Αχ, αυτή η πραγματικότητα ποτέ μα ποτέ δεν προσαρμόζεται στην θεωρία! Τι ιδιότροπη που είναι!

Πέρα από την πλάκα, εγώ τέτοιες έρευνες τις θεωρώ επικίνδυνες. Αν όλη η ευθύνη για την επιτυχία ή αποτυχία της διδασκαλίας πέφτει πάνω στο δάσκαλο και στο διοικητικό προσωπικό του σχολείου, τότε κανείς άλλος δεν φέρει ευθύνη. Αν το βιβλίο είναι άθλιο, εγώ φταίω. Αν ένα εξεταστικοκεντρικό σύστημα στρέφει τα παιδιά σε μια λογική "μαθαίνω ότι μου χρειάζεται για τις εξετάσεις", πάλι εγώ φταίω. Αν δεν έχω αίθουσες, φταίω εγώ. Αν δεν έχω εργαστήριο να κάνω τα μαθήματα μου, δεν έχω σχολική βιβλιοθήκη και χάρτες, φταίω εγώ. Για τη β' ανάθεση των μαθημάτων, φταίω εγώ. Για τα 28αρια και 30αρια τμήματα που έχουν φέτος τα λύκεια, φταίω εγώ. Στην τελική, για την αδιοριστία μου, φταίω εγώ. Ας μην είμαστε ισοπεδωτικοί. Σαφώς και φέρουμε ευθύνες για τμήμα των πραγμάτων που πάνε στραβά στην εκπαίδευση, αλλά δεν είναι ΟΛΕΣ οι ευθύνες δικές μας. Ας αναλάβουμε το μερίδιο που μας ανήκει, αλλά ας αναλάβει επιτέλους και το Υπουργείο και το Παιδαγωγικό Ινστιντούτο που είναι εκτός τόπου και χρόνου και τις δικές τους ευθύνες. Σαφώς και δεν λέω ότι οι εκπαιδευτικοί δεν έχουμε ευθύνες, αλλά δεν είμαστε οι μόνοι σ'αυτό το σύστημα, ο θεός να το κάνει.

Και προσοχή σε αυτές τις έρευνες. Σε λίγο θα ζητάμε τα αυτονότητα από το υπουργείο και θα παίρνουμε την απάντηση "τι τα θέλετε τα βιβλία στην ώρα τους; Αφού "μόνο ο δάσκαλος μετράει". 

+1
Μ αρέσουν αυτές οι έρευνες που "σκάνε μύτη" κάθε φορά την κατάλληλη χρονική στιγμή για να στηρίξουν τις κατά καιρούς επικείμενες αναδιαθρώσεις.

[Ritalamp]

Αυτό ξαναπές το. Επανερχόμαστε στη θεωρία του λειτουργήματος και τους διδασκαλικού χαρίσματος ή ταλέντου.

[MATH]

Το άρθρο έχει μερικά σωστά στοιχεία, αλλά δεν είναι ολοκληρωμένο, για να αποτελέσει έρευνα.
 Από όσα μπόρεσα να καταλάβω στη ζωή μου ,  έχω καταλήξει στο εξής ΑΞΙΩΜΑ :

  Τίποτα δεν είναι από μόνο του ικανό για να μας οδηγήσει στη δημιουργία  μια ουσιαστικής παιδείας  !
 Ούτε μόνο οι καλοί δάσκαλοι, ούτε η καλή χρηματοδότηση , ούτε τα καλά βιβλία, ούτε η αυστηρή αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου, ούτε ..., ούτε ... τίποτα για να έχεις καλή εκπαίδευση και σωστά προϊόντα από το εκπαιδευτικό σου σύστημα !Χρειάζονται όλα μαζί αλλά και κάτι άλλο πολύ σημαντικό : να έχεις την κοινωνία σου σωστά προσανατολισμένη και να δίνεις στους ανθρώπους σωστά πρότυπα , όραμμα και αξίες !
 Αυτά έχει δείξει η ιστορία ! Η ακμή και η παρακμή των κοινωνιών συμπαρασύρει αντίστοιχα προς τα πάνω ή προς τα κάτω  και την παιδεία. Και όταν για διάφορους λόγους οι κοινωνίες σφίζουν από νέες ιδέες, προσδοκίες και αισιοδοξία , τότε αναδεικνύεται συγχρόνως και η δύναμη της παιδείας.

     Το να προσπαθεί να βρει κάποιος κατάλληλα εκπαιδευτικά μοντέλα για να σώσει τη διαρκώς φθίνουσα -σε όλα τα επίπεδα- κοινωνία  του είναι μεν κατανοητό και θεμιτό, δεν θα αποφέρει όμως ΠΟΤΕ τα αποτελέσματα που θα έχει  ένα μοντέλο σε μια κοινωνία που είναι δίκαιη και έχει ως επίκεντρο τον άνθρωπο και όχι το χρήμα ή το κέρδος.

   Ο αγώνας λοιπόν για σωστή παιδεία και καλύτερο κόσμο - εκεί νομίζω ότι στοχεύουμε -  δεν τελειώνει με την πρόσληψη καλών και καταρτισμέων δασκάλων, όπως ισχυρίζεται η έρευνα  , αλλά από εκεί ακριβώς αρχίζει !

  Σας αγαπώ όλους - Μπάμπης

[bikini]

Το άρθρο έχει μερικά σωστά στοιχεία, αλλά δεν είναι ολοκληρωμένο, για να αποτελέσει έρευνα.
 Από όσα μπόρεσα να καταλάβω στη ζωή μου ,  έχω καταλήξει στο εξής ΑΞΙΩΜΑ :

  Τίποτα δεν είναι από μόνο του ικανό για να συντελέσει σε μια ουσιαστική παιδεία  !
 Ούτε μόνο οι καλοί δάσκαλοι, ούτε η καλή χρηματοδότηση , ούτε τα καλά βιβλία, ούτε η αυστηρή αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου, ούτε ..., ούτε ... τίποτα για να έχεις καλή εκπαίδευση και σωστά προϊόντα από το εκπαιδευτικό σου σύστημα !Χρειάζονται όλα μαζί αλλά και κάτι άλλο πολύ σημαντικό : να έχεις την κοινωνία σου σωστά προσανατολισμένη και να δίνεις στους ανθρώπους σωστά πρότυπα , όραμμα και αξίες !
 Αυτά έχει δείξει η ιστορία ! Η ακμή και η παρακμή των κοινωνιών συμπαρασύρει αντίστοιχα προς τα πάνω ή προς τα κάτω  και την παιδεία. Και όταν για διάφορους λόγους οι κοινωνίες σφίζουν από νέες ιδέες, προσδοκίες και αισιοδοξία , τότε αναδεικνύεται συγχρόνως και η δύναμη της παιδείας.

     Το να προσπαθεί να βρει κάποιος κατάλληλα εκπαιδευτικά μοντέλα για να σώσει τη διαρκώς φθίνουσα -σε όλα τα επίπεδα- κοινωνία  του είναι μεν κατανοητό και θεμιτό, δεν θα αποφέρει όμως ΠΟΤΕ τα αποτελέσματα που θα έχει  ένα μοντέλο σε μια κοινωνία που είναι δίκαιη και έχει ως επίκεντρο τον άνθρωπο και όχι το χρήμα ή το κέρδος.

   Ο αγώνας λοιπόν για σωστή παιδεία και καλύτερο κόσμο - εκεί νομίζω ότι στοχεύουμε -  δεν τελειώνει με την πρόσληψη καλών και καταρτισμέων δασκάλων, όπως ισχυρίζεται η έρευνα  , αλλά από εκεί ακριβώς αρχίζει !

  Σας αγαπώ - Μπάμπης

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++