Προσαρμογή στο νηπιαγωγείο

[VasoZ]

Συνάδερφοι καλημέρα.
Είμαι χημικός και έχω δυο παιδάκια τα οποία θα ξεκινήσουν το Φθινοπωρο προνήπια και νήπια. Πιθανότατα από ότι δέιχνουν τα πράγματα θα έχουν προβλήματα προσαρμογής γιατί τα παιδιά έιναι δεμένα μαζί μας και δεν θέλουν να πάνε στο σχολείο. Οι εμπειρίες μέχρι τώρα είναι αρνητικές σε όσες προσπάθειες έγιναν.

Θα ήθελα λοιπόν εδώ να ρωτήσω ποιες οδηγίες ακολουθούν ή πού διαβαζουν οι νηπιαγωγοί για παιδάκια που κλαίνε και δεν θέλουν να μείνουν στο σχολείο. Πώς τα βοηθάνε; Δίνουν χρόνο προσαρμογής να πάνε για 1 ώρα στην αρχή και σταδιακά να το αυξάνουν  μέσα σε 2-3 εβδομάδες; Τι κάνουν;
Εγώ αυτό που είδα εδώ είναι ότι αφήνουν τα παιδιά να κλαίνε και λένε θα συνηθίσει. Αυτό εμένα με εξαγριώνει γιατί αυτό δεν είναι βοήθεια στην προσαρμογή αλλά εγκατάλειψη.

Θα ήθελα λοιπόν τα φώτα σας, ειδικά όσοι είστε στον τομέα αυτό.

Ευχαριστώ πολύ!!!

[PDE ads]

[klio]

Στο εξωτερικό σε κάποιες χώρες γίνεται κι αυτό, δηλ. σταδιακά να πηγαίνουν 2 ώρες, και ανά βδομάδα να αλλάζει αυτό μέχρι να προσαρμοστούν τελείως, αυτό ισχύει για όλα τα παιδιά, στ αολοήμερα σε κάποιες χώρες. Στην Ελλάδα δυστυχώς δε συμβαίνυο τέτοια. Και συμφωνώ ότι θα βρεις νηπιαγωγούς που θα κάνουν αυτό που είπες, θα τα αφήνουν να κλαίνε! Το θέμα είναι ότι οι νηπιαγωγοί, οι περισσότερες δεν κάνουν για αυτό το επάγγελμα και δεν το ασκούν με ευαισθησία.
θα σου πρότεινα, λοιπόν, επειδή είναι πολύ δύσκολο να βρεις μια καλή νηπιαγωγό που να σε στηρίξει, να της ζητήσεις να σε αφήνει στην τάξη (πράγμα που επίσης δύσκολο να δεχτεί) την ώρα των ελεύθερων δραστηριοτήτων. Έστω 30 λεπτά. Φυσικά, μετά πάλι θα κλαίνε τα παιδάκια σου αλλά ίσως θα μπορούσε ςκαι να τα παίρνεις,αν και από όσο ξέρω δεν επιτρέπεται. Έτσι, εσύ θα παίζεις με τα παιδάκαι σου και θα αρχίσιε αν συνηθίζει την τάξη και θα δει ότι μπορεί κι εκεί να κάνει πράγματα. Το θέμα, όμως,  είναι ότι θα δεθούν μαζί σου τα παιδάκια και δεν θα σε αφήνουν να φεύγεις από την τάξη. Από την άλλη, αν δεν μείνουν μόνα τους (χωρίς εσένα) πώς θα κοινωνικοποιηθου΄ν και θα πάιξουν με άλλα παιδάκια? Δεν μπορείς να είσαι εσύ η νηπιαγωγός, εργάζεσαι, έχεις δουλειές κ.α.
Νομίζω ότι με τη βοήθεια της νηπιαγωγού, με συζήτηση μαζί της να είναι ελαστική μαζί σου και με την όλο και μειούμενη παρουσία σου μέσα στην τάξη, και με υπόσχεση ότι θα γυρίσεις σε 2 ώρες να το πάρεις θα συνηθίσει. Τους δημιουργείται μάλλον το άγχος του αποχωρισμού. Θυμάμαι, έτσι ήταν ένα κοριτσάκι όταν έκαν πρακτική και έκλαιγε και ταυτόχροαν ένα αγοράκι, αλλά συνήθισαν. Θέλουν το χρόνο τους, χρειάζονται παρότρυνση από την νηπιαγωγό κ.α Θέλεισυζήτηση η υπόθεση και στο σπίτι με τ απαιδιά σου, όταν θα τα αφήνεις στο νηπιαγωγείο, τι έκαναν το πρωί, αν γνώρισαν άλλα παιδάκια κτλ. Να τους διευκρινίσεις ότι θα πάιξετε μα΄ζι το απόγευμα, ότι του χρόνου θα πάνε στο μεγάλο σχολείο κτλ. και ότι θέλεις να γνωρίσεις τους φίλους που θα κάνουν και να τους φέρεις σπίτι ώστε να νιώσουν οικεία.
Δυστυχώς, η νηπιαγωγός θα έπρεπε να σε κατευθύνει και μάλιστα να θέλει να συνεργαστεί μαζί σου για το καλό των παιδιών, αλλά το δημοσιουπαλληλίκι έχει κάνει πολύ κακό..
Κοιτάζουν το ρολόι πότε θα φύγουν,  και δεν νοιάζονται για το παιδί σου (μιλάω για την πλειοψηφία). Στις ελεύθερες δραστηριότητες το πρωί πρέπει η νηπιαγωγός αν προωθεί το παιχνίδι τους και να ασχλείται μαζί τους, να τα παρατηρεί κ.α. αλλά υποθέτω ότι δνε τα κάνει αυτά και τα αφήνει μόνα τους.

[marianV]

         Φίλη vaso θα σου μιλήσω και σαν νηπιαγωγός και σαν μητέρα ενός νηπίου.
 
        καταρχήν οι περισσότερες νηπιαγωγοί γνωρίζουν πως να ανταπεξέλθουν σε αυτές τις περιπτώσεις. Τα παιδάκια μπορεί να κλαίνε, όχι όμως ολη την ώρα όπως φαντάζεσαι. Παίζουν με άλλα παιδάκια και ίσως κάποιες φορές να διαμαρτυρηθούν για λίγα μόνο λεπτά. Αλλωστε την πρώτη εβδομάδα και ανάλογα πάντα με την περίπτωση, το πρόγραμμα είναι πολύ ευέλικτο και αν υπάρχει έντονο κλάμα ενός παιδιού ειδοποιείται και ο γονέας προκειμένου να το πάρει απο το σχολείο σύντομα και όχι μετά απο 8 ώρες (αν είναι ολοήμερο)

       Αυτό που θέλω να σου πω εγώ είναι οτι πρόσεχε την δική σου συμπεριφορά γιατί οσο και αν νομίζεις οτι την ελέγχεις τα παιδιά την καταλαβαίνουν. Αν εσύ φοβάσαι οτι μπορεί να έχετε προβλήματα, αυτό ενδεχομένως να το περνάς και στα παιδιά και ουσιαστικά να τα προκαλείς εσύ. Επιπλέον είναι σημαντικό να μην ξεκινάς με διάθεση επιφυλακτική απέναντι στις δασκάλες των παιδιών.

      Για μένα πρέπει να δουλέψεις κυρίως μέσα σου και τον δικό σου αποχωρισμό απο  τα παιδιά, γιατί όπως σου είπα οτι σκέφτεσαι το δείχνεις ακόμη και αν δεν το πιστευεις.

     Στο λέω εγώ - που αν και νηπιαγωγός - έπεσα να πεθάνω στην πρώτη εκδρομή του γιού μου με το νηπιαγωγείο!!!!

Οσον αφορά αυτό που ρώτησες σχετικά με τις οδηγίες που έχουν οι νηπιαγωγοί, δεν υπάρχει ένας οδηγός γιατι αυτά όλα είναι αποτέλεσμα πολλών ετών σπουδών και μελέτης κυρίως ψυχολογίας. Αν θέλεις πάντως μπορείς  να κατεβάσεις απο το Internet και τον οδηγό της νηπιαγωγού και των οδηγό γονέα που υπάρχει απο την σχετική σελίδα για τα νηπιαγωγεία. (Επειδή έχω κολλήσει τώρα και δεν θυμάμαι το site θα το βρω και θα στο γράψω.

[marianV]

        με αφορμή αυτά που ανέφερε και η συνάδελφος παραπάνω θα αναφέρω κάτι:

    Είνα μέγα λάθος να είσαι μέσα στην τάξη. Αν θέλεις να βρίσκεσαι κάπου, θα είσαι στο γραφείο και αυτό μόνο αν μιλήσεις με την νηπιαγωγό. Στο λέω γιατί το πρόβλημα που θα δημιουργήσεις στα παιδιά σου θα είνα μεγαλύτερο αν είσαι μαζί τους στην τάξη. Αντί να παίζουν και να γνωρίζονται με τα άλλα παιδάκια θα ασχολούνται μαζί σου.

      Και επιπλέον: Μην αγχώνεσαι για ένα πρόβλημα που ίσως να υπάρξει γιατί τότε αυτό θα υπάρξει σίγουρα. Αν τα παιδιά σου ήδη αγχώνονται απέφυγε να το συζητάς μαζί τους μέχρι να έρθει η κατάλληλη εποχή. Τα παιδιά σου δεν έχουν πάει ακόμη στο νηπιαγωγείο, άρα δεν μπορούν να ξέρουν αν θα τους αρέσει ή όχι.

[PDE ads]

[klio]

MarianV, δεν είναι η σύγχρονη τάση να συνεργαζόμαστε με τους γονείς και μάλιστα να τους φέρνουμε μέσα στην τάξη ακόμη κι όταν κάνουμε μάθημα?  έχω ακούσει εξαιρετικές περιτπώσεις συναδέλφων όπου  φέρνουν τους γονεις μέσα στην τάξη για όλη την ημέρα και μάλιστα έρχονται όλοι οι γονεις, ένας-ένας ανάβδομάδα περνάει από την τάξη και το καθε παιδί νιώθει υπερήφανο που έρχονται οι γονείς του. λυπάμαι που δνε μπορούμε να ανοίξουμε την εκπαίδευση και τις καρδιές μας στα παιδιά.
Και κάτι καόμη. Ποτέ τα παιδιά αμς δνε θα είναι έτοιμα αν δεν συζητάμε μαζί τους, εμείς δημιουργούμε την ετοιμότητα τους. Εμείς θα τα συμβουλεύσουμε, εμε΄ςι θα τα προετοιμάσουμε, όπως η μητέρα προετοιμάζει τον ερχομό του 2ου παιδιού στο πρώτο παιδί. Το 1ο παιδί ποτέ δε θα είναι έτοιμο να ακούσει κατι τέτοιο (αν δε θέλει το αδελφάκι του, γιατι φοβάται μηπως χάσει την αγάπη των γονιών του), αλλά οι γονείς θα το προετοιμάσουν! Άλλωστε, όπως είπε και ο Bruner, μποορύμε να μάθουμε οτιδήποτε σε οποιαδήποτε ηλικάι των παιδιών, αρκεί να το δώσουμε με τον κατάλληλο τρόπο. Εγώ, τουλάχιστον, έίμαι υπέρ της συζήτησης για όλα, έτσι μπαίνουν οι σωστές βάσεις σε όλα, στην οικογένεια, στη σχέση, σε όλα!

[kathyk]

αυτο που θα σου προεινα ειναι να συμφωνησεις η και να ζητησεις το ωραριο προσαρμογης το οποιο ολες οι νηπιαγωγοι θελουν αλλα τα γραφεια κ οι γονεις δεν συμφωνουν συνηθως. αφου λοιπον ξερεις οτι ειναι καλο για τα παιδια πες το και στις αλλες μαμαδες για να το κανουν πιο ευκολα. μην σε αγχωνει η συμπεριφορα της νηπιαγωγου.τις πρωτες μερες ολες ασχολουμαστε παρα πολυ με την προσαρμογη. ακομα και να σου πουν τα παιδια οτι δεν περνανε καλα συνηθως το λενε για να μεινουν μαζι σου στο σπιτι.μετα απο ενα μηνα θα δεις πολυ μεγαλη διαφορα.οι νηπιαγωγοι χαιροναι να εχουν γονεις που καταλαβαινουν το εργο τους και συνεργαζοντα.απλα συνηθως υπαρχει εστω και αθελα μια καχυποψια λογω του αγχους απο τις μαμαδες και ειναι κριμα..

[mpdi]

Κάθε  Σεπτέβριο  υπάρχουν  παιδιά  που  κλαίνε  και  θέλουν  την  μαμά  τους  σου  μιλάω  σαν  νηπιαγωγός  και  σαν  μητέρα  που  είχα  την  κόρη  μου  πριν  απο  χρόνια  που  έκλαιγε  και  δεν  ήθελε  να  πάει  στο νηπιαγωγείο τότε  δεν  είχα  διοριστεί ακόμη. Στην  αρχή  τα  παιδιά  που  κλάινε  κάθονται  λίγη  ώρα , η  μάμά  τους  τα  περιμένει  έξω  στην  αυλή  μπορούν  να  την  βλέπουν  και  απο  το  παράθυρο, σιγά-σιγά  συνηθίζουν . Υπάρχουν  παιδάκια  που  κλαίνε  κάθε  πρώι  και  μόλις  η  μαμά  τους  φύγει  σταμάτανε  το  κλάμα . Μπορεί  να  το  ξαναθυμηθούν  και  να  ξανα ρχίσουν  αλλά  με  καλή  διάθεση  και  συνεργασία  και  απο  τις  δύο  πλευρές  όλα  θα  ξεπεραστούν . Μαργαρίτα

[sophie]

Δυστυχώς, η νηπιαγωγός θα έπρεπε να σε κατευθύνει και μάλιστα να θέλει να συνεργαστεί μαζί σου για το καλό των παιδιών, αλλά το δημοσιουπαλληλίκι έχει κάνει πολύ κακό..
Κοιτάζουν το ρολόι πότε θα φύγουν,  και δεν νοιάζονται για το παιδί σου (μιλάω για την πλειοψηφία). Στις ελεύθερες δραστηριότητες το πρωί πρέπει η νηπιαγωγός αν προωθεί το παιχνίδι τους και να ασχλείται μαζί τους, να τα παρατηρεί κ.α. αλλά υποθέτω ότι δνε τα κάνει αυτά και τα αφήνει μόνα τους.

Βρε klio, τι απαξίωση είναι αυτή?!!!!!!!! Διάβαζα και δεν πίστευα τα όσα διάβαζα!!!!! Τουλάχιστον οι συνάδελφοι που έχω γνωρίσει εγώ (και είναι πάρα πολλές) δεν είναι ούτε μέγαιρες ούτε αναίσθητες να αφήνουν ένα παιδί να σπαράζει 2-3-5-8 ώρες!!!!! Τα πιστεύεις αυτά που λες?
Το λοιπόν ,ρώτα όποιο σύμβουλο, ψυχολόγο κλπ να δεις τι θα σου πει...Η Marian έχει απόλυτο δίκιο...είναι ό,τι χειρότερο (το βασανιστήριο της σταγόνας για το παιδί  ) να μένει λίγο λίγο η μητέρα μέσα στην τάξη! Μόνο καλό δε θα του κάνει, το αντίθετο μάλιστα...δεν υπάρχει περίπτωση να προσαρμοστεί ποτέ ή θα θεωρεί ότι το σχολείο είναι ένας πολύ ωραίος χώρος που παραβρίσκεται πάντα και η μαμά του...

Βάσω, η γνώμη μου είναι να μη δείχνεις το άγχος στα παιδιά σου, να μη θεωρείς δεδομένο ότι θα αντιδράσουν άσχημα (εγώ για το γιό μου το είχα σίγουρο ότι θα ουρλιάζει αλλά...δε μου έδωσε καμία σημασία φεύγοντας! ) και, βασικότατο, έχε εμπιστοσύνη στη νηπιαγωγό! Ξέρει καλά τη δουλειά της και ξέρει τον τρόπο να κάνει το παιδάκι, σταδιακά να ηρεμήσει.
Εγώ είχα παιδί που αν το έβλεπες τις πρώτες μέρες θα έλεγες ότι δεν πρόκειται να προσαρμοστεί ποτέ και θα κλαίει όλη τη χρονιά. Το αληθινό κλάμα ήταν την πρώτη μέρα. Τις υπόλοιπες 4 μέρες της βδομάδας ήταν το "ψεύτικο" (δώσε μου σημασία, χάϊδεψέ με όπως η μαμά μου και θα είμαι εντάξει). Μετά τις 2 πρώτες βδομάδες ήμασταν σχεδόν σούπερ!!!!! Αυτή την στιγμή αν είναι άρρωστο και ξέρει ότι δε θα έρθει σχολείο, κλαίει με μαύρο δάκρυ. Η μητέρα όμως ήταν από την αρχή αποφασιστική και μας είχε δώσει ελευθερία κινήσεων και μας εμπιστευόταν απόλυτα γιατί, πολύ απλά, την καθυσηχάσαμε ότι θα κάνουμε το καλύτερο για το παιδάκι της.
Klio, η συνεργασία δεν αφορά αυτό το κομμάτι...Το παιδί το βοηθάς να προσαρμοστεί όταν ΔΕΝ είναι η μητέρα μπροστά, επομένως η συνεργασία συνίσταται στο να την καθυσηχάσεις και να την πείσεις ότι δεν κάνει καλό να παραμένει στο χώρο του σχολείου γιατί παρατείνει την αγωνία του παιδιού. Σε αυτή τη βάση συνεργάζονται ΚΑΙ οι δύο πλευρές για το καλό του παιδιού...

Βάσω, καλή αρχή στα ζουζουνάκια σου και να τα χαίρεσαι!!!!!!

[sophie]

Α! και κάτι που ξέχασα και πιστεύω πως βοηθάει...Πάρε τα παιδιά μαζί σου όταν θα πας για εγγραφή το καλοκαίρι, να δουν το χώρο και να έχουν και μια πρώτη γνωριμία με τη νηπιαγωγό. Και ξαναπεράστε πάλι μαζί στις αρχές του Σεπτέμβρη ένα πρωινό πριν ξεκινήσει η σχολική χρονιά. Βοηθά τα παιδιά να εξοικειωθούν.
Και όταν θα έρθει η "στιγμή της κρίσεως", όχι ένα βήμα πίσω (έξω από την τάξη) δέκα βήματα εμπρός (μέσα στην τάξη). Το παιδί διαισθάνεται το άγχος σου και την ανασφάλειά σου να το αφήσεις σε ένα ξένο χώρο και καταλήγει να νοιώθει πολύ πιο φοβισμένο από σένα...

[Demetroula]

VasoZ δες εδώ τον Οδηγό Ολοήμερου Νηπιαγωγείου:

http://www.nip-olohmero.gr/appdata/documents/odigos%20olohmerou(lr).pdf

και εδώ τον Οδηγό Γονέα:

http://www.nip-olohmero.gr/appdata/documents/odigos%20gonea(lr).pdf

[gspiropoylos]

Μπράβο Klio!!!
Ωραία άποψη έχεις για τους νηπιαγωγούς  Σίγουρα υπάρχουν και περιπτώσεις σαν κι αυτές που αναφέρεις, όμως δεν αποτελούν την πλειοψηφία. Αν εμείς οι ίδιοι απαξιώνουμε τη δουλειά μας και τους συναδέλφους μας τότε τι να πώ;
Επι της ουσίας τώρα τα παιδιά  προσαρμόζονται όταν νιώθουν ότι βρίσκονται σε ένα ασφαλές περιβάλλον  και όταν υπάρχει σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα σε γονείς και εκπαιδευτικούς και μια σταθερή ,κοινή στάση .
Σπανίως αντιμετωπίζω  τέτοιες περιπτώσεις νηπίων και πιστέψτε με, ούτε τα φιμώνω ούτε τα μαστιγώνω για να μην κλαίνε 

[Ritalamp]

Συνάδελφισσες και συνάδελφοι συμφωνώ. Kilo ένιωσα πολύ άσχημα με τη γενίκευση ειδικά όταν απευθύνεσαι σε έναν αγχωμένο γονιό που είναι πιθανό να βλέπει παντού "εχθρούς", μπορεί να μην είναι τόσο ακραία τα πράγματα. Τα μόνα παιδιά που είχα να κλαίνε από την ώρα που έμπαιναν μέχρι την ώρα που έφευγαν ήταν εκείνα που οι γονείς τους κάθονταν στο παράθυρο ή στα κάγκελα του σχολείου για μέρες και εκείνοι που τις περιόδους της προσαρμογής έκαναν διαπραγματεύσεις για πάρα πολύ ώρα (άλλη μία αγκαλίτσα, άλλο ένα φιλάκι). Σταθερότητα χρειάζεται και υποστήριξη, αλλά το κυριότερο να έχει πάρει απόφαση ο γονιός ότι θα αποχωριστεί το παιδί. Εκεί παίζονται όλα τα παιχνίδια.

Η συνεργασία με τους γονείς ως παρουσία μέσα στην τάξη είναι πράγματι ευκτέα και επιθυμητή ΑΦΟΥ ολοκληρωθεί η προσαρμογή του παιδιού, διότι διαφορετικά πυροδοτείται ξανά το κροκοδείλιο δάκρυ.

Βάσω, μια χαρά θα τα πάνε τα παιδιά και μάλιστα στα νηπιαγωγεία που ήμουν μέχρι τώρα επιδιώκουμε να χωρίζουμε τα αδέλφια- ξαδέλφια- κολλητούς φίλους, ώστε να μην εξαρτάται η προσαρμογή του ενός από το άλλο και να μη φορτώνεται κανένα από τα δυο παιδιά την "ευθύνη" του άλλου και για να διευρύνουν τον κύκλο τους εκτός οικογένειας. Εμπιστεύσου τη νηπιαγωγό, συζήτα μαζί της για την ανησυχία σου (χωρίς να είναι μπροστά τα παιδιά γιατί είναι γάτες) και νιώσε καλά που τα παιδιά σου μεγάλωσαν πια και θα αρχίσουν να αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις της ζωής. Η σχέση σας και η μεταξύ τους σχέση θα πάει πια σε άλλο επίπεδο το οποίο όλοι θα απολαύσετε.

[Ritalamp]

Επίσης μανούλες του κόσμου (και μπαμπάδες άντε εντάξει) ενωθείτε και απαιτείστε εβδομάδα προσαρμογής όπως γινόταν τα παλιά τα χρόνια γιατί οι οδηγίες που μας έρχονται είναι να λειτουργήσει το ολοήμερο από την πρώτη μέρα και μόνο με τσίφτισσα σύμβουλο γίνεται δουλειά (σιωπηρά βεβαίως, γιατί με μια καταγγελία χαθήκαμε  )

[sophie]

Επίσης μανούλες του κόσμου (και μπαμπάδες άντε εντάξει) ενωθείτε και απαιτείστε εβδομάδα προσαρμογής όπως γινόταν τα παλιά τα χρόνια γιατί οι οδηγίες που μας έρχονται είναι να λειτουργήσει το ολοήμερο από την πρώτη μέρα και μόνο με τσίφτισσα σύμβουλο γίνεται δουλειά (σιωπηρά βεβαίως, γιατί με μια καταγγελία χαθήκαμε  )

+++++++++++++++++++++++++++......

ΥΓ. Βάσω δες λίγο και το αρθράκι που παραθέτω. Είναι από περιοδικό σχετικό με το χώρο μας και πιστεύω ότι θα βοηθήσει περισσότερο στην κατεύθυνση του τι στάση πρέπει να έχεις εσύ ως προς τα παδιά.