Προσαρμογή στο νηπιαγωγείο

[sophie]

Λόγω μεγέθους του αρχείου, η 2η σελίδα :

[PDE ads]

[sophie]

...και η 3η...

[kathyk]

Θυμάμαι, έτσι ήταν ένα κοριτσάκι όταν έκαν πρακτική και έκλαιγε και ταυτόχροαν ένα αγοράκι, αλλά συνήθισαν. Θέλουν το χρόνο τους, χρειάζονται παρότρυνση από την νηπιαγωγό .

να υποθεσω ότι δεν εχεις δουλεψει ποτε σε νηπιαγωγειο;;

[Ms Daisy]

Συμφωνώ απόλυτα με την MariaV. Πέρσυ τα παιδιά μου πήγαν πρώτη φορά σε παιδικό. Ο μεγάλος ήταν 3.5 και ο μικρός 1.5. Είχαμε βδομάδα προσαρμογής κατά την οποία πηγαίναμε για 1-2 ώρες με τα παιδιά και είμασταν όλη την ώρα στην αυλή για να μας βλέπουν. Με τον μεγάλο ήξερα ότι δε θα είχα πρόβλημα (όπως και έγινε). Ο μικρός, όμως, ήταν πολύ μικρός και άλλος χαρακτήρας (λίγο κολλημένος πάνω μου). Δεν έφευγε από πάνω μου ούτε λεπτό. Την δεύτερη μέρα, επειδή είδα ότι δε θα ξεκολλούσε, συννενοήθηκα με τις κοπέλες κι έφυγα για 1 ώρα. Πριν φύγουμε του εξηγήσαμε που πάω και πόση ώρα θα λείψω. Είχαμε κλάματα κλπ. Πήγα για καφέ κοντά και είχα το κινητό ανά χείρας γιατί αν δυσκόλευαν πολύ τα πράγματα θα μου τηλεφωνούσαν. Δεν με πήραν. Εγώ μες στο άγχος, έτρωγα τα νύχια μου για μια ώρα. Όταν πήγα, μου είπαν ότι έκλαψε 20 λεπτά και μετά όλα καλά. Δεν ξαναπήγα (αν και μας είπαν ότι μπορούμε να παραβρεθούμε και σε μάθημα και να παρακολουθήσουμε αλλά φοβόμουν ότι θα δημιουργούσα πρόβλημα). Την επόμενη βδομάδα άρχισε να έρχεται το σχολικό και να τα παίρνει. Ο μικρός για κανά 2 βδομάδες ήταν λίγο ζόρικος στο να μπει. Αλλά είχα καθημερινή επαφή με τις δασκάλες και μου είπαν ότι εκεί δεν είχε κανένα πρόβλημα. Είμαι υπέρ της "σκληραγώγησης". Δε θα πάθει τίποτα με λίγο κλάμα. Είναι 2ος χρόνος και είμαστε μια χαρά. Πιστεύω ότι τα παιδιά νιώθουν το άγχος μας και γι'αυτό του ήταν δύσκολο να με αποχωριστεί και να μπει στο σχολικό. Αν και είμαι "σκληρή" είμαι και αγχώδης και μάλλον το ένιωθε αυτό. Και φέτος ο μεγάλος δεν πολυήθελε να πάει στο σχολείο κάποιες φορές. Συζητήσαμε μαζί του, βρήκαμε τι φταίει (το δουλεύουμε ακόμα) και του εξηγήσαμε ότι στο σχολείο πρέπει να πάει ούτως ή άλλως αφού η μαμά κι ο μπαμπάς δουλεύουν. Πρέπει να καταλάβουν ότι κάποια πράγματα είναι υποχρεωτικά. Δε θα κάνουν ότι θέλουν, όποτε το θέλουν. Έτσι είναι η ζωή. Θα συνηθίσουν. Απλά όλα να γίνονται ήρεμα, με συζήτηση, με επιχειρήματα και παραδείγματα και κυρίως χωρίς καβγάδες. Καλό κουράγιο

[PDE ads]

[emmaki]

Σε καμία περίπτωση η μαμά/η γιαγιά/ο μπαμπάς και όποιος άλλος δεν πρέπει να είναι στο σχολέιο τις πρώτες μέρες!!!! Το παιδί τότε είναι που θα αγγιστρωθεί πάνω τους και δεν θα σταματήσει να κλαίει.
Η μαμά φέρνει το παιδί στο σχολείο και κανονικά από την πρώτη μέρα τπο αφήνει στα χέρια της νηπιαγωγού και φεύγει!!! Ούτε μέσα στην τάξη, ούτε έξω από τα παράθυρα, ούτε στα κέγκελα!!!!
Η τάξη του νηπιαγωγείου έχει πολλά ερεθίσματα για τα παιδιά και γρήγορα θα δουν ότι το σχολέιο δεν είναι κάτι κακό και μπορεί να και να περνούν καλά και χωρίς τη μαμά!
Φυσικά και η νηπιαγωγός δεν εφήνει τα παιδιά σε μία γωνιά να κλαίνε! Είναι πολύ μεγάλο λάθος αν αυτό πιστεύετε!!! Η νηπιαγωγός ξέρει πώς να συμπεριφερθεί στο κάθε παιδάκι και πώς να το εντάξει στην ομάδα της τάξης.
Φυσικά και ενθαρρύνεται η συμμετοχή των γονέων στη ζωή του σχολέιου, αλλά όπως ειπώθηκε και πιο μπροστα ΜΕΤΑ την προσαρμογή των παιδιών. Οι γονέις μπορούν να προσφέρουν πάρα πολλά μέσα στην τάξη, από την ανάγνωση ενός παραμυθιού, μέχρι να κάνουν διάφορες δραστηριότητες (π.χ. μια συνταγή). Κα βέβαια το παιδάκι νιόθει πολύ υπερήφανο όταν η μαμά του έρχεται στο σχολέιο, αλλά πάλι το λέω, αφού προσαρμοστεί στο σχολέιο.
Και εγώ είμαι της άποψης ότι τα αδέρφια π΄ρεπει να χωρίζονται στο νηπιαγωγείο, για να μπορέσουν να "ξεκολλήσουν"και να κοινωνικοποιηθούν. Αλλιώς, τις περισσότερες φορές, βλέπουμε ότι τα αδέρφια πάιζουν σε μια γωνιά μόνα τους ή είναι πάντα μαζί στην ομάδα.
Τέλος, σίγουρα ΄πρέπει να γίνει συζήτηση τσο σπίτι πριν από το σχολέιο, έτσι ώστε το παιδί να αντιληφθεί ότι το σχολείο είναι απαραίτητο. Όπως η μαμά και ο μπαμπάς πάνε στη δουλειά κάθε μέρα έτσι και τα παιδιά πάνε στο σχολέιο. Να αντιληφθούν, επίσης, ότι το σχολέιο δεν θα είναι το μέρος όπου η μαμά θα το "παρατάει" κάθε μέρα, αλλά θα είναι ένας χώρος όπου θα μάθει πάγματα, θα παίξει, θα κάνει καινούριους φίλους... Σε αυτό θα βοηθήσει και μια επίσκεψη στο σχολείο και μια γνωριμία με τη νηπιαγωγό.

[elleni]

Το λοιπόν ,ρώτα όποιο σύμβουλο, ψυχολόγο κλπ να δεις τι θα σου πει...Η Marian έχει απόλυτο δίκιο...είναι ό,τι χειρότερο (το βασανιστήριο της σταγόνας για το παιδί  Shocked) να μένει λίγο λίγο η μητέρα μέσα στην τάξη! Μόνο καλό δε θα του κάνει, το αντίθετο μάλιστα...δεν υπάρχει περίπτωση να προσαρμοστεί ποτέ ή θα θεωρεί ότι το σχολείο είναι ένας πολύ ωραίος χώρος που παραβρίσκεται πάντα και η μαμά του... Tongue

Συμφωνώ απόλυτα με αυτό. Εκτός από το γεγονός ότι αποτελεί βασανιστήριο για το παιδί, δείχνει και την ανασφάλεια της μητέρας να το αφήσει σε τρίτους. Το θέμα είναι να είναι η μητέρα αποφασισμένη και δυναμική : προχωράμε προς την τάξη σταθερά και όχι διστακτικά και δίνουμε ένα φιλάκι και όχι εκατό. Μιλάω εκ πείρας κι εγώ, εκτός από νηπιαγωγός είμαι και μητέρα ενός αγοριού 2 ετών και έκανα πραγματικά πολύ μεγάλη προσπάθεια να μη δείξω πόσο φρικαρισμένη ήμουνα την πρώτη μέρα του στον παιδικό σταθμό. Αλλα ξέρεις ότι αυτό πρέπει να κάνεις όταν έχεις δει μαμάδες νηπίων να κλαίνε οι ίδιες στο σχολείο όταν αφήνουν το παιδί τους πρώτη φορά (με αποτέλεσμα βεβαίως το παιδί να νιώθει τρομερή ανασφάλεια)!!!
Τέλος, προσωπικά εγώ αλλά και πολλές φίλες μου νηπιαγωγοί δεν θα αφήναμε σε καμία περίπτωση παιδάκι να κλαίει με τις ώρες. Τι, αναίσθητοι είμαστε;

[rania81]

...Και συμφωνώ ότι θα βρεις νηπιαγωγούς που θα κάνουν αυτό που είπες, θα τα αφήνουν να κλαίνε! Το θέμα είναι ότι οι νηπιαγωγοί, οι περισσότερες δεν κάνουν για αυτό το επάγγελμα και δεν το ασκούν με ευαισθησία.
θα σου πρότεινα, λοιπόν, επειδή είναι πολύ δύσκολο να βρεις μια καλή νηπιαγωγό που να σε στηρίξει,

Έχω μείνει άναυδη!!Δεν πιστεύω αυτά που διαβάζω.Πολύ θα ήθελα να μάθω την εμπειρία που έχεις και υποβιβάζεις έτσι τον κλάδο σου.Γιατί για να γνωρίζεις από τις τόσες χιλλιάδες νηπιαγωγούς πως οι περισσότερες είναι «άχρηστες » θα έχεις πολυετή εμπειρία.Εγώ πάντως από τη μικρή μου εμπειρία και έπειτα από 5 ½ χρόνια δουλειάς σε δημόσιο και ιδιωτικό νηπιαγωγείο έχω να πω πως αν και μπορεί ως κλάδος να έχουμε πολλά προβλήματα (συνεννόησης, συνύπαρξης και άλλα πολλά )στις μεταξύ μας σχέσεις, ωστόσο δεν έχω συναντήσει κάποια νηπιαγωγό που θα συμπεριφερόταν άσχημα ή ανεύθυνα σε παιδί.Ειδικά πέρυσι ήμουνα σε μια περιοχή που είχα την ευκαιρία να γνωριστώ αρκετά καλά με τις περισσότερες συναδέλφους της περιοχής.Και ομολογώ πως μου έκανε εντύπωση το μεράκι και η καλή τους διάθεση να προσφέρουν το καλύτερο.Αν δε σεβόμαστε εμείς τον κλάδο μας πως περιμένουμε να μας σέβονται οι άλλοι;Δεν είναι σωστό να κινδυνολογούμε γιατί οδηγούμε τους γονείς που έχουν άγχος για τα παιδάκια τους σε παρερμηνείες και  λάθος συμπεράσματα.
Θα ήθελα να συμφωνήσω με τις συναδέλφους σε όσα έχουν αναφέρει μέχρι τώρα και να προσθέσω την εμπειρία μου από τότε που δούλευα σε ιδιωτικό και είχαμε και μικρό προνήπιο (ηλικίας 3 ετών). Το Σεπτέμβρη που ξεκινούσαμε έκλαιγαν όλα, μα όλα όμως.Η τακτική που ακολουθούσαμε ήταν να παίρνουμε το παιδί από τη μαμά χωρίς να μένει η μαμά να διαπραγματεύεται και να εξηγεί τη στιγμή του αποχωρισμού με το παιδί. Αφενός μεν όσο παραμένει παρούσα η μητέρα, το παιδί εκμεταλλεύεται την κατάσταση και εξακολουθεί να κλαίει περιμένοντας να το λυπηθεί η μαμά του και αφετέρου μόνο από το βλέμμα της μαμάς το παιδί  καταλαβαίνει πόσο η μαμά στενοχωριέται και πάλι προσπαθεί να το εκμεταλλευτεί. κάποια παιδάκια σταματάνε τα κλάματα από τη δεύτερη μέρα για κάποια άλλα είναι πιο δύσκολο.Όσο θα περνά ο καιρός  Βάσω θα εκπλαγείς με το πόσο θα δένονται τα παιδάκια με τους φίλους τους στο σχολείο και πόσο καλά θα περνάνε εκεί που δεν θα θέλουν να απουσιάζουν μέρα.Το θέμα είναι να εμπιστεύεστε την εκπαιδευτικό που είναι σίγουρο πως ξέρει καλύτερα τι θα πρέπει να κάνει.

[rania81]

Α!Ξέχασα να πω κάτι για την εβδομάδα προσαρμογής.Πέρυσι υπήρχε στο νηπιαγωγείο μιας συναδέλφου ένα παιδάκι που ήταν δύσκολο να προσαρμοστεί.Δεν έκλαιγε, χτυπούσε.Η συνάδελφος (με 20 χρόνια εμπειρία) μίλησε στη σύμβουλο και η σύμβουλος της είπε να πει στους γονείς να το φέρνουν τη πρώτη εβδομάδα για 2 ώρες και βλέπουνε.Στη συγκεκριμένη περίπτωση βλεβαια δεν το δέχτηκαν οι γονείς για να μην ξεχωρίσει είπανε το παιδί τους και να μην φανεί πως είναι προβληματικό  !!!Δε νομίζω πως είναι κάτι τέτοιο παράνομο.Ξέρω πως δεν επιτρέπεται να φεύγουν τα παιδιά από το σχολείο νωρίτερα αλλά το νηπιαγωγείο δεν είναι φυλακή να κρατάμε με το ζόρι τα παιδάκια και ειδικότερα αυτά που έχουν μεγαλύτερο άγχος στην αρχή της χρονιάς.Θέλω να πιστεύω πως το ίδιο θα συμβούλευαν όλες οι σύμβουλοι.Πάντως αν πάρεις το οκ από τη σύμβουλο δε νομίζω πως θα έχεις πρόβλημα.

[MARKOS]

συμφωνω και γω με mariaV.
και μενα ο ανηψιος μου,οταν ειχε παει σε παιδικο σταθμο εκλαιγε και εκεινος και η αδελφη μου.....
το παιδι ηταν ατιθασο και το λαθος ηταν οτι η δασκαλα το "μαλωσε".
απο τοτε δεν ηθελε να ακουσει τη λεξη "σχολειο". αρχισε να μη τρωει για να μη μεγαλωσει λεει και παει σχολειο.

η κατασταση ομως επρεπε να αλλαξει. ηρθε η στιγμη να παει σε παιδικο σταθμο παλι αλλα αυτη τη φορα σε καποιον αλλο,ωστε να μη του θυμιζει το χωρο με την "τραυματικη"εμπειρια.
το πηρα το παιδι, το μιλησα, του ειπα οτι εκει που θα παει θα παιζει μπαλα και θα εχει και πολλα κοριτσακια, και θελω να μου λεει καθε μερα πιο κοριτσακι του αρεσει πιο πολυ και πως τη λενε.
η αδελφη μου μου ελεγε: "τι ειναι αυτα βρε που λες στο παιδι;"

να μη σας τα πολυλογω, εκεινο που αλλαξε τη συμπεριφορα του και τη σταση του απεναντι στο σχολειο ηταν οτι μετονομασαμε το σχολειο σε "κεντρο απασχολησης" ποτε δεν το λεγαμε πια σχολειο αλλα κεντρο. Η αντιδραση του ηταν κατι το εκπληκτικο.
θελησε προθυμα να παει, (η αδελφη μου ειχε μιλησει στη δασκαλα για το προβλημα που αντιμετωπιζε με το παιδι και η δασκαλα του εδωσε "ηγετικο" ρολο στην ομαδα.
ετσι ολα πανε  πολυ καλα.
τωρα πια αν δεν εχει σχολειο ειναι στεναχωρημενος που εχασε την παρεα του.

[vasp]

Το θέμα της προσαρμογής με απασχολεί και εμένα καθότι είμαι άπειρη ακόμα Σε συζήτηση μου με συναδέλφους(του δημόσιου νηπιαγωγείου) μου ανέφεραν πως τα περισσότερα παιδιά δεν αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα προβλήματα προσαρμογής(μόνο 2-3 μέρες) γιατί έχουν πάει σε παιδικούς σταθμούς απο μικρή ηλικία οπότε έχουν συνηθίσει σε χώρους εκτός σπιτιού.
Αυτό που λέει η shopie για τη γνωριμία παιδιών με εκπαιδευτικό και με το χώρο-παιδιά της τάξης  πριν ακόμη ξεκινήσει η χρονιά είναι πολύ σημαντικό.

[Ritalamp]

Για να φεύγει παιδί σταθερά νωρίτερα πρέπει να υπάρχει έγγραφη έγκριση από τον Προϊστάμενο, γιατί αν συμβεί κάτι την ευθύνη φέρει η νηπιαγωγός, καθώς εκείνη την ώρα το παιδί θα έπρεπε να βρίσκεται στο σχολείο.

[marianV]

          βασικά συμφωνώ με όλες τις απόψεις των συναδέλφων, ωστόσο φίλη vaso θέλω να προσθέσω και κάτι άλλο:

       Το λάθος σχεδόν όλων των γονέων (και γιατί εσύ και εγώ να αποτελούμε εξαίρεση) είναι οτι ερμηνεύουν τις αντιδράσεις των παιδιών τους σε σχέση με το δικό τους μυαλό. Για εσένα το κλάμα των παιδιών είναι το ίδιο με το κλάμα το δικό σου ή ενός ενήλικα που είναι σε απόγνωση....... Για τα παιδιά πολλές φορές όμως είναι κώδικας επικοινωνίας.

        Δουλειά της νηπιαγωγού είναι να σπάσει αυτόν τον κώδικα και να μάθει το παιδί να επικοινωνεί και διαφορετικά.. με το παιχνίδι.... με την συντροφικότητα και αργότερα και με την γλώσσα. Μην φρικάρεις λοιπόν την πρώτη ημέρα που ΙΣΩΣ ακούσεις τα παιδιά σου να κλαίνε! Δεν θα είναι γιατί φοβούνται οτι τα παράτησες! Θα είναι γιατί θα είναι σε ένα περιβάλλον και θα προσπαθούν να επικοινωνήσουν με αυτό και να τραβήξουν την προσοχή. Δείξε εμπιστοσύνη στην νηπιαγωγό και θα δεις οτι όλα θα πάνε καλά.....

      Στο σχολείο θα τα στείλεις για να κοινωνικοποιηθούν και να μάθουν να ζουν και εκτός οικογενειακού περιβάλλοντος. Διαφορετικά θα τα κρατούσαμε όλες στο σπίτι !!!!!

Μην ξεχνάς πως όσα σου γράφουμε στα γράφουμε οχι γιατί υπερασπιζόμαστε τον κλάδο μας αλλα γιατί πολλοί απο εμάς είμαστε και γονείς!! Σε καταλαβαίνουμε πολύ, ωστόσο δείξε λίγη εμπιστοσύνη πρώτα στα παιδιά σου και μετά στην χ,ψ νηπιαγωγό!
       

[rania81]

Για να φεύγει παιδί σταθερά νωρίτερα πρέπει να υπάρχει έγγραφη έγκριση από τον Προϊστάμενο, γιατί αν συμβεί κάτι την ευθύνη φέρει η νηπιαγωγός, καθώς εκείνη την ώρα το παιδί θα έπρεπε να βρίσκεται στο σχολείο.

Εμάς ο Διευθυντής της ΠΕ του νομού που ανήκω σε μια συνάντηση που είχαμε πριν από κάποιες εβδομάδες μας είπε για την αποχώρηση νωρίτερα θα πρέπει να βάζουμε τους γονείς να υπογράφουν μια υπεύθυνη δήλωση ότι με δική τους ευθύνη παίρνουν το παιδί. Δεν μας είπε κάτι για έγγραφη έγκριση. Τα ακριβή του λόγια ήταν "Δεν μπορούμε να κρατήσουμε ένα παιδί με το ζόρι αν κάποια στιγμή ο γονιός θέλει να το πάρει νωρίτερα, αρκεί να μη γίνεται αυτό σε καθημερινή βάση. Ζητάτε πάντως υπεύθυνη δήλωση για να είσαστε καλυμμένες". Όσον αφορά τώρα περιπτώσεις παιδιών σαν αυτή που περιέγραψα νωρίτερα που εντός εισαγωγικών είναι "προβληματικές", αν έχεις την εντολή της συμβούλου δε νομίζω πως διατρέχεις κάποιο κίνδυνο. Τι να πω κ εγώ. Είναι πάντως να μη στραβώσει το πράγμα.

[vecchiarella]

Συμφωνώ με την Sophie στο θέμα της προσαρμογής.Εμένα πήγαν παιδικό ο μέγαλός μου 3 και ο μικρός 2.Ο μεγάλος δεν διαμαρτυρήθηκε ποτέ όλα καλά.Ο μικρός για 2 εβδομάδες χτυπιόταν.Εγώ ψυχολογικά ήμουν χάλια , όμως δεν του έδειχνα το παραμικρό , πάντα με χαμόγελο γιατί τα παιδιά καταλαβάιννουν τα π ά ν τ α!!Μετά την δεύτερη εβδομάδα με πήραν τηλέφωνο γιατί έκλαιγε πολύ να τον πάρω.Πήγα τον πήρα, αυτό ήταν δεν ξαναέκλαψε ξανά.Μου είπε η παιδαγωγός του ότι εφόσον κατάλαβε ότι η μαμά  θα έρθει όταν χρειαστεί αυτό ήταν , μαχαίρι!!Στο νηπιαγωγείο φυσικά δεν αντιμετωπίσανμε κανένα πρόβλημα μετά απο 2 χρόνια παιδικό , και πιστεύω ότι όσο πιο νωρίς τα πηγαίνεις τα παιδιά σχολείο , κοινωνικοποιούνται καλύτερα.Ο μικρός μου έμαθα να τρώει όμορφα , καθάρισε σε 1 εβδομάδα , δεν το πίστευα.Σε όσους με ρωτούν λέω όσο πιο νωρίς τόσο πιο καλά.Δεν πρέπει να δείχνουμε την ανησυχία μας στα παιδιά , καλό θα ήταν να πάμε μαζί να τους δείξουμε τον χώρο και φυσικά μια καλή συνεργασία με την/τον νηπιαγωγό , έτσι ώστε να καταλάβει το παιδί ότι ο είναι φίλος τους και τους αγαπάει και όχι ότι τους παίρνει μακρυά απο την μαμά τους.
Βάσω σου εύχομαι καλή αρχή με τα παιδάκια σου ,να είσαι σταθερή να συνεργαστείς με τους νηπιαγωγούς , αυτοί ξέρουν και όλα θα πάνε καλά