Προσαρμογή στο νηπιαγωγείο

[catwoman2]

ειναι η ιδεα μου ή πράγματι τα δευτερα παιδια δυσκολέυονται περισσότερο να ξεκολλήσουν απο τη  μαμα?

[PDE ads]

[selas]

         
       Το λάθος σχεδόν όλων των γονέων (και γιατί εσύ και εγώ να αποτελούμε εξαίρεση) είναι οτι ερμηνεύουν τις αντιδράσεις των παιδιών τους σε σχέση με το δικό τους μυαλό. Για εσένα το κλάμα των παιδιών είναι το ίδιο με το κλάμα το δικό σου ή ενός ενήλικα που είναι σε απόγνωση....... Για τα παιδιά πολλές φορές όμως είναι κώδικας επικοινωνίας.
        Δουλειά της νηπιαγωγού είναι να σπάσει αυτόν τον κώδικα και να μάθει το παιδί να επικοινωνεί και διαφορετικά..

δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο...

[Ritalamp]

Rania έχεις δίκιο για την αποχώρηση για μία μόνο μέρα που θα τύχει κάτι σημαντικό (γιατρός, αδιαθεσία, ο,τιδήποτε) Ο γονιός συμπληρώνει απλά υπεύθυνη δήλωση. Για να φεύγει, όμως σταθερά το παιδί νωρίτερα, π.χ. σταδιακή προσαρμογή που κρατάει μήνες, η προφορική εντολή κανενός δε σε καλύπτει γιατί τη δύσκολη στιγμή δεν ξέρεις πώς θα αντιδράσουν. Επίσης η σύμβουλος έχει να κάνει με το παιδαγωγικό κομμάτι, η πρότασή της δηλαδή έχει παιδαγωγική αξία, γιαυτό για να είσαι καλυμμένη στέλνεις το γονιό στο γραφείο με την πρόταση τη συμβούλου και παίρνει έγκριση. Δεν ξέρεις ποτέ ποια στιγμή θα βρεθείς εκτεθειμμένη γιατί κάποιος ανώτερος ιεραρχικά θα έχει δώσει μια προφορική εντολή.

Εάν η σύμβουλος δώσει γραπτώς την οδηγία της, τότε την κοινοποιείς και στο γραφείο. Σας φαινονται υπερβολικά και τυπικούρες όλα αυτά, αλλά μία φορά γίνεται η στραβή, ας μη συμβεί σ' εμάς.

MariaV συμφωνώ για το κλάμα.
Carwoman2 μερικές φορές είναι τα πρώτα.

.Μου είπε η παιδαγωγός του ότι εφόσον κατάλαβε ότι η μαμά  θα έρθει όταν χρειαστεί αυτό ήταν , μαχαίρι!

Συμφωνώ απόλυτα. Γιαυτό είναι καλό πού και πού να αφήνουμε το παιδί σε καμιά γιαγιά, για να δει ότι πάντα επιστρέφει ο γονιός.

[Ίρμα]

Καταλαβαίνω ότι το φυσιολογικό είναι να μη θέλει το παιδί να πάει στο σχολείο, γιατί αποχωρίζεται το γονιό και όλα τα υπόλοιπα που τόσο ωραία αναπτύξατε πιο πάνω. Να ρωτήσω εγώ κάτι άλλο. Πόσο φυσιολογικό είναι το παιδί να μην κλάψει καθόλου την πρώτη φορά στο παιδικό; Κάνω συτή την ερώτηση με αφορμή τη συμπεριφορά της δικής μου κόρης η οποία όταν άρχισε τον παιδικό δε διαμαρτυρήθηκε καθόλου. Ακόμη και τις πρώτες ημέρες που εγώ ήμουν εκεί όπωσ και οι υπόλοιπες μαμάδες δε μου έδωσε καθόλου σημασία. Λίγες φορές την έβλεπα ότι αισθανόταν άβολα αλλά ούτε έτρεχα από πίσω της ούτε τίποτα. Έτσι δεν είχαμε καθόλου πρόβλημα. Όταν όμωσ ερχόταν στο σπίτι, ενώ γενικά είναι παιδί που του αρέσει να μιλάει δε μου έλεγε τίποτα για τους φίλους της στο σχσολείο ή για το πώσ τα πέρασε. Απέφευγε συστηματικά να μιλήσει και καταλάβαινα ότι το έκανε επίτηδες. Οι νηπιαγωγοί της μου είπανε ότι αυτή η συμπεριφορά είναι δικαιολογημένη και ότι τα παιδιά το αισθάνονται σαν κάτι δικό τους και δε θέλουν να το μοιραστούν με κανέναν. Εν τω μεταξύ εγώ την είχα σταματήσει για τους χειμερινούς μήνες, λόγω των ιώσεων και τώρα μετά το Πάσχα θα την ξαναπάω, για να συνηθίσει και για του χρόνου που θα είναι προνήπιο. Οι νηπιαγωγοί του φορουμ τι λένε: πόσο φυσιολογικό είναι ένα παιδί να μην αντιδράσει με κλάματα την πρώτη του φορά στο σχολείο; Μήπως δεν έχω κάνει κάτι καλά;

[PDE ads]

[Ritalamp]

  Μάλλον έχεις κάνει κάτι πάρα πολύ καλά. Το παιδί μπορεί απλά να είναι ανεξάρτητο, να σου έχει εμπιστοσύνη και να έχει κι αυτοπεποίηθηση. Αν στο σχολείο πηγαίνει χωρίς διαμαρτυρίες, αλλά δεν παίζει, δεν συμμετέχει, δεν κάνει τίποτα, ε, εντάξει να ανησυχήσεις. Διαφορετικά κάνε ένα πατ πατ επιβράβευσης στον ώμο σου και χαμογέλα. Όντως πολλά παιδιά θεωρούν το σχολείο προσωπική τους υπόθεση και παίρνει καιρό για να ξανοιχτούν. Αν βλέπεις ότι περνάει καλά, είναι χαρούμενο παιδί και γενικά ευχαριστημένο αέρα στα πανιά σας και άντε και στα δικά μας όταν έρθει η ώρα.

[Ίρμα]

Επειδή έβλεπα ότι το παιδί δε μου μιλούσε για το σχολείο, φοβήθηκα αυτό που λες ότι δεν περνάει καλά και ρώτησα τη νηπιαγωγό της. Μου είπε ότι η ίδια δεν είχε αντιληφθεί κάτι τέτοιο και αντιθέτως ήταν και πολύ φιλική με όλα τα παιδιά και συμμετείχε πρόθυμα σε ό,τι και να έκαναν.
Άρα, δεν ανησυχώ όπωσ μου λες.
Ρίτα ευχαριστώ για την απάντηση.

[Melina04]

     Η εύκολη προσαρμογή,  θα συμφωνήσω κι εγώ, πως είναι ένα πολύ θετικό σημάδι που δείχνει πως είναι ένα παιδί με αυτοπεποίθηση και ανεξαρτησία. Σημαίνει ότι πιθανώς οι γονείς εκφράζουν την εμπιστοσύνη τους, ενθαρρύνουν το παιδί στις προσπάθειες του και δεν κάνουν οι ίδιοι πράγματα που μπορεί -και πρέπει- να κάνει μόνο του, ενισχύοντας την αυτονομία του. Σας αξίζει ένα μπράβο σε σένα και τον μπαμπά αν είναι έτσι. Συνεχίστε την καλή προσπάθεια!
   Επίσης θέλω να τονίσω το εξής απ την εμπειρία μου με παιδιά, κάτι που με ανησυχεί ιδιαίτερα..Έχω συναντήσει πολλές περιπτώσεις παιδιών που μεγαλώνουν με παντέλή έλλειψη ορίων στο σπίτι. Κάνουν στην κυριολεξία ό,τι θέλουν. Αυτό το θέμα συνδέεται άμεσα με την εύκολη μετάβαση στο νηπιαγωγείο και είναι πολύ σοβαρό και για την μετέπειτα ζωή και επιτυχή κοινωνικοποίση. Θα 'θελα να πω στους γονείς, μην μπερδεύετε την αγάπη με την ικανοποίηση κάθε επιθυμίας.Τα παιδιά που δρουν χωρίς όρια, δεν ξέρουν τι αποτέλεσμα θα έχει κάθε φορά η συμπεριφορά τους και νιώθουν ανασφάλεια, αβεβαιότητα για το τι προσδοκούν απ' αυτά, μέσα και έξω απ' το σπίτι...Δεν είναι λοιπόν περίεργο να δυσκολεύονται πολύ να προσαρμοστούν στο σχολείο και όχι μόνο...