εκπαιδευτικό αλλά και γονεικο θέμα

[catwoman2]

Συναδελφοι θελω την γνωμη σας! (κυριως απο ψυχολογους)]
Η κορη μου ειναι πρωτη δημοτικου. απο την Παρασκευη με επρηζε ότι την Δευτερα και την Τριτη θα λειτουργει εκθεση βιβλιου στο σχολειο και να της δωσω 5 ευρω να παρει ενα βιβλίο! Εγω της ειπα ότι θα παμε την Τριτη μαζι να παρουμε το απόγευμα που θα ερχοταν και ο συγγραφεας επισκεψη στο σχολειο.
Τελως παντων σημερα ερχεται σπιτι...την βλέπω ότι κατι ειχε αλλα δεν μου λεει. Κατα το απογευματακι που ηταν να ξεκινησουμε για το σχολείο ερχεται και μου λεει μετα απο πολλους προλογους ότι πήρε απο την τσαντα μιας φιλης της τα 5 ευρω που ήθελε για το βιβλίο και το αγορασε. Μετα που το κοριτσι εψαχνε τα χρηματα του και δεν τα εβρισκε, το ειπε ο δασκαλος στο σχολειο και η μικρη πήγε στο γραφειο, του ειπε ότι εκεινη τα πήρε. του εδωσε το βιβλίο. Ο δασκαλος το εδωσε στο παιδι, η κορη μου της εδωσε τα ρεστα και τελειωσε εκει.
Εμεις βεβαια οταν το μαθαμε παθαμε πλακα, διοτι ειναι κλεψια για τα πω όσο πιο κομψα γινεται, και αναρωτιωμαστε τι να κανουμε με το παιδι. Το να της στερησουμε κατι οπως το παιχνιδι που θα της παιρναμε το Πασχα μου φαινεται πολυ λιγο για κατι τοσο σοβαρο.
Ο ανδρας μου σκεφτεται να παω αυριο σχολειο, να μηλησω με τον δασκλαο και να την βαλω να δωσει τα λεφτα στο παιδι και να του ζητησει συγνμωμη!
Εγω ψαχνω να βρω αιτιες αυτης της συμεριφορας... Απο τη  αρχη της χρονιας της εδινα 1 ευρω που και που σχολειο για να παιρνει φαγητο.Η γιαγια της ανοιξε τον κουμπαρα και της τον εδωσε και γενικα παντα στο σπιτι ειχε τα χρηματα του κουμπαρα της να αγοραζει σοκολατες ή χυμους. Καμμια φορα γυρναγε απο το σχολειο με πραγματα που δεν ετρωγε και την μαλωνα...
μηπως φταιω εγω που της εδειξα αυτη την εμπιστοσυνη?

[PDE ads]

[MATH]

Συναδελφοι θελω την γνωμη σας! (κυριως απο ψυχολογους)]
Η κορη μου ειναι πρωτη δημοτικου. απο την Παρασκευη με επρηζε ότι την Δευτερα και την Τριτη θα λειτουργει εκθεση βιβλιου στο σχολειο και να της δωσω 5 ευρω να παρει ενα βιβλίο! Εγω της ειπα ότι θα παμε την Τριτη μαζι να παρουμε το απόγευμα που θα ερχοταν και ο συγγραφεας επισκεψη στο σχολειο.
Τελως παντων σημερα ερχεται σπιτι...την βλέπω ότι κατι ειχε αλλα δεν μου λεει. Κατα το απογευματακι που ηταν να ξεκινησουμε για το σχολείο ερχεται και μου λεει μετα απο πολλους προλογους ότι πήρε απο την τσαντα μιας φιλης της τα 5 ευρω που ήθελε για το βιβλίο και το αγορασε. Μετα που το κοριτσι εψαχνε τα χρηματα του και δεν τα εβρισκε, το ειπε ο δασκαλος στο σχολειο και η μικρη πήγε στο γραφειο, του ειπε ότι εκεινη τα πήρε. του εδωσε το βιβλίο. Ο δασκαλος το εδωσε στο παιδι, η κορη μου της εδωσε τα ρεστα και τελειωσε εκει.
Εμεις βεβαια οταν το μαθαμε παθαμε πλακα, διοτι ειναι κλεψια για τα πω όσο πιο κομψα γινεται, και αναρωτιωμαστε τι να κανουμε με το παιδι. Το να της στερησουμε κατι οπως το παιχνιδι που θα της παιρναμε το Πασχα μου φαινεται πολυ λιγο για κατι τοσο σοβαρο.
Ο ανδρας μου σκεφτεται να παω αυριο σχολειο, να μηλησω με τον δασκλαο και να την βαλω να δωσει τα λεφτα στο παιδι και να του ζητησει συγνμωμη!
Εγω ψαχνω να βρω αιτιες αυτης της συμεριφορας... Απο τη  αρχη της χρονιας της εδινα 1 ευρω που και που σχολειο για να παιρνει φαγητο.Η γιαγια της ανοιξε τον κουμπαρα και της τον εδωσε και γενικα παντα στο σπιτι ειχε τα χρηματα του κουμπαρα της να αγοραζει σοκολατες ή χυμους. Καμμια φορα γυρναγε απο το σχολειο με πραγματα που δεν ετρωγε και την μαλωνα...
μηπως φταιω εγω που της εδειξα αυτη την εμπιστοσυνη?

Δεν είμαι ειδικός για αυτή την ηλικία, αλλά θα εκφράσω δυο σκέψεις :

 α) Θεωρώ πως το θέμα δεν πρέπει να πάρει δραματικές διαστάσεις, ούτε να σας πανικοβάλει !
 β) Προφανώς θα κουβεντιάσετε και θα εξηγήσετε στο παιδί σας ότι αυτό που έκανε είναι σοβαρό λάθος κλπ(το έχετε κάνει ήδη!).

 γ) Μια μικρή ποινή δεν είναι λάθος. Πχ να μην πάει σε κάποιο πάρτυ ή κάτι τέτοι, αν και γω δεν το θεωρώ αυτό και τόσο απαραίτητο, διότι δεν έκανε κάτι που του το είχατε ....σαφώς απαγορεύσει την προηγούμενη μέρα.

 δ) Το παιδάκι ίσως να ντράπηκε που δεν είχε λεφτά να πάρει το βιβλίο(τι να έλεγε στο δάσκαλο ; ότι δεν του έδωσαν οι γονείς του ;ίσως να ήθελε να σώσει και την τιμή(!) των γονιών του.Έτσι σκέφτονται τα μικρά παιδιά ) και έκρινε με το μυαλουδάκι του ότι να πάρει τα λεφτά της συμμαθήτριάς του είναι πολύ πιο ανώδυνο. Εκτός αυτού  μπορεί να σκέφτηκε ότι θα δώσει τα λεφτά στη φίλη του την άλλη μέρα.
 
 Είμαι σίγουρος ότι το παιδάκι είναι μια χαρά και εκτός από την κουβεντούλα που κάνατε , δεν θέλει καμία άλλη σύσταση ή νουθεσία. Το να ζητήσει συγνώμη από το άλλο παιδάκι, δεν βλάπτει, αρκεί να το θέλει και αυτό, σημάδι πως έχει καταλάβει το λάθος του.Με το δάσκαλο ,μια κουβεντούλα δε βλάπτει, όχι για να του εξηγήσετε την καλή ανατροφή του παιδιού , αλλά για να μην δώσει συνέχεια στο θέμα, κάτι που μπορεί να κάνει κακό στο παιδί. Ο δάσκαλος οφείλει να συμβάλει να ξεχαστεί το θέμα πολύ γρήγορα και να μην το αναφέρει καν στο σύλλογο, μια και αφορά τον ίδιο και την τάξη του.Δίνοντας έκταση, δεν βοηθά ούτε τον ..εαυτό του  .

 Αυτά μου ήρθαν , έτσι πρόχειρα , στο μυαλό .... και κλείνω με το να σε βεβαιώσω ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος για ανησυχία και στεναχώρια.Όλα θα κυλήσουν τελείως φυσιολογικά , σαν να μην έγινε τίποτα !Αρκεί η σωστή και ήρεμη κουβεντούλα.

                        Μπάμπης
 

[bikini]

Νομίζω πως με μια ήρεμη κουβέντα ανάμεσα στο παιδί κι εσάς θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους.
Προς Θεού, όχι φωνές και ξύλο! 
Η κόρη σας ήδη κατάλαβε το λάθος της και το διόρθωσε με τον τρόπο της ("Μετα που το κοριτσι εψαχνε τα χρηματα του και δεν τα εβρισκε, το ειπε ο δασκαλος στο σχολειο και η μικρη πήγε στο γραφειο, του ειπε ότι εκεινη τα πήρε. του εδωσε το βιβλίο. Ο δασκαλος το εδωσε στο παιδι, η κορη μου της εδωσε τα ρεστα  και τελειωσε εκει").
Δεν θα πείραζε να της επιβάλλετε και κάποια ποινή μέτρια, ανάλογη με το παράπτωμά" της. Πρέπει να γίνει, όμως, σύντομα, ώστε το κοριτσάκι να συνδυάσει την τιμωρία/ποινή/αρνητική αμοιβή με την πράξη της. 

[kellykou]

Τα παιδιά δημοτικού σχολείου γνωρίζουν το σωστό και το λάθος και έχουν μάθει ότι δεν είναι σωστό να παίρνουμε πράγματα από τα καταστήματα χωρίς να τα πληρώνουμε ή να παίρνουμε πράγματα που ανήκουν σε άλλους. Γνωρίζουν ότι υπάρχουν συνέπειες αυτής της πράξης μέσα στην οικογένεια, αλλά συνήθως δεν ξέρουν για τις ευρύτερες συνέπειες.

Παρόλα αυτά, ο λόγος που μπορεί να καταφύγουν σε τέτοια συμπεριφορά είναι ότι δεν έχουν αναπτύξει τους μηχανισμούς του αυτοελέγχου που είναι απαραίτητοι για να μην περάσουν από την επιθυμία απόκτησης ενός πράγματος στην απόκτησή του με λανθασμένο τρόπο.

Υπάρχουν όμως και βαθύτεροι, πιο σύνθετοι ψυχολογικοί λόγοι που μπορεί να ωθήσουν ένα παιδί στο κλέψιμο. Το παιδί που είναι θυμωμένο, με τον εαυτό του, τους γονείς του, τον κόσμο γύρω του, συχνά καταφεύγει στο κλέψιμο για να "τιμωρήσει" τους άλλους, αυτούς με τους οποίους είναι θυμωμένο και όχι γιατί πραγματικά επιθυμεί το αντικείμενο που κλέβει. Έτσι, η κλοπή γίνεται μέσο εκδίκησης και έκφρασης του θυμού του παιδιού.

Σε άλλες περιπτώσεις ένα παιδί μπορεί να αισθάνεται παραμελημένο και ότι δεν του δίνουν αρκετή προσοχή οι γονείς και οι γύρω του. Έτσι, καταφεύγει στην κλοπή (ή σε κάποια άλλη αρνητική συμπεριφορά) προκειμένου να το προσέξουν και να ασχοληθούν μαζί του.

αλλοτε πάλι ένα παιδί μπορεί να καταφύγει στην κλοπή προκειμένου να κερδίσει ένα ελκυστικό αντικείμενο το οποίο θα χρησιμοποιήσει με τη σειρά του για να εντυπωσιάσει άλλα παιδιά, νομίζοντας ότι έτσι θα κάνει παρέες και θα κερδίσει φίλους.

Η Αμερικανική Ψυχιατρική Ακαδημία συμβουλεύει τους γονείς:

- Να μην προσπαθήσουν να καλύψουν το γεγονός του κλεψίματος.
- Να εξηγήσουν στο παιδί ότι το να κλέψει κάτι δεν είναι σωστό.
- Να βοηθήσουν το παιδί να επιστρέψει ή να πληρώσει το κλεμμένο αντικείμενο.
- Να σιγουρευτούν ότι το παιδί δεν επωφελείται της κλεψιάς με κανέναν τρόπο.
- Να μην αρχίσουν να λένε στο παιδί τους ότι αφού έκλεψε μία φορά θα ξανακλέψει και να μην θεωρούν τη μία αυτή φορά προάγγελο μελλοντικής κακής συμπεριφοράς και να μην πουν στο παιδί τους ότι το θεωρούν κλέφτη ή κακό άνθρωπο.
- Να πουν ξεκάθαρα στο παιδί τους ότι τέτοια συμπεριφορά δεν είναι ανεκτή ούτε στην οικογένεια ούτε στην κοινωνία που ζουν.
- Όταν το παιδί πληρώσει ή επιστρέψει το κλεμμένο αγαθό, το ζήτημα θα πρέπει να ξεχαστεί και οι γονείς δεν θα πρέπει να το ξανα - αναφέρουν, ώστε το παιδί να κάνει ένα νέο ξεκίνημα.


Πότε το κλέψιμο αποτελεί σημάδι μεγαλύτερων προβλημάτων;

Αν το παιδί εξακολουθεί να κλέβει, ή αυτή η συμπεριφορά του συνοδεύεται και από άλλες αρνητικές συμπεριφορές, τότε το ότι κλέβει μπορεί να είναι ένα από τα συμπτώματα κάποιων σοβαρότερων προβλημάτων στη συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού ή στην οικογένειά του.

Τα παιδιά που κλέβουν επανειλημμένα μπορεί να έχουν δυσκολίες στο να εμπιστευτούν άλλα άτομα και να συνάψουν στενές συναισθηματικές σχέσεις.

Αντί λοιπόν να αισθάνονται ενοχές για τη συμπεριφορά τους, μπορεί να κατηγορούν τους άλλους, με το σκεπτικό ότι "αφού αρνούνται να μου δώσουν αυτό που θέλω, θα το πάρω έτσι κι αλλιώς και θα τους δείξω εγώ". Σε τέτοιες περιπτώσεις η συμβολή των ειδικών είναι απαραίτητη ώστε να εκτιμηθεί το βάθος του προβλήματος και να δοθούν οι σωστές κατευθύνσεις για την επίλυσή του.

[PDE ads]

[limnioti]

Η δική μου η γνώμη είναι εντελώς διαφορετική.Νομίζω πως όλο έχει να κάνει με το πόσο ακούμε τα παιδιά μας.Το παιδί το είπε πως ήθελε 5 ευρώ.Πήρε απάντηση πως θα το κάνατε μαζί, μαμά και κόρη.
Η εξέλιξη τον πραγμάτων έδειξε πως τα ήθελε πάρα πολύ και όταν δεν τα πήρε εκλεψε, μετάνιωσε,έτρεξε και ομολόγησε, ζήτησε συγνώμη.
Προσωπικά, φυσικά και θα μιλούσα με το παιδί μου, αλλά κάτω από μια άλλη οπτική. Θα της ζήτηγα και εγώ συγνώμη, που άρχισε να μεγαλώνει και να έχει ανάγκες ,που εγώ δεν αντιλήφθηκα.Εκείνη απλά ήθελε μόνη της να αγοράσει ένα βιβλίο και η μαμά ήθελε να συναντήσει το συγγραφέα. Αφού από την Πέμπτη το παιδί το συζήταγε έντονα ,φαίνεται πως η ανάγκη του για αυτονόμηση είναι μεγαλύτερη απότι θα θέλαμε να του αναγνωρίσουμε

[catwoman2]

παιδια ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις και για το ενδιαφερον σας!
απο οτι φαινεται εγω αγχωθηκα περισοτερο απο οσο επρεπε. Μιλησα σημερα το πρωι με το δασκαλο και μου ειπε ότι το παιδι εχει καταλαβει τι εκανε και το θεμα απο την πλευρα του θεωρηται λήξαν.
Δεν την τιμωρησαμε με "ξυλο" ή "φωνες" Πιστευω η σταση μας χθες,( βαρεια ατμοσφαιρα και κουβεντα ) της εδειξαν να καταλαβει ότι αυτο που εκανε ηταν κακο! Την τιμωρησαμε απαγορευοντας αγορες οποιασδηποτε φυσης  μεχρι το Πασχα!
Ισως εχει δικαιο και η συναδελφος limnioti! αν της ειχα δωσει τα χρηματα που μου τα ζηταγε απο την Πεμπτη, το περιστατικο δεν θα ειχε συμβει!
Δυσκολο να εισαι γονιος!

[MATH]

........................
 αν της ειχα δωσει τα χρηματα που μου τα ζηταγε απο την Πεμπτη, το περιστατικο δεν θα ειχε συμβει!
.................

 Αυτό από μόνο του δε λέει τίποτα !Θα υπάρξουν χιλιάδες φορές που το παιδί θα ζητήσει χρήματα και συ θα  πρέπει να του πεις ΟΧΙ. Και σωστά θα κάνεις να  πεις οχι , με τις απαραίτητες εξηγήσεις δηλαδή, έστω και σύντομες.
           
      Πιστεύω πως είναι καλύτερα που ήρθαν έτσι τα πράγματα και το παιδί πήρε τα σωστά μηνύματα , παρά να έκανε στο μέλλον και σε μεγαλύτερη ηλικία αυτή την πράξη, ίσως από κάποιο λάθος ψυχικό μηχανισμό.
 
   Στο ότι είναι δύσκολο να είσαι γονιός , συμφωνώ απόλυτα. Εδικά για μας που είμαστε κάθε μέρα μέσα στα σχολεία !

 Καλή Ανάσταση !

[Ms Daisy]

Πτυχίο ψυχολογίας θα έπρεπε να έχουμε! Κι εμείς πρόσφατα "αποκτήσαμε" ένα πρόβλημα με τον μεγάλο μας και πελάγωσα. Είμαι και αγχώδης και τα έκανα χειρότερα. Πήγαμε σε ψυχολόγο και η εμπειρία ήταν καταπληκτική! Ηρέμησα, κατάλαβα ότι με την συμπεριφορά μου στο συγκεκριμένο θέμα του έκανα κακό και τώρα είμαστε σε συνεργασία με την νηπιαγωγό του η οποία παρατηρεί την συμπεριφορά του για να δούμε ακριβώς τι φταίει. Πάντως, μέσα από την συζήτηση με την ψυχολόγο συνειδητοποίησα αρκετά λάθη που κάνω και τουλάχιστον από δω και πέρα (πριν είναι αργά) θα αλλάξω. Προσωπικά πιστεύω πως όλοι οι γονείς θα έπρεπε να συμβουλευόμαστε ειδικούς. Μια συζήτηση δεν βλάπτει. Τρέμω με την σκέψη του τι θα αντιμετωπίσουμε στο μέλλον. Καλό μας κουράγιο.

[happiness]

Ισως εχει δικαιο και η συναδελφος limnioti! αν της ειχα δωσει τα χρηματα που μου τα ζηταγε απο την Πεμπτη, το περιστατικο δεν θα ειχε συμβει!
Δυσκολο να εισαι γονιος!

Εϊμαι άσχετη με την ψυχολογία των μικρών παιδιών , αλλά πρέπει να πω πως διαφωνώ. Η ζωή δεν είναι "άντρα θέλω, τώρα τονε θέλω". Δεν της αρνήθηκες το βιβλίο της. Απλά έθεσες ένα χρονοδιάγραμμα και θα έπρεπε να περιμένει. Αλλά η μικρούλα σου δεν συγκρατήθηκε. Το ψιλομετάνιωσε προφανώς από μόνη της, αλλά και η δική σας τιμωρία είναι απαραίτητη για να εμπεδώσει ότι δεν το θεωρείτε ανώδυνο αυτό που έκανε.

[catwoman2]

μιλωντας με μια συναδελφο ψυχολογο σημερα μου ειπε το εξης χαρακτηριστικο...επειδη εγω και ο ανδρας μου εχουμε εργαστει και εργαζομαστε σε γυμνασια και σε λυκεια την αντιμετωπισαμε λιγο σαν εφηβο και όχι σαν παιδι δημοτικου. μου ειπε ότι καθε παραπτωμα πρεπει να το αντιμετωπιζουμε αναλογα με τη ηλικια του παιδιου. Δεν σημαινει ότι ντε και καλα θα εξακολουθησει να κλεβει το παιδι, οπως το φοβηθηκαμε και δυο αρχικα αλλα καλο ειναι αν λαβει το μηνυμα του ξενου πραγματος απο τωρα!

[kellykou]

Συναδελφοι θα σας συμβουλευα να διαβασετε δυο πολυ ωραια βιβλια που θα σας βοηθησουν παρα πολυ να αναπτυξετε μια ολοκληρη θεωρηση τοσο ως εκπαιδευτικοι αλλα κυριως ως γονεις.
1.Το υπευθυνο παιδι εκδοσεις θυμαρι
2. Αν αγαπατε τα παιδια σας αγαπηστε πρωτα τον εαυτο σας -Νικος Μαρκαρης -Αγκυρα

[Ms Daisy]

Επίσης:
1. "Μαμά, κόψε το κήρυγμα (κι εσύ μπαμπά επίσης)" της Κικής Τζωρτζακάκη. (2 βιβλία) ΦΟ-ΒΕ-ΡΑ!!!
2. Όλη τη σειρά Συναισθηματικής Αγωγής της Heike Baum ("Αφού δε με παίζουν" κλπ). Έχουν λίγη θεωρία και πολλές ασκήσεις για διαχείρηση συναισθημάτων. Άντε, καλό μας διάβασμα!

[συννεφούλα]

Ισως εχει δικαιο και η συναδελφος limnioti! αν της ειχα δωσει τα χρηματα που μου τα ζηταγε απο την Πεμπτη, το περιστατικο δεν θα ειχε συμβει!
Δυσκολο να εισαι γονιος!

Θέλω να φωτίσω μια άλλη πτυχή του ζητήματος, εστιάζοντας στην υπομονή. Νομίζω πως το παιδί θα πρέπει από μικρό να μαθαίνει την έννοια της υπομονής, κάτι που θα του χρειαστεί και στα επόμενα χρόνια της ζωής του (όπως και σε όλους μας εξάλλου). Αφού του είπες ότι θα πάτε μαζί και θ' αγοράσετε βιβλίο, απλώς αυτό δε θα γίνει τώρα αλλά τη στιγμή που εκ των προτέρων εσύ ως γονιός όρισες. Δεν αρνήθηκες δηλ. αυτό που σου ζήτησε.Έλαβες υπ' όψιν την επιθυμία του παιδιού και την τοποθέτησες σε έναν προγραμματισμό που έκανες. Το παιδί ήταν ενήμερο γι' αυτό. Δεν μπόρεσε όμως να περιμένει και γι' αυτό η επιθυμία να αποκτήσει τώρα, τη συγκεκριμένη στιγμή, το βιβλίο το ώθησε να πράξει αυτό που έπραξε. Τελικά το παιδί αντέδρασε υγιώς, αφού κατά βάθος καταλάβαινε ότι αυτό που έκανε δεν ήταν σωστό, προβληματίστηκε, δεν ένοιωσε καλά από την πράξη του και μοιράστηκε το γεγονός με τους γονείς, σε μια προσπάθεια απαλλαγής από το βάρος.

[limnioti]

Το θέμα είναι  όχι μόνο αν η μικρή πήρε το μάθημά της, μα αν πήραν  και οι γονείς το δικό τους. Αν ήμουν στη θέση σου την επόμενη φορά που η μικρή μου θα επέμενε για κάτι,ι θα προσπαθούσα να είμαι πιο κοντά της και να αφουγκραστώ τις αγωνίες και τις χαρές της και αν θες και τα ελατήρια της.Δεν ξέρω αν θα της έδινα αυτό που ζητούσε, αλλά σίγουρα θα με κινητοποιούσε μια επιμονή του παιδιού μου σε κάτι. Δεν χρειάζεται να φρικάρουμε ούτε να  τιμωρούμε τα παιδιά μας.Συζήτηση στα δικά τους λόγια και με βάση την δική τους ηλικία χρειάζεται.Να μεγαλώσουν θέλουν τα παιδία μας και πρέπει να τα βοηθήσουμε συμμετέχοντας σε αυτή τους τη πορεία έχοντας ανοιχτά μάτια ,αυτιά που ακούν και στοργή να τα ζεστανουμε