Πυροβολισμός σε σχολή του ΟΑΕΔ.

[bikini]

Άκουσα το σημείωμα του αυτόχειρα από τα ΜΜΕ.
Πραγματικά συγκλονιστικό! 

Απαισιοδοξία, λανθασμένα εννοούμενος εγωισμός, εκδικητικότητα, έλλειψη σεβασμού και αυτοσεβασμού, νοητική τύφλωση, απόρριψη, εγκατάλειψη, περιθωριοποίηση και αυτοπεριθωριοποίηση/αυτοαπομόνωση, ρατσιασμός, απαξίωση, άκρατο μίσος, έλλειψη εκτίμησης και αυτοεκτίμησης.

Αυτά βρήκα εγώ να "περιλαμβάνονται" στο σημείωμα...

[PDE ads]

[N.Π.]

Απαξίωση από όλους και κυρίως από καθηγητές και συμμαθητές!
Είχε ψυχολογικά προβλήματα και ήταν μοναχικός..Οι γονείς δεν είδαν τίποτα..Οι καθηγητές τίποτα..Στην ουσία το χέρι του το όπλισε η κοινωνία..Το ευχάριστο που άκουσα σε μία εκπομπή ήταν ότι έχει γίνει πρόταση στο Υπουργείο Παιδείας από το Υπουργείο Υγείας για εισαγωγή ψυχολόγων & ψυχιάτρων στα σχολεία..

[bikini]

Απαξίωση, ασφαλώς, και αδιαφορία από όλους ανεξαιρέτως!
Οι γονείς, όντως, πού ήταν;;;   
Εντελώς απαρατήρητη περνούσε η συμπεριφορά του γιου τους;;;   

[Ritalamp]

για εισαγωγή ψυχολόγων & ψυχιάτρων στα σχολεία..

Καλά μην κρατήσεις την αναπνοή σου μέχρι να το κάνουν. Ψυχίατροι;;;; Γιατί; Μάλλον για να γράφουν τα αγχολυτικά και τα ηρεμιστικά στους εκπαιδευτικούς γιατί άλλο λόγο δε μπορώ να βρω. Μια χαρά οι ψυχολόγοι και οι κοινωνικοί λειτουργοί. Αμήν και πότε.

[PDE ads]

[N.Π.]

Τα ερωτήματα είναι πολλά: Πού βρήκε όλα αυτά τα όπλα? Τα φωτογράφησε και με μία επιστολή τα δημοσίευσε στο ίντερνετ, όπου εκεί δεν υπάρχει κανένας έλεγχος? Μία πρώην συμμαθήτριά του, είπε ότι στο Λύκειο που φοιτούσε παλιά, είχε δείρει πολύ άσχημα ένα παιδί..Γιατί τότε δεν έγιναν οι απαραίτητες ενέργειες?

Κι ένας δικός μου προβληματισμός..Πώς μπορεί ένας γονιός, να προστατέψει το παιδί του, χωρίς να το καταπιέσει? Πώς μπορεί να διώξει όλους τους κινδύνους μακριά από το παιδί του?

[zizoulis]

επιτρεψτε μου να ριξω μεγαλο μερος της ευθηνης στους επδευτικους του νεαρου, που τον ειχαν στην ταξη τοσο καιρο (αφοι ειναι τελος της χρονιας) , προφανως γνωριζαν την κατασταση ,αλλα δεν εκαναν τιποτα ή δεν εκαναν οτι επρεπε για να μην ερθουν τα χειριοτερα. Δεν ειναιι δυνατον να ξυπνησε ξαφνικα το παιδι και να πήρε αυτη την αποπαση. Αυτο λογικα ετοιμαζοταν καρο! Η ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ Η ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ !  

Μπορει να εβλεπαν κατι οι καθηγητες . Κι εγω βλεπω για μαθητη μου στο φροντιστηριο, εχω μιλησει με τη διευθυνση, τι να κανω ? τι να πω στους γονεις?  Μπορει να ξερουν και ηδη να φροντιζουν, μπορει να μην καταλαβαινουν ή να μη θελουν να καταλαβουν... Με ποιο δικαιωμα μιλας για ψυχολογικο/ ψυχιατρικο  προβλημα στο γονιο? Δεν ειμαι γιατρος, δεν ειμαι ψυχολογος ή ψυχιατρος... Αλλα πιστευω οτι και ανθρωπος που δεν εχει δωσει ποτε δειγματα μπορει να ξυπνησει μια μερα και να προσπαθει να σκοτωσει κοσμο - εχει συμβει στο στενο φιλικο περιβαλλον μου- και πραγματικα να μην πιστευεις πως ειναι δυνατο να συμβαινει. Δυστυχως τα ψυχολογικα προβληματα πληθαινουν και ισως το να υπαρχουν ειδικοι στα σχολεια και να εξοικειωθουμε με την παρουσια τους, να ειναι λυση.

[Ms Daisy]

Κι ένας δικός μου προβληματισμός..Πώς μπορεί ένας γονιός, να προστατέψει το παιδί του, χωρίς να το καταπιέσει? Πώς μπορεί να διώξει όλους τους κινδύνους μακριά από το παιδί του?

Τώρα ανοίγεις μεγάλο θέμα. Επικοινωνία, ηρεμία και τα μάτια+αυτιά ανοιχτά, λένε οι ειδικοί. Πάντως, η γραμμή μεταξύ προστασίας-καταπίεσης είναι πολύ λεπτή.

[bikini]

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ
Καθηγητής Πανεπιστημίου Μακεδονίας

Το πρωτόγνωρο για την ελληνική κοινωνία επεισόδιο στη σχολή μαθητείας του ΟΑΕΔ στην Αττική είναι σύνθετο και φαίνεται ότι περιέχει στοιχεία ζηλόφθονης αντιπαράθεσης σε επίπεδο παιδιών, αδιαφορίας της κοινωνίας, απεμπλοκής γονέων και κηδεμόνων από κλασικά καθήκοντα, ελλείψεις στις απαιτούμενες δεξιότητες των παιδαγωγών, ελλείψεις κοινωνικών λειτουργών και ψυχολόγων σε σχολικά συγκροτήματα πολυεθνικής υφής.

Το δράμα έφερε στο προσκήνιο θεσμούς που συστηματικά απαξιώσαμε, όπως την κατάπτωση της σημασίας του Σχολείου που μεταλαμπάδευε στα παιδιά κάθε νέας γενιάς όχι μόνο χρήσιμες ή στείρες γνώσεις αλλά συστήματα αξιών, όπως την έλλειψη θρησκευτικής αγωγής που εμπνέει σεβασμό στην ζωή και την σωματική ακεραιότητα του πλησίον μας, όπως την ..που αποτελούσε το φυτώριο προστασίας της ανθρώπινης ανάγκης για παρέα, φιλία, συναναστροφή.

Στην εμπειρία της καθημερινής μας πραγματικότητας είναι δεδομένη η εφήμερη ύπαρξή μας στη γη και θεωρείται αυτονόητο ότι εκείνο που όλοι απευχόμαστε είναι ο τερματισμός της ζωής μας πρόωρα είτε για λόγους υγείας είτε με βίαιο τρόπο. Ο βίαιος θάνατος στις σύγχρονες κοινωνίες έχει πολλά πρόσωπα που ξεκινούν από τα οδικά, θαλάσσια ή εναέρια ατυχήματα και φτάνουν στην εγκληματική πράξη.

Στόχος του κοινωνικού συστήματος υπήρξε ανέκαθεν και συνεχίζει να είναι η αποτροπή μέσα από τις διαδικασίες της κοινωνικοποίησης της πιθανότητες εκδήλωσης αντικοινωνικής συμπεριφοράς που μπορεί να φτάσει ακόμη και στο ακραίο σημείο της αφαίρεσης μιας ζωής. Το βιβλικό παράδειγμα της αδελφοκτονίας του Άβελ από τον Κλάϊν λειτούργησε και συνεχίζει να λειτουργεί αποτρεπτικά σε συμβολικό επίπεδο δεδομένου ότι μέσα στην εκκλησία του Χριστού, και η Γερμανία είναι Χριστιανικό Έθνος, υποτίθεται είμαστε «όλοι αδέλφια…»

Στην κλασική διαδικασία της πορείας προς την ενηλικίωση και την ωρίμανση το κάθε παιδί, μικρό και αδύναμο στην καθημερινή αντιπαράθεσή του με τους ενήλικους του περιβάλλοντός του, συγγενείς, φίλους ή τρίτους, αισθάνεται σωματικά και μυϊκά αυτό που πραγματικά είναι- δηλαδή μικρότερο, ασθενέστερο, υποδεέστερο. Τα παιδιά “ξεπερνούν” αυτά τα συναισθήματα κατωτερότητας μαθαίνοντας τρόπους επιβολής στους άλλους μέσα από το παιχνίδι χρησιμοποιώντας φυσικές και πνευματικές ικανότητες.

Και εδώ έρχεται το μεγάλο θέμα της συνυπευθυνότητας όταν μέσα από τα ΜΜΕ εμείς ΔΙΔΑΣΚΟΥΜΕ στα παιδιά μας πώς να φονεύουν, πώς να κρατούν και να χρησιμοποιούν πυροβόλα όπλα για να σκοτώσουν άλλα παιδιά!..

Το έχουμε ζήσει ΑΝΥΠΟΦΟΡΑ πολλές φορές αυτό το γεγονός στην Αμερική τα τελευταία χρόνια και στη συνέχεια το ζήσαμε πέρυσι (δεύτερη φορά μέσα σε ένα χρόνο σε σχολικό ίδρυμα της Φινλανδίας – μιας χώρας που σε παγκόσμια κλίμακα ανήκει στις 3 μαζί με την Αμερική και την Υεμένη με απίστευτες αναλογίες ατόμων άνω των 15 που οπλοφορούν νόμιμα!). Το ζήσαμε πρόσφατα στη Στουτγάρδη…

Μας ήταν, όμως, άγνωστο στην Ελλάδα…Ώ καιροί, ώ ήθη!..

Τα παιδιά μαθαίνουν μέσα από τους μηχανισμούς της ΤΑΥΤΙΣΗΣ και της ΜΙΜΗΣΗΣ, μέσα από επαναλαμβανόμενες στα ΜΜΕ στο διηνεκές και συχνά μέχρι επιπέδου ανυπόφορης αηδίας σκηνές ανατριχιαστικής βαρβαρότητας από άνθρωπο σε συνάνθρωπο χωρίς κανένα λόγο ή με την απίστευτη δικαιολογία της «ανθρωπιστικής-απελευθερωτικής παρέμβασης» και επαναλαμβάνουν, βιωματικά, χωρίς βαθύτερη συνειδητοποίηση, ΟΛΑ όσα εμείς τους μαθαίνουμε..

Κατακερματίζεται έτσι η συστηματική προσπάθεια κάθε κοινωνίας από συστάσεως του πρώτου κοινωνικού συστήματος της ανθρωπότητας να μετουσιώσει τον άνθρωπο-ζώο σε άνθρωπο κοινωνικό με τη βοήθεια κλασικών δομών και θεσμών όπως η οικογένεια, η παιδεία, η θρησκεία, το σύστημα Δικαιοσύνης και το σύστημα ελέγχου και καταστολής.

Κάθε φορά που μας έρχονταν ειδήσεις από την μακρινή Αμερική και την γειτονική μας Ευρώπη για ανήλικους που δολοφονούσαν ανήλικους μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, την γειτονιά τους ή μέσα στην σχολική αίθουσα ΟΛΟΙ εμείς κουνούσαμε «αυτάρεσκα και φιλάρεσκα» τα κεφάλια εφησυχάζοντας εαυτούς και αλλήλους ότι εδώ είναι Ελλάδα και εδώ τέτοια πράγματα ΔΕΝ συμβαίνουν…

Και εφόσον φαινόμενα απίστευτης βίας έχουν αρχίσει να συμβαίνουν και στην Ευρώπη, αργά ή γρήγορα ήταν αναμενόμενο ότι θα συμβούν και εδώ, καθώς αναδύονται απίστευτες πραγματικότητες που σοκάρουν και κοινωνικά φαινόμενα τόσο απόμακρα – μέχρι χτες – στη φύση του Έλληνα μήπως πρέπει να αναρωτηθούμε ΤΙ απαιτείται και πώς πρέπει να προετοιμασθούμε για να τα χειριστούμε;

Να δεχθούμε ως σωστό και όχι τόσο απομακρυσμένο από την ορθή ερμηνεία τέτοιων φαινόμενων, όπου παιδιά ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ παιδιά, το αναδυόμενο, σύγχρονο ψυχοκοινωνικό μοντέλο που εξυπηρετεί την ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ και στοχεύει στη δημιουργία αυριανών ΑΝΔΡΩΝ και ΓΥΝΑΙΚΩΝ που θα μπορούν εύκολα, απρόσωπα και χωρίς να καταδιώκονται από τις αναμενόμενες ενοχές και κλασικές ερινύες να ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ εξυπηρετώντας τις προδιαγραφές τύπου «απελευθερωτικών» και “ανθρωπιστικών“ πολέμων;

Να υποθέσουμε ότι αυτό που λέμε ως κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι, ψυχίατροι και νευρολόγοι ότι δηλαδή ανάμεσά μας κυκλοφορούν άτομα με σοβαρά, όχι ψυχολογικά αλλά ψυχιατρικά προβλήματα, απαιτεί τη συνεργασία εκπαιδευτικών και Πολιτείας για την ύπαρξη εξειδικευμένου προσωπικού στα σχολεία μας;

Ή, μήπως, να αποδεχθούμε τελικά, ότι όταν τα παιδιά σκοτώνουν, εφόσον εμείς ΔΕΝ φροντίσαμε να ανακόψουμε τις προσπάθειες κάποιων κέντρων που εξυπηρετούν την πρώτη ερμηνεία, και δεν προσεγγίσαμε θεραπευτικά τις περιπτώσεις της δεύτερης ερμηνείας ΟΛΟΙ εμείς τελικά γινόμαστε, είτε το θέλουμε είτε όχι, ΣΥΝυπεύθυνοι;…

Εσείς τι λέτε;

http://www.search.gr/2009/04/10/%CE%BC%CE%B5-%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%BC%CE%AE-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%8C-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CF%83%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%AE-%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CF%84%CE%B5/

[N.Π.]

Το παιδί αυτό κατάφερε τελικά να κερδίσει αυτό που πάντα ήθελε..........την προσοχή των άλλων! Το πλήρωσε όμως με την ίδια του τη ζωή..........

[rozy4]

ritalamp να συμπληρώσω ότι η σχιζοφρένεια κάνει την εμφάνισή της στις ηλικίες 13-15 χρονών και είναι δύσκολο να την διακρίνεις, στην αρχή της τουλάχιστον, από τις κρίσεις εφηβείας.
με ενοχλεί λοιπόν όταν με ευκολία λέμε "οι γονείς πού ήταν;" εκτός αν θεωρηθεί ότι με το που γίναμε γονείς αποκτήσαμε την ιδιότητα του παντογνώστη έχοντας σπουδάσει στη μεγάλη του έθνους σχολή των γονέων.

[N.Π.]

Δεν είμαι ακόμη μητέρα..θεωρώ όμως πάρα πολύ δύσκολο έργο το έργο του γονέα..και δυστυχώς δεν υπάρχει καθόλου στήριξη από το κράτος στο θέμα αυτό..οι γονείς δυστυχώς σήμερα δεν ασχολούνται με τα παιδιά όσο θα έπρεπε και όπως θα έπρεπε..πότε να προλάβουν..όταν δουλεύουν πολλές ώρες, όταν σκέφτονται πώς θα πληρώσουν το δάνειο, τις κάρτες, το πώς θα βρούν δουλειά..τη διαλυμένη σχέση με τον/την σύζυγο κ.τ.λ., κ.τ.λ...δεν τους δικαιολογώ, αλλά τους καταλαβαίνω..

[Ritalamp]

Βρε Ρόζυ4 έφυγε από το σπίτι με δύο όπλα και 80 σφαίρες , είναι δυνατό να μην είχαν καταλάβει τίποτα οι δικοί του; Τόσο βαθιά νυχτωμένη είμαι για τις πιθανές σχέσεις των παιδιών με τους γονείς; Να αρχίσω να ανησυχώ για το ρομαντισμό μου;

Δε θεωρώ ότι ο γονιός οφείλει να τα ξέρει όλα, αλλά δε γίνεται να έχει για όλα ευθύνη μόνο ο εκπαιδευτικός.
Θέλω ειδικούς στα σχολεία και θέλω και ειδικούς κοντά στην οικογένεια δε διαφωνώ σε αυτό, αλλά μου είναι αδιανόητο κατευθείαν τα πυρά να στρέφονται στο δάσκαλο χωρίς κανένας άλλος να αναλαμβάνει καμιά ευθύνη.

[bikini]

ritalamp να συμπληρώσω ότι η σχιζοφρένεια κάνει την εμφάνισή της στις ηλικίες 13-15 χρονών και είναι δύσκολο να την διακρίνεις, στην αρχή της τουλάχιστον, από τις κρίσεις εφηβείας.
με ενοχλεί λοιπόν όταν με ευκολία λέμε "οι γονείς πού ήταν;" εκτός αν θεωρηθεί ότι με το που γίναμε γονείς αποκτήσαμε την ιδιότητα του παντογνώστη έχοντας σπουδάσει στη μεγάλη του έθνους σχολή των γονέων.

Εγώ το είπα αυτό, άρα σε μένα αναφέρεσαι...
Όταν ρώτησα "οι γονείς πού ήταν;", εννοώ ότι αυτοί θα έπρεπε να ξέρουν καλύτερα από όλους το παιδί τους...

[Ritalamp]

κι εγώ το ανέφερα.