Ο ρόλος του νηπιαγωγείου

[kalliopi]

Διαβάστε από το παρακάτω Link το άρθρο για το ρόλο του νηπιαγωγείου..

http://www.in.gr/Reviews/placeholder.asp?lngReviewID=38464&lngChapterID=49812&lngItemID=62227

επιτέλους δημοσιεύεται και σε περιοδικό ο πολύ σημαντικός ρόλος του νηπιαγωγείου, ο τρόπος διδασκαλίας και οι αλλαγές που έχουν γίνει με το πέρασμα των χρόνων..

[PDE ads]

[kathyk]

γιατι με στενοχωρει λιγο που συνδεει την υποχρεωτικοτητα με την..καλυτερη διδασκαλια;;

[dimitra68]

γιατι με στενοχωρει λιγο που συνδεει την υποχρεωτικοτητα με την..καλυτερη διδασκαλια;;

γιατι πολυ απλα στα ματια και στις συνειδησεις του κοσμου υποχρεωτικο νηπιαγωγειο σημαινει ενα ισοτιμο με τα αλλα σκαλοπατι εκπαιδευσης...στο οποιο ολοι θα πρεπει να δωσουν τη δεουσα σημασια.

[kathyk]

τι κριμα..να παραμυθιαζονται απο μονοι τους οι γονεις.αν γινει 4 χρονια το νηπιαγωγειο μπορει να μας αντιμετωπισουν και σαν το πανεπιστημιο!

[PDE ads]

[dimitra68]

 

[Melina04]

 
"Οι περισσότεροι γονείς είναι αγχωμένοι ή τουλάχιστον προβληματισμένοι. Νομίζουν ότι τα παιδιά πρέπει να μάθουν να γράφουν και να διαβάζουν, να μετρούν μέχρι το είκοσι ή το εκατό ή ακόμα να κάνουν και κάποιες απλές μαθηματικές πράξεις πριν ξεκινήσουν την πρώτη τάξη. Είναι όμως τα πράγματα έτσι;"

  Δεν είναι κρίμα να υπάρχει αυτή η αντίληψη; Είναι πολύ άσχημο να γίνεται τόση δουλειά και να ακούγονται από γονείς σχόλια όπως: "Ναι ωραία όλα αυτά αλλά έμαθε να διαβάζει και να γράφει;" ή "Πολύ καλή αυτή η δασκάλα! Τα έμαθε να κάνουν πράξεις!"
Δεν ξέρω, αλλά νομίζω ότι όταν είσαι παιδαγωγός με όλη τη σημασία της λέξης ,προσφέρεις τόσα πολλά σε ένα παιδί μόνο και μόνο απ' τον τρόπο που το αντιμετωπίζεις και αυτό είναι κάτι που το βλέπουν δυστυχώς πολύ λίγοι..
Το ότι μπορεί να έχεις βοηθήσει ένα παιδί να ωριμάσει και να παίρνει χαρά μέσα απ΄τη μάθηση και την επαφή του με ενήλικες και παιδιά,( συν όλα τα τόσο σημαντικά, ορισμένα απ' τα οποία περιγράφονται και στο άρθρο και όλοι του κλάδου τα γνωρίζουμε-μέσα σε αυτά βέβαια και η γραφή κτλπ αλλά δουλεμένα με τον κατάλληλο τρόπο-), είναι κάτι που πολλές φορές δεν αναγνωρίζεται δυστυχώς... Αντίθετα γίνονται συγκρίσεις ανάμεσα σε παιδιά και από τόσο νωρίς τους μεταδίδουν το μεγάλο άγχος τους για διακρίσεις κυρίως σε γνωστικούς τομείς. Έχουμε φτάσει στο σημείο να φορτώνονται με τόσες δραστηριότητες από τόσο μικρά ώστε να μην προλαβαίνουν να παίζουν...   Το έχετε παρατηρήσει;
 Γι' αυτό μακάρι να ενημερώνονται όλο και περισσότερο οι γονείς ώστε να βοηθήσουν τα παιδιά τους να μεγαλώνουν καλύπτοντας ακόμα περισσότερο τις αναπτυξιακές τους ανάγκες... Σιγά-σιγά ελπίζω να αλλάξει αυτή η νοοτροπία..

[sophie]

Μελινάκι, δυστυχώς η νοοτροπία δε θα αλλάζει προς το καλύτερο αλλά ,φοβάμαι, προς το χειρότερο...Οι γονείς βλέπουν ότι οι απαιτήσεις στο σχολείο έχουν πλέον αλλάξει (κι όσο πάνε μεγαλώνουν) και το μόνιμο άγχος τους είναι πώς θα προλάβουν να προετοιμάσουν καλύτερα το παιδί τους...
Συμφωνώ ότι "χάνουν" τα καλύτερα έτσι τα παιδάκια.

[Melina04]

Αν είναι έτσι ανησυχώ πολύ για τις επόμενες γενιές...

[sophie]

Θα σου πω περιστατικό (πέρα από τα απλά-κλασσικά στις συναντήσεις εσύ να εξηγείς το πρόγραμμα και οι γονείς να επιμένουν σε σημείο που να παθαίνεις εγκεφαλικό "ναι, καλά όλα αυτά αλλά γράμματα και αριθμούς δε θα μάθουν, να διαβάζουν ,να γράφουν?").
Είχα παιδάκι (νήπιο) που ξεκίνησε με μηδενικές" γνώσεις". Κι ενώ προχωρούσαμε πάρα πολύ καλά συνέχιζε να μην μπορεί να γράψει το όνομά του (είχαν φτάσει Χριστούγεννα πια). Έτυχε να κάνει μία κουβέντα η συνάδελφός μου στο ολήμερο μαζί του κι ανακαλύψαμε ότι το παιδί έτρωγε ξύλο (!) στο σπίτι για να μάθει να γράφει το όνομα. Αποτέλεσμα ήταν το παιδί να γράφει όλα τα άλλα εκτός από το όνομα.
Υπήρχε περίπτωση επίσης γονέων (μορφωμένοι άνθρωποι και οι δύο) που ενώ φαίνονταν να έχουν κατανοήσει τα όσα τους έχουμε πει σχετικά με το πρόγραμμα της γλώσσας και τις "απαιτήσεις" του νηπιαγωγείου, στο σπίτι είχαν πάρει τετράδιο μισό-μισό κι έβαζαν το παιδί τους να γράφει την αλφαβήτα, επαναλαμβανόμενη γραφή των γραμμάτων κλπ
Δεν βγάζεις άκρη αν εσύ κάνεις ένα βήμα μπρος στο σχολείο κι ο γονιός στο σπίτι δέκα πίσω από το άγχος του και τον πανικό του για την "πρόοδο" του παιδιού του...

[lia*]

Ακριβώς έτσι είναι, δυστυχώς. Έχουν την απαίτηση να μάθεις τα παιδιά να μετρούν και να γράφουν μόλις πατήσουν το πόδι τους στο νηπιαγωγείο και αδιαφορούν για τα υπόλοιπα που συντελούνται μέσα σε αυτό. Μάλιστα, όσο πιο γρήγορα γίνει αυτό, τόσο πιο καλή δασκάλα είσαι. Σε βγάζουν έξω απο τα ρούχα σου!

[Melina04]

.
Είχα παιδάκι (νήπιο) που ξεκίνησε με μηδενικές" γνώσεις". Κι ενώ προχωρούσαμε πάρα πολύ καλά συνέχιζε να μην μπορεί να γράψει το όνομά του (είχαν φτάσει Χριστούγεννα πια). Έτυχε να κάνει μία κουβέντα η συνάδελφός μου στο ολήμερο μαζί του κι ανακαλύψαμε ότι το παιδί έτρωγε ξύλο (!) στο σπίτι για να μάθει να γράφει το όνομα. Αποτέλεσμα ήταν το παιδί να γράφει όλα τα άλλα εκτός από το όνομα.

Που να το φανταστείς ότι έφτασαν σε τέτοιο σημείο;;  Πολύ άσχημο...
Αυτό όμως σημαίνει ότι πρέπει να είχατε κάνει πολύ καλή δουλειά για να δει θετικά τη γραφή με όλα όσα πέρναγε στο σπίτι..

.
Υπήρχε περίπτωση επίσης γονέων (μορφωμένοι άνθρωποι και οι δύο) που ενώ φαίνονταν να έχουν κατανοήσει τα όσα τους έχουμε πει σχετικά με το πρόγραμμα της γλώσσας και τις "απαιτήσεις" του νηπιαγωγείου, στο σπίτι είχαν πάρει τετράδιο μισό-μισό κι έβαζαν το παιδί τους να γράφει την αλφαβήτα, επαναλαμβανόμενη γραφή των γραμμάτων κλπ

Μου κάνει εντύπωση γιατί βλέπω λανθασμένη αντιμετώπιση από πολλούς μορφωμένους γονείς..δυστυχώς όμως η αυτοπεποίθηση δεν πάει παρέα με τη μόρφωση... Γιατί αυτό το άγχος αντικατοπτρίζει νομίζω τη δική τους ανασφάλεια. Καταλαβαίνω πώς αισθάνεσαι όταν σαμποτάρεται έτσι ο κόπος και η δουλειά σου...

[dimitra68]

δυσκολο αλλα επιβαλλεται:
εκτος απο τις συναντησεις με ολους τους γονεις,και κατ'ιδιαν συναντησεις μαζι τους για το προγραμμα της γλωσσας ειδικα,γιατι εκει ειναι που οι περισσοτεροι επεμβαινουν στη διδασκαλια των παιδιων τους.κι εγω αντιμετωπισα αναλογα προβληματα,και μονο οταν αφιερωσα χρονο στους γονεις καθε παιδιου ξεχωριστα ειδα φως.Οι γονεις πρεπει να μας εμπιστευτουν και να πιστεψουν και στις δικες μας ικανοτητες,να τους κανουμε να εμπιστευτουν τη μεθοδο(βασικοτατο-αν εμεις μεσα μας δεν πιστευουμε στη μεθοδο που θα εφαρμοσουμε,ο,τι και να τους λεμε παντα σαν αισθηση θα τους περναμε την αμφιβολια και την αμφισβητησηκαι για μας και για τη μεθοδο!πρεπει να νιωσουν οτι εμεις ειμαστε οι δασκαλοι κι αυτοι ακολουθουν,τουτεστιν εμεις βαραμε το ντεφι κι αυτοι χορευουν,οχι αυταρχικα αλλα ομως με διαθεση για συνεργασια κι ανταλλαγη αποψεων ,δινοντας τους να καταλαβουν οτι θεωρουμε πολυτιμοτατη τη δικη τους αρωγη,και δεν τους υποτιμαμε -πραγματα που θελουν προσοχη στο πως θα τους τα περασουμε για να κρατησουμε ισορροπιες...
δηλαδη προετοιμαζουμε πολυ καλα το πως θα τους παρουσιασουμε τη μεθοδο,τι θα πουμε αργοτερα στις κατ'ιδιαν συζητησεις και το κανουμε οταν πιστεψουμε στον εαυτο μας και στη μεθοδο...μεσα σε ζεστο κλιμα αλλα ταυτοχρονα δειχνοντας τους οτι παταμε γερα στα ποδια μας...κι ο Καραμανλης πχ να ερθει σε μια συναντηση,σ'αυτο τον τομεα δεν μπορει να ειναι καλυτερος απο μας...
  να κλεισω λεγοντας οτι οι περισσοτεροι γονεις ,ας μην προσδιορισω το φυλο,ειναι ανταγωνιστικοι ειδικοτερα προς τους πρωτους δασκαλους των παιδιων τους...αρα ας αντιμετωπισουμε πρωτα αυτο,ας κανουμε ενα θετικο κλιμα αλληλοσεβασμου,κι επειτα προχωραμε...αυτα και καλη μας δυναμη 

[kathyk]

οι γονεις τελικα αρχιζουν να θελουν το νηπιαγωγειο οχι γιατι ειδαν την αξια του αλλα επιειδη το θεωρουν σαν φροντιστηριο για το δημοτικο!!

[Ritalamp]

Και ως ένα πάρκινγκ- αναρρωτήριο- χώρο δαμασμού των κακών συμπεριφορών.Χρειάζεται πολύς αγώνας για να μπορέσει να περάσει στην συνείδηση του κόσμου (και των συναδέλφων ακόμη κι από τη δική μας βαθμίδα) το πόσο σημαντική είναι η προσχολική ηλικία και εκπαίδευση. Υπάρχουν νηπιαγωγοί που νιώθουν ότι αντλούν κύρος από τετράδια αντιγραφής και αμέτρητες φωτοτυπίες προγραφής κάθε μέρα. Το αμέσως επόμενο πρόβλημα κατ' εμέ είναι ότι σπάνια γίνεται λόγος για συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη. Οι στάσεις και οι αξίες τις ζωής, όπως επίσης και η βίωση, αναγνώριση και διαχείριση των συναισθημάτων είναι πολύ σημαντικό κομμάτι της ανάπτυξης του ανθρώπου, όμως ακόμη και στα προγράμματα γίνεται ολοένα και λιγότερος λόγος γιαυτά.

Τουλάχιστον όπως αναφέρατε και πριν είναι ένα νηφάλιο άρθρο που φέρνει τα πράγματα σε φυσιολογικές διαστάσεις.