0 μέλη και 2 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Έχω και εγώ ένα παρόμοιο πρόβλημα με το γιο μου! Έχει τελειώσει μαθηματικός και μόλις τελείωσε και πριν προλάβει να δουλέψει στην ειδικότητα του περασε στην εθνική τράπεζα με εξετάσεις μέσω ασεπ. Δουλεύει εκεί γυρω στα 4 χρόνια αλλά θέλει να παραιτηθει και να ασχοληθει με την ειδικότητά του (φροντιστήριο ιδιαιτερα)και φυσικά να διαβάσει και να δώσει ασεπ.Αυτό όμως είναι αρκετά ρυψοκινδυνο μια και για τους μαθηματικους είναι πολύ δύσκολο να περάσουν στον ασεπ!
Η μισή μας μέρα περνάει στη δουλειά
καλημέρα κι απο μένα!εγώ έχω να σου πω μόνο ένα πράγμα(κι ελπίζω να σε βοηθήσει)Ημουν διορισμένη μόνιμη στα ΕΛΤΑ και μετά απο δύο χρόνια παραιτήθηκα, γιατί δεν άντεξα,και ξαναγύρισα στο φροντιστήριο και τα ιδιαίτερα. τώρα περιμένω να μπω ωρομίσθια και μπορώ να σου πω ότι δεν το έχω μετανιώσει ούτε λεπτό. θεωρώ ότι όλη αυτή η μαθησιακή διαδικασία, η επαφή με τους εφήβους, η προσπάθεια να τους μεταλαμπαδεύσεις γνώσεις και όχι μόνο, δεν αντικαθίσταται με τίποτα.αν πιστεύεις ότι όλο αυτό το "πακέτο"σε κάνει ευτυχισμένη και δημιουργική, τότε καλή επιτυχία!!!!Υ.Γ.θα χρειαστείς όμως πολλές δόσεις υπομονής, για να δουλέψεις...
Λατρεύω το αντικείμενό μου. Μου αρέσει η επαφή με τα παιδιά. Αλλά πραγματικά θεωρώ ότι η εργασία στο φροντιστήριο είναι πολύ ψυχοφθόρα (αν ειδικά κάποιος εργάζεται πολλές ώρες, για να ζει ανεξάρτητος-όχι με τους γονείς του). Κατ' αρχάς αισθάνομαι περισσότερο λυσάρι του σχολείου παρά εκπαιδευτικός. Έπειτα έχω τρομερή εργασιακή ανασφάλεια, παρ΄όλες τις ώρες που δουλεύω. Δεν ξέρω τι μου ξημερώνει αύριο.Και οικονομικά υπάρχουν πολλά μειονεκτήματα σε σχέση με άλλα επαγγέλματα π.χ. απόλυση το καλοκαίρι, όχι δώρα, όχι άδειες. Αν κάποιος έχει μια σταθερή δουλειά, είναι κρίμα να την αφήσει για να κυνηγήσει κάτι αβέβαιο. Αυτά ως ταπεινή συμβουλή για κάποιον που σκέφτεται πχ να αφήσει τη δουλειά του στην τράπεζα για να δουλέψει σε φροντιστήριο και με ιδιαίτερα. Άλλο να ήταν δάσκαλος και να είχε σίγουρο διορισμό. Θα μπορούσε όμως να διαβάσει για τον ΑΣΕΠ, διατηρώντας συγχρόνως τη δουλειά του και να προσπαθήσει να μπει στο χώρο της εκπαίδευσης με πιο ανθρώπινες συνθήκες. Λυπάμαι αν αυτά που λέω παραπέμπουν σε μικροαστική μιζέρια, αλλά πραγματικά κάπως έτσι τα βλέπω τα πράγματα...