Προτεινόμενες ταινίες - Προτεινόμενα βιβλία

[anemona]

Μια ταινία που είδα παιδί και δεν την ξέχασα.....ευνόητοι οι λόγοι....
http://teniesonline.ucoz.com/load/2-1-0-18021
Αnne of Green Gables....
Θέλει λίγο ψάξιμο αλλά μπορείτε να τη δείτε online

[PDE ads]

[Φωτεινή ΠΕ07]

H  ζωή της μητέρας Τερέζας

Δεν θυμάμαι να έχω συγκινηθεί και κλάψει τόσο πολύ....

[theodora7]

Δύο σειρές:Μυστικά και λάθη και χορεύοντας στη σιωπή.Αξιόλογα αν και μετρούν αρκετά χρόνια πίσω.

[λιθοσφαιριστής]

Ο δάσκαλος που άφηνε τα παιδιά να ονειρεύονται...

<a href="https://www.youtube.com/v/lV5rfV3u-2U" target="_blank" class="new_win">https://www.youtube.com/v/lV5rfV3u-2U</a>

[PDE ads]

[MARKOS]

ΤΑ ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙΑ ΜΙΑΣ ΜΕΡΑΣ
ΚΑΖΟΥΟ ΙΣΙΓΚΟΥΡΟ
https://www.psichogios.gr/site/Books/show/1004124/ta-apomeinaria-mias-meras#

[harac]

Τριάντα επτά παλαιότερες και τελευταίες  ταινίες για την εκπαίδευση (ελληνικές και ξένες):


http://www.alfavita.gr/arthron/ekpaideysi/37-tainies-me-thema-tin-ekpaideysi-gia-syzitisi-kai-provlimatismo

[menia1]

http://www.skaitv.gr/episode/psuchagogia/mauri-thalassa/2019-03-11-18/mauri-thalassa
 Μια σειρά για τη γυναικεία κακοποίηση.

[theodora7]

Στα πλαίσια συνεντεύξεων με τρανς και γκέι άτομα για εργασίες μου στη σχολή...θα παραθέσω αυτό το βίντεο..
Ίσως δεν είναι στο κατάλληλο θέμα...δεν ξέρω όμως που έπρεπε να το βάλω...
Θα το βάλω όμως διότι το Σ/Κ μου είχα παρόμοια βιώματα μέσω συνεντεύξεων.
Για μένα υπήρξε ένα σοκ όλο αυτό. Ήταν ένα θέμα που επέλεξα ελαφρά τη καρδία και εν τέλει με ταρακούνησε και με έθλιψε τόσο για τη δυστυχία των άλλων. Τέτοια περιστατικά σε κάνουν να ξεχνάς τα πάντα και να θλίβεσαι στο έπακρο.
https://www.youtube.com/watch?v=bZuZrHONbHM
και
https://www.youtube.com/watch?v=8PqENS2VX4I
Καλή τηλεθέαση και κυρίως με ανοιχτό μυαλό.

[apri]

Ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο της δημοσιογράφου Σαρλόττε Μπέραντ, στενής φίλης και μεταφράστριας της Χάνα Άρεντ, που καταγράφει τα όνειρα που έβλεπαν ανώνυμοι Γερμανοί πολίτες στα πρώτα χρόνια του Γ' Ράιχ κάτω από την επίδραση της τρομοκρατίας και της προπαγάνδας του καθεστώτος.

CHARLOTTE BERADT "Τα όνειρα στο Τρίτο Ράιχ", εκδ. Άγρα
http://www.kathimerini.gr/838320/article/politismos/vivlio/o-ypnos--ths-logikhs-sthn-epoxh-toy-g-raix

[apri]

Συμπληρωματικά προς το παραπάνω βιβλίο της Μπέραντ, να προσθέσω δυο βιβλία, καθώς κατά κάποιον τρόπο αποτελούν μια άτυπη τριλογία προσεγγίζοντας το ίδιο θέμα από διαφορετική σκοπιά.

Το πρώτο είναι το βιβλίο της Χάνα Άρεντ, φιλοσόφου και καθηγήτριας πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, που κάλυψε δημοσιογραφικά και φιλοσοφικά τη δίκη του Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ και προκάλεσε πολλές συζητήσεις με τις αιρετικές απόψεις της:
Χάνα Άρεντ "Ο Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ. Η κοινοτυπία του κακού", εκδ. Νησίδες
https://www.tanea.gr/2013/01/30/world/o-aixman-i-filosofos-kai-i-koinotopia-toy-kakoy/
Γυρίστηκε πριν από λίγα χρόνια και σε ταινία (το τρέιλερ https://www.youtube.com/watch?v=Fn_KwQNvbzg)

Και το δεύτερο είναι το βιβλίο του

[elranna]

Apri, όπως πάντα οι προτάσεις σου είναι εξαιρετικές. Δεν έχω δει αυτό για τα όνειρα, αλλά για την Άρεντ και τον Κλέμπερερ με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη. Τα συνιστώ ανεπιφύλακτα για όποιον θέλει να καταλάβει "πώς έγινε ένας κακός άνθρωπος", που λέει και η

[apri]

To βιβλίο του Κλέμπερερ το είχα διαβάσει στο πανεπιστήμιο, ενώ της Άρεντ το αγόρασα τότε που παιζόταν η ταινία.

Το βιβλίο με τα όνειρα το τελειώνω τώρα και είναι πολύ ενδιαφέρον, γιατί δεν βλέπεις την οπτική μόνο ενός ατόμου που βίωσε τα γεγονότα (Άρεντ, Κλέμπερερ), αλλά την οπτική πολλών ατόμων που δέχθηκαν να αφηγηθούν τα όνειρά τους στην Μπέραντ.
 
Είναι ενδιαφέρον και τρομακτικό μαζί να διαβάζεις τα όνειρα ανθρώπων της διπλανής πόρτας, που θα μπορούσε να είναι ο καθένας μας. Ήταν άνθρωποι που ζούσαν αρμονικά μεταξύ τους επί πολλές γενιές στην ίδια κοινωνία και μια ωραία πρωία κλήθηκαν από το καθεστώς να διαλέξουν αν θα είναι με τους "επίλεκτους" ή τα "παράσιτα" της κοινωνίας, κλήθηκαν να αλλάξουν ταυτότητα και πιστεύω υπό το καθεστώς φόβου, διαστροφής της πραγματικότητας και φιλοτομαρισμού.

Άνθρωποι που θεωρούσαν τον Χίτλερ επικίνδυνο κλόουν σταδιακά άρχισαν μέσω της προπαγάνδας να συγχέουν το ψευδές με το αληθινό, να αποκλείουν λόγω της τρομοκρατίας κάθε αντίσταση ως μάταιη, να κουράζονται να ελέγξουν τι ευσταθεί και τι όχι, ενώ δεν έλειψαν και κάποιοι που σταδιακά άρχισαν να δελεάζονται από την εξουσία και τα οικονομικά οφέλη όσων "συγχρονίζονταν" (αυτός ήταν ο ναζιστικός όρος) με το καθεστώς....
Και το εντυπωσιακό είναι ότι όλα αυτά είχαν αρχίσει να αποτυπώνονται στα όνειρά τους αρκετά πρώιμα, τη δεκαετία του 1930. Λες και το ασυνείδητό τους ήταν ένα είδος σεισμογράφου που έπιανε τις δονήσεις του σεισμού που ερχόταν.

Μπορεί κάποιος να σκεφτεί ότι όλα αυτά έχουν μόνο ένα ιστορικό ενδιαφέρον, αλλά δεν είναι έτσι, γιατί η χειραγώγηση της σκέψης επιλέγεται διαχρονικά από κάθε μορφή εξουσίας, ακόμα και από τη σχετικά ανώδυνη εμπορική διαφήμιση.
Γιατί μπορεί να μην υπάρχει πάντα θέμα τρομοκρατίας και βίας, όπως στα ολοκληρωτικά καθεστώτα, αλλά το ζητούμενο δεν παύει να είναι να σταματήσει ο άνθρωπος να σκέφτεται και να λειτουργεί μηχανικά.


ΥΓ. Ώρες-ώρες, θυμάμαι έναν μαθητή Α' Λυκείου που του έκανα κάποτε μάθημα στα Αρχαία και όποτε του έβαζα ασκήσεις, έλεγε "Δεν μπορώ....

[elranna]

Δυστυχώς, ο Μεσοπόλεμος είναι εξαιρετικά επίκαιρος σήμερα. Αυτό που πάντα με συγκλονίζει σε τέτοιες αφηγήσεις είναι η στέρηση της ανθρώπινης ιδιότητας σε ολόκληρες κατηγορίες ανθρώπων. Δε μπορώ να διανοηθώ ότι μπορεί κάποιος να κοιτάξει έναν άλλο άνθρωπο, πόσο μάλλον μια ολόκληρη ομάδα ανθρώπων τους οποίους ούτε καν γνωρίζει, και να βλέπει ένα παράσιτο, μια κατσαρίδα που πρέπει να βρει βιομηχανικό τρόπο να την εξοντώσει.

Θα προτείνω κι εγώ με τη σειρά μου το εξαιρετικό, κατά τη γνώμη μου, βιβλίο του Jason Stanley, Πώς λειτουργεί ο φασισμός, εκδ. Μεταίχμιο.

Και για όποιον θέλει κάτι πιο "ελαφρύ", είναι εξαιρετική η σειρά των αστυνομικών μυθιστορημάτων του Φίλιπ Κερ, με ήρωα το Μπέρνι Γκούντερ, έναν αστυνομικό στη Γερμανία κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου, του

[harac]

Γιάννης Μπεράτης:

"Το πλατύ ποτάμι"

Ένα αντιπολεμικό βιβλίο με έναν ιδιαίτερο, ρεαλιστικό και ταυτόχρονα λιτό τρόπο γραφής. Στο "Πλατύ ποτάμι" ο Μπεράτης αφηγείται τον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940-41, όπως τον έζησε. Πήγε εθελοντής στο αλβανικό μέτωπο, όπου ως ιταλομαθής ανέλαβε  χρέη εκφωνητή, δηλαδή έγραφε προπαγανδιστικά κείμενα, τα οποία εκφωνούσε από την πρώτη γραμμή για να υπονομεύσει το ηθικό των Ιταλών στρατιωτών.
 Η αφήγηση του Μπεράτη δεν περιγράφει μάχες σώμα με σώμα ούτε σκηνές ωμού ρεαλισμού. Ο πόλεμος, βέβαια  κάνει πάντοτε αισθητή την παρουσία του, ακόμα από τις πρώτες σελίδες, με έναν βομβαρδισμό της Θεσσαλονίκης. Περισσότερο, όμως, παρακολουθούμε τις απεγνωσμένες προσπάθειές του συγγραφέα, αρχικά να βρει αντικείμενο δουλειάς και στη συνέχεια, όταν του έχει ανατεθεί η αποστολή του, να φτάσει με χίλιες δυο ταλαιπωρίες στην πρώτη γραμμή κουβαλώντας με τα μουλάρια ένα σωρό ανοικονόμητα κιβώτια με τον απαραίτητο εξοπλισμό.
Μόλις καταφέρει, επιτέλους, να κάνει την πρώτη του πετυχημένη εκπομπή, έρχεται η γερμανική επίθεση, η υποχώρηση και η σύμπτυξη του μετώπου. Τέλος, έρχεται η υπογραφή της συνθηκολόγησης και η οπισθοχώρηση, κακήν κακώς, καθώς κάθε έννοια πειθαρχίας έχει εξαφανιστεί και οι περισσότεροι σπεύδουν να βρουν ένα οποιοδήποτε μέσο για να γυρίσουν μια ώρα αρχύτερα στα σπίτια τους και το μόνο που απομένει είναι η αίσθηση της αξιοπρέπειας.