Σχολείο και πραγματική γνώση...

[gringa]

Θα συμφωνήσω με την/τον emmaki.

Πέρα όμως, από την προσωπική πολιτική ιδεολογία του καθενός, ο τρόπος διδασκαλίας κυρίως της ιστορίας, δεν ευνοεί τη γνώση, αλλά την αποστήθιση...

Αν δεν είχα σπουδάσει Φιλολογία, πολύ αμφιβάλλω αν θα θυμόμουν κι εγώ τώρα οτιδήποτε από τα σχολικά βιβλία της Ιστορίας..

[PDE ads]

[No, not really.]

Χαίρομαι ιδιαίτερα που υπάρχει αυτή η συζήτηση και συμφωνώ αρκετά με όλους.

Ξέρετε, έχω δει επανειλημμένα στο PDE σχόλια και συζητήσεις για κακούς μαθητές.
Μαθητές αδιάφορους, αντιδραστικούς,ακόμα και παραβατικούς, καθώς και τρόπους αντιμετώπισής τους.

Καλά όλ' αυτά. Επιτρέψτε μου όμως να ρωτήσω τώρα και το αντίστροφο:
Πώς θα αντιμετωπίζατε την περίπτωση ενός ιδιαίτερα ΚΑΛΟΥ μαθητή?
Ένα παιδί π.χ. που είναι άριστο και στο χαρακτήρα και στα μαθήματα,
παρουσιάζοντας όμως ιδιαίτερη κλίση σε ένα από αυτά.
Ίσως η απορία ακούγεται απλοϊκή κι εύκολη στην απάντησή της, προκύπτουν όμως μερικές δυσκολίες.

Ο μαθητής που παρουσιάζεται στο άρθρο της Καθημερινής έχει, όπως γράφεται, διακρίσεις σε διαγωνισμούς μαθηματικών. Αυτό προϋποθέτει ειδική εμβάθυνση στην ύλη της τάξης του, αλλά και εκτεταμένη γνώση από την ύλη επόμενων τάξεων. Με δυο λόγια, μαθητές τέτοιου είδους έχουν φύγει πολύ μπροστά στο μάθημα του ενδιαφέροντός τους.

Πώς διδάσκεται λοιπόν ένας τέτοιος τύπος μαθητή?
Εννοώ αν και με ποιο τρόπο μπορεί ένας μαθητής που βρίσκεται σε τέτοιο επίπεδο να διδαχθεί οτιδήποτε πάνω στο αντικείμενό του μέσα στην αίθουσα, ώστε το σχολείο να έχει ουσιαστική συμβολή στη μετέπειτα πορεία του.

Ποια πιστεύετε πως είναι η ενδεδειγμένη στάση ενός καθηγητή απέναντί του?

Και τι είδους πρόβλεψη υπάρχει ή θα μπορούσε να υπάρχει γι' αυτά τα παιδιά στην καθημερινή πρακτική του σχολείου στη χώρα μας?

[emmaki]

Χαίρομαι ιδιαίτερα που υπάρχει αυτή η συζήτηση και συμφωνώ αρκετά με όλους.

Ξέρετε, έχω δει επανειλημμένα στο PDE σχόλια και συζητήσεις για κακούς μαθητές.
Μαθητές αδιάφορους, αντιδραστικούς,ακόμα και παραβατικούς, καθώς και τρόπους αντιμετώπισής τους.

Καλά όλ' αυτά. Επιτρέψτε μου όμως να ρωτήσω τώρα και το αντίστροφο:
Πώς θα αντιμετωπίζατε την περίπτωση ενός ιδιαίτερα ΚΑΛΟΥ μαθητή?
Ένα παιδί π.χ. που είναι άριστο και στο χαρακτήρα και στα μαθήματα,
παρουσιάζοντας όμως ιδιαίτερη κλίση σε ένα από αυτά.
Ίσως η απορία ακούγεται απλοϊκή κι εύκολη στην απάντησή της, προκύπτουν όμως μερικές δυσκολίες.

Ο μαθητής που παρουσιάζεται στο άρθρο της Καθημερινής έχει, όπως γράφεται, διακρίσεις σε διαγωνισμούς μαθηματικών. Αυτό προϋποθέτει ειδική εμβάθυνση στην ύλη της τάξης του, αλλά και εκτεταμένη γνώση από την ύλη επόμενων τάξεων. Με δυο λόγια, μαθητές τέτοιου είδους έχουν φύγει πολύ μπροστά στο μάθημα του ενδιαφέροντός τους.

Πώς διδάσκεται λοιπόν ένας τέτοιος τύπος μαθητή?
Εννοώ αν και με ποιο τρόπο μπορεί ένας μαθητής που βρίσκεται σε τέτοιο επίπεδο να διδαχθεί οτιδήποτε πάνω στο αντικείμενό του μέσα στην αίθουσα, ώστε το σχολείο να έχει ουσιαστική συμβολή στη μετέπειτα πορεία του.

Ποια πιστεύετε πως είναι η ενδεδειγμένη στάση ενός καθηγητή απέναντί του?

Και τι είδους πρόβλεψη υπάρχει ή θα μπορούσε να υπάρχει γι' αυτά τα παιδιά στην καθημερινή πρακτική του σχολείου στη χώρα μας?

Τι πρόβλεψη υπάρχει; Η απάντηση είναι εύκολη και δίνεται με μία μόνο λέξη: ΚΑΜΙΑ!
Το μόνο που γίνεται είναι αν ο εκπαιδευτικός έχει τη διάθεση δίνει επιπλέον ασκήσεις στο συγκεκριμένο παιδί. Ασκήσεις που είναι του επιπέδου του, που είναι "προκλητικές" (συγνώμη αλλά δεν βρίσκω άλλη λέξη, προσπαθώντας να μεταφράσω το challenging) για τον ίδιο και τον βάζουν να δουλέψει το μυαλό του.
Όμως και πάλι κανένας δεν υποχρεώνει τον εκπαιδευτικό να το κάνει αυτό.
Να πω ότι στο εξωτερικό αυτά τα παιδιά θεωρούνται άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και διδάσκονται με βάση διαφορετικό αναλυτικό πρόγραμα, "πηδάνε" τάξεις κλπ. Στην Ελλάδα τώρα έχουμε αρχίσει απλά να τα ανακαλύπτουμε. Έχει ασχοληθεί με το θέμα αρκετά η Δαβάζογλου (καθηγήτρια στο ΠΤΔΕ Αλεξανδρούπολης).
Να πω επίσης, ότι θεωρω΄ότι η διδασκαλία σε παιδιά με παρόμοιες ειδικές ικανότητες είναι πολύ πιο δύσκολη από ότι η διδασκαλία στα υπόλοιπα παιδιά με μαθησιακές...

[koth]

Πολύ ωραίο αυτό το θέμα ...πολλές φορές με απασχολεί...αυτό που σκέφτομαι και κάνω κάθε φορά είναι να προσπαθώ να συνδέω τις γνώσεις που δίνω στο μάθημα μου με τα άλλα πεδία που διδάσκονται τα παιδιά..Πχ Γεωγραφία με στοιχεία ιστορίας που ξέρω ότι διδάσκονται εκείνη την περίοδο..δεν ξεχνώ να τους μιλώ για την ελληνική μας γλώσσα παρά το γεγονός ότι ανήκω στον κλάδο των φυσικών επιστημών..Χρειάζεται και μεις να έχουμε μια διαθεματικότητα ώστε να συνδέονται και να συγκρατούνται οι γνώσεις των παιδιών..και ναι μένω πίσω στην ύλη αλλά είμαι σε γυμνάσιο..Αυτά κάνω σε προσωπικό επίπεδο..σε συλλογικό..είναι δυσκολότερο.

[PDE ads]

[No, not really.]

Η ιδέα των έξτρα ασκήσεων είναι φυσικά πολύ καλή, σίγουρα όμως ένας μαθητής που μπορεί και που
θέλει να "φύγει μπροστά" χρειάζεται μια πιο συνολική αντιμετώπιση. Ποια θα μπορούσε να είναι αυτή?
Το να μπορούσε να "πηδήξει" (skip) τάξεις, σ' ένα σύστημα όπως το ελληνικό σε τι θα βοηθούσε και
με ποιο τρόπο? 

Όσο για τη διαθεματικότητα, βοηθάει πραγματικά σ' αυτές τις περιπτώσεις?
Μένω με την εντύπωση ότι οι μαθητές αυτοί μάλλον την περαιτέρω εξειδίκευση/εμβάθυνση αποζητούν
κι έχουν ανάγκη, παρά τη σύνδεση των ενδιαφερόντων τους με άλλα παράλληλα. Επίσης, καθώς είναι
παιδιά με υψηλή ευφυϊα, συχνά έχουν κάνει ήδη τη σύνδεση και γνωρίζουν από πριν το διαθεματικό περιεχόμενο. Η δε υπόλοιπη τάξη μένει να βαριέται, καθώς θεωρεί μια τέτοια αναζήτηση ως άνευ λόγου ("εκτός ύλης", "δεν εξετάζεται", κτλ).

Και κάτι ακόμα. Διστάζω, γιατί δε θέλω να παρεξηγηθούν τα λεγόμενά μου, αλλά θα το επιχειρήσω:
Το γεγονός ότι οι μαθητές αυτοί τοποθετούνται από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο στην ίδια κατηγορία
με τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, δεν είναι ενδεικτικό της πολιτικής που ακολουθείται απέναντί τους?
Προς Θεού, δεν υπαινίσσομαι κάτι υπεροπτικό απέναντι προς μαθητές που παλεύουν με το όποιο τους πρόβλημα. Μην παρεξηγηθώ!

Δεν έχετε όμως την αίσθηση πως η καθημερινή πρακτική του σχολείου αφήνει εντελώς απ' έξω τους
εξαιρετικούς μαθητές? Μοιάζει το σχολείο να έχει σχεδιαστεί με γνώμονα τον μέτριο μαθητή κι όχι τον
προχωρημένο - ας τους ονομάσω προχωρημένους, γιατί η λέξη "χαρισματικοί" ηχεί στ' αυτιά μου
άσχημα, τόσο για τους ίδιους (η κλίση τους υπάρχει, το αποτέλεσμα της όμως το κερδίζουν με
απίστευτη δουλειά και δεν τους χαρίζεται διόλου), όσο και για τους υπόλοιπους (όλα τα παιδιά έχουν
κάποιο χάρισμα, μικρό ή μεγάλο).

Οι μαθητές αυτοί, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, φεύγουν για το εξωτερικό και δεν γυρίζουν πίσω.
Η διαρροή επιστημόνων, άλλωστε, αναφέρεται ως μείζον πρόβλημα της Ελλάδας και στο έντυπο του
Υπουργείου Παιδείας για το "νέο σχολείο". Δε θα 'πρεπε να βρούμε τρόπους να τους κρατήσουμε εδώ?
Πώς θα πάμε μπροστά, διώχνοντας τους καλύτερους? Είναι τόσο δύσκολο να σκεφτούμε τρόπους
ώστε να καλλιεργήσουν τα ενδιαφέροντά τους και να ακονίσουν την κλίση τους?




 

[emmaki]

Η ιδέα των έξτρα ασκήσεων είναι φυσικά πολύ καλή, σίγουρα όμως ένας μαθητής που μπορεί και που
θέλει να "φύγει μπροστά" χρειάζεται μια πιο συνολική αντιμετώπιση. Ποια θα μπορούσε να είναι αυτή?
Το να μπορούσε να "πηδήξει" (skip) τάξεις, σ' ένα σύστημα όπως το ελληνικό σε τι θα βοηθούσε και
με ποιο τρόπο? 

Όσο για τη διαθεματικότητα, βοηθάει πραγματικά σ' αυτές τις περιπτώσεις?
Μένω με την εντύπωση ότι οι μαθητές αυτοί μάλλον την περαιτέρω εξειδίκευση/εμβάθυνση αποζητούν
κι έχουν ανάγκη, παρά τη σύνδεση των ενδιαφερόντων τους με άλλα παράλληλα. Επίσης, καθώς είναι
παιδιά με υψηλή ευφυϊα, συχνά έχουν κάνει ήδη τη σύνδεση και γνωρίζουν από πριν το διαθεματικό περιεχόμενο. Η δε υπόλοιπη τάξη μένει να βαριέται, καθώς θεωρεί μια τέτοια αναζήτηση ως άνευ λόγου ("εκτός ύλης", "δεν εξετάζεται", κτλ).

Και κάτι ακόμα. Διστάζω, γιατί δε θέλω να παρεξηγηθούν τα λεγόμενά μου, αλλά θα το επιχειρήσω:
Το γεγονός ότι οι μαθητές αυτοί τοποθετούνται από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο στην ίδια κατηγορία
με τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, δεν είναι ενδεικτικό της πολιτικής που ακολουθείται απέναντί τους?
Προς Θεού, δεν υπαινίσσομαι κάτι υπεροπτικό απέναντι προς μαθητές που παλεύουν με το όποιο τους πρόβλημα. Μην παρεξηγηθώ!

Δεν έχετε όμως την αίσθηση πως η καθημερινή πρακτική του σχολείου αφήνει εντελώς απ' έξω τους
εξαιρετικούς μαθητές? Μοιάζει το σχολείο να έχει σχεδιαστεί με γνώμονα τον μέτριο μαθητή κι όχι τον
προχωρημένο - ας τους ονομάσω προχωρημένους, γιατί η λέξη "χαρισματικοί" ηχεί στ' αυτιά μου
άσχημα, τόσο για τους ίδιους (η κλίση τους υπάρχει, το αποτέλεσμα της όμως το κερδίζουν με
απίστευτη δουλειά και δεν τους χαρίζεται διόλου), όσο και για τους υπόλοιπους (όλα τα παιδιά έχουν
κάποιο χάρισμα, μικρό ή μεγάλο).

Οι μαθητές αυτοί, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, φεύγουν για το εξωτερικό και δεν γυρίζουν πίσω.
Η διαρροή επιστημόνων, άλλωστε, αναφέρεται ως μείζον πρόβλημα της Ελλάδας και στο έντυπο του
Υπουργείου Παιδείας για το "νέο σχολείο". Δε θα 'πρεπε να βρούμε τρόπους να τους κρατήσουμε εδώ?
Πώς θα πάμε μπροστά, διώχνοντας τους καλύτερους? Είναι τόσο δύσκολο να σκεφτούμε τρόπους
ώστε να καλλιεργήσουν τα ενδιαφέροντά τους και να ακονίσουν την κλίση τους?

Πιστεύω ότι το σχολέιο πρέπει να δίονει μια σφαιρική μόρφωση στο μαθητή. Έχοντας αυτό ως δεδομένο δεν μπορούμε να απορρίψουμε ή να μειώσουμε την αξία κανενός αντικειμένου. Έτσι, όλοι οι μαθητές πρέπει να διδάσκονται όλα τα αντικέιμενα και όχι να δίνεται έμφαση σε κάποιο επειδή εκεί είναι η κλίση τους. Άλλωστε με την ολόπλευρη μόρφωση έχουμε πιθανότητες να πετύχουμε τη δημιουργία σκεπτόμενων πολιτών και όχι πολιτών που δεν τους ενδιαφέρει τι γίνεται γύρω τους, τι γίνεται πέρα από την επιστήμη τους. Με αυτή τη λογική, απορρίπτω το "πήδημα" τάξεων, καθώς στερούνται τις γνώσεις που τους προσφέρουν οι τάξεις στα υπόλοιπα αντικέιμενα.
Όσον αφορά το χαρακτηρισμό τους ως άτομα με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες...δεν το βρίσκω λάθος, γιατί όντως έχουν ειδικικές μαθησιακές δυσκολίες. Από τη στιγμή που χρειάζονται διαφορετικό τρόπο εκπάιδευσης, διαφοροποιημένες ασκήσεις κλπ, έχουν ειδικές μαθησιακές δυσκολίες!Για ένα δεν είναι "λάθος" χαρακτηρισμός.

[kyra_daskala]

emmaki εχεις δικιο...ετσι πρπει να γινει...

να πω κατι ελαφρως εκτος θεματος....? γ'λυκειου...νεοτερη ιστορια...μας διδασκε...η καθηγητρια αγγλικων...η οποια ηταν κ οργανωμενη στο ΚΚΕ......μας παρουσιασε την ιστορια ακριβως οπως ηθελε.....
τοτε δεν διναμε σημασια σαν μαθητες....δεν μας ενδιεφερε....καταλαβαιναμε...αλλα δεν μπαιναμε στη διαδικασια ...καταλαβαινετε πιστευω......τωρα που τα σκεφτομαι....τσαντιζομαι τοσο πολυ.....αυτη η γυναικα σαφως δεν ηταν εκπαιδευτικος κ θα πρεπε να ντρεπεται που προσπαθουσε να κανει προπαγανδα...μεσα στην σχολικη ταξη.......  

ωστοσο κανεις δεν την ελεγχε.....

Σε μας συνέβαινε το ακριβώς αντίθετο.
Είχα συμμαθητή στην ΚΝΕ. Δεν θα σχολιάσω την πολιτική του επιλογή ή σκέψη, δικαίωμα του είναι να άκολουθεί όποιο πολιτικό χώρο θέλει. Η καθηγήτρια το ήξερε, και πήγαινε από πάνω του, στηριζόταν στο θρανίο του και έλεγε μπροστά στο πρόσωπο του, με αργή φωνή "Οι κομμουνιστές έσφαζαν με τα κονσρεβοκούτια τους μενσεβίκους! Κατάλαβες τώρα σε το κόμμα δολοφόνων είσαι;". Απαράδεκτη στάση στο σχολείο από την καθηγήτρια και μάλιστα προς ένα παιδί 16μιση ετών, που έκανε κάποιες επιλογές για την εξωσχολική του ζωή (ποτέ δεν έιχε πει κάτι μέσα στο σχολέιο)

Εγώ πάλι σε τάξη έχω πετύχει και τις δυο κατηγορίες, σε μαθητές, στην ίδια τάξη...

Γ Δημοτικού, ιδιωτικό σχολείο, φτάνει η εποχή να τους μιλήσω για το Πολυτεχνείο και τη χούντα.
Ενώ φτάνω στο τέλος της διήγησής μου σχεδόν αναίμακτα, γίνεται το μπαμ!
Πετάγεται ο ένας μαθητής μου, που ο παππούς του είχε βγει στο βουνό στο αντάρτικο και τελικά τον κυνηγούσαν οι κομμουνιστές, που φταίνε για τα δεινά της χώρας μας. Σε αυτά του τα λόγια πετάγεται ο δεύτερος μαθητής μου, που μέλη της δικής του οικογένειας είχαν κυνηγηθεί και εξορισθεί επειδή ήταν αριστεροί.
Και στη μέση οι υπόλοιποι μαθητές μου να με κοιτάνε με το ύφος "ποιος από τους δυο συμμαθητές μας έχει δίκιο;"
Άντε τώρα να εξηγήσεις στα 8χρονα τι έγινε, χωρίς να παραποιήσεις την ιστορία και χωρίς να προσβάλλεις την προσωπική ιστορία των δυο οικογενειών.

[emmaki]

emmaki εχεις δικιο...ετσι πρπει να γινει...

να πω κατι ελαφρως εκτος θεματος....? γ'λυκειου...νεοτερη ιστορια...μας διδασκε...η καθηγητρια αγγλικων...η οποια ηταν κ οργανωμενη στο ΚΚΕ......μας παρουσιασε την ιστορια ακριβως οπως ηθελε.....
τοτε δεν διναμε σημασια σαν μαθητες....δεν μας ενδιεφερε....καταλαβαιναμε...αλλα δεν μπαιναμε στη διαδικασια ...καταλαβαινετε πιστευω......τωρα που τα σκεφτομαι....τσαντιζομαι τοσο πολυ.....αυτη η γυναικα σαφως δεν ηταν εκπαιδευτικος κ θα πρεπε να ντρεπεται που προσπαθουσε να κανει προπαγανδα...μεσα στην σχολικη ταξη.......  

ωστοσο κανεις δεν την ελεγχε.....

Σε μας συνέβαινε το ακριβώς αντίθετο.
Είχα συμμαθητή στην ΚΝΕ. Δεν θα σχολιάσω την πολιτική του επιλογή ή σκέψη, δικαίωμα του είναι να άκολουθεί όποιο πολιτικό χώρο θέλει. Η καθηγήτρια το ήξερε, και πήγαινε από πάνω του, στηριζόταν στο θρανίο του και έλεγε μπροστά στο πρόσωπο του, με αργή φωνή "Οι κομμουνιστές έσφαζαν με τα κονσρεβοκούτια τους μενσεβίκους! Κατάλαβες τώρα σε το κόμμα δολοφόνων είσαι;". Απαράδεκτη στάση στο σχολείο από την καθηγήτρια και μάλιστα προς ένα παιδί 16μιση ετών, που έκανε κάποιες επιλογές για την εξωσχολική του ζωή (ποτέ δεν έιχε πει κάτι μέσα στο σχολέιο)

Εγώ πάλι σε τάξη έχω πετύχει και τις δυο κατηγορίες, σε μαθητές, στην ίδια τάξη...

Γ Δημοτικού, ιδιωτικό σχολείο, φτάνει η εποχή να τους μιλήσω για το Πολυτεχνείο και τη χούντα.
Ενώ φτάνω στο τέλος της διήγησής μου σχεδόν αναίμακτα, γίνεται το μπαμ!
Πετάγεται ο ένας μαθητής μου, που ο παππούς του είχε βγει στο βουνό στο αντάρτικο και τελικά τον κυνηγούσαν οι κομμουνιστές, που φταίνε για τα δεινά της χώρας μας. Σε αυτά του τα λόγια πετάγεται ο δεύτερος μαθητής μου, που μέλη της δικής του οικογένειας είχαν κυνηγηθεί και εξορισθεί επειδή ήταν αριστεροί.
Και στη μέση οι υπόλοιποι μαθητές μου να με κοιτάνε με το ύφος "ποιος από τους δυο συμμαθητές μας έχει δίκιο;"
Άντε τώρα να εξηγήσεις στα 8χρονα τι έγινε, χωρίς να παραποιήσεις την ιστορία και χωρίς να προσβάλλεις την προσωπική ιστορία των δυο οικογενειών.

Ελα ντε!
Εμένα μου έτυχε να προσπαθώ να εξηγήσω σε ένα παιδάκι Γ δημοτικού τη θεωρία της εξέλιξης με αφορμή μια μπλούζα μου. Και μου λέει, "Όλοι οι άνθρωποι ήταν πίθηκοι;" "Κάτι σαν πίθηκοι" απαντώ. "Και μετά έπεσαν οι τρίχες τους και άρχισαν να περπατάνε στα 2 πόδια όρθιοι;" Χαρά εγώ που το πιτσιρίκι καταλαβάινει. Και τότε μου καένι την τρομερή ερώτηση "Και αν έτσι είναι τα πράγματα, τότε πώς έγινε ο Αδάμ από πηλό και η Εύα από τα πλευρά του;"..... Τι να πω εκεί;;;;;;;; Αλληλοσυγκρουόμενες θεωρίες! Να βγάλω λάθος τη δασκάλα; Να βγάλω λάθος το σχολέιο; Να πω ότι εγώ έχω λάθος και το σχολείο είναι σωστό;

[Εγώ είμαι]

λίγο άσχετο με το θεμα αλλα σχετικό με τα παραπάνω περί Αδάμ,μαθητρια Α λυκείου ,εγω,ρωτώ τη θρησκευτικο το εξής <<μα καλά εάν ο Θεός έπλασε τον Αδαμ και την Ευα γιατι έχουμε παραπάνω από 2 ομάδες αίματος;;;;;;;;;;;;;;>>χαχαχαχα απάντηση δεν έλαβα ποτέ,μου είπε θα τα πούμε αυτά σ ένα άλλο μάθημα και κινδύνευσα εκείνη τη χρονιά στα θρησκευικα βοηθεια σας εν Χριστω αδελφοι

[Melina04]

Ελα ντε!
Εμένα μου έτυχε να προσπαθώ να εξηγήσω σε ένα παιδάκι Γ δημοτικού τη θεωρία της εξέλιξης με αφορμή μια μπλούζα μου. Και μου λέει, "Όλοι οι άνθρωποι ήταν πίθικοι;" "Κάτι σαν πίθικοι" απαντώ. "Και μετά έπεσαν οι τρίχες τους και άρχισαν να περπατάνε στα 2 πόδια όρθιοι;" Χαρά ργώ που το πιτσιρίκι καταλαβάινει. Και τότε μου καένι την τρομερή ερώτηση "Και αν έτσι είναι τα πράγματα, τότε πώς έγινε ο Αδάμ από πηλό και η Εύα από τα πλευρά του;"..... Τι να πω εκεί;;;;;;;; Αλληλοσυγκρουόμενες θεωρίες! Να βγάλω λάθος τη δασκάλα; Να βγάλω λάθος το σχολέιο; Να πω ότι εγώ έχω λάθος και το σχολείο είναι σωστό;

Σωστό το πιτσιρίκι! Πράγματι έρχεσαι σε δύσκολη θέση με ερωτήσεις τέτοιου τύπου. Σε μια αντίστοιχη περίπτωση ένα παιδάκι με ρώτησε για το συμβαίνει όταν πεθαίνουμε και που θα πάει όταν πεθάνει στον παράδεισο ή στην κόλαση και του απάντησα το εξής: Κάθε άνθρωπος ανάλογα με τη θρησκεία στην οποία ανήκει πιστεύει κάτι διαφορετικό για το τι συμβαίνει αφού πεθάνουμε...Κανείς όμως δεν ξέρει με σιγουριά αφού κανένας πεθαμένος δεν μπορεί να ζωντανέψει και να μας πει...έτσι δεν είναι;  Φάνηκε να καλύφθηκε απ' την απάντηση.. Ιδίως με το τελευταίο γέλασε πολύ Τώρα τι θα έλεγαν οι γονείς του ή όποιος του μίλησε για αυτό δεν ξέρω...  

  Σχετικά τώρα με το θέμα της πραγματικής γνώσης απλά να προσθέσω ότι στο νηπιαγωγείο η ελαστικότητα που υπάρχει  σε σχέση με την ύλη (δημιουργεί μεν ένα πρόσθετο άγχος) αλλά ταυτόχρονα δίνει τη δυνατότητα στον/στην εκπαιδευτικό να καλύψει ουσιαστικές ανάγκες των παιδιών...Μου αρέσει πάρα πολύ το γεγονός ότι τα παιδιά πραγματικά ανακαλύπτουν και ενθουσιάζονται με τις νέες τους γνώσεις χωρίς την πίεση της ύλης. Έτσι τους δίνεται η ευκαιρία να ασχοληθούν ξανά και ξανά με ότι τα ενδιαφέρει και να μάθουν σε βάθος. Με όλες τις δυσκολίες που έχει η συγκεκριμένη βαθμίδα δεν την αλλάζω με τίποτα γι' αυτόν ακριβώς το λόγο. Γιατί νιώθω ότι καλύπτει σε πολύ μεγάλο βαθμό τις ανάγκες των μαθητών σε πολλά επίπεδα (γνώση, συναίσθημα, σχέση με τους άλλους, τέχνες, κίνηση)...

[No, not really.]

Η απολυταρχία της μετριότητας

Του Θαναση Δριτσα*

Πολλοί σύγχρονοι επιστήμονες και ερευνητές σε παγκόσμιο επίπεδο προβληματίζονται γύρω από τη δυνατότητα την οποία δίνει το σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα σε δημιουργικές προσωπικότητες να αναλάβουν ηγετικές θέσεις στην επιστημονική κοινότητα και την πανεπιστημιακή ιεραρχία. Δυστυχώς πρόσφατες παρατηρήσεις και στατιστικές δείχνουν ότι το εκπαιδευτικό σύστημα τείνει να απορρίψει χαρισματικά παιδιά με υψηλό δείκτη νοημοσύνης, φαντασία και πρωτότυπη σκέψη, ενώ αντίθετα τείνει να αναπαράγει μετριότητες με προγνώσιμα όρια επιδόσεων και εύκολη προσαρμογή στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Ο ψυχολόγος Bruce Charlton εκδότης του πρωτοποριακού περιοδικού «Ιατρικές Υποθέσεις» (http://medicalhypotheses.blogspot.com/) υποστηρίζει σε σχετικά πρόσφατο άρθρο του ότι υπάρχει έλλειμμα δημιουργικής σκέψης στη σύγχρονη επιστήμη διότι το ακαδημαϊκό κατεστημένο και η τυποποίηση των πανεπιστημιακών σπουδών δίνει δυνατότητα για ανέλιξη στην πανεπιστημιακή ιεραρχία σε μέτρια μυαλά που όμως εργάζονται με πειθαρχία και ευσυνειδησία, είναι πειθήνια στην ιεραρχία και επιπλέον ευχάριστα και κοινωνικότερα σε σχέση με τις μοναχικές αλλοπαρμένες μεγαλοφυΐες. Ο Bruce Charlton υποστηρίζει τη χρήση του δείκτη νοημοσύνης (IQ) για την επιλογή εκείνων των ατόμων που θεωρητικά είναι ικανά να παράγουν πρωτοποριακές ιδέες και αποδεικνύει ότι τα άτομα υψηλού IQ απομονώνονται από το εκπαιδευτικό σύστημα επειδή πολύ συχνά έχουν αντικοινωνικές τάσεις και επιπλέον δεν πειθαρχούν στα δεδομένα της ιεραρχίας. Ακόμη ο καθηγητής Sir Ken Robinson, γνωστός για τις επιστημονικές μελέτες και τις διαλέξεις του πάνω στη σχέση της δημιουργικότητας με την εκπαιδευτική διαδικασία, έχει καταλήξει ότι η σχολική εκπαίδευση δεν βοηθά καθόλου στην προαγωγή των δημιουργικών παιδιών στις επιστήμες και τις τέχνες (βλ. στο Διαδίκτυο www.ted.com/talks/ken robinson). Ο Sir Ken Robinson πιστεύει ότι τα εκπαιδευτικά στερεότυπα της τιμωρίας του «λάθους» οδηγούν σε αποκλεισμό της δημιουργικής φαντασίας και εμποδίζουν τους γονείς να αποδεχθούν ότι τα παιδιά τους θα είναι ευτυχισμένα και δημιουργικά αν ακολουθήσουν αληθινές κλίσεις που δεν ανταποκρίνονται στα κοινωνικά στερεότυπα της επιτυχημένης καριέρας (βλ. καθηγητής πανεπιστημίου, γιατρός, δικηγόρος κ.λπ).

[para5]

Δυστυχώς σε μεγάλο βαθμό έτσι είναι τα πράγματα. Όχι ότι τα δημιουργικά μυαλά δεν ανέρχονται τελικά, αλλά σίγουρα όταν η δημιουργικότητα συνδυάζεται με παραβατικότητα στο σχολείο, για το παιδί δεν υπάρχουν συνήθως και μεγάλες ελπίδες να προχωρήσει.

[podiki]

http://troktiko.blogspot.com/2010/06/blog-post_4094.html