Bοήθεια

[MairyLiscious]

Γεια σας , ειναι η πρωτη φορα που δουλευω
οι ηλικιες των παιδιων που εχω ειναι 3 και 3 μιση ετων
θελω να ρωτησω
σας εχει τυχει σε παιδικο σταθμο  παιδι να κλαιει  και να θελει  τη μαμα να ειναι αγορι και επειδη ειχε καποια προβληματα υγειας οταν γεννηθηκε να ειναι προστατευμενο πολυ και καλομαθημενο και να κλαιει  συνεχεια να θελει  τη μαμα και να μην  γινεται  καλα με τιποτα ?

πως εχετε αντιμετωπισει παρομοια κατασταση ?

για μενα ειναι πολυ σημαντικο να νιωθει το παιδι ασφαλεια στο χωρο μας και θεωρω οτι τα παιδια που αντιδρουν ετσι δεν νιωθουν ασφαλεια και προσπαθω να ενισχυσω αυτο το κομματι
επισης ειναι η πρωτη φορα που ερχονται σε επαφη με αλλα παιδια αγνωστα και ειναι δυσκολη στην ηλικια αυτη η ομαλη κοινωνικοποιηση τους, ποια  η γνωμη σας ? τι εχετε να μου προτεινετε ?

[PDE ads]

[morfoula_mc]

Γεια σας , ειναι η πρωτη φορα που δουλευω
οι ηλικιες των παιδιων που εχω ειναι 3 και 3 μιση ετων
θελω να ρωτησω
σας εχει τυχει σε παιδικο σταθμο  παιδι να κλαιει  και να θελει  τη μαμα να ειναι αγορι και επειδη ειχε καποια προβληματα υγειας οταν γεννηθηκε να ειναι προστατευμενο πολυ και καλομαθημενο και να κλαιει  συνεχεια να θελει  τη μαμα και να μην  γινεται  καλα με τιποτα ?

πως εχετε αντιμετωπισει παρομοια κατασταση ?

για μενα ειναι πολυ σημαντικο να νιωθει το παιδι ασφαλεια στο χωρο μας και θεωρω οτι τα παιδια που αντιδρουν ετσι δεν νιωθουν ασφαλεια και προσπαθω να ενισχυσω αυτο το κομματι
επισης ειναι η πρωτη φορα που ερχονται σε επαφη με αλλα παιδια αγνωστα και ειναι δυσκολη στην ηλικια αυτη η ομαλη κοινωνικοποιηση τους, ποια  η γνωμη σας ? τι εχετε να μου προτεινετε ?

Τι μου θυμίζεις...! Πέρισυ είχα 15 τέτοιες περιπτώσεις (ήμουν σε τάξη με 27 παιδιά βλέπεις!). Και δε  μιλάω για μικρό χρονικό διάστημα. Κράτησε τουλάχιστον τρεις εβδομάδες η προσαρμογή των περισσότερων και τα υπόλοιπα, σταδιακά, εντάχθηκαν. Μιλάω για καταστάσεις, να έρχονται κρεμασμένα από τους γονείς τους και να προσπαθούν να τα ξεκολλήσουν λες και ήταν κολλημένα με λόγκο . Σα να μην έφτανε αυτό, αφού με τα χίλια ζόρια έμπαιναν στην τάξη, άρχιζε το ένα το θρήνο και μετά ακολουθούσαν και τα υπόλοιπα-κανονική χορωδία! Τα γράφω αφ' ενός για να μη νιώσεις ότι είσαι μόνη και αφ' ετέρου για να δεις ότι είναι φυσιολογικό να συμβαίνει δεδομένης και της κατάστασης που περιέγραψες ότι επικρατεί. Και εγώ αναφέρομαι σε ηλικίες από 4-5, επομένως στη δική σου περίπτωση, είναι πιό ζόρικα τα πράγματα. Θα σου πω ένα κόλπο που μου είχε πει η καθηγήτρια  μου. Να του μιλάς όταν είναι έτσι και να του λες τι όμορφα πράγματα θα κάνετε μαζί και με τα υπόλοιπα παιδιά-να είσαι σίγουρη ότι εκείνη τη στιγμή σε ακούει όσο κι αν κλαίει ή φωνάζει. Πάρ' το αγκαλιά όσο χρειάζεται για να αισθανθεί ασφάλεια και μίλα του. Και το κυριότερο... βάλε τη φαντασία σου να δουλέψει και κάνε πράγματα που θα το ξαφνιάσουν ευχάριστα και θα τραβήξουν τη προσοχή του. Ζήτα από τους γονείς να σου πουν τι του αρέσει να κάνει και ξεκίνα με αυτό. Επίσης, ζήτησε να σου πουν τι έχουν παρατηρήσει να του τραβάει την προσοχή, με τι προτιμαει να ασχολείται όταν είναι στο σπίτι και οργάνωσε πράγματα έχοντας αυτά για 'οδηγό'. Καλή επιτυχία και περιμένουμε νέα!

[vasouli]

 Καλησπέρα κι από μένα! :)Διαβάζοντας όσα γράφετε, είναι πραγματικά σαν να βλέπω τη δική μου καθημερινότητα μόνο που σ'εμένα το φαινόμενο λόγω ηλικίας(2-2,5 ετών) είναι ακόμη πιο έντονο.Στις περισσότερες περιπτώσεις τα παιδιά αρχίζουν κ' συνηθίζουν μετά από λίγες μέρες αλλά κάποιες φορές νιώθω πως το κλάμα δε θα σταματήσει ποτέ! Συγκεκριμένα έχω περίπτωση παιδιού όπου έκλαιγε απτην ώρα που έμπαινε μέχρι την ώρα που έφευγε...τι με συζήτηση, τι με αγκαλιές, τι με τραγούδια, τι με ευχάριστες σε αυτό δραστηριότητες προσπάθησα να το προσεγγίσω...τίποτα...κ' παράλληλα να έχω άλλα 15 παιδιά να περιμένουν μια ανάλογη συμπεριφορά από μέρους μου...στο τέλος απλά "αδιαφόρησα" δείχνοντάς του παράλληλα οτι θα είμαι εκεί σε ο,τι χρειάζεται κ' παινεύοντας όποια καλή συμπεριφορά έδειχνε.Δεν θεωρώ οτι είναι πρότυπη σαν παιδαγωγική μέθοδος, αλλά στο συγκεκριμένο παιδί έπιασε.Το θέμα είναι οτι έτυχε να λείψει μια βδομάδα λόγω ασθένειας κ' σχεδόν αρχίσαμε πάλι απτην αρχή....

[vasouli]

 Συγνώμη κατά λάθος δημοσίευσα το μήνυμα μου 2 φορές..ελπίζω να το διόρθωσα...

[PDE ads]

[MairyLiscious]

morfoula  σε ευχαριστω παρα πολυ
δυστυχως το ενα το παιδι δεν εχει προσαρμοστει παρολο που κανω περιπου οσα μου εγραψες αυτη η κατασταση ειναι ετσι απο αρχες σεπτεμβρη εγω πηγα τελη σεπτεμβρη και τωρα εχουμε νοεμβρη
υπηρξε μια μερα στην οποια συνεργαστηκε , επαιξε  με τα αλλα τα παιδια ενω τις αλλες μερες εκλαιγε οτι τον χτυπανε ( ψεμματα κανεις δεν τον αγγιζε )
μετα απο πολυ παρατηρηση συνειδητοποιησα οτι ειναι πολυ εγωκεντρικο και προσπαθω να το μειωσω αυτο οσο μπορω  αλλα σε δευτερη μοιρα μια που πρωταρχικος μου στοχος ειναι να νιωσει καλα πρωτα
αλλα μια μερα  τα εκανε πανω του 3 φορες
την πρωτη τον αλλαξαμε γιατι εχουμε αλλα ρουχα σχολειο αλλα τις αλλες 2 εμεινε ετσι και καταλαβαινεις οτι ντρεποταν και τηλεφωνησαμε στη μητερα για να μην μεινει το παιδι ετσι και να ερθει να το αλλαξει αλλα αργησε λιγο καθως ηταν μακρυα
μετα απο αυτο το περιστατικο ειπε δεν θελω να ξαναερθω ποτε σχολειο !
του εξηγησα οτι η μαμα δεν θα αργησει και οτι ποτε δεν θα τον αφησει σχολειο γιατι εκλαιγε και με ρωτουσε αν θα κοιμηθει σχολειο και τον ηρεμησα καπως γιατι το παιδι ειχε φοβο και πραγματικα στενοχωριεμαι γιατι θελω τοσο πολυ να το κανω να νιωθει ομορφα μαζι μας


το αλλο παιδακι και εμας οπως και της vasouli ειχε μια εγχειρηση και φτου και απο την αρχη και χειροτερα

δυσκολο να δουλεψεις οταν τη μια μερα η θα κλαιει το ενα η θα κλαιει το αλλο
μας παει πισω σαν ομαδα δυστυχως

εχω μιλησει με τους γονεις προσπαθω να βρω λυσεις γιατι το πρωτο πραγμα που με νοιαζει ειναι αυτα τα παιδια να νιωθουν ομορφα και ασφαλη μαζι μας

[karxarias29]

Κορίτσια, το μόνο που έχω να πω είναι... ΜΠΡΑ

[MairyLiscious]

καρχαριακι ωραιο ονομα  και εικονακι  
εχεις πλακα
αγαπω πολυ τα παιδια και αντεχω θα νιωσω μεγαλη ευτυχια αν δω αυτα τα παιδια μεσα στην ταξη να γελουν και να συμμετεχουν
αγαπω αυτο που κανω αφου δεν αισθανομαι οτι ''δουλευω'' φαντασου !

[karxarias29]

Σε ευχαριστώ πολύ  Ας είναι καλά ο psych@ra, που με βοήθησε να φτιάξω το προφίλ!
Χωρίς πλάκα, είχε τύχει πριν πολλά χρόνια να βοηθήσω για λίγες ώρες το πρωί 1 φίλη σε παιδικό σταθμό, η οποία ήταν έγκυος. Νομίζω είχα πάει Οκτώβριο. Περιττό να σου πω ότι μέσα Ιανουαρίου την παρακάλεσα να βρει άτομο, ει δυνατόν ως τα τέλη Ιανουαρίου και έφυγα άρον άρον. Και μάλιστα της είπα ότι δε θέλω ούτε το μισθό του Ιανουαρίου... μόνο να φύγω!!! Η πλάκα είναι ότι τα περισσότερα παιδάκια με αγαπούσαν πολύ και εγώ το ίδιο. Αλλά και πάλι..... ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ!!! Ρε, ΗΡΩΕΣ, σου λέω!!

[MairyLiscious]

αχαχαχαχαχαχα