Ζ' Φάση - ΠΕ02 ... ποιητικώς ολισθαίνουσα ...!

[aristos2]

ναυλώνεις έναν κόσμο, για να κάνεις το γύρο μιας βάρκας..)

Πολυ καλο! Το εγραψε κανεις?

... ένας βαρκάρης ... κοσμοπολίτης ... 

[PDE ads]

[Isfahan]

http://www.alfavita.gr/typos/t30_1_10_810.php



ΕΛΜΕ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Απαίτησαν την επαναπρόσληψη ωρομίσθιας εκπαιδευτικού

 

Η απόλυση της εκπαιδευτικού αναδεικνύει πόσο απαράδεκτο είναι το καθεστώς της ωρομισθίας

 

Την άμεση επαναπρόσληψη ωρομίσθιας εκπαιδευτικού που απολύθηκε από το 2ο Λύκειο Χορτιάτη και την τοποθέτησή της σε κάποιο κενό με πλήρες ωράριο, απαίτησαν χθες συνδικαλιστές των ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης και εκπαιδευτικοί, με μαζική παράσταση διαμαρτυρίας που πραγματοποίησαν στη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Θεσσαλονίκης. Με αφορμή αυτήν την περίπτωση, οι εκπαιδευτικοί ανέδειξαν το τεράστιο πρόβλημα και τις επιπτώσεις των ελαστικών σχέσεων εργασίας για χιλιάδες εργαζόμενους. Απαίτησαν την κατάργηση της ωρομισθίας, το μαζικό διορισμό μόνιμων εκπαιδευτικών από το ΥΠΕΠΘ και σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους.

 

Η συγκεκριμένη εκπαιδευτικός, Αλίκη Τριανταφυλλίδoυ, προσλήφθηκε ως ωρομίσθια στις 16 Οκτώβρη και τοποθετήθηκε στο 2ο Λύκειο Χορτιάτη, αφού προηγουμένως την διαβεβαίωσαν ότι δεν καλύπτει κάποιο προσωρινό κενό. Ωστόσο, την 1η Δεκέμβρη της ανακοινώθηκε η απόλυσή της, γιατί η θέση καλύφθηκε από άλλη συνάδελφο που ήρθε με απόσπαση. Παρά το νομότυπο της απόφασης, δημιουργείται σοβαρό πρόβλημα, καταρχήν γιατί όταν προσλήφθηκε δεν ενημερώθηκε ότι θα απολυθεί σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, με αποτέλεσμα να μείνει άνεργη, ενώ θα μπορούσε να είχε προσληφθεί για την κάλυψη άλλου κενού. Επιπλέον, όμως, φανερώνει ότι η ίδια η ωρομισθία είναι ένα απαράδεκτο εργασιακό καθεστώς: Καλούν έναν εκπαιδευτικό για δυο και για τρεις μήνες, που πιθανότατα αναγκάζεται να σταματήσει άλλη δουλειά που κάνει και μετά το τρίμηνο να ξαναψάχνει για δουλειά. Και δεν είναι λίγοι οι ωρομίσθιοι που αναγκάζονται να δέχονται αυτές τις «θέσεις» κοροϊδίας και ομηρίας, προκειμένου να συγκεντρώσουν λίγα παραπάνω μόρια προϋπηρεσίας. Αυτή η διαδικασία, βέβαια, έχει αρνητικές επιπτώσεις όχι μόνο για τους εκπαιδευτικούς, αλλά και για τους μαθητές και την ομαλή συνέχεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Οπως κατήγγειλαν οι εκπρόσωποι των ΕΛΜΕ, η απόλυση της εκπαιδευτικού αποδεικνύει για άλλη μια φορά τι σημαίνει ελαστική σχέση εργασίας και μερική απασχόληση. Τι επιπτώσεις προκαλεί, στους εκπαιδευτικούς, αλλά και στους μαθητές, ενώ την ίδια ώρα υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις σε μόνιμο διδακτικό προσωπικό.

[Isfahan]

http://www.alfavita.gr/ank_b/ank29_1_10_0356.php

 Ο ΠΙΟ ΑΔΥΝΑΜΟΣ ΚΡΙΚΟΣ…

 

Οι περισσότεροι θυμόμαστε ένα τηλεπαιχνίδι της ελληνικής, ιδιωτικής τηλεόρασης «ο πιο αδύναμος κρίκος». Παίκτες σε κύκλο και στη μέση η τηλεπαρουσιάστρια να τους κρίνει με απίστευτο κυνισμό και αυστηρότητα και να τους διώχνει εκτός παιχνιδιού με εξευτελιστικό τρόπο… τελευταία έχουμε σοβαρές υπόνοιες ότι κα Διαμαντοπούλου έχει γίνει φανατική θεατής των επαναλήψεων και των διαδικτυακών προβολών του συγκεκριμένου παιχνιδιού. Για σκεφτείτε λίγο…

…χιλιάδες αδιόριστοι εκπαιδευτικοί ως παίκτες, τηλεπαρουσιάστρια η Υπουργός, ενώ στην παραγωγή συμμετέχουν και οι Διευθύνσεις Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

Τηλεπαρουσιάστρια: 300 ευρώ το μήνα και ανασφάλιστοι…ανόητοι, απλήρωτοι και μακριά από τα σπίτια σας…θύματα, προσλαμβάνεστε στα μέσα της σχολικής χρονιάς…σκουλήκια, απαγορεύεται να δουλέψετε σε δουλειά σχετική με την εκπαίδευση, άχρηστοι…ποιος θα αντέξει; Ας πάρουμε και τη βοήθεια του κοινού… Γονείς, μαθητές, σκεφτείτε! Έχουμε τεμπέληδες εκπαιδευτικούς, έχουμε αμόρφωτους εκπαιδευτικούς, το σχολείο έχει πρόβλημα εξαιτίας τους, να φύγουν;

 Και ενώ μάλλον περίμεναν να ξεμπερδεύουν γρήγορα…κάτι δεν πήγε καλά. Οι παίκτες άντεξαν και μάλιστα άρχισαν να φωνάζουν, να καταγγέλλουν τους όρους του παιχνιδιού, να μην το βάζουν κάτω, να συνεργάζονται και να διεκδικούν. Το κοινό, γονείς και μαθητές, δεν τους απέρριψε. Τους καταλάβαινε και τους στήριζε. Κάτι έπρεπε να σκεφτεί η παραγωγή …

Τηλεπαρουσιάστρια: οι πόντοι που κερδίζετε χάνουν την αξία τους, οι δοκιμασίες αυξάνονται, διαγωνισμός, μεταπτυχιακό, διδακτορικό, μπαλέτο, πιάνο….

Και οι παίκτες δεν έφυγαν…προβληματίστηκε η παραγωγή και είπε να σκληρύνει πραγματικά τη στάση της. Άρχισε, λοιπόν, να τους αποβάλει…

Καμιά φορά, λοιπόν, η ζωή μπορεί να μοιάζει με τηλεπαιχνίδι, με θέατρο (παραλόγου)…

Κρίση, κρίση, κρίση... Και ενώ χαρίζονται χρέη σε ιδιωτικές εταιρείες και τράπεζες, ενώ κατασπαταλάται το δημόσιο χρήμα, στο σχολείο πρέπει να γίνουν περικοπές…σε μισθούς και προσωπικό! Δε φτάνει, λοιπόν, που μας ανακοίνωσαν ότι μειώνονται παραπάνω του μισού οι μόνιμοι διορισμοί για την επόμενη χρονιά, άρχισαν και οι απολύσεις. Και αν οι απολύσεις των συναδέλφων  στην Καρδίτσα λίγο πριν τα Χριστούγεννα φαινόταν σε κάποιους ένα μεμονωμένο περιστατικό και κακός χειρισμός της διεύθυνσης δευτεροβάθμιας, αποδείχτηκε ότι ήταν μόνο η αρχή. Οι ασκοί του Αιόλου άνοιξαν και ακολούθησαν η Χαλκιδική, ο

[domenica]

Φταίω, μόνο, σαν ξεσπάω σ' εκείνους που ... κολυμπούν στα ίδια ρεύματα ...

http://www.youtube.com/watch?v=FHwRIKakT6A&feature=player_embedded

εσύ να είσαι καλά, βράχος και φάρος για όλους μας -τους εν ακτή και τους εν θαλάσση (είναι γνωστό άλλωστε πως είναι δαπανηρή ιδέα ο βίος: ναυλώνεις έναν κόσμο, για να κάνεις το γύρο μιας βάρκας..)

marianthid και aristos2 να είστε καλά !! Τα μηνύματα σας αποτελούν "φάρο" για την ελληνική γλώσσα  

[PDE ads]

[marianthid]

ναυλώνεις έναν κόσμο, για να κάνεις το γύρο μιας βάρκας..)

Πολυ καλο! Το εγραψε κανεις?

... ένας βαρκάρης ... κοσμοπολίτης ... 

  έγραψες 

βέβαια η απάντηση για το φίλο/τη φίλη physicaest είναι: Κική Δημουλά. πλέον δεν παραθέτω το όνομά της, η λεξιλάγνα λογοκλόπος, γιατί θεωρώ ότι είναι πασίγνωστη η "αρρώστια" μου...

[marianthid]

Φταίω, μόνο, σαν ξεσπάω σ' εκείνους που ... κολυμπούν στα ίδια ρεύματα ...

http://www.youtube.com/watch?v=FHwRIKakT6A&feature=player_embedded

εσύ να είσαι καλά, βράχος και φάρος για όλους μας -τους εν ακτή και τους εν θαλάσση (είναι γνωστό άλλωστε πως είναι δαπανηρή ιδέα ο βίος: ναυλώνεις έναν κόσμο, για να κάνεις το γύρο μιας βάρκας..)

marianthid και aristos2 να είστε καλά !! Τα μηνύματα σας αποτελούν "φάρο" για την ελληνική γλώσσα  

domenica, ευχαριστώ προσωπικά, αλλά νομίζω ότι το θέμα της "μουσικής" όπου επιδίδεστε από κοινού με την aeee, μας έχει ξεπεράσει προ πολλού... 

[aristos2]

Φταίω, μόνο, σαν ξεσπάω σ' εκείνους που ... κολυμπούν στα ίδια ρεύματα ...

http://www.youtube.com/watch?v=FHwRIKakT6A&feature=player_embedded

εσύ να είσαι καλά, βράχος και φάρος για όλους μας -τους εν ακτή και τους εν θαλάσση (είναι γνωστό άλλωστε πως είναι δαπανηρή ιδέα ο βίος: ναυλώνεις έναν κόσμο, για να κάνεις το γύρο μιας βάρκας..)

marianthid και aristos2 να είστε καλά !! Τα μηνύματα σας αποτελούν "φάρο" για την ελληνική γλώσσα  

Σ' ευχαριστώ, domenica, για τον ιδιαιτέρως τιμητικό χαρακτηρισμό σου, που όσο με αφορά - προφανώς - και δεν αξίζω ..., ως ένας ταπεινός μ' ανάξιος εκπαιδευτικός, τουλάχιστον για τους τ(ρ)αγούς του Υπουργείου Δια βίου Ταλαιπωρίας και Παλινωδίας ... 

Τη συμπάθειά μου και συγχαρητήρια για την επιλογή ενός, ίσως, από τα πλέον εύηχα ψευδώνυμα τούτου του φόρουμ.

[aristos2]

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ
ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ  (1971)

Θα πενθώ πάντα -μ' ακούς;- για σένα,
                   μόνος, στον Παράδεισο

                                           Ι

Θα γυρίσει αλλού τις χαρακιές

Της παλάμης, η Μοίρα, σαν κλειδούχος

Μια στιγμή θα συγκατατεθεί ο Καιρός

 

Πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι

Θα παραστήσει ο ουρανός τα σωθικά μας
Και θα χτυπήσει τον κόσμο η αθωότητα
Με το δριμύ του μαύρου του θανάτου.

                                          II

Πενθώ τον ήλιο και πενθώ τα χρόνια που έρχονται
Χωρίς εμάς και τραγουδώ τ' άλλα που πέρασαν
Εάν είναι αλήθεια

Μιλημένα τα σώματα και οι βάρκες που έκρουσαν γλυκά
Οι κιθάρες που αναβόσβησαν κάτω από τα νερά
Τα «πίστεψέ με» και τα «μη»
Μια στον αέρα, μια στη μουσική

Τα δυο μικρά ζώα, τα χέρια μας
Που γύρευαν ν' ανέβουνε κρυφά το ένα στο άλλο
Η γλάστρα με το δροσαχί στις ανοιχτές αυλόπορτες
Και τα κομμάτια οι θάλασσες που ερχόντουσαν μαζί
Πάνω απ' τις ξερολιθιές, πίσω απ' τους φράχτες
Την ανεμώνα που κάθισε στο χέρι σου
Κι έτρεμε τρεις φορές το μωβ τρεις μέρες πάνω από
        τους καταρράχτες

Εάν αυτά είναι αλήθεια τραγουδώ
Το ξύλινο δοκάρι και το τετράγωνο φαντό
Στον τοίχο, τη Γοργόνα με τα ξέπλεκα μαλλιά
Τη γάτα που μας κοίταξε μέσα στα σκοτεινά

Παιδί με το λιβάνι και με τον κόκκινο σταυρό

Την ώρα που βραδιάζει στων βράχων το απλησίαστο

Πενθώ το ρούχο που άγγιξα και μου ήρθε ο κόσμος.

 

                                           III

Έτσι μιλώ για σένα και για μένα

 

Επειδή σ' αγαπώ και στην αγάπη ξέρω

Να μπαίνω σαν Πανσέληνος

Από παντού, για το μικρό το πόδι σου μες στ' αχανή σεντόνια

Να μαδάω γιασεμιά - κι έχω τη δύναμη

Αποκοιμισμένη, να φυσώ να σε πηγαίνω

Μέσ' από φεγγερά περάσματα και κρυφές της θάλασσας στοές

Υπνωτισμένα δέντρα με αράχνες που ασημίζουνε

Ακουστά σ' έχουν τα κύματα
Πως χαϊδεύεις, πως φιλάς
Πως λες ψιθυριστά το «τι» και το «ε»
Τριγύρω στο λαιμό στον όρμο
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά

Πάντα εσύ τ' αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό πλεούμενο

Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά

Το βρεμένο μουράγιο και η λάμψη επάνω στα κουπιά

Ψηλά στο σπίτι με τις κληματίδες

Τα δετά τριαντάφυλλα, το νερό που κρυώνει

Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά που μεγαλώνει

Το γερτό παντζούρι εσύ, ο αέρας που το ανοίγει εγώ

Επειδή σ' αγαπώ και σ' αγαπώ

Πάντα εσύ το νόμισμα κι εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει:

 

Τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο
Τόσο η στάλα στον αέρα, τόσο η σιγαλιά

Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
Καμάρα τ' ουρανού με τ' άστρα
Τόσο η ελάχιστή σου αναπνοή

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο
Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα
Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου
Να μυρίζω από σένα και ν' αγριεύουν οι άνθρωποι
Επειδή το αδοκίμαστο και το απ' αλλού φερμένο
Δεν τ' αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ' ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου

Να μιλώ για σένα και για μένα.

 

                                         IV

Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ' ακούς

Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ' ακούς

Το χαμένο μου αίμα και το μυτερό, μ' ακούς

Μαχαίρι

Σαν κριάρι που τρέχει μες στους ουρανούς

Και των άστρων τους κλώνους τσακίζει, μ' ακούς

Είμ' εγώ, μ' ακούς

Σ' αγαπώ, μ'ακούς

Σε κρατώ και σε πάω και σου φορώ

Το λευκό νυφικό της Οφηλίας, μ' ακούς

Που μ' αφήνεις, που πας και ποιος, μ' ακούς

 

Σου κρατεί το χέρι πάνω απ' τους κατακλυσμούς

 

Οι πελώριες λιάνες και των ηφαιστείων οι λάβες
Θα 'ρθει μέρα, μ' ακούς
Να μας θάψουν, κι οι χιλιάδες ύστερα χρόνοι
Λαμπερά θα μας κάνουν πετρώματα, μ' ακούς

Να γυαλίσει επάνω τους η απονιά, μ' ακούς

Των ανθρώπων

Και χιλιάδες κομμάτια να μας ρίξει

 

Στα νερά ένα ένα, μ' ακούς

Τα πικρά μου βότσαλα μετρώ, μ' ακούς

Κι είναι ο χρόνος μια μεγάλη εκκλησία, μ' ακούς
Όπου κάποτε οι φιγούρες

Των Αγίων

[aristos2]

Σε συνέντευξή της στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία στις 31/1 η Υπουγός Παιδείας κ. Διαμαντοπούλου λέει ανάμεσα σε άλλα και τα παρακάτω:

(ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ - «Το παγόβουνο είναι μπροστά μας», Συνέντευξη στον ΤΑΣΟ ΠΑΠΠΑ )

«…………………………..

* Κάθε υπουργός Παιδείας έχει τη «λόξα» της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Θέλετε κι εσείς να συνδέσετε το όνομά σας με κάποιο μεγάλο έργο;

- Δεν θεωρώ αρνητικό για έναν πολιτικό να συνδέει το όνομά του με κάτι μεγάλο. Η «λόξα», όπως την χαρακτηρίζετε, υποδηλώνει τη γενική αναγνώριση της ανάγκης για βαθιές τομές στον χώρο της παιδείας. Ξεκινάμε λοιπόν από το νηπιαγωγείο και φθάνουμε στα μεταπτυχιακά

* Τι θα κάνετε με τα κολέγια, το άσυλο, τα φροντιστήρια, το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα που φθίνει;

-Προστατεύουμε την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών στα πανεπιστήμια και στηρίζουμε τις αποφάσεις της πανεπιστημιακής κοινότητας για το άσυλο με συγκεκριμένους στόχους, που έχουν ήδη ανακοινωθεί. Επανακαθορίσαμε το καθεστώς των «κολεγίων» ως σχολών μεταλυκειακής εκπαίδευσης και προχωρήσαμε σε ριζικές ρυθμίσεις για τα επαγγελματικά δικαιώματα, στα πρότυπα όσων ισχύουν σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Σύντομα θα φέρουμε στη

[domenica]

Όσο η ζωή αδικείται και αδειάζει ..., ο έρωτας επιμένει ν' αντιστέκεται ...!
 

Πάντα εύστοχος aristos2 ...

"Θα' θελα να φωνάξω τ' όνομά σου, αγάπη, μ' όλη μου τη δύναμη,να το φωνάξω τόσο δυνατά που να μην ξανακοιμηθεί κανένα όνειρο στον κόσμο καμιά ελπίδα πια να μήν πεθάνει" ( Τάσος Λειβαδίτης)

( υπάρχει λοιπόν ελπίδα, ακόμα και για το όνειρο του αδιόριστου εκπαιδευτικού  )

[aristos2]

Όσο η ζωή αδικείται και αδειάζει ..., ο έρωτας επιμένει ν' αντιστέκεται ...!
 

Πάντα εύστοχος aristos2 ...

"Θα' θελα να φωνάξω τ' όνομά σου, αγάπη, μ' όλη μου τη δύναμη,να το φωνάξω τόσο δυνατά που να μην ξανακοιμηθεί κανένα όνειρο στον κόσμο καμιά ελπίδα πια να μήν πεθάνει" ( Τάσος Λειβαδίτης)

( υπάρχει λοιπόν ελπίδα, ακόμα και για το όνειρο του αδιόριστου εκπαιδευτικού  )

... υπάρχει ελπίδα ..., γι' αυτό ζητείται ...!

Πότε, επιτέλους, θα καταδικαστούν οι "εμπρηστές" της ...;

[marianthid]

καλημέρα 
μετά από αυτό το υπέροχο κείμενο, η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν και πολλά να πει κανείς....
νομίζω ότι γράφτηκε για όσους "ακούνε την αγάπη και δεν ακούνε τις σκέψεις τους=άδειασμα ζωής"...
αφιερωμένο λοιπόν

http://www.youtube.com/watch?v=UNqdE6-gMXQ

Ακούω τις θάλασσες

και τα ποτάμια σου

Ακούω το γέλιο

ακούω το κλάμα σου

Τις μελωδίες που γεννιούνται στα σπλάχνα σου

Τις πολιτείες και τους ανθρώπους

που ταξιδεύουν κάτω απ' το δέρμα σου

Ακούω την αλήθεια σου κι' ακούω το ψέμα
Και μια μικρή ζεστή αγωνία μου γλυκαίνει το αίμα

Ακούω την Αγάπη
Ακούω την Αγάπη
Ακούω την Αγάπη
και δεν ακούω τις σκέψεις μου

Ακούω τους ήλιους

και τους πλανήτες σου

Ακούω τις χαρές σου

ακούω τις λύπες σου

Τις αρμονίες που γεμίζουν τις νύχτες σου

Τους εραστές και τους τρελούς

που ξενυχτάν κάτω απ' το δέρμα σου

Ακούω την αλήθεια σου κι' ακούω το ψέμα
Και μια μικρή ζεστή αγωνία μου γλυκαίνει το αίμα

Ακούω την Αγάπη
Ακούω την Αγάπη
Ακούω την Αγάπη
και δεν ακούω τις σκέψεις μου

[domenica]

marianthid και aristos2 αν "ακούτε" ...."ακούω κι αυτά που δεν λέτε"

http://www.youtube.com/watch?v=2wAS1fiu8g0

επιτακτική η ανάγκη να "μεταφερθείτε παραπλεύρως" στη Μουσική....αν οι συνάδελφοι σας ανακαλύψουν μια ΠΕ03 ανάμεσα τους ,κινδυνεύει με εξοστρακισμό....

 

[marianthid]

 
domenica, είσαι θεά!! την 'ακούσαμε΄ κανονικά      εδώ έχουμε διαθεματικό πρότζεκτ μουσικής-ποίησης  για τις έννοιες ακοή (φυσιολογία) και αγάπη (υπαρξιακή φιλοσοφία)....  
ως domenica βέβαια, ξέρεις, ότι "τα όνειρα της Κυριακής στοιχίζουν ακριβά" (http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=138   )

Οι φίλοι μου είναι κραυγές στη σιωπή

οι φίλοι μου φώτα κινδύνου στο σκοτάδι

μόνοι σαν δέντρα των κορφών, σαν προσευχή

παιδιά που δε γυρίζουνε στο σπίτι τους το βράδυ

Οι πιο πολλοί λατρεύουν τις αργίες
μα οι φίλοι μου μισούν τις Κυριακές
κρύβονται πίσω από τα φώτα στο λιμάνι
βάζουν φωτιές, βάζουν φωτιές

Σ' αρπάζει από τα μαλλιά η ασημένια σφήκα
βραδιές βραδιές και σε τινάζει πάνω
έκανα δρόμο να σε δω μα δε σε βρήκα
στέκω στις μύτες των ποδιών, μα δε σε φτάνω

Κακή εποχή κακές στιγμές μου φέρνει

χώμα μυρίζω μοβ σκιές βλέπω θαμπά

σαν ένα σαπιοκάραβο που στα ρηχά σε σέρνει

σαν του Ιούδα φίλημα θα φύγω μακριά

Ξέρεις πώς είναι να διαβάζεις στο σκοτάδι
ξέρεις πώς είναι να δακρύζεις στα κρυφά
φώτα της πόλης και μεγάλοι άδειοι δρόμοι
τα όνειρα της Κυριακής κοστίζουν ακριβά


υ.σ.: βάζεις κάτω πολλούς ΠΕ02