Ζ' Φάση - ΠΕ02 ... ποιητικώς ολισθαίνουσα ...!

[aeee]

Με όποια παράταξη ,όποιο βήμα κι αν βαδίζουν οι λέξεις το όνειρο παραμένει αλώβητο...

Ο. ΕΛΥΤΗΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ

ΕΠΤΑ ΝΥΧΤΕΡΙΝΑ ΕΠΤΑΣΤΙΧΑ

Ι
Όνειρα κι όνειρα ήρθανε
Στα γενέθλια των γιασεμιών
Νύχτες και νύχτες στις λευκές
Αϋπνίες των κύκνων

Η δροσιά γεννιέται μες στα φύλλα
Όπως μες στον απέραντο ουρανό
Το ξάστερο συναίσθημα.

II
Ευνοϊκές αστροφεγγιές έφεραν τη σιωπή
Και πίσω απ' τη σιωπή μια μελωδία παρείσαχτη
Ερωμένη
Αλλοτινών ήχων γόησσα

Μένει τώρα ο ίσκιος που ατονεί
Και η ραϊσμένη εμπιστοσύνη του
Και η αθεράπευτη σκοτοδίνη του — εκεί.

III
Όλα τα κυπαρίσσια δείχνουνε μεσάνυχτα
Όλα τα δάχτυλα
Σιωπή

Έξω από τ' ανοιχτό παράθυρο του ονείρου
Σιγά σιγά ξετυλίγεται
Η εξομολόγηση
Και σαν θωριά λοξοδρομάει προς τ' άστρα!

IV
Ένας ώμος ολόγυμνος
Σαν αλήθεια
Πληρώνει την ακρίβεια του
Στην άκρια τούτη της βραδιάς
Που φέγγει ολομόναχη
Κάτω απ' τη μυστικιά ημισέληνο
Της νοσταλγίας μου.

V
Την αφρούρητη νυχτιά πήρανε θύμησες
Μαβιές
Κόκκινες
Κίτρινες

Τ' ανοιχτά μπράτσα της γεμίσανε ύπνο
Τα ξεκούραστα μαλλιά της άνεμο
Τα μάτια της σιωπή.

VI
Ανεξιχνίαστη νύχτα πίκρα δίχως άκρη

[PDE ads]

[Isfahan]

Πω πω....δεν κουνιέται φύλλο από το Υπουργείο Δια

[aeee]

Πω πω....δεν κουνιέται φύλλο από το Υπουργείο Δια

[domenica]

Πω πω....δεν κουνιέται φύλλο από το Υπουργείο Δια

[PDE ads]

[aeee]

Πω πω....δεν κουνιέται φύλλο από το Υπουργείο Δια

[che]

Να πω κι εγώ δυο λόγια ,ΝΑ ΕΠΙΚΟΛΛΗΣΩ κανα δυο ποιήματα για την περίσταση. πόσο εύκολα ! Να δηλωσω παρών στο δικό μου , στο δικό μας μνημόσυνο.Πως αλλιώς; Aφού τη μοίρα μας φαίνεται πως την αφήσαμε στους κηδεμόνες ...............τελικά έχει δικιο ο Κατσαρός "Αντισταθείτε.....σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα", ΚΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΑΥΤΟΙ. Σε μάς λοιπόν , σε μας ν αντισταθούνε πρέπει !

Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΟΥ

Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει: καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε σ' αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι
και λέει: Δόξα σοι ο Θεός .
Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πoλυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρεία εισαγωγαί- εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες
ατέλειωτες τις παρελάσεις
σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει
έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται
μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακείες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις
από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό
αρχηγό τους.
Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών
και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη
διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών
σ' αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές
στον άνεμο
σ' όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ
αντισταθείτε.

Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την
Ελευθερία.

Νέοι της Σιδώνος    Αναγνωστάκης Μανόλης

Kανονικά δεν πρέπει νάχουμε παράπονο
Kαλή κι εγκάρδια η συντροφιά σας, όλο νιάτα,
Kορίτσια δροσερά- αρτιμελή αγόρια
Γεμάτα πάθος κι έρωτα για τη ζωή και για τη δράση.
Kαλά, με νόημα και ζουμί και τα τραγούδια σας
Tόσο, μα τόσο ανθρώπινα, συγκινημένα,
Για τα παιδάκια που πεθαίνουν σ' άλλην Ήπειρο
Για ήρωες που σκοτωθήκαν σ' άλλα χρόνια,
Για επαναστάτες Mαύρους, Πράσινους, Kιτρινωπούς,
Για τον καημό του εν γένει πάσχοντος Aνθρώπου.
Iδιαιτέρως σάς τιμά τούτη η συμμετοχή
Στην προβληματική και στους αγώνες του καιρού μας
Δίνετε ένα άμεσο παρών και δραστικό- κατόπιν τούτου
Nομίζω δικαιούσθε με το παραπάνω
Δυο δυο, τρεις τρεις, να παίξετε, να ερωτευθείτε,
Kαι να ξεσκάσετε, αδελφέ, μετά από τόση κούραση.

(Mας γέρασαν προώρως Γιώργο, το κατάλαβες;)

[mimelismoni]

απαιχτος che!

[aeee]

Αμετάθετο όραμα

Και μ’ όλες τις αναστολές που πήραν τα όνειρά μας
πάντα θα σκέφτομαι μιαν υψικάμινο, πολύξερη
με χιλιάδες εργάτες να της καθαρίζουν τα δόντια
να την ταίζουν σίδερο και κάρβουνο.
Μιαν υψικάμινο που θα καπνίζει
όσο δεν καπνίσαμε όλα τα τελευταία χρόνια,
που δε θα κόβει το τσιγάρο της στα δυο,
που δε θ’ αφήνει τη λαχτάρα της στη μέση,
κι όλο θα βγάζει ατσάλι
να δένονται οι μεγάλες σκαλωσιές
που παν να φτάσουνε τον ουρανό.
 

Τίτος Πατρίκιος

[aristos2]

Τ. ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ: ΔΥΟ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ

Μια διαδήλωση τότε αναστάτωνε την πόλη
μ’ ένα καινούργιο σύνθημα ανάμεσα στα γνωστά:
“Εμπρός για τη δημοκρατική ασχήμια”.
Μετά από πέντε χρόνια μια διαδήλωση
ακόμη μεγαλύτερη, πιο μαχητική
καλούσε να στρατευτούμε μ’ ένα μονάχα σύνθημα:
“Εμπρός για τη υποχρεωτική ασχήμια”.

Πόσο επίκαιρο ..., "δημοκρατική ασχήμια" ...και πόσο αληθινό ... 
Εμπρός, λοιπόν, για τη υποχρεωτική ομορφιά ...

[domenica]

Πόσο επίκαιρο ..., "δημοκρατική ασχήμια" ...και πόσο αληθινό ... 
Εμπρός, λοιπόν, για τη υποχρεωτική ομορφιά ...

Προς το παρόν μοιραζόμαστε την ομορφιά της αγωνίας .....


«Ναι, αγαπημένη μου. ( παραφράζω...αγαπημένοι μου)

Εμείς γι’ αυτά τα λίγα κι απλά πράγματα πολεμάμε,

για να μπορούμε να’ χουμε μια λάμπα,

ένα σκαμνί,

ένα χαρούμενο δρόμο το πρωί,

ένα ήρεμο όνειρο το βράδυ.

Για να’ χουμε έναν έρωτα που να μη μας τον λερώνουν,

ένα τραγούδι που να μπορούμε να το τραγουδάμε.»

( Τάσος Λειβαδίτης )

[aristos2]

Πόσο επίκαιρο ..., "δημοκρατική ασχήμια" ...και πόσο αληθινό ...  
Εμπρός, λοιπόν, για τη υποχρεωτική ομορφιά ...

Προς το παρόν μοιραζόμαστε την ομορφιά της αγωνίας .....


«Ναι, αγαπημένη μου. ( παραφράζω...αγαπημένοι μου)

Εμείς γι’ αυτά τα λίγα κι απλά πράγματα πολεμάμε,

για να μπορούμε να’ χουμε μια λάμπα,

ένα σκαμνί,

ένα χαρούμενο δρόμο το πρωί,

ένα ήρεμο όνειρο το βράδυ.

Για να’ χουμε έναν έρωτα που να μη μας τον λερώνουν,

ένα τραγούδι που να μπορούμε να το τραγουδάμε.»

( Τάσος Λειβαδίτης )

Με περιμένει ένα ήρεμο όνειρο το βράδυ ... κι ένα χαρούμενος - θέλω να πιστεύω - δρόμος το πρωί, προς τη γειτονική Αιτ/νία για τη "χρυσοφόρα" - όσο ποτέ - ωρομισθία ...  

Καληνύχτα, λεβεντόπουλα του δημόσιου και πολύπλευρα "δωρεάν" σχολείου ...!

[domenica]

" Καληνύχτα λοιπὸν βλέπω σωροὺς πεφτάστερα νὰ σᾶς λικνίζουν τὰ ὄνειρα μὰ ἐγὼ κρατῶ στὰ δάχτυλά μου τὴ μουσικὴ γιὰ μία καλύτερη μέρα. "

( Νίκος Γκάτσος )

[aristos2]

MAL DU DEPART

Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,
και θα πεθάνω μια βραδιά, σαν όλες τις βραδιές,
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.

Για το Μαδράς, τη Σιγγαπούρ, τ' Αλγέρι και το Σφαξ
θ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,
κι εγώ, σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς,
θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.
(... ή θα διαβάζω γι' ΑΣΕΠ ο ταπεινός ...; )

Θα πάψω πιά για μακρινά ταξίδια να μιλώ,
οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα 'χω πιά ξεχάσει,
κι η μάνα μου, χαρούμενη, θα λέει σ' όποιον ρωτά :
"Ηταν μιά λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει . . . "
( ...ο ΑΣΕΠ λόξα; Αλλά ποιου ...; )

Μα ο εαυτός μου μιά βραδιάν εμπρός μου θα υψωθεί
και λόγο, ως ένας δικαστής στυγνός, θα μου ζητήσει,
κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί,
θα σημαδέψει, κι άφοβα το φταίστη θα χτυπήσει.
(... φαντάζομαι όχι την Υπουργό ...! )

Κι εγώ, που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ
σε κάποια θάλασσα βαθιά στις μακρινές Ινδίες,
θα 'χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
και μιά κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες.
(... κηδεία ο διορισμός; Που ακούστηκε ...! )

Μέραααα ...................

[Isfahan]

Καλημέρα,ανανεώθηκαν κάποιοι πίνακες,μπορεί να βγάλουν φάση αναπληρωτών,εικασίες κάνω...ελπίδες...