0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
aristos2 και jak13 θα δανειστώ τους λίθους και τα χαλικάκια σας..... Αιώνας εμπορίου - Τάσος Λειβαδίτης H προσφορά κι η ζήτηση ρυθμίζουνε την κοινωνίαέλεγε ο μεγάλος αδερφός μου Mαρξ. Ένα μικρό, ανήθικοεμπόριοκάθε χειρονομία, κάθε λέξη, κι η πιο κρυφή σου σκέψη ακόμα,μεγάλα λόγια στις γωνιές των δρόμων, οι ρήτορες σαν τουςλαχειοπώλεςδιαφημίζοντας όνειρα για μελλοντικές κληρώσειςτα αισθήματα στο Xρηματιστήριο, στα λογιστικά βιβλίαδούναι και λαβείν, πίστωση, χρέωση,ισολογισμοί, εκπρόθεσμες συναλλαγματικές, μετοχές,χρεώγραφακι ας κλαίει αυτή η γυναίκα στο δρόμο, τί σημασία έχει;«ζούμε σε μια μεγάλη εποχή», οι παπαγάλοι δεν κάνουνποτέ απεργίαμικροί, ανάπηροι μισθοί αγορασμένοι με νεκρέςπερηφάνειεςγνώση αβέβαιη, πληρωμένη μ' όλη τη βέβαιη νιότη σου,βρέχει νομίσματα, οι άνθρωποι τρέχουν σαν τρελοί να ταμαζέψουννομίσματα όλων των εποχών, ελληνικά, ρωμαϊκά, της Bαβυλώνας,δολάρια ασημένιαη βροχή είναι πυκνή, ανελέητη, πολλοί σκοτώνονταιπλανόδιοι έμποροι αγοράζουνε τα πτώματα ― θα χρειαστούνμεθαύριοσαν ανεξόφλητες αποδείξεις της «μεγάλης μας εποχής»,κι αυτούς τους λίγους στίχους χρειάστηκε ένα ολόκληροθησαυροφυλάκιο πόνου, για να τους αποσπάσωαπ' τη φιλάργυρη αιωνιότητα, σαν τοκογλύφοι οι μέρες μαςμάς κλέβουν τη ζωή, τί ζέστη, θε μου, κι όμως βρέχει,τί καιρός, μα δε θα μου τη σκάσετε εμένα, κύριοι,είμαι ιδιοφυία στο είδος σας, πίστωση, χρέωση,ο Pοκφέλλερ άρχισεπουλώντας καρφίτσες. Θα χτίσω, λοιπόν, κι εγώ ένα μεγάλοπροστατευτικό σπίτιμε τις πέτρες που μου ρίξατεσ' όλη τη ζωή μου.
Θέλω να σας ρωτήσω κάτι...άσχετο με το θέμα, αλλά μου συνέβη! Δουλεύω 11 ώρες την εβδομάδα ως ωρομίσθια σε πρωινό σχολείο. Σήμερα με πήραν από το ΙΔΕΚΕ και μου πρότειναν να αναλάβω κάποιες ώρες στο ΣΔΕ της πόλης μου. Η πρώτη μου απάντηση ήταν ότι δεν μπορώ, αφού συμπληρώνω το μέγιστο των ωρών που δικαιούμαι εβδομαδιαίως. Η κοπέλα, όμως, επέμεινε λέγοντάς μου ότι μπορω να πάρω τις ώρες, και χωρίς να μου μετρήσουν ως προϋπηρεσία, να χρησιμεύσουν ως συμπλήρωμα απλά στο εισόδημά μου. Αυτό είναι κάτι που δεν με ενδιέφερε και της απάντησα ότι είναι καλύτερα να δοθούν σε κάποιον που θα μπορεί να αποκτήσει προϋπηρεσία. Κλείσαμε το τηλέφωνο συμφωνώντας να της στείλω αύριο το πρωί μια υπεύθυνη δήλωση ότι δεν αποδέχομαι τις ώρες. Και μετά μια πονηρή ( σκέψη πέρασε από το μυαλό μου...μήπως να αναλάβω τις ώρες του ΣΔΕ και στους μήνες που χάνονται μαθήματα (π.χ. τον Απρίλιο που μεσολαβεί το Πάσχα) και δεν συμπληρώνονται οι 44 ώρες του μήνα, να μπορούν να προστεθούν αυτές από το ΣΔΕ;;;; Γίνεται αυτό;;;; Δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε το συλλογισμό μου. Δεν ξέρω καν αν μπορεί να ισχύσει κάτι τέτοιο. Αύριο πρέπει να απαντήσω...επομένως περιμένω με ανυπομονησία την άποψή σας...
ΠΡΟΣ ΤΡΟΙΑΝΠοιητικε Συναδελφε Aristos2 στρεψε το πηδαλιο....... Δυτικά της Λυπης.... Προς ΤροιανΔυνατός Κίσσαβος φυσάει και γεμίζει ώραιοζύνη ό τόποςΘέση παίρνουν ό ένας του άλλου οι λόφοι άλλ'ό της θαλάσσηςΌ ισχυρός άξεγνέθιστο νεφελάκι αφήνει πάνω άπ'της Μύρινας τα ϋψηΝα μαθαίνουν οι περαστικοί ποιών (μονιμωνή μοίρα σε χρυσό χαράζεταιΚαι ποιών ωρομισθιων, αναπληρωτωνσε ορείχαλκο. Επειδή τα δύο δύο δεν είναιΕίναι του πόσα το εν κι είναι το ποια του άλλου"Απεφθο χιόνι ζητούν οι κορυφές και ρυάκι πού"Εχασε το μονοπάτι ό ΚένταυροςΖωήν ολόκληρη χωράει από νους του ό νους κι ένα άτίναχτο ακόμη αστροπελέκιΝα 'ναι πού φύτεψε ό νοτιάς αλλού τις καταιγίδες του;"Η πού του σίτου του πλωτού πήραν το κύμα οί πεδιάδες;Πεινάσανε για νήσο μισθόοί Θεσσαλοί βαρύθυμοι όπως πάντοτε. ΚεϊθεΚινήσανε κατά της Τροίας διορισμοτα μέρη· και των ιππέων του νεροϋ οί σκοποί ευοδώθηκαν"Εδωσεν αρραβώνα ή πρώτη ελιά στη δεύτερη ΑΣΕΠκι ανάψανε τα χτήματα σαν στην ανάστασηΠράα πρανή κι υστέρα των υδάτων υψη και πάλιΠαίδες των εκκλησιών μαθητεςλιθόκτιστοι πού ακόμη συνεχίζουν το παιχνίδιΣέ μια γωνίτσα λησμονώντας κάποιο μονύδριο αθέατο
Ας μου επιτραπεί μια μικρή εξαίρεση - αφιέρωση για σήμερα ....( με ένα μεγάλο ευχαριστώ για αυτή τη "γωνίτσα"- καταφύγιο )Χρόνια σου πολλά aristos2 Οσο μπορείς - Κ. Καβάφης Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,τούτο προσπάθησε τουλάχιστονόσο μπορείς: μην την εξευτελίζειςμες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς τηνστων σχέσεων και των συναναστροφώντην καθημερινήν ανοησία,ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.