Στο στόχαστρο της κυρίας Δραγώνα?

[Giannis1]

Είναι από το "Πρώτο Θέμα" προσωπικά δεν είμαι οπαδός αυτής της εφημερίδας, οπότε επιφυλάσσομαι...

ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΑΒΒΙΔΗ
savvidispan@gmail.com

ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ειδικής γραμματέως του υπουργείου Παιδείας κυρίας Θάλειας Δραγώνα βρίσκεται η δασκάλα του μειονοτικού σχολείου Μεγάλου Δερείου Εβρου κυρία Χαρά Νικοπούλου, επειδή υποστηρίζει με σθένος πως οι Πομάκοι μαθητές της δεν είναι Τούρκοι.

Η κυρία Δραγώνα επιτέθηκε φραστικά κατά της εκπαιδευτικού, κόρης του πρώην προέδρου του Αρείου Πάγου, προειδοποιώντας τη με «επίσπευση» της μετάθεσής της από τον Εβρο. Τα τελευταία πέντε χρόνια η κυρία Νικοπούλου έχει γίνει κόκκινο πανί για τους εγκάθετους της Αγκυρας στη Θράκη, οι οποίοι θεωρούν πως η εκπαίδευση των μαθητών της μειονότητας θα πρέπει να έχει τουρκική σφραγίδα, ακόμη και αν αυτοπροσδιορίζονται ως Πομάκοι, όπως στην περίπτωση των μουσουλμάνων στο Μεγάλο Δέρειο.

Πριν από τρεις εβδομάδες περίπου η κυρία Νικοπούλου βρέθηκε στην Αθήνα, όπου παρέλαβε από τα χέρια της υπουργού Παιδείας κυρίας Αννας Διαμαντοπούλου το δεύτερο βραβείο του διαγωνισμού «Αριστεία και Καινοτομία στην Εκπαίδευση 2010» για την έκδοση της μαθητικής εφημερίδας «Δέρειο στη γνώση» Από το βήμα της εκδήλωσης η εκπαιδευτικός επεσήμανε πως τόσο στο Μεγάλο Δέρειο όσο και στην υπόλοιπη Θράκη υπάρχουν μαθητές Πομάκοι οι οποίοι είναι και αισθάνονται Ελληνες και ζητούν τα δικαιώματά τους στην εκπαίδευση. Μετά τη βράβευση η κυρία Νικοπούλου παρουσίασε την εργασία της για το μειονοτικό σχολείο του Μεγάλου Δερείου, που παρακολούθησε και η υπουργός Παιδείας, η οποία στο τέλος τη συνεχάρη.

«ΜΑΖΕΨΟΥ...»
Στο διάλειμμα της εκδήλωσης η κυρία Νικοπούλου δέχτηκε την απρόκλητη επίθεση της ειδικής γραμματέως του υπουργείου Παιδείας για τα όσα δημόσια δήλωσε για την εκπαίδευση των Πομάκων από το βήμα. Οπως δήλωσαν στο «ΘΕΜΑ» αυτόπτες μάρτυρες του επεισοδίου, η κυρία Δραγώνα επέπληξε την εκπαιδευτικό κατηγορώντας τη για «άσκηση εξωτερικής πολιτικής στον χώρο του σχολείου», ενώ την απείλη σε ευθέως πως θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να μετατεθεί μια ώρα αρχύτερα από τον Εβρο όπως η ίδια έχει ζητήσει. «Δεν είσαι σωστή δασκάλα», της είπε, προκαλώντας την άμεση αντίδραση της κυρίας Νικοπούλου, η οποία της υπενθύμισε πως λίγο νωρίτερα βραβεύτηκε για το έργο της από την ίδια την υπουργό Παιδείας. Το επεισόδιο είχε συνέχεια, αφού η ειδική γραμματέας του υπουργείου, σε έντονο ύφος και κουνώντας τον δείκτη του χεριού της, κατηγόρησε την εκπαιδευτικό πως γίνεται... «υποχείριο» των κομμάτων της αντιπολίτευσης, που προσπαθούν να «στριμώξουν» την κυβέρνηση με ερωτήσεις στη Βουλή για τα όσα συμβαίνουν στη Θράκη και στον χώρο της μειονότητας.

Ακόμη και ο πρόσφατος εορτασμός της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου βρέθηκε στο στόχαστρο της κυρίας Δραγώνα, η οποία ζήτησε από την κυρία Νικοπούλου να «μαζευτεί» και να μη διανοηθεί να ντύσει τους Πομάκους μαθητές και τις μαθήτριες του σχολείου με εθνικές παραδοσιακές στολές, αν και ήταν επιθυμία πολλών γονέων του χωριού.

Το «ΘΕΜΑ» επικοινώνησε με την κυρία Νικοπούλου, ζητώντας της να σχολιάσει τη συμπεριφορά της ειδικής γραμματέως του υπουργείου Παιδείας προς το πρόσωπό της. Η ίδια αρνήθηκε κάθε σχόλιο και δήλωση, επικαλούμενη τη θέση της ως δημοσίου υπαλλήλου, επιβεβαιώνοντας ωστόσο το φραστικό επεισόδιο με την κυρία Δραγώνα στους χώρους του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού στις 13 Μαρτίου.


~ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΩΝ «ΤΟΥΡΚΟΦΡΟΝΩΝ»
Κόκκινο πανί γιατί καλλιεργεί την ελληνική συνείδηση στους μαθητές
Κόρη του πρώην προέδρου του Αρείου Πάγου κ. Βασίλη Νικόπουλου, η νεαρή εκπαιδευτικός δεν χρησιμοποίησε το αξίωμα του πατέρα της για να πετύχει έναν «καλό» διορισμό στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη, αλλά ζήτησε να διοριστεί το 2004 στο Μεγάλο Δέρειο του Νομού Εβρου, όπου εγκαταστάθηκε μόνιμα μαζί με τον σύζυγό της, μεταφέροντας εκεί και τα πολιτικά τους δικαιώματα.

Η παρουσία της στο απομακρυσμένο χωριό γρήγορα θορύβησε τους σκληροπυρηνικούς κύκλους της μειονότητας, αφού η εκπαιδευτικός αρνήθηκε να συναινέσει στη γραμμή τουρκοποίησης των Πομάκων μαθητών της, με αποτέλεσμα να ξεκινήσουν για την ίδια τα προβλήματα.

Ηταν η πρώτη εκπαιδευτικός στο χωριό που πραγματοποίησε εκδηλώσεις και παρελάσεις στις εθνικές επετείους. Που μίλησε στους μαθητές της για την Ελληνική Ιστορία, τους έμαθε ποιήματα και τραγούδια για το 1821 και το 1940, τα οποία τα παιδιά απήγγελλαν και στη συνέχεια τραγουδούσαν εξοργίζοντας τους εγκάθετους της Αγκυρας, οι οποίοι θεωρούν τουρκικό έδαφος την περιοχή! «Υπάρχουν κύκλοι του τουρκικού προξενείου που δεν επιθυμούν την παρουσία μου γιατί θεωρούν την περιοχή τουρκική. Φαίνεται ότι τους χαλάω τα σχέδια με το να κάνω απλώς τη δουλειά μου. Να διδάσκω δηλαδή τους μαθητές μου και να προσπαθώ να τους δημιουργήσω ελληνική συνείδηση», είχε δηλώσει στις 17/2/2009 η κυρία Νικοπούλου σε συνέντευξή της στο «ΘΕΜΑ».

Αρχικά επιχειρήθηκε η εκδίωξή της από το χωριό με συγκέντρωση υπογραφών, η οποία όμως εξελίχθηκε σε φιάσκο, αφού η πλειοψηφία των γονέων, των μαθητών και των μαθητριών του σχολείου αρνήθηκε να υπογράψει. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε συλλαλητήριο σε βάρος της, που μάλιστα καλύφθηκε τηλεοπτικά οπό το τουρκικό κανάλι TRT1, το οποίο πάλι δεν είχε κάποιο αποτέλεσμα. Ακολούθησε ο ξυλοδαρμός της (8/2/2008) από μουσουλμάνο «τουρκόφρονα» κάτοικο του χωριού, που είχε ως αποτέλεσμα να τοποθετήσει νάρθηκα στο χέρι της.

Πρόσφατα εφημερίδες της μειονότητας αναπαρήγαγαν την ψευδή είδηση πως η εκπαιδευτικός προσέβαλε τη θρησκεία του Ισλάμ ζητώντας από τους μαθητές της να ζωγραφίσουν τον Αλλάχ.

Ηταν μια είδηση καθαρά στημένη, που σκοπό είχε να στοχοποιήσει στον μουσουλμανικό κόσμο την κυρία Νικοπούλου, η οποία ήδη έχει προσφύγει στη Δικαιοσύνη.
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ ΣΕΛ.22

[PDE ads]

[geo33]

Πολύ σοβαρό θέμα, αν αληθεύει, δεν πρέπει να το αφήσουμε να περάσει στα ψιλά. Η συνάδελφος χρειάζεται την άμεση υποστήριξη του κλάδου μας, να καταλάβει η "κα" Δραγώνα ποιους έχει απέναντί της.

[void]

http://www.gopetition.com/online/33538/sign.html
οποιος θελει υπογραφει αφου πρωτα ενημερωθει με ψυχραιμια

[iason]

Έχω την εντύπωση πως η λέξη ευθιξία και αξιοπρέπεια, έχουν χάσει πλέον το νόημά τους. Η εν λόγω κυρία, εκτός από όλα τα άλλα που τη βαραίνουν, μεταξύ των οποίων το γεγονός πως χωρίς αναγνωρισμένο πρώτο τίτλο σπουδών έγινε, "αξιοκρατικά" φαντάζομαι, ακαδημαϊκός, είναι και απίστευτα προκλητική. Καιρός είναι να την στείλουν σπίτι της, όχι στο πανεπιστήμιο, αφού απολογηθούν πρώτα για τη λάθος επιλογή τους, οι πολιτικοί της προϊστάμενοι...

[PDE ads]

[ACHINOS]

Φανταζομαι γνωριζεις πια πραγματα επιπλεουν στο νερο εκτος απο τους φελους!

[apri]

Απαράδεκτη κατάσταση. Επί χρόνια προσπαθούν με το ζόρι να τουρκοποιήσουν πολιτιστικά και γλωσσικά τους Πομάκους, παρ' ό,τι εκείνοι ανθίστανται και αντιδρούν στον προσεταιρισμό τους τόσο από τους Τούρκους, όσο και από τους Βούλγαρους. Οι ίδιοι θεωρούν ότι κατάγονται από τους Αγριάνες, μια αρχαία ελληνική φυλή της Θράκης, η οποία εκσλαβίστηκε το Μεσαίωνα και εξισλαμίστηκε το 16-17 αιώνα. Και  αυτή η εκδοχή είναι λίαν πιθανή με βάση την αρχιτεκτονική, τις αρχαιοπρεπείς ελληνικές λέξεις που χρησιμοποιούν, τη χαλαρή αντιμετώπιση της μουσουλμανικής θρησκείας (π.χ τρώνε χοιρινό κρέας), διάφορα αναλλοίωτα χριστιανικά ήθη και έθιμα (π.χ το σταύρωμα του βρέφους στην κούνια του προτού κοιμηθεί και της ζύμης αμέσως μετά το ζύμωμα, την πρωτοχριστιανική πίττα με το νόμισμα, το συχνό βαφτιστικό όνομα Ηλίας), αρχαία και βυζαντινά ευρήματα κλπ. Δεν είναι τυχαίο ότι αντιτάχθηκαν τόσο απέναντι στους Τούρκους κατά την Επανάσταση του 1821, όσο και εναντίον της προσάρτησής τους από τη Βουλγαρία.

Παρά όμως τις διακηρύξεις και τις επιθυμίες των ίδιων των Πομάκων, το ελληνικό κράτος επί χρόνια τους βάζει σε μειονοτικά σχολεία όπου τους μαθαίνουν υποχρεωτικά τούρκικα χωρίς να είναι αυτή η μητρική τους γλώσσα (τα πομάκικα είναι βουλγαρικό ιδίωμα με επιδράσεις από την ελληνική και την τουρκική). Η δε προσέγγισή τους από τους τουρκόφωνους μουσουλμάνους της περιοχής συν τω χρόνω μεταβάλλεται από θρησκευτική σε πολιτική με την ολιγωρία της ελληνικής κυβέρνησης. Τώρα προφανώς περάσαμε από την ολιγωρία στην προτροπή...  

Ας αφήσουν επιτέλους τους ανθρώπους ήσυχους !


ΥΓ. Είναι αξιοπρόσεκτο το γεγονός, όπως διαπιστώθηκε ύστερα από έρευνα του Κ. Μητσάκη, ότι στα Πομάκικα συναντούμε το γνωστό τραγούδι “Γεφύρι της Άρτας”, τραγούδι με ρίζες πολύ πριν από τη μάχη του Ματζικέρτ (1071), στην Ελλάδα. Οι Πομάκοι απομονωμένοι γεωγραφικά, κοινωνικά και πολιτιστικά, διατήρησαν την πιο αρχαία μορφή του τραγουδιού που συγγενεύει με την παραλλαγή της Καππαδοκίας, όπου αρχικά γεννήθηκε.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.pare-dose.net/?p=90#ixzz0jpzihSV8

[psipsinel]

apri,

νομίζω πως αυτο το κειμενάκι σου πρέπει να το κάνουμε μια ωραία αφίσα και να το στείλουμε στους υπεύθυνους του υπουργείου Παιδείας...πιο άσχετοι απο τους άσχετους πια....
Τουλάχιστον έτσι θα τους βοηθήσουμε να ξεδιαλύνουν λίγο τα πράγματα στο μπερδεμένο τους μυαλό...ελεος!!!

[apri]

Και η παραλλαγή του τραγουδιού « Το γεφύρι της Άρτας», όπως σώζεται στα πομάκικα, παραλλαγή που μοιάζει πολύ με το αρχικό τραγούδι της Καππαδοκίας (δυστυχώς δεν μπόρεσα να το βρω). Η Καππαδοκία και ο Πόντος μετά τη μάχη στο Ματζικέρτ το 1070 πέρασαν οριστικά στην κυριαρχία των Τούρκων και αποκόπηκαν εντελώς από τον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο, οπότε είναι αδύνατο να διαδόθηκε ο συγκεκριμένος θρύλος αργότερα στον ελλαδικό χώρο.

Trimína brátye grádo gradâho

Trimína brátye grádo gradâhoPres den ye gradôt vécher so sîpeVécher so sîpe, kurbáne íshte.
Che si sônnaho trimína brátyeDa so zdumóvot, da so spîtavot.- Βrátye le, brátye, trimína brátyeDö shem da stórim’ náshoso vâro’déno mi dóyde yútreno ránoNéye she f’ gradíme’ f’ sredé gradóno.
Che so ye padála nay málkumuneNáy málkumune, Yürkâ KadónaYürkâ Kadóna, mladá nevâsta.F’ lâvono róko tóplo prógimkof’ désneno róko studéno vódo.Che si ye uvárdi nay málko lûbeS’ róko yi máhna nadzát so vórniS’ yóchi yi mîgna. Τya so nabórzhi.
-Βrátye le, brátye, trimína brátyeKoláy gelâ vu, trimína brátye-Alláh razóla, Yürkâ Kadóna.- Óti mi pláchesh, pórvo le lûbe?- Κak da na pláchem, Yürkâ Kadóna?Pórsten mi pánna f’ sredé gradóno.- Νamóy mi plaká pórvo le lûbe
Vasúka sôstem vasprétna sôstem
Shte da flézam sredé gradána
Izvádi téstem srébaren pórstenGümûshen pórsten s’ merméren kámen.
-Dôte mi brátye dórvo za dórvo
Kámen za kámen da ye vgradíme
Yürkô Kadóno sredé gradána
-Óstaväyte mo, trimína brátyeÍmom si déte, razvíto mi yeRazvíto mi ye, pak ne pavíto.- Namóy mi plaká Yürkâ KadónaÍmash si máyko, razvíti go she
Razvíti go she, paví ti go she.


Μετάφραση:

Τρία αδέλφια γεφυριού τοίχο χτίζανε

Τρία αδέλφια γεφυριού τοίχο χτίζανε
Τη μέρα το χτίζουν, το βράδυ γκρεμίζεται
Το βράδυ γκρεμίζεται, θυσία θέλει.
Καθίσανε τρία αδέλφια
Να κουβεντιάσουν, να αποφασίσουν.
- Αδέλφια, βρε αδέλφια, τρία αδέλφια,
Ελάτε να κάνουμε δικιά μας συμφωνία
Όποια θα έρθει αύριο νωρίς
Εκείνη θα τη βάλουμε στη μέση στα θεμέλια.
Ξεπρόβαλλε του πιο μικρού (αδελφού)
Του πιο μικρού η όμορφη Γιουρκέ,
Η όμορφη Γιουρκέ, η νέα νύφη.
Στο αριστερό χέρι κρατάει ζεστό πρωϊνό
Στο δεξί της έχει κρύο νερό.
Την είδε ο μικρότερος ο αγαπημένος της
Με το χέρι της έγνεψε πίσω να γυρίσει
Της έκλεισε το μάτι. Εκείνη πήγε πιο γρήγορα.
- Αδέλφια, αδέλφια, τρία αδέλφια
Καλή ευκολία, τρία αδέλφια.
- Ο Θεός μαζί σου, όμορφη Γιουρκέ
- Γιατί μου κλαις πρώτη μου αγάπη;
Πώς να μην κλαίω, όμορφη Γιουρκέ;
Το δαχτυλίδι μου έπεσε στη μέση του γεφυριού.
- Μη μου κλαις πρώτη μου αγάπη
Θα μαζέψω το μανίκι και θα σηκώσω το πανωφόρι
Θα μπω στη μέση στα θεμέλια
Θα σου βγάλω το άξιο το δαχτυλίδι
Το ασημένιο δαχτυλίδι με τη μαρμαρένια πέτρα.
- Ρίξτε της αδέλφια, ξύλο για ξύλο
Πέτρα για πέτρα για να χτίσουμε
την όμορφη Γιουρκέ στη μέση της γέφυρας
- Αφήστε με, τρία αδέλφια
Έχω παιδί, μου είναι ξεσκέπαστο
Μου είναι ξεσκέπαστο και ξεφασκιωμένο.
- Μη μου κλαις όμορφη Γιουρκέ
Έχεις μάνα, θα σου το σκεπάσει
Θα το σκεπάσει και θα το φασκιώσει.

[apri]

Και η αντίστοιχη ποντιακή παραλλαγή.

Τη Τρίχας το γεφύρ'  http://www.ep-ma.com/cgi-bin/csNews/csNews.cgi?database=odigos_agoras.db&command=viewone&id=9&op=

 

Είναι το θρυλικό γεφύρι του Πόντου που σύμφωνα με το τραγούδι χτίστηκε με ανθρωποθυσία. Βρίσκεται στο δρόμο Τραπεζούντας- Ερζερούμ σε απόσταση 18 χιλιομέτρων από την Τραπεζούντα. Ενώνει τις δύο όχθες του ποταμού Πυξίτη. Σήμερα δεν χρησιμοποιείται. Διατηρείται σαν μνημείο, που υπενθυμίζει τον τραγικό θρύλο που ο πρωτομάστορας για να στεριώσει το γιοφύρι, θυσίασε στα θεμέλιά του τη γυναίκα του.

Το κεντρικό νόημα του τραγουδιού είναι πως τίποτε δε γίνεται χωρίς αγώνα. Κάθε μεγάλο έργο για να γίνει, απαιτεί θυσίες. Πρέπει να δώσουμε κάτι από τον εαυτό μας για να πετύχουμε κάτι, για να φτάσουμε κάπου. Και της Τρίχας το γεφύρι θα στεριώσει μόνο με τη θυσία της γυναίκας του πρωτομάστορα. Έτσι θέλει το πεπρωμένο. Ο πρωτομάστορας θυσιάζει την προσωπική του ευτυχία για το κοινωνικό σύνολο.Τα μεγάλα έργα θέλουν μεγάλες θυσίες.

 Εδώ μπορείτε να το ακούσετε να το ερμηνεύει ο Π. Γαϊτάνος:  http://www.youtube.com/watch?v=m-tU88qKMdY

Α' Τη Τρίχας το γεφύρ'

 

Ακεί πέραν 'ς σό Δρακολίμν', 'ς ση Τρίχας τό γεφύρι (ν)

χίλιοι μαστόρ' εδούλευαν και μύριοι μαθητάδες.

Όλεν τή μέραν έχτιζαν, τη νύχτα εχαλάουτον.

Οι μάστοροι εχαίρουσαν, θενά πλεθύν' η ρόγα,

οι μαθητάδες έκλαιαν, τσι κοβαλεί κιθάρα

κι ατός ο πρωτομάστορας νουνίζ' νύχταν κ' ημέραν.

-Ντο δίς με, πρωτομάστορα, και στένω το γεφύρι σ';

-Αν δίγω σε τον κύρη μου, άλλον κύρην πα 'κ' έχω!

- Ντο δίς με, πρωτομάστορα, και στένω το γεφύρι σ' ;

- Αν δίγω σε τήν μάννα μου, άλλο μάνναν πα 'κ' έχω!

- Ντο δίς με, πρωτομάστορα, και στέκει το γεφύρι σ';

-Αν δίγω σε τ' αδέλφα μου, άλλ' αδέλφα πα 'κ' έχω!

- Ντο δίς με, πρωτομάστορα, σταλίζω τό γεφύρι σ';

-Αν δίγω σε και τα πουλλά μ', άλλο πουλλά πα 'κ' έχω!

- Ντο δίς με, πρωτομάστορα, στερένω τό γεφύρι σ';

-Αν δίγω σε τήν καλή μου, καλύτερον ευρήκω!

Μενύ' και λέει την καλήν ατ' αγλήγορα να έρται.

-Κομάν τό Γιάννεν 'κ' έλουσεν καί 'ς σό κουνίν 'κ' εθέκεν,

'κομάν τά χτήνα 'κ' έλμεξεν, τά μουσκάρα 'κ' εδέκεν.

Διπλομενύ' τήν έρημον μέ τ' άοικον πουλλόπον,

τήν Σάββαν άς πάη 'ς σό λουτρόν, τήν Κερεκήν 'ς σό γάμον

και τήν Δευτέραν τό πουρνόν αδά άς ευρισκαται.

Πήγεν τήν Σάββαν 'ς σό λουτρόν, τήν Κερεκήν 'ς σόν γάμον,

μυρόλουσεν τόν Γιάννεν ατ'ς καί 'ς σό κουνίν εθέκεν,

τά χτήνα εκαλάλμεξεν και τά μουσκάρα 'κόλτσεν

και τήν Δευτέραν τήν πιρνήν 'ς σό Δρακολίμν' ευρέθεν.

-Κάλη μ', ακει 'ς σό Δρακολίμν' 'ρούξεν τό δαχτυλίδι μ',

εκεί τη κυρού μ' τό πουγγίν, τη μάννα μ' τό λογάρι

εκεί π' εμπαίν' και παίρ' ατα, ας έχ' εμέν κ' εκείνα.

Πέντε οργέας κατηβαίν' και μέ τήν τραβωδίαν

καί άλλα πέντε κατηβαίν μέ τή μοιρολοίαν .

-Κι άρ' 'κι πονώ τά κάλλα μου κι άρ' 'κι πονώ τή νέτε μ',

πονώ και κλάιω τό πουλλί μ', ντ' εφέκα κοιμισμένον.

Άμον τό τρομάζ' ν τά γόνατα μ', νά τρομάζ' τό γεφύρι σ'

κι άμον τό σείουν τά μαλλά μ', να σείουν οι δαβάτοι

κι άμον τό τρέχ'νε τά δάκρα μ' νά τρέχη τό ποτάμι.

-Ευχέθ', κάλη μ', ευχέθ', κάλη μ', ευχέθ', μή καταράσαι,

αδέλφα έεις 'ς σήν ξενιτάν, έρχουνταν καί δαβαίν' νε.

-Κι άμον τό στέκ' νε τά γόνατα μ', νά στέκη τό γεφύρι

κι άμον τό στέκ' νε τά μαλλά μ', νά στέκ'νε οι δαβάτοι

κι άμον τό στέκ' νε τά δάκρα μ', νά στέκη τό ποτάμι.

Τρί' αδέλφα έμ' νες εμεις κ' οί τρεί καταραμένοι,

είνας εχτ' σεν τήν Άδεσαν κι άλλε τό Δεβασίρι (ν)

κι εγώ η τρισκατάρατος τη Τρίχας τό γεφύρι (ν).

 

 

Aπόδοση- μετάφραση

B'

Της Τρίχας το γεφύρι

 

Κει πέρα στη Δρακόλιμνη, στης Τρίχας το γεφύρι,

Χίλιοι μαστόροι δούλευαν και μύριοι μαθητάδες.

Όλη τη μέρα χτίζανε, τη νύχτα γκρεμιζόταν.

Οι μάστοροι χαιρόντουσαν, που θα πληθαίν' η ρόγα,

οι μαθητάδες κλαίγανε, ποιος κουβαλάει λιθάρια;

κι αυτός ο πρωτομάστορας σκέπτεται νύχτα μέρα.

-Τί δίνεις, πρωτομάστορα και στήνω το γεφύρι;

- Άν δίνω σε τον κύρη μου, κύρην άλλον δεν έχω!

-Τί δίνεις, πρωτομάστορα και στήνω το γεφύρι;

-Άν δίνω σε τη μάνα μου, δεν έχω άλλη μάνα!

-Τί δίνεις, πρωτομάστορα και στέκει το γεφύρι;

- Άν δίνω σε τ' αδέλφια μου, αδέλφι' άλλα δεν έχω!

- Τί δίνεις, πρωτομάστορα στεριώνω το γεφύρι;

- Άν δίνω σε και τα παιδιά, παιδάκι' άλλα δεν έχω!

- Τί δίνεις, πρωτομάστορα στεριώνω το γεφύρι;

- Άν δίνω τη γυναίκα μου, καλύτερη θε να 'βρω!

Μηνάει και τη γυναίκα του γρήγορα να προφτάσει.

-Τον Γιάννη δεν τον έλουσε, στη κούνια δεν τον βάζει,

τα ζά και τα μοσχάρια της δεν τ' άρμεξεν ακόμα .

Ξαναμηνά στην έρημη μήνυμα μ' ερμοπούλι,

να πάει Σάββατο στο λουτρό, την Κυριακή στο γάμο,

και τη Δευτέρα το πουρνό δω και πέρα κι όλας να 'ναι.

Σάββατο πήγε στο λουτρό, την Κυριακή στο γάμο,

μυρόλουσε το Γιάννη της, στην κούνια τονε βάζει,

καλάρμεξε τα ζωντανά, βύζαξε τα μοσχάρια,

και τη Δευτέρα το πουρνό στη Δρακολίμνη ευρέθη.

-Στη Δρακολίμνη μου 'πεσε, καλή, το δαχτυλίδι

κει το πουγγί του κύρη μου, της μάννας το λογάρι,

όπου βουτά και παίρνει αυτά, ας έχει αυτά κι εμένα.

Πέντε οργυιές κατέβηκε κι ολοένα τραγουδούσε,

Πέντ' άλλες εκατέβηκε κι όλο μοιρολογώντας.

-Κι αν δεν πονώ τα κάλλη μου, κι αν δεν πονώ την νιότη,

πονώ και κλαίω το πουλί, π' άφησα κοιμισμένο.

Ως τρέμουνε τα γόνα μου, η γέφυρά σου ας τρέμει,

κι ως τα μαλλιά μου σείονται, να σείουνται οι διαβάτες,

κι ως τρέχουνε τα δάκρυά μου, να τρέχει το ποτάμι.

-Καλή μου, ευχήσου, πες ευχές, ευχές, μην καταριέσαι,

-Έχεις στην ξενιτιά αδελφούς, έρχονται και περνάνε.

- Κι ως στέκουνε τα γόνα μου, να στέκει το γεφύρι'

κι ως τα μαλλιά μου στέκουνε, να στέκουν οι διαβάτες,

κι ως στέκουνε τα δάκρυα μου να στέκει το ποτάμι.

Τρεις αδελφές 'μεις ήμασταν κι οι τρεις καταραμένες,

μια χτίζει την Άσεδα, το Δεβασίρι η άλλη,

κι εγώ η τρισκατάρατη της Τρίχας το γεφύρι.

 

[Giannis1]

Απαράδεκτη κατάσταση. Επί χρόνια προσπαθούν με το ζόρι να τουρκοποιήσουν πολιτιστικά και γλωσσικά τους Πομάκους, παρ' ό,τι εκείνοι ανθίστανται και αντιδρούν στον προσεταιρισμό τους τόσο από τους Τούρκους, όσο και από τους Βούλγαρους. Οι ίδιοι θεωρούν ότι κατάγονται από τους Αγριάνες, μια αρχαία ελληνική φυλή της Θράκης, η οποία εκσλαβίστηκε το Μεσαίωνα και εξισλαμίστηκε το 16-17 αιώνα. Και  αυτή η εκδοχή είναι λίαν πιθανή με βάση την αρχιτεκτονική, τις αρχαιοπρεπείς ελληνικές λέξεις που χρησιμοποιούν, τη χαλαρή αντιμετώπιση της μουσουλμανικής θρησκείας (π.χ τρώνε χοιρινό κρέας), διάφορα αναλλοίωτα χριστιανικά ήθη και έθιμα (π.χ το σταύρωμα του βρέφους στην κούνια του προτού κοιμηθεί και της ζύμης αμέσως μετά το ζύμωμα, την πρωτοχριστιανική πίττα με το νόμισμα, το συχνό βαφτιστικό όνομα Ηλίας), αρχαία και βυζαντινά ευρήματα κλπ. Δεν είναι τυχαίο ότι αντιτάχθηκαν τόσο απέναντι στους Τούρκους κατά την Επανάσταση του 1821, όσο και εναντίον της προσάρτησής τους από τη Βουλγαρία.

Παρά όμως τις διακηρύξεις και τις επιθυμίες των ίδιων των Πομάκων, το ελληνικό κράτος επί χρόνια τους βάζει σε μειονοτικά σχολεία όπου τους μαθαίνουν υποχρεωτικά τούρκικα χωρίς να είναι αυτή η μητρική τους γλώσσα (τα πομάκικα είναι βουλγαρικό ιδίωμα με επιδράσεις από την ελληνική και την τουρκική). Η δε προσέγγισή τους από τους τουρκόφωνους μουσουλμάνους της περιοχής συν τω χρόνω μεταβάλλεται από θρησκευτική σε πολιτική με την ολιγωρία της ελληνικής κυβέρνησης. Τώρα προφανώς περάσαμε από την ολιγωρία στην προτροπή...  

Ας αφήσουν επιτέλους τους ανθρώπους ήσυχους !


ΥΓ. Είναι αξιοπρόσεκτο το γεγονός, όπως διαπιστώθηκε ύστερα από έρευνα του Κ. Μητσάκη, ότι στα Πομάκικα συναντούμε το γνωστό τραγούδι “Γεφύρι της Άρτας”, τραγούδι με ρίζες πολύ πριν από τη μάχη του Ματζικέρτ (1071), στην Ελλάδα. Οι Πομάκοι απομονωμένοι γεωγραφικά, κοινωνικά και πολιτιστικά, διατήρησαν την πιο αρχαία μορφή του τραγουδιού που συγγενεύει με την παραλλαγή της Καππαδοκίας, όπου αρχικά γεννήθηκε.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.pare-dose.net/?p=90#ixzz0jpzihSV8

Πάρα πολύ καλό κείμενο. Πραγματικά, και για το Παιδείας, και για το Εξωτερικών.

[apri]

Ο ομιλία που εκφώνησε η Χαρά Νικοπούλου κατά τη βράβευσή της στη Θεσσαλονίκη.
 
http://olympia.gr/2010/04/15/%ce%ac-%cf%8d-%ce%af-%ce%af-alph/