Αγγλικοί ! Ο μεγάλος χαμένος!!!!

[daniel]

Με αφορμη τα όσα είπε η magda..

Φαίνεται άσχετο αλλά δεν είναι.. Ενδεχομένως να βοηθήσει και κάποιους συναδέλφους που θα βρεθούν σε δυσπρόσιτα σχολεία.. Ρίξτε μια ματιά, ίσως το βρείτε ενδιαφέρον.. Από εισήγηση σε συνέδριο Περιβαλλοντικής εκπαιδευσης που εγινε στη Ρόδο τη χρονιά που μας πέρασε..

Η συγκεκριμένη εισήγηση του συναδέλφου, που σημειωτέον είχε αρκετή εμπειρία από δυσπρόσιτα σχολεία, είχε μεγάλη επιτυχία, άγγιξε και συγκίνησε μεγάλο μέρος του ακροατηρίου, κυρίως για το λόγο πως δεν ήταν επιστημονικοφανής αλλά βιωματικά και συναισθηματικά δομημένη και καταγεγραμμένη...

Διαβάστε:

Προγράμματα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και Αγωγής Υγείας σε δυσπρόσιτα σχολεία: Προβλήματα υλοποίησης και προτάσεις για αντιμετώπιση.

Τα προβλήματα που θα αναφέρουμε παρακάτω δεν έχουν να κάνουν μόνο με την υλοποίηση προγραμμάτων Π.Ε. και Α.Υ. στα δυσπρόσιτα σχολεία της χώρας μας, αλλά γενικότερα με την υλοποίηση του εκπαιδευτικού έργου, και εντοπίζονται κυρίως σε δυο άξονες:

Στο μαθητικό δυναμικό και την υλικοτεχνική υποδομή και υποστήριξη.

Το μαθητικό δυναμικό των περιοχών αυτών παρουσιάζει συνήθως τα εξής κοινά αρνητικά χαρακτηριστικά:

•   Μικρό αριθμό
•   Περιορισμένα ερεθίσματα
•   Χαμηλό γνωστικό επίπεδο
•   Λεξιπενία και προβληματική ικανότητα κατανόησης - ερμηνείας  
     κειμένου
•   Μικρό ενδιαφέρον για συμμετοχή
•   Έλλειψη αυτοπεποίθησης

Είναι εντελώς αυτονόητο φαντάζομαι, πως η μικρή και κλειστή κοινωνία ενός απομακρυσμένου χωριού ή ενός μικρού νησιού (λίγοι κάτοικοι και μαθητές) και η έλλειψη επικοινωνίας με τον ’’έξω κόσμο’’, προσφέρουν ελάχιστα εξωτερικά ερεθίσματα στους μαθητές. Ακόμα και σήμερα, την εποχή του διαδικτύου.

Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με το μικρό σε αριθμό δυναμικό (που συνεπάγεται την έλλειψη συναγωνισμού και άμιλλας), την επιρροή συμπεριφορών και τακτικών της τοπικής μικρο-κοινωνίας, αλλά και την εισαγωγή πολλές φορές λανθασμένων προτύπων από τα μοναδικά εισαγόμενα “αγαθά”, της τηλεόρασης αλλά και του τουρισμού (κυρίως για τα νησιά), συμβάλλουν στο ιδιαίτερα χαμηλό γνωστικά επίπεδο, την έλλειψη φιλομάθειας, τη λεξιπενία, την έλλειψη ενδιαφερόντων.

Χαρακτηριστικά που οδηγούν τα παιδιά αυτά συνήθως στην έλλειψη αυτοπεποίθησης και στο φόβο της δράσης, του λάθους.

Ας δούμε όμως λίγο τις δυσκολίες που καλείται να αντιπαρέλθει ο εκπαιδευτικός σε ένα δυσπρόσιτο μέρος ως προς τον έμψυχο παράγοντα.

O ψυχισμός του ακρίτα, του παραμεθόριου πολίτη της χώρας μας, του απομακρυσμένου από τα κέντρα αποφάσεων και διαμόρφωσης των πραγμάτων και ειδικά του νησιώτη, είναι ένα περίεργο, ακραίο και αντιφατικό κράμα συναισθημάτων:

Από παρακατιανός και τελευταία τρύπα της φλογέρας το χειμώνα, πρώτο βιολί το καλοκαίρι. Από την αίσθηση εγκατάλειψης και αδιαφορίας από την πολιτεία, την απομόνωση, τη μοναξιά του χειμώνα, περνά στην περηφάνια, τη χαρά, την αίσθηση μοναδικότητας και τοπικισμού που δημιουργεί και ενισχύει η συρροή επισκεπτών και τουριστών, η προβολή εθίμων και τοπικών αγαθών το καλοκαίρι, τότε που όλοι, Έλληνες και ξένοι “θυμόμαστε” τη νησιωτική Ελλάδα και ψάχνουμε μια θέση στον ήλιο και τις παραλίες της.

Πράγμα βέβαια που ως πηγή χαράς, περηφάνιας αλλά βεβαίως και κέρδους-επιβίωσης, επιφέρει και εγκυμονεί και επικίνδυνες καταστάσεις όπως, αλλοτρίωση του τρόπου ζωής και της ιδιαίτερης φυσιογνωμίας ενός τόπου, της κοινωνικής συνοχής, χαλάρωση δεσμών και σχέσεων, εισαγωγή νέων προτύπων επιτυχίας και κοινωνικής προβολής.

Και δυστυχώς στη σύγχρονη Ελλάδα, το πρότυπο που αντικατέστησε το άλλοτε ‘’με στερήσεις και θυσίες μορφωμένο, πολυταξιδεμένο τέκνο του νησιού μας που μας κάνει περήφανους στον έξω κόσμο’’, ή το “αυτοδημιούργητο φτωχόπαιδο που έφυγε μακριά αλλά πέτυχε την κοινωνική καταξίωση στην κοινωνία που βρέθηκε’’, δεν είναι άλλο από τον ημιμαθέστατο, αδρανή και αδιάφορο νέο που μεγαλώνει παίζοντας όλη μέρα PlayStation και χαζεύοντας το Facebook και το ‘’Στοίχημα’’ με τις ευλογίες του μπαμπά και της μαμάς, κινούμενος από το καφέ στο μπαράκι και την παραλία..

Αυτού που βγάζει με το ζόρι γυμνάσιο και πολλές φορές χαριστικά το Λύκειο έχοντας ως όνειρο ( ; ) να διοριστεί –έχει, δεν έχει τα προσόντα- στο δήμο του νησιού του για το σίγουρο μισθό ως χαρτζιλίκι, τρέχοντας κυρίως παράλληλα για τα ενοικιαζόμενα και τα μαγαζιά της οικογενειακής επιχείρησης που είναι “το χοντρό χρήμα”.

Που λόγος, αλλά και κίνητρο να απογαλακτιστεί από τη ντόπια κοινωνία και να ανοίξει τα φτερά του, να κάνει καινούριες παρέες, να σπουδάσει, να εργαστεί μακριά από οικείους, να στριμωχτεί, να μετρήσει τέλος-τέλος τις δυνάμεις του, να δώσει μάχη στο στίβο της ζωής που είναι εκεί έξω και όχι στο κουκούλι και την ασφάλεια του μικρού νησιού.

Σε τέτοια πρότυπα και γονείς που πολλές φορές θέλουν τα παιδιά τους κοντά στις επιχειρήσεις τους και στους ίδιους,  παρόλο που κάποια από εκείνα έχουν τα φόντα να προχωρήσουν παραπέρα σαν άνθρωποι και επαγγελματίες, καλούνται οι νέοι εκπαιδευτικοί να αντιπαραβάλλουν άλλα, πιο δημιουργικά πρότυπα.

Σε παιδιά με γονείς που κάποιες φορές βλέπουν ενδόμυχα το δάσκαλο και μάλιστα τον ταλαντούχο, το φωτισμένο, το χαρισματικό, ως αντίπαλο που “φουσκώνει” τα μυαλά των παιδιών τους και τα οδηγεί στο αβέβαιο και χωρίς κέρδος μέλλον της “άχρηστης” μόρφωσης και των ‘’περιττών’’ σπουδών, καλούμαστε όλοι εμείς να δώσουμε κίνητρα, γνώση, δεξιότητες, και να κεντρίσουμε ως άλλες αλογόμυγες το ενδιαφέρον τους.

Σε μια εποχή που δεν προάγει έτσι κι αλλιώς τη μελέτη, την εσωτερική πειθαρχία, τη συγκέντρωση, τη στοχοπροσήλωση, τη βαθειά γνώση, αλλά την ευκολία, την αρπαχτή, τη μόστρα, την επιφάνεια. Κι όλα αυτά εν μέσω “μοντέλων”, “πανελιστριών”, “καλλιτεχνών” και κάθε είδους γελωτοποιών που κατακλύζουν τις τηλεοράσεις μας και μπαίνουν κάθε μέρα απρόσκλητοι ή καλεσμένοι στο σπίτι και την καθημερινότητά μας ασκώντας το διαβρωτικό τους έργο κυρίως στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού: τους α-παίδευτους (τους μη έχοντες παιδεία).

Απέναντι σε όλα αυτά καλούμαστε να προβάλλουμε πρότυπα ανθρώπων με μόρφωση, καλλιέργεια και γνώση που είναι δύναμη και κινητήριος μοχλός της ομαλής, ήπιας ανάπτυξης, με αισθητική, μέτρο, όραμα και προοπτική. Να παλέψουμε για τη διαμόρφωση ολοκληρωμένων ανθρώπων που θα επιλέξουν να μείνουν στον τόπο τους από αγάπη γι’ αυτόν και όχι γιατί δε μπορούν να σταθούν πουθενά παραέξω.

Καταλαβαίνετε λοιπόν με τι έχει να αναμετρηθεί ένας εκπαιδευτικός… Που πίσω από την πλάτη του πολλές φορές χλευάζεται και αντιμετωπίζεται (και είναι βέβαια) ως οικονομικός μετανάστης του “ψωροχιλιάρικου” το μήνα, “όσα κάνει ο μπαμπάς μου είσπραξη το διήμερο κύριε..”.

Λίγο-πολύ αυτή είναι η κατάσταση στην Ελληνική κοινωνία γενικότερα και τα πρότυπά της τα τελευταία 10-15 χρόνια. Και όχι μόνο στην επαρχία και τις προβληματικές της περιοχές.

Η ιδιαίτερη όμως αναφορά μας εδώ γίνεται γιατί σε αυτές ακριβώς τις περιοχές της επικράτειας το πρόβλημα καταδεικνύεται ιδιαίτερα και εντονότερα.

Στο άλλο σκέλος του προβλήματος της υλοποίησης περιβαλλοντικών προγραμμάτων και δραστηριοτήτων βρίσκεται η υποδομή και η υλικοτεχνική υποστήριξη.

Με τον όρο υποδομή εννοούμε κυρίως τις υποδομές του ίδιου του τόπου, τις προσφερόμενες υπηρεσίες, τα αγαθά που θα λειτουργήσουν επιβοηθητικά στο πρόγραμμά μας, αλλά και τις υποδομές του ίδιου του σχολείου, από τα εργαστήρια και τις βιβλιοθήκες, έως τα εποπτικά μέσα, τους χάρτες και τα μικροσκόπια.

Λέγοντας υλικοτεχνική υποστήριξη εννοούμε την υποστήριξη που (δεν) παρέχεται συνήθως από την πολιτεία για τη διεξαγωγή τέτοιων προγραμμάτων. Τα 40-50 ευρώ ανά πρόγραμμα που δίνονται, κατόπιν μάλιστα εορτής, είναι ψίχουλα για τα σπουργίτια και σίγουρα όχι χρήματα για να αγοραστούν αναγκαία υλικά ή για να καλυφτούν σχετικές ανάγκες που προκύπτουν και να γίνει η δουλειά που πολλοί από μας θα ‘θελαν να γίνει.

Τι μένει; Οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές τους να παλεύουν με τα δικά τους μέσα αυτοσχεδιάζοντας, με την όποια στήριξη του συλλόγου γονέων, δήμου, τοπικής κοινωνίας κλπ. Γνωρίζω εκπαιδευτικούς με τους δικούς τους βιντεοπροτζέκτορες, τα δικά τους λάπτοπ, τα δικά τους βιβλία, τις δικές τους φωτογραφικές μηχανές, να τα αγοράζουν, να τα κουβαλάνε, να τα δανείζουν.

Και η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια τα πράγματα έχουν βελτιωθεί σε σχέση με άλλες εποχές. Κάτι οι δωρεές που γίνονται από φορείς και ιδιώτες, κάτι μια σχετική ευαισθησία της πολιτείας τελευταία για τις ανάγκες των νησιωτών και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής τους, βοήθησαν λίγο τα πράγματα.

Και μόνο η πρόσβαση στο διαδίκτυο που υπάρχει πια σε όλα πια, θέλω να ελπίζω, τα δυσπρόσιτα σχολειά μας, λύνει αρκετά από τα προβλήματα αναζήτησης, έρευνας πχ. Φτάνει όμως μόνο αυτό; Σίγουρα όχι, και η μεγαλύτερη αρωγή του κράτους στα ιδιαίτερα εκείνα μέρη, η δημιουργία κατάλληλων υποδομών για καλύτερη παιδεία, υγεία, επικοινωνία κρίνεται τουλάχιστον αναγκαία..

(Συνέχεια παρακάτω..)

[PDE ads]

[daniel]

(Συνεχεια από προηγουμενο..)

‘’Και γιατί να πάρω πρόγραμμα;’’ Μια καλή ερώτηση που πολλοί συνάδελφοι σκέφτονται αλλά δεν ομολογούν ίσως. ‘’Και μάλιστα με τέτοιες συνθήκες;’’

Πρώτα πρώτα, γιατί είναι χρέος μας ως εκπαιδευτικοί που βρεθήκαμε στο συγκεκριμένο τόπο να κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας γι’ αυτά τα ‘’ιδιαίτερα παιδιά’’, τα ‘’παιδιά ενός κατώτερου Θεού’’.

Μην κάνετε αγγαρεία σε ένα τέτοιο μέρος. Οι περισσότεροι συνάδελφοι βρεθήκαμε εκεί παρά τη θέλησή μας, μόνο και μόνο από το ‘’τικ’’ στο χαρτί της αίτησης διορισμού στο συγκεκριμένο κουτάκι. Ξέραμε όμως εξ’ αρχής πως το παιχνίδι έτσι παίζεται, αυτοί είναι οι κανόνες του. Δε μας υποχρέωσε κανένας να συμμετάσχουμε. Είναι μια από τις επιλογές μας και οφείλουμε να τη σεβαστούμε, να κάνουμε το καλύτερο. Καλός παίχτης εξάλλου είναι εκείνος που ξέρει να παίζει ένα κακό φύλλο.

Αναλογιστείτε πως σε αντίθεση με μας που ξέραμε το παιχνίδι, οι μαθητές μας δε διάλεξαν. Δε διάλεξαν ούτε τον τόπο γέννησης, ούτε τις συνθήκες διαβίωσης. Δε φταίνε λοιπόν σε τίποτα να βιώσουν τη δική μας μιζέρια, αδιαφορία, τυπικότητα, μόνο και μόνο γιατί βρεθήκαμε στην ‘’εξορία του Αδάμ’’. Ας δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό, τον πιο φρέσκο, δροσερό, ανθρώπινο σ’ αυτά τα παιδιά.

Τα παιδιά που κάνουν μάθημα με ελλείψεις σε βιβλία, καθηγητές, υποδομές. Τα παιδιά που αλλάζουν δασκάλους κάθε χρόνο βιώνοντας ένα είδος ‘’εγκατάλειψης’’ και ψυχικής κούρασης που οδηγεί και σε σκληρότητα, σε κυνισμό. Χρόνος υπάρχει άφθονος σε ένα τέτοιο μέρος. Μην είστε φειδωλοί. Μη φοβάστε να δώσετε, να επενδύσετε, θα πάρετε πίσω πιο πολλά. Στη χειρότερη περίπτωση θα έχουν μάθει πέντε πράγματα 1-2 παιδιά και ίσως να έχετε ξυπνήσει κάποιο ενδιαφέρον σε 2-3 ακόμα, τη στιγμή ακριβώς που κι εσείς παράλληλα μάθατε από εκείνα, γίνατε πιο έμπειροι μέσα από τη διαδικασία αυτή.

Ας έχουμε στο νου μας επίσης πως σχολικές δραστηριότητες όπως τα προγράμματα Π.Ε. ή Α.Υ., λόγω της βιωματικής τους προσέγγισης βοηθούν στην κοινωνικοποίηση των μαθητών, ενισχύουν την ομαδικότητα και τη συνεργατική τους ικανότητα, αναπτύσσουν αίσθημα αλληλεγγύης και εμπιστοσύνης στα μέλη της σχολικής κοινότητας (συμμαθητές μεταξύ τους αλλά και με τους καθηγητές), αίσθημα ευθύνης, κριτική σκέψη, αλλά και μάθηση της μάθησης που είναι ένα μεγάλο ζητούμενο του σύγχρονου σχολείου.

Οι έφηβοι μέσα από αυτά τα προγράμματα ερευνούν, επεξεργάζονται, σταχυολογούν, διαρθρώνουν, και διαμορφώνουν εν τέλει σφαιρική άποψη για το αντικείμενο έρευνας τους, που οφείλεται στην πολύπλευρη κάλυψη και στη διεπιστημονική του θεώρηση.

Σημαντική παράμετρος για την ανάληψη και υλοποίηση προγραμμάτων επίσης είναι και το άνοιγμα του σχολείου στην τοπική κοινωνία, άνοιγμα που βοηθά στην ανάδειξη του εκπαιδευτικού έργου αλλά και των ικανοτήτων των παιδιών, ικανοτήτων και δυναμικής που πολλές φορές αμφισβητούνται ή δεν έχουν καν ανακαλυφτεί από τους ίδιους τους γονείς.

Ας φύγουμε από τα δυσπρόσιτα σχολεία, από τα ακριτικά νησιά μας, έχοντας αφήσει πίσω μας έργο, έχοντας επηρεάσει παιδικά μυαλά και ψυχές, έχοντας δώσει κίνητρα και ερεθίσματα. Και τότε ο χρόνος μας εκεί σίγουρα δε θα ‘χει πάει χαμένος..

‘’Ωραία.. Πες ότι το παίρνω… Πως θα πετύχει το πρόγραμμα που θα αναλάβω; Πως θα πείσω τα παιδιά να συμμετάσχουν ουσιαστικά;… Να ψάξουν, να φέρουν υλικό, να έρχονται στις συναντήσεις; Πως θα τα βγάλω πέρα με υλικά που θα χρειαστούν και δεν υπάρχουν; Ή με τα έξοδα του προγράμματος;…’’

Αφού είδαμε και εντοπίσαμε σε γενικές γραμμές τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε συνήθως σε προβληματικές και παραμεθόριες περιοχές, θα προσπαθήσουμε να διατυπώσουμε μια σειρά από προτάσεις και τακτικές που ελπίζουμε να βοηθήσουν:


•   Μην κάνετε μεγαλεπήβολα και μεγαλόπνοα σχέδια αν δεν έχετε σαφή εικόνα του υλικού σας (έμψυχου και άψυχου). Είναι προτιμότερο να βάζεις χαμηλότερα τον πήχη και να τον περνάς με επιτυχία, παρά να αποτυγχάνεις εκκωφαντικά. Όχι ότι θα σας πει κανείς κάτι, αλλά για τη δική σας ψυχολογία και των μαθητών σας, είναι προτιμότερο να επιλέξετε ένα πρόγραμμα που θα τους φανεί βατό και ενδιαφέρον και θα συμμετάσχουν με όρεξη, παρά ένα δυσνόητο, ασαφές και έξω από τα ενδιαφέροντά τους “πρόγραμμα αγγαρείας” που εν τέλει θα ολοκληρώσετε μόνος σας, μόνο και μόνο για να μπει στο βιογραφικό σας και να σβήσει τη μουτζούρα της αποτυχίας.

•   Μην επιλέξετε μόνος σας το πρόγραμμα. Συζητείστε με τα παιδιά, προτείνετε τις ιδέες σας, αφουγκραστείτε τις ανάγκες τους και τα ενδιαφέροντά τους, ακούστε τις προτάσεις τους, προσαρμόστε και συνθέστε σε κάτι που μπορεί να είναι ενδιαφέρον για όλους. Σκεφτείτε τους τομείς δράσης, τα διαφορετικά πεδία που ανοίγονται, “προχωρήστε” με το μυαλό σας και “οραματιστείτε’’ την εξέλιξη του προγράμματος.

•   Προγραμματίστε με όση ακρίβεια μπορείτε τη μεθοδολογία, το ημερολόγιο δράσης και δραστηριοτήτων, τις ανάγκες για στήριξη πάσης φύσεως (οικονομική ή επαγγελματική), τις συνεργασίες τόσο των μαθητών μεταξύ τους, όσο και με καθηγητές που το μάθημά τους ή τα ενδιαφέροντά τους συνδέονται με το πρόγραμμα. Δώστε βάση στην καλή προετοιμασία του προγράμματος. Η μισή επιτυχία βασίζεται ακριβώς εκεί.

•   Μιλήστε στα παιδιά απλά, κατανοητά, με λέξεις και εκφράσεις που γνωρίζουν. Ενθαρρύνετέ τα να σας ρωτούν όπου δεν καταλαβαίνουν. Πολλοί από σας θα εκπλαγείτε από το πλήθος των λέξεων ή εκφράσεων που αγνοούν…

•   Κάντε τους μαθητές σας συμμέτοχους εξηγώντας τους όλες τις φάσεις παραγωγής ενός προγράμματος, όσο πιο απλά γίνεται. Από την πρώτη συνάντηση-συμβόλαιο, τον καθορισμό αρμοδιοτήτων και ομάδων δράσης, τις τυχόν επισκέψεις-εκδρομές, τη συγκέντρωση και το σχολιασμό υλικού, τη διαλογή του, μέχρι και τη τελική μορφή του προϊόντος.

•   Κατευθύνετέ τα επακριβώς όπου βλέπετε ότι χρειάζεται. Κάποιοι μαθητές μας αισθάνονται μπερδεμένοι κι αναποφάσιστοι και έχουν ανάγκη τον καθορισμό των καθηκόντων και των ευθυνών τους.

•   Μη ζητάτε κατ’ ανάγκη αθρόα συμμετοχή. Συντονιστείτε και συνεργαστείτε με συναδέλφους σας. Μην ξεχνάτε πως είστε σε σχολεία με μικρό αριθμό μαθητών. Σε σχολείο 20 παιδιών και 15 καθηγητών πχ, δε γίνεται εύκολα να υλοποιηθούν με επιτυχία 3-4 προγράμματα Π.Ε. ή Α.Υ., παράλληλα με καλλιτεχνικούς αγώνες (ζωγραφική, θέατρο, χορό κλπ)  και σχολικές γιορτές. Εξάλλου δεν είναι ο αριθμός των συμμετοχών που κάνει επιτυχημένο ένα πρόγραμμα.

•   Εκμεταλλευτείτε το οικογενειακό κλίμα των μικρών σχολείων, τις διαπροσωπικές σχέσεις που αναπτύσσονται συνήθως μεταξύ εκπαιδευτικών για το καλύτερο αποτέλεσμα.
Αν γνωρίζετε συναδέλφους από κεντρικά σχολεία, ζητείστε τους να σας βοηθήσουν με αγορά και αποστολή υλικών, αφού για σας είναι μάλλον πολύ δύσκολη η μετακίνηση για το σκοπό αυτό.
Προσπαθήστε ειδικά στην αρχή να αναλάβετε το πρόγραμμα μαζί με συνάδελφο που συνεργάζεστε καλά ή έχει σχετική εμπειρία. Η βοήθειά του και η στήριξη που θα σας παρέχει θα είναι πολύτιμη.

•   Αν χρειαστείτε επιπλέον στήριξη υλικοτεχνική ή οικονομική αναζητείστε τη στους γονείς των παιδιών ως επαγγελματίες (ξυλουργοί, σιδεράδες κλπ), στο σύλλογο γονέων, στο δήμο ή στη συνεργασία με συναδέλφους.
Με το συνάδελφο των καλλιτεχνικών πχ, οργανώστε bazaar με έργα και κατασκευές των μαθητών (έργα ζωγραφικής, διακοσμητικά στολίδια όπως βότσαλα ζωγραφισμένα, κορνίζες, μικρο-γλυπτά και κατασκευές). Επίσης σε συνεργασία με κάποιο μαγαζί μπορείτε να διοργανώσετε πάρτι ώστε μέρος των κερδών να δοθούν για το σχολείο και το πρόγραμμα. Να είστε εφευρετικοί και ευέλικτοι.

•   Μην ξεχνάτε πως έχετε να κάνετε με παιδιά, και μάλιστα με παιδιά που συμμετέχουν εθελοντικά. Και παιδί σημαίνει παιχνίδι. Μην αγνοείτε τον ψυχαγωγικό και παιδευτικό χαρακτήρα του παιχνιδιού.
Εισάγετε δράσεις και δραστηριότητες, “φτιάξτε” το αντικείμενο του προγράμματος διαδραστικό και βιωματικό.
Πως;;… Με χρήση πχ συνεντεύξεων-ερωτηματολογίων, λήψη φωτογραφιών και δημιουργία βίντεο, δημιουργία σκετς και βιντεοσκόπησης τους για το τελικό προϊόν, κατασκευή σταυρολέξων, επιτραπέζιων παιχνιδιών ή ηλεκτρονικών κουίζ σε συνεργασία με τα παιδιά, κατασκευές και δημιουργίες γενικότερα (αφίσες, κολάζ, ζωγραφιές, γλυπτά), εμπνευσμένες από το θέμα.

•   Εντάξτε στο πρόγραμμά σας κάποια σχετική εκδρομή αν εξυπηρετεί. Μπορείτε να επισκεφτείτε Κ.Π.Ε. ή κάτι άλλο χρήσιμο για το πρόγραμμα σας. Συνήθως οι μαθητές με την ιδέα της εκδρομής ενθουσιάζονται και συμμετέχουν από την αρχή με όρεξη στο πρόγραμμα. Οργανώστε την εκδρομή σας καλά και κοιτάξτε να βγει υλικό και από εκεί. Είναι ευκαιρία για τα παιδιά να βγουν έξω από το νησί και να αντλήσουν νέα δεδομένα και προοπτικές, να δουν καινούρια πράγματα, να βρουν κίνητρα. Συζητείστε το με τους συναδέλφους σας σχετικά νωρίς και αφού βρείτε που, πως, γιατί, εξασφαλίστε τις σχετικές άδειες. 

•   Ενθαρρύνετε ευφάνταστες πρωτοβουλίες και δράσεις και πέρα από τα “πολιτικώς ορθά” πρότυπα, όπου αυτό εξυπηρετεί. Μη ξεχνάμε την αυθόρμητη και διερευνητική φύση που αναπτύσσει ένα παιδί. Είναι λάθος να τα περιορίζουμε διαρκώς και να τα “κλείνουμε” σε νόρμες και “κουτάκια”. Μη ξεχνάμε επίσης ότι πρόκειται για μια άλλη γενιά με δικούς της κώδικες και επικοινωνίες. Αυτοσχεδιάστε προς όφελος του τελικού αποτελέσματος και των ίδιων.

•   Βασιστείτε στις ικανότητες, στις δεξιότητες, στα χόμπι και στα ταλέντα τους. Δε θα σας διαψεύσουν. Δώστε τους ευθύνες και απευθυνθείτε τους (ειδικά σε Β’-Γ’ Γυμνασίου και πάνω) σαν ενήλικες, σαν ώριμα άτομα που περιμένετε αποτελέσματα από αυτούς. Τονίστε τους βέβαια πως δεν είναι σωστό μέσα στον αρχικό ενθουσιασμό τους να υπόσχονται περισσότερα από όσα μπορούν ή θέλουν. Μάθετέ τους τι σημαίνει ανάληψη ευθύνης.

•   Δείξτε το ενδιαφέρον σας για το πρόγραμμα και εντός ωρών σχολείου, πχ στα διαλλείματα. Μιλήστε μαζί τους, ρωτήστε πως τα πάνε, πως προχωράνε, αν θα είναι έτοιμοι μέχρι την συνάντηση που έχετε. Μην αφήνετε να επαναπαύονται. Κάντε τους να πιστέψουν πως συμμετέχουν σε κάτι σημαντικό, πως είναι μέρος μιας ιδιαίτερης παρέας με ένα κοινό σκοπό.

•   Μην παίρνετε προγράμματα μόνο και μόνο για να πλουτίσετε το βιογραφικό σας. Ούτε για συμπλήρωση ωραρίου. Να τα πάρετε πάνω απ’ όλα γιατί αισθάνεστε την ανάγκη να πλουτίσετε εσείς και οι μαθητές σας. Σε εμπειρίες, σε γνώσεις, συναισθήματα, δημιουργία.  Όλα τα άλλα έπονται και έρχονται από μόνα τους. Μη βάζετε τις προσωπικές φιλοδοξίες σας πάνω από σημαντικότερα πράγματα όπως η συνεργασία για ένα κοινό σκοπό, η διαπροσωπική σχέση, η εκτίμηση, η φιλία, η αγάπη. Αλλιώς θα καταλήξετε να ολοκληρώνετε προγράμματα μόνοι σας. Ότι δίνεις, παίρνεις.

Να πούμε εδώ πως κάθε περίπτωση, σχολείο, πρόγραμμα κλπ είναι διαφορετική περίπτωση, και δεν υπακούει κατ’ ανάγκη σε όσα αναφέραμε. Όπως επίσης πως τούτες εδώ οι ιδέες, δεν είναι η πανάκεια και η φόρμουλα στην υλοποίηση δραστηριοτήτων, πέρα από αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών. Καλό όμως είναι να είμαστε ευέλικτοι, δημιουργικοί, δραστήριοι, ανοιχτοί σε ιδέες, προτάσεις και συνεργασίες.

Ο αυτοσχεδιασμός σε τέτοια δύσκολα μέρη είναι το άλλο πόδι της καλής οργάνωσης.

Θα κλείσουμε υπενθυμίζοντας και κάτι που είπαμε και πιο πάνω:

Ας φύγουμε από τα δυσπρόσιτα σχολεία, ας γυρίσουμε στις πατρίδες μας, έχοντας αφήσει πίσω μας έργο για το οποίο είμαστε περήφανοι, έχοντας σημαδέψει παιδικές ψυχές, έχοντας καταθέσει κομμάτια του εαυτού μας με στόχο μια καλύτερη κοινωνία, ένα λιγότερο σκληρό κόσμο. Είναι ακριβώς αυτά τα παιδιά, με τις λιγοστές εμπειρίες και ερεθίσματα, που έχουν ανάγκη να διευρύνουν τους ορίζοντές τους. Μη ξεχνάμε τον ουσιαστικό λόγο που ασχοληθήκαμε με την εκπαίδευση, και ας δώσουμε τον πιο καλό μας εαυτό στα πιο ιδιαίτερα και δύσκολα σχολεία της χώρας μας.


Ευχαριστώ για την προσοχή σας. Καλή επιτυχία στο έργο σας.

[solil]

Καθόλου, μα καθόλου, άσχετο, και όντως, πολύ συγκινητικό. Πραγματικά, το θέμα είναι να αφήσουμε έργο πίσω μας. Τουλάχιστον ας προσπαθήσουμε.

Ευχαριστούμε πολύ daniel. 

[Stavroula.V.]

Όντως εξαιρετικό αρθρο. Δυστυχώς μόνο σε 13 από εμάς θα φανεί χρήσιμο...άντε να δούμε και σε πόσους αναπληρωτές...

[PDE ads]

[Rhonan]

ΑΠΟ ΟΤΙ ΦΕΝΕΤΑΙ ΣΕ ΠΟΛΥ ΛΙΓΟΥΣ. ΟΣΟΥΣ ΠΗΡΑΝ  , ΠΗΡΑΝ. ΤΑ  ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΑ ΚΟΡΟΙΔΑ ΜΠΕΙΤΕ ΣΤΗ ΣΕΙΡΑ!

[vagelise]

 Δε θα υπάρξουν συμπληρωματικοί διορισμοί, δε θα υπάρξει τίποτα. Η μόνη μας λυση είναι η προσφυγή για να ασκηθει πίεση.Ειδοποιήστε όσους μπορείτε περισσότερους απο τους ΑΣΕΠίτες και τους 24μηνίτες να συμμετάσχουν στην ομαδική προσφυγή γιατι απλα φέτος η ειδικότητά μας κατακρεουργήθηκε.Πέρσι 340 και φέτος μόλις 14 διορίστηκαν δηλαδή μιλάμε για μια μείωση περίπου της ταξης του 95 τοις εκατό.

[catwoman]

να ρωτησω ... καθε χρονο ο πινακας ωρομισθιων για τα ολοημερα ηταν ανα περιφερεια , ετσι δεν ειναι? φετος γιατι βγηκε συνολικα? πως θα ξερουμε τη σειρα μας και αν δεν μας εχουν προσπρασει για να παρουν αλλους?

[Joanna Bear]

Όχι, είχε βγει και πέρσι ανά περιφέρεια και ανά διδακτικό αντικείμενο πανελλαδικώς...
Φαντάζομαι ότι μπορείς να κάνεις τη σύγκριση αν πας στους πίνακες του προηγούμενου έτους.
Πάω να δω και γω...

[Joanna Bear]

Το ξανατσέκαρα, υπάρχουν μεν πίνακες και ανά διδακτικό αντικείμενο,
αλλά πέρσι ήταν συνολικά 129 άτομα,
ενώ φέτος 2505;! Πώς εξηγείται αυτό; 

[catwoman]

διοτι περυσι ηταν ανα περιφερεια βρε...φετος μας εχει ολους μαζι πανελλαδικα αυτο ειπα πριν!

[NENH]

εν τω μεταξύ ακόμη και τώρα μπαίνουν καινούργια άτομα στον πίνακα των αναπληρωτών. Πώς γίνεται αυτό δεν μπορώ να καταλάβω. Σήμερα αφαίρεσαν από τον πίνακα αυτούς που διορίστηκαν αλλά πρόσθεσαν άτομο το οποίο δεν ήταν καν στον πίνακα μέχρι τώρα (το γνωρίζω γιατί είχα σώσει τον πίνακα πριν την εκκαθάριση και το έλεγξα) και μάλιστα στις πρώτες θέσεις ως ειδική κατηγορία.

δεν μιλάω ενάντια σε αυτό το άτομο ούτε αμφισβητώ κάτι, απλά απορώ. υποτείθεται ότι οι τελικοί πίνακες έχουν βγει εδώ και καίρο όταν έλειξαν οι ενστάσεις. Πώς είναι δυνατόν να προστίθεντε ακόμη καινούργια άτομα?

[Joanna Bear]

διοτι περυσι ηταν ανα περιφερεια βρε...φετος μας εχει ολους μαζι πανελλαδικα αυτο ειπα πριν!

Και πέρσι ήταν ανά περιφέρεια ένας πίνακας και ανά διδακτικό αντικείμενο άλλος πίνακας, πήγαινε να δεις.

[Joanna Bear]

εν τω μεταξύ ακόμη και τώρα μπαίνουν καινούργια άτομα στον πίνακα των αναπληρωτών. Πώς γίνεται αυτό δεν μπορώ να καταλάβω. Σήμερα αφαίρεσαν από τον πίνακα αυτούς που διορίστηκαν αλλά πρόσθεσαν άτομο το οποίο δεν ήταν καν στον πίνακα μέχρι τώρα (το γνωρίζω γιατί είχα σώσει τον πίνακα πριν την εκκαθάριση και το έλεγξα) και μάλιστα στις πρώτες θέσεις ως ειδική κατηγορία.

δεν μιλάω ενάντια σε αυτό το άτομο ούτε αμφισβητώ κάτι, απλά απορώ. υποτείθεται ότι οι τελικοί πίνακες έχουν βγει εδώ και καίρο όταν έλειξαν οι ενστάσεις. Πώς είναι δυνατόν να προστίθεντε ακόμη καινούργια άτομα?

Τις ίδιες απορίες έχω και γω...

[Joanna Bear]

Aυτά είναι από πέρσι, catwoman:

http://e-aitisi.sch.gr/oloimera_2009/index.html

http://e-aitisi.sch.gr/oromisthioi_2009/index.html

Aυτά από φέτος:
http://e-aitisi.sch.gr/oloimera_2010/index.html

http://e-aitisi.sch.gr/oromisthioi_2010/index.html