0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
γ) η απογοήτευση και η ματαίωση είναι το τρίτο στάδιο. Ο εκπαιδευτικός αναρωτιέται αν και πόσο αξίζει τον κόπο να διδάσκει κάτω από συνθήκες πίεσης άγχους και απογοήτεύσης και θεωρεί κάθε προσπάθεια μάταια..δ) το τελευταίο στάδιο, είναι η απάθεια. Ο εκπαιδευτικός παραμένει στο σχολείο, παίρνει τον μισθό του, αδιαφορώντας για κάθε εκπαιδευτική καινοτομία και για τις ανάγκες και τα προβλήματα των μαθητών. σε οσα σχολεια πηγα ωρομισθια ή αναπληρωση το 90% των καθηγητων λειτουργει ετσι ποιον κοροιδευουμε??? το 10% που δεν λειτουργει ετσι ειναι αυτοι που δουλεψαν χρονια στον ιδιωτικο τομεα και ειχαν αναγκες να καλυψουν αρα δουλευαν με κοπο και τωρα εκτιμουν αυτο που κανουν γιατι παλεψαν για να το πετυχουν......οταν το 90% μαλωνει για το πιο τμημα θα παρει , για μια γραφειοκρατικη δουλεια να χασει 3ωρες εβδομαδιια για να γραψει το απολυτηριο για να στελνει τα μαιλ.... για να μην μπει στην ταξη... πρεπει να παρεις 700ευρω με κοπο για να εκτιμησεις αν οχι τιποτα αλλο τα οικονομικα ωφελη του να εισαι διορισμενος...ευτυχως υπαρχουν και μερικοιι που θελουν να μπαινουν στην ταξη και να χουν επαφη με τα παιδια...και την δουλεια τους ελπιζω να μεινω σε αυτην την κατηγορια και να μην μεταλαχθω!!!!!!!!!!!
Τέλος παντων πολλά μπορεις να βρεις, ωστε να μην βαριεσαιΟ δρόμος που οδηγει στην ευτυχία δεν περνά μόνο ούτε από διορισμούς, ούτε μόνο από τα γυμνά κορμια κοριτσιών, ούτε από ανακτορα.Αν δεν μπορείς να "ρουφήξεις" το εξαίσιο άρωμα του μικρού λουλουδιού, αν δεν μπορεις να χαρεις με το χαμογελο του παιδιου, με τη βροχη, με τον ηλιο και με ΟΛΕΣ τις μικροχαρες που υπαρχουν γυρω μας,τότε να εισαι σιγουρος ότι ο καλοκαιρινός και λαμπερός ηλιος της πατριδας μας θα εχει "καψει" ολόκληρο το φίλμ της ζωής σουκαι εσυ θα είσαι ακόμη με την απορία εάν ο διορισμός οδηγεί στην ευτυχία!!
. Στο τέλος της χρονιάς έννιωθα ευτυχισμένη γιατί αναγνωρίστηκα από τους μαθητές. Στην αρχή με είπαν σκύλα, μετά με κερνούσαν καφέ και συζητούσαν μαζί μου. Αυτό για μένα είναι ευτυχία.
Νομίζω ότι είναι χαζό να κοιτάμε τα χειρότερα (τα παιδάκια στην αφρική που πεινάνε) και να μην κοιτάμε τα άλλα (δημόσιοι υπάλληλοι με δεύτερες μαύρες δουλειές που βγάζουν 5000 το μήνα αδήλωτα).
1. όταν αγωνιζόμασταν επί χρόνια να διοριστούμε ξέραμε την κατάσταση αλλά δεν ξέραμε ότι αυτή θα γινόταν χειρότερη με την κατακόρυφη μείωση μισθών.2. όταν έχεις κάνει άπειρες θυσίες για χρόνια προκειμένου να διοριστείς και είσαι στους λίγους ''εκλεκτούς'' που τα κατάφεραν, έχεις και άλλες απαιτήσεις σε σχέση με αυτούς που απλά βρήκαν μια θέση και πήγαν.3. άλλο να είσαι ευτυχισμένος με αυτά που έχεις και άλλο η λογική του ''υπάρχουν και χειρότερα''. Ο άνθρωπος έχει χρέος να προσπαθεί να κάνει τη ζωή του καλύτερη. Η παθητικότητα και η ανοχή είναι που οδηγούν στην εκμετάλλευση από τα κάθε λογής ''αφεντικά''.Δεν χρειάζεται να πεινάσουμε κυριολεκτικά για να αρχίσουμε να διεκδικούμε δίκαιη ανταμοιβή της εκπαίδευσης και της εκπαιδευτικής προσφοράς μας.
Παράθεση από: froski στις Σεπτεμβρίου 13, 2010, 12:03:21 pmΝομίζω ότι είναι χαζό να κοιτάμε τα χειρότερα (τα παιδάκια στην αφρική που πεινάνε) και να μην κοιτάμε τα άλλα (δημόσιοι υπάλληλοι με δεύτερες μαύρες δουλειές που βγάζουν 5000 το μήνα αδήλωτα).Ο καθένας κάνει τις επιλογές του. Δεν είπε κανείς να κλείνεις τα μάτια και τα αυτιά, αλλά όταν κοιτάς μόνο τις μαύρες 5000 και μιζεριάζεις γιατί εσύ δεν ήσουν τόσο έξυπνος-λαμόγιο για να κάνεις το ίδιο, τότε ποτέ δε θα σου είναι αρκετό τίποτα!!! Αυτό με τα παιδιά στην Αφρική το έφερα ως παράδειγμα, όπως θα μπορούσα να αναφέρω κάποιον πλούσιο με προβλήματα υγείας ας πούμε που δεν τον αφήνουν να χαρεί τίποτα. Το όλο πνεύμα είναι να κοιτάξουμε και λίγο πιο πέρα από το μικρόκοσμό μας μπας και ξεφύγουμε από τη μιζέρια που μας έχει πιάσει!!
Δεν ξέραμε τη δουλειά του εκαπιδευτικού; Το μισθό του; Τα πλεονεκτήματα και μεινοεκτήματα του επαγγέλματος; Σε όποιον δεν αρέσει ας βρει κάτι άλλο να κερδίζει περισσότερα και να περνάει καλύτερα!! Αν δεν του αρκεί η όποια μισθολογική σταθερότητα που του παρέχει το δημόσιο σχολείο, σε αντίθεση με την αστάθεια και την αβεβαιότητα του ιδιωτικού τομέα, η μόνη λύση είναι να αλλάξει επάγγελμα!!