ΔΙΟΡΙΣΜΟΣ, ο δρόμος της ευτυχίας!

[anastasia86]

Αμάν βρε παιδιά με την ειρωνεία!! Ένα παράδειγμα έφερα πόσες φορές πρέπει να το πω; Ούτε εγώ εχω λύσει το οικονομικό μου πρόβλημα ούτε μου τρέχουν τα ευρώ από τα μπατζάκια, ούτε πεινάω κιόλας, άνεργη είμαι, αλλά δεν κάθομαι και όλη μέρα να σκέφτομαι τι μου λείπει και εξαιτίας του δεν είμαι ή είμαι ευτυχισμένη! Δεν είπε κανείς ότι ο μισθός είναι αρκετός και οι συνθήκες εργασίας των εκπαιδευτικών στην Ελλάδα είναι ιδανικές, αλλά όταν όλοι απειλούνται από την ανεργία δεν γίνεται να βγαίνει κάποιος και να λέει "ε και που διορίστηκα τί έγινε;"!! Αυτό το θεωρώ αχαριστία! Δηλαδή θα προτιμούσες να είσαι άνεργος ή εργαζόμενος κάπου και να μην ξέρεις τι σου ξημερώνει αύριο; Είδες κανείς κάποιον μισθωτό να είναι ευχαριστημένος με τις αποδοχές του; Και ταυτόχρονα, είδατε πολλούς να κατεβαίνουν στους δρόμους για να υπερασπιστούν τα διακιώματά τους; Εγώ όχι!! Όσο για τις περικοπές... η συνεχής ενασχολήση με το pde δεν πρόκειται να δώσει επιδόματα σε κανέναν!!! Οι διεκδικήσεις και οι αγώνες γίνονται αλλού, όχι στον υπολογιστή.
Σχετικά με τη λαμογιά/βλακεία/ευσυνειδησία του Έλληνα δεν θα το σχολιάσω, ο νοών νοείτω. Και φυσικά δεν αναφερόμουν ούτε ήθελα να προσβάλλω τον froski, μιλούσα γενικά απλά απευθύνθηκα σε εκεινον λόγω της απάντησής του.

[PDE ads]

[doroula]

Σε ένα μήνα περιμένουμε να έρθει στον κόσμο το παιδάκι μας κ πραγματικά αυτή τη στιγμή τίποτα δεν θα μπορούσε να χαλάσει την ευτυχία μου, όπως επίσης τίποτα άλλο δεν ζητάω τώρα από το να πάνε όλα καλά με το μωρό.

Όπως είπα και πριν έχω κάνει πολλάααα χρόνια ωρομίσθια και ξέρω πως είναι να περνάς με 300 ευρώ να διαβάζεις να τρέχεις όλη μέρα και να είσαι ευτυχισμένη. Επίσης ο άντρας μου είναι άνεργος και ξέρω πως είναι ευλογια έστω και το να έχεις δουλειά.
Αλλά παρόλα αυτά θεωρώ πως είναι θέμα αξιοπρέπειας να διεκδικείς αυτό που αξίζεις, για τον εαυτό σου και για τους συνανθρώπους σου που μπορεί να την περνάνε και χειρότερα από σένα, και να μην αφήνεσαι να γίνεσαι αντικείμενο εκμετάλλευσης.
Μιζέρια μπορεί να υπάρχει και στο μεγιστάνα. Όπως και αχαριστία. Και η ευτυχία δεν είναι αποκλειστικά θέμα τσέπης. Αλλά επειδή είμαστε ευτυχισμένοι κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει και να επαναπαυόμαστε. Εκεί, στην απάθειά μας, πατάνε αυτοί που εισάγουν νομοσχέδια και πολιτικές.

Τέλος πάντων, δεν έχω σκοπό να εμπλακώ σε διάλογο, ούτε σίγουρα σε κόντρα, αλλά να υποδείξω ότι όλοι μας, κι αυτοί που είμαστε καλά, κι αυτοί που είμαστε άσχημα ή και χειρότερα, όλοι πρέπει ενωμένοι και να αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματά μας.

[AntreaEirini]

Το σκεπτικό "μη μιλάς, καλά είμαστε εδώ με τα 1300, δεν βλέπεις στον ιδιωτικό με 800 την βγάζουν.." είναι εντελώς παιδιάστικο και έχει οδηγήσει στην απαξίωση του επαγγέλματος.

 

ρε παιδιά διαβάζω κάποιες απόψεις κ πέφτω από τα σύννεφα.
Δηλαδή επειδή κάποιοι δουλεύουν για 600 ευρώ το μήνα εμείς οι εκπαιδευτικοί πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι με όλες αυτές τις περικοπές που γίνονται;

Έτερον εκάτερον συνάδερφοι...
Είναι άλλο πράγμα να μπορείς να δεις τα πλεονεκτήματα της θέσης που βρίσκεσαι και άλλο να εφησυχάζεις και να μην παλέυεις για τις αδικίες που υφίστασαι και να μη διεκδικείς κάτι καλύτερο!!!
Ούτως ή άλλως δε νομίζω κανείς να ισχυρίστηκε ότι λέει κι ευχαριστώ γι' αυτά που υπέστη και θα συνεχίσει να υφίσταται!

Τι να πω, τουλάχιστον χαίρομαι που βλέπω τόση αγωνιστικότητα μέσα στο φόρουμ, και ευελπιστώ ότι στις απεργίες που θα γίνουν μέσα στη φετινή χρονιά θα συμμετάσχουν περισσότεροι συνάδερφοι, και όχι 5 στους 40 ενός ολόκληρου σχολείου όπως ήμασταν πέρσι!!
Αλλά πάλι αγωνίστικότητα στο φόρουμ πάντα υπήρχε...

[doroula]

φίλε τιμόθεε νομίζω ξέρω τι σου συμβαίνει. είχες αφοσιωθεί ψυχή τε και σώματι  σε κάτι και τώρα που έγινε το όνειρο πραγματικότητα δεν έχεις σε τι να αφιερώσεις την ενέργειά σου. όπως ξαφνικά οι γονείς νιώθουν ''άδειοι'' όταν τα παιδιά μεγαλώνουν και φεύγουν απ[ο το σπιτι κι οι γονείς δεν έχουν με τι να ασχοληθούν. Έχεις βρεθεί και σε καινούριο μέρος, δεν ξέρεις κόσμο.. Μην ανησυχείς, σύντομα θα βρεις καινούρια πράγματα να ασχοληθείς. Δόξα τω θεώ, οι χαρές και τα προβλήματα της ζωής δεν τελειώνουν ποτέ!

[PDE ads]

[emmaki]

I eftixia einai enas poli megalos oros. einai kati pou den mporei na prosdioristei, kati pou den metrietai, kati pou einai diaforetiko gia ton kathena.
Kapoios mporei na theorei ton eafto tou eftixismeno giati katafere na monimopoiithei. Allos giati exei mia douleia. Allos giati exei oikogeneia. Allos giati exei to super wow aftokinito/kinito/ipologisti kai paei legontas.
Ego ousa diorismeni, exontas to mistho mou kathe mina, exontas ena mikro aftokinito kai ena kinito pou kanei ti vasiki tou douleia (pairnei tilefona) l;eo oti eimai kala. Eftixismeni den eimai kai den ksero na pote tha gino. Eimai kala kai fisika mporo na gino kalitera kai afto epidioko me diaforous tropous (gia na gino kaliteri sti douleia mou diavazo sinexeia, gia na gino kaliteri stin epistimi mou kano didaktoriko, gia na exo kaliterio oikonomiki katastasi vgaino sto dromokai diamartiromai klp klp klp). Etsi tha gino eftixismeni? Oxi apla isos eimai kalitera.
Tha gino pote eftixismeni? An to katafero gia mena tha exei teleiosei o proorismos mou, kathos den tha exo tipote allo os stoxo, afou tha ta exo kataferei ola!

Signomi gia ta Greeklish, alla o ipologistis sto penepistimio den exei Ellnika....

[dimstella]

Ο σκοπός του ανθρώπου πάνω στη Γη δεν είναι να αναζητήσει την ευτυχία  αλλά να επιβιώσει. Θα τολμούσα να συστήσω στον Τιμόθεο να κοιτάξει να βοηθήσει τους μαθητές τους να γίνουν χρήσιμοι στην κοινωνία και να αφήσει στην άκρη τους φραμπαλάδες (συγνώμη για τον νεολογισμό).

[MARKOS]

ολα αυτα που λετε περι διδασκαλιας, μισθο κλπ κλπ ειναι απλες αιτιασεις.
 η ευτυχια δεν βρισκεται εκει.

[Landau]

Μάρκο, σαν τον Krishnamurti ακούγεσαι

[MARKOS]

μηπως εχεις αντιρρηση συναδελφε ?  


στα απλα ενυπαρχει η ευτυχια. Τωρα αν εμεις εχουμε προβλημα "επιβιωσης"(χρησιμοποιω λεξη που ειπωθηκε απο συναδελφο) και αυτο μας κανει να μη προσεχουμε τα απλα και ασημαντα, ειναι αλλο θεμα. Θεμα ομως δικο μας αποκλειστικα.
και ας μη ξεχναμε και παντα να εχουμε κατα νου, πως ακομα και στη κορυφη του βουνου να ανεβουμε θα ατενιζουμε αλλες κορφες ακομα πιο ψηλες.....

[Landau]

Καθόλου συνάδελφε, συμφωνώ και επαυξάνω. Αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια και μάλιστα εδώ

[MARKOS]

ΟΚ, ....

στα απλα ενυπαρχει η ευτυχια. Τωρα αν εμεις εχουμε προβλημα "επιβιωσης"(χρησιμοποιω λεξη που ειπωθηκε απο συναδελφο) και αυτο μας κανει να μη προσεχουμε τα απλα και ασημαντα, ειναι αλλο θεμα. Θεμα ομως δικο μας αποκλειστικα.
και ας μη ξεχναμε και παντα να εχουμε κατα νου, πως ακομα και στη κορυφη του βουνου να ανεβουμε θα ατενιζουμε αλλες κορφες ακομα πιο ψηλες.....

[MARKOS]

αν, τελος, περιμενουμε να βρουμε την ευτυχια με τον...διορισμο !!! ειμαστε δυστυχισμενοι. Ειπαμε, στα απλα καθημερινα πραγματα βρισκουμε την ευτυχια, και την αισθανομαστε μονο οταν τα εχουμε καλα με τον εαυτο μας και τη σχεση μας με τους αλλους. Οταν ξερουμε τι θελουμε και προσπαθουμε να το κερδισουμε γιατι η ζωη μας ανηκει, ειναι δικη μας, και αγωνιζομαστε για τα θελω μας. Οταν με τον ανθρωπο μας υπαρχει αμοιβαια ειλικρινεια,σεβασμος, δινουμε τον αερα να αναπνευσει, προλαβαινουμε τα θελω του και κατανοουμε τις αναγκες του. Οταν χερι-χερι παμε μαζι, οταν κοιταζουμε ο ενας τον αλλον με γλυκο βλεμμα, οταν ξερουμε να διεκδικουμε μαζι πραγματα, οταν πλαγιαζουμε και ξυπναμε με ενα φιλι.

Τι να λεμε τωρα για αυξηση μισθου και διδασκαλια οταν και αυτη χρειαζεται να τα εχεις καλα με τον ευατο σου για να πετυχει.
προφασεις γυρευουμε και χανουμε το νοημα της ιδιας της ζωης. την ουσια της!

[Τιμόθεος]

Ας “περιεργαστούμε” λίγο τη ζωή μας.

Ας πούμε, πώς εργάζεσαι για να επιβιώσεις να ζήσεις την οικογένειά σου, να σπουδάσεις τα παιδιά σου.
Καθώς ξημερώνει ημέρα Δευτέρα και ενώ έχεις ανάγκη από λίγη ακόμα ανάπαυση, σε ξυπνά το ρολόι-ξυπνητήρι! Πετιέσαι από το κρεβάτι και αγχωμένος τρέχεις στη δουλειά.
Στη δουλειά σου περιμένεις πότε να κυλήσει το οχτάωρο, κατακουρασμένος γυρνάς στο σπίτι σου. Αν είσαι τυχερός και δεν δουλεύει η γυναίκα σου, τα βρίσκεις όλα έτοιμα. Αν όχι, θα βρεις ένα σπίτι άδειο και τραπέζι άδειο. Θα φας ότι βρεις, θα χαζέψεις στην τηλεόραση, θα κάνεις το άλφα, το βήτα, ώσπου θα ‘ρθει το επόμενο πρωί κ.ο.κ.
Περιμένεις το Σαββατοκύριακο ή καμιά αργία και να ξεδώσεις (αν ξεδώσεις …) και μετά πάλι στη ρουτίνα.

Εν τω μεταξύ μπορεί ενδιαμέσως να προκύψει κάτι το ανεπάντεχο, κάποια αρρώστια, ή σε σένα ή στο παιδί σου, ή και θάνατος δικού σου ανθρώπου, και να σου κάνει «μαύρη» τη ζωή!

Μετράς, ξαναμετράς τα χρόνια, ώσπου να ‘ρθεις σε σύνταξη, έρχεται η συνταξιοδότησή σου, (δεν νιώθεις και καλά ..) δεν έχεις πώς να σκοτώσεις την ώρα σου.
Τα χρόνια σου περνάνε, ώσπου κάποια στιγμή πεθαίνεις και σε θάβουν. Το σώμα σου θα το φάνε τα σκουλήκια, θα σε κλάψουν για λίγο οι δικοί σου, θα σε θυμούνται (όχι βέβαια αιωνίως …) και με το πέρασμα του χρόνου θα ξεχαστείς και συ, όπως ξεχάσθηκαν δισεκατομμύρια άνθρωποι που πέρασαν από τη γη. Θα γίνεις και συ ένας κόκκος από άμμο στην παραλία της θάλασσας, που κανείς δεν τον δίνει σημασία.
Το πάλεψες, το ξαναπάλεψες να κάνεις τη ζωή όλο χαρά, αλλά δεν τα κατάφερες. Δεν σου “έβγαινε”. Μια ήταν η χαρά σου, δέκα οι θλίψεις σου. Η μεν χαρά διαρκούσε λίγο, ενώ η θλίψη πολύ!

Δεν μπορεί η ευτυχία να κρύβεται πίσω από την εργασία, το σεξ, το φαγητό και τον ύπνο.

Πρέπει να υπάρχει κάτι ανώτερο.

[Joanna Bear]

Ας “περιεργαστούμε” λίγο τη ζωή μας.

Ας πούμε, πώς εργάζεσαι για να επιβιώσεις να ζήσεις την οικογένειά σου, να σπουδάσεις τα παιδιά σου.
Καθώς ξημερώνει ημέρα Δευτέρα και ενώ έχεις ανάγκη από λίγη ακόμα ανάπαυση, σε ξυπνά το ρολόι-ξυπνητήρι! Πετιέσαι από το κρεβάτι και αγχωμένος τρέχεις στη δουλειά.
Στη δουλειά σου περιμένεις πότε να κυλήσει το οχτάωρο, κατακουρασμένος γυρνάς στο σπίτι σου. Αν είσαι τυχερός και δεν δουλεύει η γυναίκα σου, τα βρίσκεις όλα έτοιμα. Αν όχι, θα βρεις ένα σπίτι άδειο και τραπέζι άδειο. Θα φας ότι βρεις, θα χαζέψεις στην τηλεόραση, θα κάνεις το άλφα, το βήτα, ώσπου θα ‘ρθει το επόμενο πρωί κ.ο.κ.
Περιμένεις το Σαββατοκύριακο ή καμιά αργία και να ξεδώσεις (αν ξεδώσεις …) και μετά πάλι στη ρουτίνα.

Εν τω μεταξύ μπορεί ενδιαμέσως να προκύψει κάτι το ανεπάντεχο, κάποια αρρώστια, ή σε σένα ή στο παιδί σου, ή και θάνατος δικού σου ανθρώπου, και να σου κάνει «μαύρη» τη ζωή!

Μετράς, ξαναμετράς τα χρόνια, ώσπου να ‘ρθεις σε σύνταξη, έρχεται η συνταξιοδότησή σου, (δεν νιώθεις και καλά ..) δεν έχεις πώς να σκοτώσεις την ώρα σου.
Τα χρόνια σου περνάνε, ώσπου κάποια στιγμή πεθαίνεις και σε θάβουν. Το σώμα σου θα το φάνε τα σκουλήκια, θα σε κλάψουν για λίγο οι δικοί σου, θα σε θυμούνται (όχι βέβαια αιωνίως …) και με το πέρασμα του χρόνου θα ξεχαστείς και συ, όπως ξεχάσθηκαν δισεκατομμύρια άνθρωποι που πέρασαν από τη γη. Θα γίνεις και συ ένας κόκκος από άμμο στην παραλία της θάλασσας, που κανείς δεν τον δίνει σημασία.
Το πάλεψες, το ξαναπάλεψες να κάνεις τη ζωή όλο χαρά, αλλά δεν τα κατάφερες. Δεν σου “έβγαινε”. Μια ήταν η χαρά σου, δέκα οι θλίψεις σου. Η μεν χαρά διαρκούσε λίγο, ενώ η θλίψη πολύ!

Δεν μπορεί η ευτυχία να κρύβεται πίσω από την εργασία, το σεξ, το φαγητό και τον ύπνο.

Πρέπει να υπάρχει κάτι ανώτερο.

Συμφωνώ 100% μ'αυτά που γράφεις...