ΔΙΟΡΙΣΜΟΣ, ο δρόμος της ευτυχίας!

[MARKOS]

συμφωνω και γω 100% με τον συναδελφο.Αυτη ειναι η πραγματικοτητα. Ετσι ειναι.
 Εγω, απλως το προχωρησα λιγο παραπανω λεγοντας πως μπορουμε να κανουμε καλυτερη τη ζωη μας, να μη φυγουμε ετσι ανυποψιαστοι απο τη ζωη !!!

[PDE ads]

[dimstella]

Ας “περιεργαστούμε” λίγο τη ζωή μας.

Ας πούμε, πώς εργάζεσαι για να επιβιώσεις να ζήσεις την οικογένειά σου, να σπουδάσεις τα παιδιά σου.
Καθώς ξημερώνει ημέρα Δευτέρα και ενώ έχεις ανάγκη από λίγη ακόμα ανάπαυση, σε ξυπνά το ρολόι-ξυπνητήρι! Πετιέσαι από το κρεβάτι και αγχωμένος τρέχεις στη δουλειά.
Στη δουλειά σου περιμένεις πότε να κυλήσει το οχτάωρο, κατακουρασμένος γυρνάς στο σπίτι σου. Αν είσαι τυχερός και δεν δουλεύει η γυναίκα σου, τα βρίσκεις όλα έτοιμα. Αν όχι, θα βρεις ένα σπίτι άδειο και τραπέζι άδειο. Θα φας ότι βρεις, θα χαζέψεις στην τηλεόραση, θα κάνεις το άλφα, το βήτα, ώσπου θα ‘ρθει το επόμενο πρωί κ.ο.κ.
Περιμένεις το Σαββατοκύριακο ή καμιά αργία και να ξεδώσεις (αν ξεδώσεις …) και μετά πάλι στη ρουτίνα.

Εν τω μεταξύ μπορεί ενδιαμέσως να προκύψει κάτι το ανεπάντεχο, κάποια αρρώστια, ή σε σένα ή στο παιδί σου, ή και θάνατος δικού σου ανθρώπου, και να σου κάνει «μαύρη» τη ζωή!

Μετράς, ξαναμετράς τα χρόνια, ώσπου να ‘ρθεις σε σύνταξη, έρχεται η συνταξιοδότησή σου, (δεν νιώθεις και καλά ..) δεν έχεις πώς να σκοτώσεις την ώρα σου.
Τα χρόνια σου περνάνε, ώσπου κάποια στιγμή πεθαίνεις και σε θάβουν. Το σώμα σου θα το φάνε τα σκουλήκια, θα σε κλάψουν για λίγο οι δικοί σου, θα σε θυμούνται (όχι βέβαια αιωνίως …) και με το πέρασμα του χρόνου θα ξεχαστείς και συ, όπως ξεχάσθηκαν δισεκατομμύρια άνθρωποι που πέρασαν από τη γη. Θα γίνεις και συ ένας κόκκος από άμμο στην παραλία της θάλασσας, που κανείς δεν τον δίνει σημασία.
Το πάλεψες, το ξαναπάλεψες να κάνεις τη ζωή όλο χαρά, αλλά δεν τα κατάφερες. Δεν σου “έβγαινε”. Μια ήταν η χαρά σου, δέκα οι θλίψεις σου. Η μεν χαρά διαρκούσε λίγο, ενώ η θλίψη πολύ!

Δεν μπορεί η ευτυχία να κρύβεται πίσω από την εργασία, το σεξ, το φαγητό και τον ύπνο.

Πρέπει να υπάρχει κάτι ανώτερο.

η Εύα φταίει

[Joanna Bear]

συμφωνω και γω 100% με τον συναδελφο.Αυτη ειναι η πραγματικοτητα. Ετσι ειναι.
 Εγω, απλως το προχωρησα λιγο παραπανω λεγοντας πως μπορουμε να κανουμε καλυτερη τη ζωη μας, να μη φυγουμε ετσι ανυποψιαστοι απο τη ζωη !!!

Όπως το λες: "ανυποψίαστοι"!   

[larjohn]

Ας “περιεργαστούμε” λίγο τη ζωή μας.

Ας πούμε, πώς εργάζεσαι για να επιβιώσεις να ζήσεις την οικογένειά σου, να σπουδάσεις τα παιδιά σου.
Καθώς ξημερώνει ημέρα Δευτέρα και ενώ έχεις ανάγκη από λίγη ακόμα ανάπαυση, σε ξυπνά το ρολόι-ξυπνητήρι! Πετιέσαι από το κρεβάτι και αγχωμένος τρέχεις στη δουλειά.
Στη δουλειά σου περιμένεις πότε να κυλήσει το οχτάωρο, κατακουρασμένος γυρνάς στο σπίτι σου. Αν είσαι τυχερός και δεν δουλεύει η γυναίκα σου, τα βρίσκεις όλα έτοιμα. Αν όχι, θα βρεις ένα σπίτι άδειο και τραπέζι άδειο. Θα φας ότι βρεις, θα χαζέψεις στην τηλεόραση, θα κάνεις το άλφα, το βήτα, ώσπου θα ‘ρθει το επόμενο πρωί κ.ο.κ.
Περιμένεις το Σαββατοκύριακο ή καμιά αργία και να ξεδώσεις (αν ξεδώσεις …) και μετά πάλι στη ρουτίνα.

Εν τω μεταξύ μπορεί ενδιαμέσως να προκύψει κάτι το ανεπάντεχο, κάποια αρρώστια, ή σε σένα ή στο παιδί σου, ή και θάνατος δικού σου ανθρώπου, και να σου κάνει «μαύρη» τη ζωή!

Μετράς, ξαναμετράς τα χρόνια, ώσπου να ‘ρθεις σε σύνταξη, έρχεται η συνταξιοδότησή σου, (δεν νιώθεις και καλά ..) δεν έχεις πώς να σκοτώσεις την ώρα σου.
Τα χρόνια σου περνάνε, ώσπου κάποια στιγμή πεθαίνεις και σε θάβουν. Το σώμα σου θα το φάνε τα σκουλήκια, θα σε κλάψουν για λίγο οι δικοί σου, θα σε θυμούνται (όχι βέβαια αιωνίως …) και με το πέρασμα του χρόνου θα ξεχαστείς και συ, όπως ξεχάσθηκαν δισεκατομμύρια άνθρωποι που πέρασαν από τη γη. Θα γίνεις και συ ένας κόκκος από άμμο στην παραλία της θάλασσας, που κανείς δεν τον δίνει σημασία.
Το πάλεψες, το ξαναπάλεψες να κάνεις τη ζωή όλο χαρά, αλλά δεν τα κατάφερες. Δεν σου “έβγαινε”. Μια ήταν η χαρά σου, δέκα οι θλίψεις σου. Η μεν χαρά διαρκούσε λίγο, ενώ η θλίψη πολύ!

Δεν μπορεί η ευτυχία να κρύβεται πίσω από την εργασία, το σεξ, το φαγητό και τον ύπνο.

Πρέπει να υπάρχει κάτι ανώτερο.

η Εύα φταίει

Τι να κάνει άλλο και η Εύα; Δουλεύει κι αυτή (εργασία), ετοιμάζει το φαγητό, ξενυχτάει για τα παιδιά της (ύπνος), και στο σεξ ήταν πάντα η καλύτερη επιλογή!

Btw, υπάρχει κάτι ανώτερο, αλλά αν δεν κοιτάξεις ψηλά δεν φαίνεται!

[PDE ads]

[vnikolitsa]

Η ευτυχία βρισκεται μέσα στο μυαλό μας.Είσαι ευτυχισμένος όταν καταλάβεις ότι πρέπει να σηκωθείς να πας τη Δευτέρα για δουλειά ,ενω κάποιοι είναι άνεργοι για πολύ καιρό και παλεύουν να βρουν μια εργασία, όταν μπορείς να τρέξεις ,να διασκεδάσεις όταν κάποιοι είναι καθηλωμένοι σε αναπηρικό καροτσάκι ή παλεύουν σε κάποιο νοσοκομείο για την ζωή τους,όταν έχεις ένα σύντροφο που σε σκέφτεται και τον σκέφτεσαι ενώ άλλοι βιώνουν την μοναξιά,όταν έχεις ένα παιδί που σε αγκαλιάζει ενώ άλλοι παλεύουν χρόνια να γίνουν γονείς.Η ευτυχία βρισκεται στα απλά αρκει να καταλάβουμε την αξία τους.Και σας τα λέει αυτά κάποια που είχε ταυτίσει την ευτυχία με τον μόνιμο διορισμό και όταν δεν το κατάφερε απογοητευτηκε τόσο πολύ που αρρώστησε απο ψυχοσωματικά προβλήματα και δεν μπορούσε να ευχαριστηθεί πλέον ούτε όσα απλά ευχαριστιόταν μέχρι τότε.

[giota8]

για να καταλαβω κι εγω τωρα ρε Τιμοθεε...μιλας σοβαρα? κανεις δεν νομιζω να μπορει να ισχυριστει οτι γινεσαι ευτυχισμενος μονο μεσα απο τη δουλεια σου αλλα αν σε φρικαρε τοσο πολυ που διοριστηκες και το θεωρεις δυστυχια, παραιτησου να μπει κανας αλλος στη θεση σου που να του αρεσει οντως αυτο που κανει και που θα εχει και κατι να προσφερει. τι αλλο θ'ακουσουμε!

[Joanna Bear]

Ας “περιεργαστούμε” λίγο τη ζωή μας.

Ας πούμε, πώς εργάζεσαι για να επιβιώσεις να ζήσεις την οικογένειά σου, να σπουδάσεις τα παιδιά σου.
Καθώς ξημερώνει ημέρα Δευτέρα και ενώ έχεις ανάγκη από λίγη ακόμα ανάπαυση, σε ξυπνά το ρολόι-ξυπνητήρι! Πετιέσαι από το κρεβάτι και αγχωμένος τρέχεις στη δουλειά.
Στη δουλειά σου περιμένεις πότε να κυλήσει το οχτάωρο, κατακουρασμένος γυρνάς στο σπίτι σου. Αν είσαι τυχερός και δεν δουλεύει η γυναίκα σου, τα βρίσκεις όλα έτοιμα. Αν όχι, θα βρεις ένα σπίτι άδειο και τραπέζι άδειο. Θα φας ότι βρεις, θα χαζέψεις στην τηλεόραση, θα κάνεις το άλφα, το βήτα, ώσπου θα ‘ρθει το επόμενο πρωί κ.ο.κ.
Περιμένεις το Σαββατοκύριακο ή καμιά αργία και να ξεδώσεις (αν ξεδώσεις …) και μετά πάλι στη ρουτίνα.

Εν τω μεταξύ μπορεί ενδιαμέσως να προκύψει κάτι το ανεπάντεχο, κάποια αρρώστια, ή σε σένα ή στο παιδί σου, ή και θάνατος δικού σου ανθρώπου, και να σου κάνει «μαύρη» τη ζωή!

Μετράς, ξαναμετράς τα χρόνια, ώσπου να ‘ρθεις σε σύνταξη, έρχεται η συνταξιοδότησή σου, (δεν νιώθεις και καλά ..) δεν έχεις πώς να σκοτώσεις την ώρα σου.
Τα χρόνια σου περνάνε, ώσπου κάποια στιγμή πεθαίνεις και σε θάβουν. Το σώμα σου θα το φάνε τα σκουλήκια, θα σε κλάψουν για λίγο οι δικοί σου, θα σε θυμούνται (όχι βέβαια αιωνίως …) και με το πέρασμα του χρόνου θα ξεχαστείς και συ, όπως ξεχάσθηκαν δισεκατομμύρια άνθρωποι που πέρασαν από τη γη. Θα γίνεις και συ ένας κόκκος από άμμο στην παραλία της θάλασσας, που κανείς δεν τον δίνει σημασία.
Το πάλεψες, το ξαναπάλεψες να κάνεις τη ζωή όλο χαρά, αλλά δεν τα κατάφερες. Δεν σου “έβγαινε”. Μια ήταν η χαρά σου, δέκα οι θλίψεις σου. Η μεν χαρά διαρκούσε λίγο, ενώ η θλίψη πολύ!

Δεν μπορεί η ευτυχία να κρύβεται πίσω από την εργασία, το σεξ, το φαγητό και τον ύπνο.

Πρέπει να υπάρχει κάτι ανώτερο.

η Εύα φταίει

Τι να κάνει άλλο και η Εύα; Δουλεύει κι αυτή (εργασία), ετοιμάζει το φαγητό, ξενυχτάει για τα παιδιά της (ύπνος), και στο σεξ ήταν πάντα η καλύτερη επιλογή!

Btw, υπάρχει κάτι ανώτερο, αλλά αν δεν κοιτάξεις ψηλά δεν φαίνεται!

 

Παραθέτω ένα δίστιχο που'χα διαβάσει κάποτε για δυο κοκκινολαίμηδες:
"Στη φυλακή κι οι δυο ήταν κλεισμένοι,
ο ένας λάσπη έβλεπε κι ο άλλος ουρανό..."

[anastasia86]

Ας “περιεργαστούμε” λίγο τη ζωή μας.

Ας πούμε, πώς εργάζεσαι για να επιβιώσεις να ζήσεις την οικογένειά σου, να σπουδάσεις τα παιδιά σου.
Καθώς ξημερώνει ημέρα Δευτέρα και ενώ έχεις ανάγκη από λίγη ακόμα ανάπαυση, σε ξυπνά το ρολόι-ξυπνητήρι! Πετιέσαι από το κρεβάτι και αγχωμένος τρέχεις στη δουλειά.
Στη δουλειά σου περιμένεις πότε να κυλήσει το οχτάωρο, κατακουρασμένος γυρνάς στο σπίτι σου. Αν είσαι τυχερός και δεν δουλεύει η γυναίκα σου, τα βρίσκεις όλα έτοιμα. Αν όχι, θα βρεις ένα σπίτι άδειο και τραπέζι άδειο. Θα φας ότι βρεις, θα χαζέψεις στην τηλεόραση, θα κάνεις το άλφα, το βήτα, ώσπου θα ‘ρθει το επόμενο πρωί κ.ο.κ.
Περιμένεις το Σαββατοκύριακο ή καμιά αργία και να ξεδώσεις (αν ξεδώσεις …) και μετά πάλι στη ρουτίνα.

Εν τω μεταξύ μπορεί ενδιαμέσως να προκύψει κάτι το ανεπάντεχο, κάποια αρρώστια, ή σε σένα ή στο παιδί σου, ή και θάνατος δικού σου ανθρώπου, και να σου κάνει «μαύρη» τη ζωή!

Μετράς, ξαναμετράς τα χρόνια, ώσπου να ‘ρθεις σε σύνταξη, έρχεται η συνταξιοδότησή σου, (δεν νιώθεις και καλά ..) δεν έχεις πώς να σκοτώσεις την ώρα σου.
Τα χρόνια σου περνάνε, ώσπου κάποια στιγμή πεθαίνεις και σε θάβουν. Το σώμα σου θα το φάνε τα σκουλήκια, θα σε κλάψουν για λίγο οι δικοί σου, θα σε θυμούνται (όχι βέβαια αιωνίως …) και με το πέρασμα του χρόνου θα ξεχαστείς και συ, όπως ξεχάσθηκαν δισεκατομμύρια άνθρωποι που πέρασαν από τη γη. Θα γίνεις και συ ένας κόκκος από άμμο στην παραλία της θάλασσας, που κανείς δεν τον δίνει σημασία.
Το πάλεψες, το ξαναπάλεψες να κάνεις τη ζωή όλο χαρά, αλλά δεν τα κατάφερες. Δεν σου “έβγαινε”. Μια ήταν η χαρά σου, δέκα οι θλίψεις σου. Η μεν χαρά διαρκούσε λίγο, ενώ η θλίψη πολύ!

Δεν μπορεί η ευτυχία να κρύβεται πίσω από την εργασία, το σεξ, το φαγητό και τον ύπνο.

Πρέπει να υπάρχει κάτι ανώτερο.

"Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης!!" αυτή η φράση μου ήρθε στο μυαλό διαβάζοντας το μήνυμά σου!!!
Τι αισιοδοξία για τη ζωή...!!!

[MARKOS]

vanita di vanita  ( ματαιοτης ματαιοτητων, υπαρχει και τραγουδι. το εβαλα στη μουσικη)

και στη ψηλοτερη κορφη να ανεβεις παντα θα αντικρυζεις αλλες ψηλοτερες !!!  αυτη ειναι του ανθρωπου η έπαρση!!!

[Joanna Bear]

Ας “περιεργαστούμε” λίγο τη ζωή μας.

Ας πούμε, πώς εργάζεσαι για να επιβιώσεις να ζήσεις την οικογένειά σου, να σπουδάσεις τα παιδιά σου.
Καθώς ξημερώνει ημέρα Δευτέρα και ενώ έχεις ανάγκη από λίγη ακόμα ανάπαυση, σε ξυπνά το ρολόι-ξυπνητήρι! Πετιέσαι από το κρεβάτι και αγχωμένος τρέχεις στη δουλειά.
Στη δουλειά σου περιμένεις πότε να κυλήσει το οχτάωρο, κατακουρασμένος γυρνάς στο σπίτι σου. Αν είσαι τυχερός και δεν δουλεύει η γυναίκα σου, τα βρίσκεις όλα έτοιμα. Αν όχι, θα βρεις ένα σπίτι άδειο και τραπέζι άδειο. Θα φας ότι βρεις, θα χαζέψεις στην τηλεόραση, θα κάνεις το άλφα, το βήτα, ώσπου θα ‘ρθει το επόμενο πρωί κ.ο.κ.
Περιμένεις το Σαββατοκύριακο ή καμιά αργία και να ξεδώσεις (αν ξεδώσεις …) και μετά πάλι στη ρουτίνα.

Εν τω μεταξύ μπορεί ενδιαμέσως να προκύψει κάτι το ανεπάντεχο, κάποια αρρώστια, ή σε σένα ή στο παιδί σου, ή και θάνατος δικού σου ανθρώπου, και να σου κάνει «μαύρη» τη ζωή!

Μετράς, ξαναμετράς τα χρόνια, ώσπου να ‘ρθεις σε σύνταξη, έρχεται η συνταξιοδότησή σου, (δεν νιώθεις και καλά ..) δεν έχεις πώς να σκοτώσεις την ώρα σου.
Τα χρόνια σου περνάνε, ώσπου κάποια στιγμή πεθαίνεις και σε θάβουν. Το σώμα σου θα το φάνε τα σκουλήκια, θα σε κλάψουν για λίγο οι δικοί σου, θα σε θυμούνται (όχι βέβαια αιωνίως …) και με το πέρασμα του χρόνου θα ξεχαστείς και συ, όπως ξεχάσθηκαν δισεκατομμύρια άνθρωποι που πέρασαν από τη γη. Θα γίνεις και συ ένας κόκκος από άμμο στην παραλία της θάλασσας, που κανείς δεν τον δίνει σημασία.
Το πάλεψες, το ξαναπάλεψες να κάνεις τη ζωή όλο χαρά, αλλά δεν τα κατάφερες. Δεν σου “έβγαινε”. Μια ήταν η χαρά σου, δέκα οι θλίψεις σου. Η μεν χαρά διαρκούσε λίγο, ενώ η θλίψη πολύ!

Δεν μπορεί η ευτυχία να κρύβεται πίσω από την εργασία, το σεξ, το φαγητό και τον ύπνο.

Πρέπει να υπάρχει κάτι ανώτερο.

"Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης!!" αυτή η φράση μου ήρθε στο μυαλό διαβάζοντας το μήνυμά σου!!!
Τι αισιοδοξία για τη ζωή...!!!

Μα, όταν καταλάβεις ότι όλα οδηγούν σε κάτι ανώτερο και καλύτερο, σαφώς και γίνεσαι πιο αισιόδοξος, για να τα βγάλεις πέρα με την καθημερινότητα! Εμένα προσωπικά αυτό μου δίνει δύναμη να προχωρήσω και να εκτιμήσω περισσότερο πράγματα και καταστάσεις στη ζωή μου... 

[Joanna Bear]

Παρακαλώ, δείτε αυτό το βιντεάκι.
Δεν το παραθέτω για να τον λυπηθούμε ούτε για να ψυχοπλακωθούμε,
απλούστατα γιατί αυτός ο άνθρωπος ΕΙΝΑΙ ευτυχισμένος, πλήρης και αισιόδοξος!
Προσωπικά με εμπνέει και μου δημιουργεί ένα τεράστιο χαμόγελο!  

Nick Vujicic
http://www.youtube.com/watch?v=JUas9uNPDuM

Nick Vujicic: "From life without limbs to life without limits..."
Log on to: www.lifewithoutlimbs.org

[MARKOS]

ρε παιδια, δε συμφωνησα με Τιμοθεο. Απλως ειπα οτι περιγραφει τη ζωη πολυ πεζα!  

                     Απλότης - ποιότης

Υπαρχει πιο μεγαλη ευτυχια απο το να κοιμασαι αγκαλια με τον ανθρωπο σου, μετα απο μια κουραστικη μερα, να λες την καληνυχτα με ενα ζεστο και γλυκο φιλι και να ξυπνατε αγκαλιασμενοι?
ή ακομα-ακομα, το να σε ξυπνα το πρωι μια γλυκια φωνη λεγοντας σου "καλημερα" και συ με νυσταγμενη φωνη να ανταποδιδεις ενω παραλληλα να σε ακουει να τεντωνεσαι (οπως στα κινουμενα σχεδια) και να την ακους να γελα?

-αυτο ειναι απλοτης και ποιοτης!

το να πετυχεις το ονειρο σου με κοπο και να διοριζεσαι και να πας στο σχολειο και να εχεις να αντιμετωπισεις τους πολυτεκνους, τους αλλους συναδελφους μες τη ξινίλα, τους λουφαδορους κλπ κλπ

αυτο δεν ειναι ουτε απλοτης ουτε ποιότης!!

ζειστε, τολμηστε, καντε το κεφι σας χωρις συμβασεις κοινωνικες και δειτε τη ζωη με τη ματιά που της αξιζει!  

[Τιμόθεος]

Ποιος δεν θα ζήλευε τα πλούτη του μακαρίτη Αριστοτέλη Ωνάση; Και τι δεν είχε ο άνθρωπος! Τέρψεις, διασκεδάσεις, ταξίδια, κρουαζιέρες, δόξες, τιμές.
Και όμως, τέσσερις άγγλοι βιογράφοι είπαν γι’ αυτόν:

Σκαρφάλωσε στην πιο ψηλή κορυφή του κόσμου, για να δει πως εκεί πάνω δεν υπήρχε τίποτε!

Σκαρφάλωνε, ανηφόριζε, ίδρωνε για το τίποτε.
Πόσοι άλλοι ιδρώνουν, εργάζονται νυχθημερόν για να τον μιμηθούν;


                                                                Το τέλος του Ωνάση

Τον Ιανουάριο του 1973 ο Έλληνας μεγιστάνας δέχεται το ισχυρότερο πλήγμα της ζωής. Ο Γιος του σκοτώνεται καθώς πιλοτάρει ένα ιδιωτικό του αεροσκάφος. Μετά από αυτό το τραγικό συμβάν ο πάμπλουτος και «κοσμοκράτορας» Ωνάσης εμφανίστηκε στην τηλεόραση και δήλωσε συντετριμμένος: Είμαι ο πιο φτωχός άνθρωπος του κόσμου.
Μετά απ’ αυτό το συμβάν χάνει πλέον κάθε ενδιαφέρον για τη ζωή. Περνάει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του στο Σκορπιό, δυστυχισμένος, χτυπημένος από την μυασθένεια Γκράβις. Η κόρη του Χριστίνα προσπαθεί να κρατήσει ανοιχτά τα βλέφαρά του με τη βοήθεια τσιρότων.
Ο Αριστοτέλης Ωνάσης πεθαίνει στις 15 Μαρτίου 1975 σε ένα δωμάτιο ενός νοσοκομείου στο Παρίσι. «Όσο πιο γρήγορα τελειώσω τόσο καλύτερα» είχε εκμυστηρευτεί στο στενό του περιβάλλον λίγο πριν το τέλος. «Αισθάνομαι σαν ήρωας στην τραγωδία των Ατρειδών. Πιστεύω ότι με τιμωρεί ο Θεός γιατί πάντα δάγκωνα περισσότερο απ’ όσο μπορούσα να μασήσω. (Επενδυτής, Symbol, 15.06.2002)
Στα τελευταία του κατέφθαναν στο Παρίσι αεροπλάνα, απ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, από την Αμερική, από την Αγγλία, από τη Ρωσία, μεταφέροντας τους καλύτερους γιατρούς του κόσμου, μήπως και κρατούσαν στη ζωή έστω για λίγο τον Ωνάση, αλλά εις μάτην.
Πέθανε, όπως θα πεθάνουν όλοι οι θνητοί, όσο διάσημοι και παντοδύναμοι και αν είναι.


Ο απόστολος Παύλος έλεγε ότι όποιος δεν θέλει να δουλέψει ας μη φάει. Εδώ συμφωνούμε όλοι.
Το κύκνειο άσμα του Αριστοτέλη Ωνάση «όσο πιο γρήγορα τελειώσω, τόσο καλύτερα», δήλωνε πόσο βαρετή ήταν η πολύτιμη ζωή γι’ αυτόν το μεγιστάνα.
Λόγια φοβερά, που θα πρέπει (αν έχουμε μυαλό …) να μας βάλουν σε προβληματισμό …

[bellaspir]

Ποιος δεν θα ζήλευε τα πλούτη του μακαρίτη Αριστοτέλη Ωνάση; Και τι δεν είχε ο άνθρωπος! Τέρψεις, διασκεδάσεις, ταξίδια, κρουαζιέρες, δόξες, τιμές.
Και όμως, τέσσερις άγγλοι βιογράφοι είπαν γι’ αυτόν:

Σκαρφάλωσε στην πιο ψηλή κορυφή του κόσμου, για να δει πως εκεί πάνω δεν υπήρχε τίποτε!

Σκαρφάλωνε, ανηφόριζε, ίδρωνε για το τίποτε.
Πόσοι άλλοι ιδρώνουν, εργάζονται νυχθημερόν για να τον μιμηθούν;


                                                                Το τέλος του Ωνάση

Τον Ιανουάριο του 1973 ο Έλληνας μεγιστάνας δέχεται το ισχυρότερο πλήγμα της ζωής. Ο Γιος του σκοτώνεται καθώς πιλοτάρει ένα ιδιωτικό του αεροσκάφος. Μετά από αυτό το τραγικό συμβάν ο πάμπλουτος και «κοσμοκράτορας» Ωνάσης εμφανίστηκε στην τηλεόραση και δήλωσε συντετριμμένος: Είμαι ο πιο φτωχός άνθρωπος του κόσμου.
Μετά απ’ αυτό το συμβάν χάνει πλέον κάθε ενδιαφέρον για τη ζωή. Περνάει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του στο Σκορπιό, δυστυχισμένος, χτυπημένος από την μυασθένεια Γκράβις. Η κόρη του Χριστίνα προσπαθεί να κρατήσει ανοιχτά τα βλέφαρά του με τη βοήθεια τσιρότων.
Ο Αριστοτέλης Ωνάσης πεθαίνει στις 15 Μαρτίου 1975 σε ένα δωμάτιο ενός νοσοκομείου στο Παρίσι. «Όσο πιο γρήγορα τελειώσω τόσο καλύτερα» είχε εκμυστηρευτεί στο στενό του περιβάλλον λίγο πριν το τέλος. «Αισθάνομαι σαν ήρωας στην τραγωδία των Ατρειδών. Πιστεύω ότι με τιμωρεί ο Θεός γιατί πάντα δάγκωνα περισσότερο απ’ όσο μπορούσα να μασήσω. (Επενδυτής, Symbol, 15.06.2002)
Στα τελευταία του κατέφθαναν στο Παρίσι αεροπλάνα, απ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, από την Αμερική, από την Αγγλία, από τη Ρωσία, μεταφέροντας τους καλύτερους γιατρούς του κόσμου, μήπως και κρατούσαν στη ζωή έστω για λίγο τον Ωνάση, αλλά εις μάτην.
Πέθανε, όπως θα πεθάνουν όλοι οι θνητοί, όσο διάσημοι και παντοδύναμοι και αν είναι.


Ο απόστολος Παύλος έλεγε ότι όποιος δεν θέλει να δουλέψει ας μη φάει. Εδώ συμφωνούμε όλοι.
Το κύκνειο άσμα του Αριστοτέλη Ωνάση «όσο πιο γρήγορα τελειώσω, τόσο καλύτερα», δήλωνε πόσο βαρετή ήταν η πολύτιμη ζωή γι’ αυτόν το μεγιστάνα.
Λόγια φοβερά, που θα πρέπει (αν έχουμε μυαλό …) να μας βάλουν σε προβληματισμό …

Θα αστειεύεσαι. Ο κόσμος καίγεται και τα λόγια του Ωνάση θα μας βάλουν σε προβληματισμό; Σιγά μη μας βάλουν και οι ατάκες της