Παραίτηση από στρατιωτική σχολή.

[TEM]

Εμείς δηλαδή που γυρνάμε όλη την Ελλάδα για να μαζέψουμε μόρια και τα πετάει στα σκουπίδια η Διαμαντοπούλου είμαστε σε καλύτερη μοίρα?
Που φτάνουμε να διοριζόμαστε στα 45 όταν οι στρατιωτικοί παίρνουν σύνταξη!
Το ζόρι θα το περάσει,έτσι είναι η ζωή. Αν δε ζοριστεί τώρα,θα ζοριστεί όταν θα ψάχνει για δουλειά κιαι δε θα βρίσκει.
Το θέμα ποιο ζόρι διαλλέγει να περάσει.

[PDE ads]

[kbazar]

Εμείς δηλαδή που γυρνάμε όλη την Ελλάδα για να μαζέψουμε μόρια και τα πετάει στα σκουπίδια η Διαμαντοπούλου είμαστε σε καλύτερη μοίρα?
Που φτάνουμε να διοριζόμαστε στα 45 όταν οι στρατιωτικοί παίρνουν σύνταξη!
Το ζόρι θα το περάσει,έτσι είναι η ζωή. Αν δε ζοριστεί τώρα,θα ζοριστεί όταν θα ψάχνει για δουλειά κιαι δε θα βρίσκει.
Το θέμα ποιο ζόρι διαλλέγει να περάσει.

Στα 41 στη σύνταξη... αστυνομικός...Όνειρο,ε...Η τύχη είναι να σε κυνηγάει όχι να την κυνηγάς...

[desperino]

Δε νομίζω ότι το ζόρι του «διαλέγω μια σχολή και ένα επάγγελμα που τελικά διαπιστώνω ότι δεν μου αρέσει,δεν το αντέχω» και το ζόρι του «έχω επιλέξει ένα επάγγελμα , μια σχολή που μου αρέσει ,αλλά ταλαιπωρούμαι, μου βγαίνει η ψυχή –αν θες-μέχρι να αποκατασταθώ επαγγελματικά» είναι το ίδιο.

Στη μια δεν τα έχεις καλά με τον εαυτό σου και στην άλλη δεν τα έχεις καλά με το σύστημα διορισμών!

[Landau]

Αν το όνειρο κάποιου είναι να γίνει αστυνομικός ή καραβανάς και να βγει σύνταξη στα 45, τότε τι να πω.. με γεια του με χαρά του. Αν όμως δεν είναι αυτό, τότε μέχρι τα 45 θα χάσει περισσότερα "χρόνια"..
Και ΤΕΜ, γιατί τα παίρνεις τόσο πολύ για επιλογές άλλου και για απόψεις άλλων; Χαλάρωσε λίγο (και επίσης κόψε πια αυτό το κλαψούρισμα του "γύρισα και όργωσα όλη τη χώρα")

[PDE ads]

[MARKOS]

Δε νομίζω ότι το ζόρι του «διαλέγω μια σχολή και ένα επάγγελμα που τελικά διαπιστώνω ότι δεν μου αρέσει,δεν το αντέχω» και το ζόρι του «έχω επιλέξει ένα επάγγελμα , μια σχολή που μου αρέσει ,αλλά ταλαιπωρούμαι, μου βγαίνει η ψυχή –αν θες-μέχρι να αποκατασταθώ επαγγελματικά» είναι το ίδιο.

++++++++++++

[michalis]

επίσης δεν ξέρω αν έχετε δει τον νέο νόμο αλλά δεν παίζει σύντασξη στα 40 πλέον για τους στρατιωτικούς... και πραγματικά είναι φοβερή επιλογή το να πας στρατιωτικός και να σου αλλάζουν τόπο διαμονής κάθε 3 χρόνια...φοβερά...

[Lucinda]

Αν και είμαι γυναίκα και δε ξέρω από στρατιωτικές σχολές και γενικά στρατό, εγώ θα έλεγα από τα λίγα που γνωρίζω ότι ο στόχος των εκπαιδευτών στις στρατιωτικές σχολές είναι ακριβώς αυτός που πέτυχαν στην προκειμένη περίπτωση. Ασκώντας δηλαδή πίεση να ξεκαθαρίσουν το τοπίο και να δουν ποιος αντέχει και ποιος είναι για να πάει σπιτάκι του. Φαντάζομαι ότι οι συμπεριφορές των ανωτέρων και οι μέθοδοι θα είναι αρκετά σκληρές, γιατί έτσι είναι άλλωστε και ο πόλεμος, δεδομένου ότι ο στρατός και τα στελέχη του προορίζονται για μια τέτοια ενδεχόμενη κατάσταση.

Αν είχα λοιπόν τη δυνατότητα να μιλήσω σ' αυτό το παλικάρι, θα του έλεγα ότι κανένας άνθρωπος φυσιολογικός δεν αντέχει σε τόση πίεση, τέτοια σκληρή συμπεριφορά και εκπαίδευση κι ότι σίγουρα υπάρχουν πιο "χαριτωμένες" και ξεκούραστες δουλειές. Αλλά θα του έλεγα επίσης πως όποια εργασία και να διαλέξει, πάντα θα υπάρχει ένας "ανώτερος" που θα θέλει να τον κομπλεξάρει και να τον βγάλει από τη μέση κι ότι η αξία που έχει κάποιος αποδεικνύεται και διαφαίνεται κάθε μέρα από τον ίδιο, μόνο που σε κάποιες περιπτώσεις αναγνωρίζεται. Ως στρατιωτικός, πέρα από τη σιγουριά του επαγγέλματος, θα έχει αυτή τη δυνατότητα, να κάνει δηλαδή πράματα και να εξελίσσεται παίρνοντας βαθμούς. Δεν θα είναι πάντα στον πάτο της πυραμίδας. Και μόνο το γεγονός ότι δήλωσε τις στρατιωτικές σχολές και κατάφερε να πετύχει σε αυτές αποδεικνύει ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο αρκετά ευαίσθητο ώστε να θέλει να φροντίζει για την ασφάλεια όλων και αρκετά μαχητικό ώστε να εισαχθεί.

Για να μην μακρηγορώ, δεν υπάρχει καμία σχολή που θα πάει κάποιος (στρατιωτική ή μη) που να μη χάσει το μπούσουλα στην αρχή. Όπου και να πάει, το πρώτο έτος και δη τους πρώτους μήνες θα σκέφτεται ότι έκανε βλακεία κι ότι δεν καταλαβαίνει τίποτα κι ότι όλα του φαίνονται βουνό και καλά θα κάνει να πάει κάπου αλλού. Ξεπερνώντας όμως το "κάθε αρχή και δύσκολη" μετά όλα θα φαίνονται μακρινά. Τελειώνοντας, θα του έλεγα, μείνε εκεί που είσαι γιατί δεν αξίζει να θυσιάσεις αυτό που επιθυμούσες τόσο εύκολα για ένα μάτσο βλάκες που ο στόχος τους ήταν να σου δυσκολέψουν τη ζωή και να σε κάνουν να παραιτηθείς.

[gringa]

Ο πατέρας μου είναι στρατιωτικός, ο θείος μου (ΣΜΥ)  και ο άντρας μου (ΣΑΣΣ). Είναι αλήθεια αυτό που ειπώθηκε. Τον πρώτο καιρό τα πράγματα είναι πολύ δύσκολοα, ακριβώς για να ξεχωρίσουν αυτοί που έχουν τα άντερα για να αντέξουν. Μετά τα Χριστούγεννα η κατάσταση βελτιώνεται πάρα πολύ. Αν μπορεί ο ανηψιός σου να αντέξει μέχρι τότε, θα δει ότι θα είναι πολύ διαφορετικά στη συνέχεια. Απλά τον πρώτο καιρό θέλουν να τους σπάσουν τον τσαμπουκά.

Ο άντρας μου μου εξομολογήθηκε ότι το πρώτο διάστημα έκλαιγε όλη τη μέρα. Είναι δύσκολο για ένα δεκαοχτάχρονο καλομαθημένο παιδί, όπως είναι όλα σήμερα, να "μεγαλώσει" τόσο απότομα.

Η δική μου πρόταση λοιπόν είναι, αν μπορεί, να περιμένει 2-3 μήνες ακόμα. Η κατάσταση θα βελτιωθεί, είναι σίγουρο αυτό. Αν απεχθάνεται την ιδέα του στρατού γενικά, τότε μάλλον δεν έχει καμία ελπίδα.

Έχε υπ' όψιν σου ωστόσο, ότι θα πρέπει να πληρώσει κάποια αποζημίωση (όχι μεγάλη) στο Υπουργείο Άμυνας (Έτσι δε λέγεται?)

[MARKOS]

lucinda και gringa συμφωνω μαζι σας σε ολα.

 και η δικη μου γνωμη και ως λιγο μεγαλυτερος και ως ατομο που εκανε σκληρη εκπ/ση στο στρατο λογω ειδικοτητας αλλα και ως ατομο που και γω οταν ημουν 18 ετων ηθελα να γινω "ενστολος",...για ολους αυτους τους λογους

συμβουλευω το νεο συναδελφο να μεινει σταθερος στο "ονειρο" του αν το μονο προβλημα που εχει ειναι η σκληρη εκπ/ση.Γιατι αυτη θα τελειωσει καποια στιγμη.

 (εκτος και αν αλλαξε γνωμη για αλλους λογους και θελει να ακολουθησει κατι αλλο)

[TEM]

Πες μας ρε φίλε,εσύ είσαι διορισμένος? Με ασεπ? Γιατί διορίστηκες,αν διορίστηκες? Γιατί θέλεις να διοριστείς?
Και ναι,τα σίγουρα λεφτά του δημοσίου δε συγκρίνονται ούτε με το μισθό διευθυντή πολυεθνικής.
Καλύτερα 1000 το μήνα και το απόγευμα να έχεις χρόνο και όρεξη να παίξεις μπάλα με το γιο σου,παρά 4000 και να μην κοιμάσαι από το άγχος.

Αν το όνειρο κάποιου είναι να γίνει αστυνομικός ή καραβανάς και να βγει σύνταξη στα 45, τότε τι να πω.. με γεια του με χαρά του. Αν όμως δεν είναι αυτό, τότε μέχρι τα 45 θα χάσει περισσότερα "χρόνια"..
Και ΤΕΜ, γιατί τα παίρνεις τόσο πολύ για επιλογές άλλου και για απόψεις άλλων; Χαλάρωσε λίγο (και επίσης κόψε πια αυτό το κλαψούρισμα του "γύρισα και όργωσα όλη τη χώρα")

Γιατί δε μου απαντάς?
Ναι,γύρισα και όργωσα την Ελλάδα κι εγώ όπως και τόσοι άλλοι συνάδελφοί σου. Αν δεν αφήσεις το σπίτι σου,δε ξέρεις τι σημαίνει αυτό.
Εσένα θα σε χάλαγε να βγεις στη σύνταξη στα 45 σου που ακόμη είσαι γερός και μπορείς να κάνεις τη ζωή που θες? Προτιμάς να βγεις στα 65 με ένα κάρο προβλήματα υγείας?
Για να χαρείς τι?

Καραβανάδες ξεκαραβανάδες,είναι κι αυτό ένα επάγγελμα κι έχεις τις δυσκολίες του. Χειρότερη όμως κατάσταση από την ανεργία δεν υπάρχει.
Θα είναι καλύτερα ψυχολογικά στα 30 του αν ξυπνάει το πρωί και δεν έχει τι να κάνει και νοιώθει άχρηστος?
Θα είναι καλύτερα αν είναι ιδιωτικός υπάλληλος και το αφεντικό δηλώνει στο ικα τον μισό μσθό του και του βάζει τα μισά ένσημα?
Θα είναι καλύτερα αν είναι ιδιωτικός υπάλληλος και κάθε φορά που γυρίζει στο σπίτι δε θα ξέρει αν την επομένη θα έχει δουλειά?
Θα είναι καλύτερα αν ανοίξει δικό του μαγαζί και τον κυνηγάνε οι επιταγές και τα ενοίκια και το άγχος αν θα μπει πελάτης?
Θα είναι καλύτερα αν γίνει σαν κι εμάς να δείνει ασεπ και να τρέχει στα βουνά?
Θα είναι καλύτερα σε μία άλλη σχολή αν μπλέξει με κανένα μάθημα και το δώσει 15 φορές μέχρι να το περάσει?
Τουλάχιστον στις στρατιωτικές τα μαθήματα τους είναι πιο εύκολα και έχουν σπουδαία διδακτορικά στο ΜΙΤ.
Όλοι έχουμε τα όρια μας και τις αντοχές μας.
Ας κάτσει κάτω το παιδί να τα σκεφτεί αυτά.
Ελπίζω μόνο να μην είναι πολύ αργά για να αλλάξει γνώμη.

[Landau]

Η απάντηση είναι πολύ απλή: αν αυτό που θέλει στη ζωή του είναι να γίνει στρατιωτικός και το αντέχει γενικά ο οργανισμός του, ας γίνει. Αν, όμως, πέρασε εκεί κατά.. λάθος, τότε θα το μετανιώσει στο μέλλον.
Θα είναι καλύτερα αν ο καθένας επιλέξει στη ζωή του να κάνει αυτό που πραγματικά γουστάρει και όχι να κάνει μια δουλειά που σιχαίνεται και να έχει 800 ψυχολογικά προβλήματα μετά.
Στην τελική, αν σπουδάσεις αυτό που γουστάρεις πολύ, και αν προσπαθείς και δεν κλαις τη μοίρα σου μια ζωή, θα τα καταφέρεις. Όλα τα άλλα είναι φτηνές δικαιολογίες.

Υ.Γ. Όντως στις στρατιωτικές σχολές στην αρχή τους πιέζουν πολύ για να δουν ποιοι αντέχουν, έτσι είναι το σύστημα, διαφορετικά δεν γίνεται. Ή έχεις εκεί υπομονή και αντοχή ή φεύγεις.

[MARKOS]

Ή έχεις εκεί υπομονή και αντοχή ή φεύγεις.

μεγαλωνοντας κανεις βλεπει πως το να αντεχεις τις γυναικες ειναι το πιο δυσκολο. Αν εχεις υπομονη μενεις, αλλιως φευγεις.

[Landau]

Ή έχεις εκεί υπομονή και αντοχή ή φεύγεις.

μεγαλωνοντας κανεις βλεπει πως το να αντεχεις τις γυναικες ειναι το πιο δυσκολο. Αν εχεις υπομονη μενεις, αλλιως φευγεις.

Μεγάλη αλήθεια αυτό...

[θάvος]

όταν πάει το παλικάρι για τη θητεία του, δεν θα έχει παρόμοιο πρόβλημα; φυσικά δεν λέω ίδιο πρόβλημα, αφού μου έχουν περιγράψει την επιπλέον πίεση των σχολών! ας έχει και κατά νου τις "περίεργες" συμπεριφορές μονίμων σε κομμένους/παραιτημένους των σχολών όταν πάνε για την απλή θητεία τους.
δεν μπορείτε να τον πείσετε να επιστρέψει (αν προλαβαίνει); έχει άλλα ενδιαφέροντα; αν όχι, γιατί δεν του "πλασάρετε" την επαγγελματική αποκατάσταση σε μια δύσκολη περίοδο ή ακόμα και το μικρότερο κόστος σπουδών;

το αν δεν το έψαξε αρκετά πριν πάει, ποιοί και γιατί τον ώθησαν είναι όντως μεγάλη κουβέντα ...