Ο παπάς και ο δάσκαλος του χωριού...!

[TheOne]

Κάποτε, στις μικρές κοινωνίες όπως ήταν τα χωριά υπήρχαν και δυο πρόσωπα που είχαν μια κάποια εκτίμηση από τον υπόλοιπο κόσμο... Όχι ότι έιχαν κάτι το ξεχωριστό από τους άλλους, αλλά υπήρχε κάποιος σεβασμός και κάποια υπόληψη στα λόγια τους! Αυτοί ήτανε ο παπάς και ο δάσκαλος του χωριού! Αλλά αυτός ο παπάς βέβαια δεν ήτανε σαν "μερικούς-μερικούς" παπατζήδες που αδειάζουν τα παγκάρια και έκανε και καμια νηστεία για να δίνει και το καλό παράδειγμα στους υπόλοιπους συγχωριανούς του! Βέβαια, δεν κατηγορώ τη θρησκεία μας επειδή σήμερα διάφοροι κάνουν ό,τι τους κατέβει στο κεφάλι. Από την άλλη, ο δάσκαλος είχε περάσει κι αυτός από σοβαρούς δασκάλους της εποχής του και έιχε μάθει κι αυτός πέντε γράμματα παραπάνω από τους άλλους και τον είχαν σε μια υπόληψη (όποια κι αν ήταν αυτή). Κι αυτός όσο μπορούσε, και με τα πενιχρά μέσα της εποχής του, προσπαθούσε να εμφυσήσει στα παιδιά μερικές γνώσεις και τέσσερις-πέντε αξίες στη ζωή τους για να τις έχουν σαν οδηγό στη σταδιοδρομία τους! Σήμερα, με στεναχώρια παρατηρώ (και διευκρινίζω ότι δεν αναφέρομαι βέβαια στο σύνολο των εκπαιδευτικών, αλλά σε ορισμένους - που όμως, τείνουν να αυξάνονται) ότι δεν υπάρχει ο ίδιος ζήλος για τη μόρφωση των παιδιών. "Παίζει" πολύ αρπαχτή! Πάρα πολλοί κυνηγάνε μια ζωή έναν διορισμό και μετά σου λέει "τώρα τελείωσε, τώρα τους γράφω όλους κανονικά! Ο εφοριακός δουλεύει; Ο ένας δουλεύει; Ο άλλος δουλεύει; Εγώ γιατί να δουλεύω;" Κι έτσι ξεπέφτει όλο και περισσότερο το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Λίγο λιγότερη προσφορά από τον έναν, λίγο λιγότερο από τον άλλον, και τελικά καταντήσαμε αυτό το "λίγο λίγο" να γίνει "πολύ" στο άθροισμα των γνώσεων που αποκτά ένα παιδί κατά το πέρασμά του από τάξη σε τάξη κι από σχολείο σε σχολείο. Από την άλλη δεν ξέρω αν αυτό οφείλεται και στο "λούκι" που τρώει ο σημερινός εκπαιδευτικός (και ειδικά αν δεν έχει και διάφορα μέσα για να μαζεύει γρήγορα μόρια) μέχρι τελικά να διοριστεί. Καταντήσαμε να τρέχουμε χρόνια ολόκληρα, (σπουδές, μεταπτυχιακά, αγώνας δρόμου για τη ΣΕΛΕΤΕ, παρακαλητό για καμιά ώρα ΠΔΣ, εξορία σε νησιά για κανένα μόριο, ταλαιπωρία για όσους είναι ήδη παντρεμένοι, και τελικά διορισμός ποιος ξέρει πότε και σε τι ηλικία). Και μετά περιμένει αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα, ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ Η' ΚΑΘΗΓΗΤΗ να είναι όλο όρεξη και ζωντάνια, όλο ενέργεια για να διδάξει σύμφωνα με τις προσταγές της σημερινής "σύγχρονης" παιδαγωγικής και διδακτικής που εν πολλοίς είναι "μή μου άπτου" για τα παιδιά! Να ξεκινάς από το σπίτι με όρεξη για δουλειά, για ανανέωση, για προσφορά, και όταν φτάνεις έξω από το σχολείο για να παρκάρεις να βλέπεις ένα αίσχος από σπρέϋ, γραμμένους τοίχους, σπασμένα πόμολα στις πόρτες, ανύπαρκτα εργαστήρια, και το μαθητή να παίζει με το κινητό του "κάτοχος της γνώσης της σύγχρονης τεχνολογίας" ή τουλάχιστον έτσι νομίζει!
Δεν ξέρω "αυριανοί μου συνάδελφοι", αλλά είναι κάποια πράγματα που με προβληματίζουν και θα ήθελα όποιος θέλει να παραθέσει κι αυτός τη γνώμη του για τη σύγχρονη κατάσταση της "πολυπόθητης" εκπαίδευσης...!
Ζητώ συγγνώμη αν σας κούρασα με τα όσα έγραψα παραπάνω...!

[PDE ads]

[leonidas]

Φίλε/η ΤheOne όλα όσα γράφεις σε αυτές τις σειρές με βρίσκουν σύμφωνω. Είναι πολύ εύστοχες οι παρατηρήσεις σου και μπράβο σου που έχεις αυτή την όριμη σκέψη και αυτούς τους προβληματισμούς. Πάντα πίστευα ότι υπάρχουν μέσα στο ποσοτικό και το ποιοτικό χαρακτηριστικό και πάντα αυτό θα υπάρχει. Από τέτοιους ανθρώπους περιμένουμε μαζί τους να δώσουμε τη μάχη για μια καλύτερη κοινωνία, για ένα καλύτερο κόσμο. Δεν θα γράψω περισσότερα απλά θεώρησα ότι πρέπει παίρνουμε κουράγιο μεταξύ μας και να επιβραβεύονται τέτοιες απόψεις. Δεν είμαστε μόνοι...

[mavoglou]

TheOne για να γράφεις όσα αναφέρεις ή είσαι (υπολογίζω) γύρω στα 70 και αφού έχεις φάει τη ζωή με το κουτάλι και νοσταλγείς το παρελθόν σου ή διαβάζεις πολλές ιστορίες όπως αυτές του Κονδυλάκη ή του Παπαδιαμάντη.

Να σου θυμίσω ότι δάσκαλος εκείνης εκείνης της εποχής που αναφέρεις (τελικά ποια εποχή είναι; 50, 60 ή 70; ή μήπως το 20 ή το 30; -  είναι σημαντικό να μας αναφέρεις την εποχή που βάζεις την παραμυθένια ιστορία σου) ήταν οι δύο μοναδικοί άνθρωποι στο χωρίο, που είχαν σταθερά έσοδα. Μπορεί σε κάποιες περιόδους να ήταν λίγα (π.χ. '20 ή το '30), σε άλλες να ήταν περισσότερα (π.χ. '70), όμως ήταν πολύ σημαντικό ότι ήξεραν ότι πάντα θα έχουν κάτι να βάλουν στο τσουκάλι τους. Είχαν πετύχει δηλαδή εκείνα που οι πολλοί μεροκαματιάρηδες ονειρεύονταν: να έχουν φαγητό κάθε μέρα και να μην κρέμονται από τις ορέξεις των στοιχείων της φύσης...

Ο δάσκαλος επίσης είχε τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί τη "ράβδο" σε όλα τα παιδιά του χωριού που περνούσαν από το σχολείο. Υποθέτω ότι δεν σε έχουν διδάξει μικρά ανθρωπάκια που έκαναν του "δασκάλους"  και  έσπαζαν τις βέργες ή κομμάτια ξύλα στα πόδια και στα χέρια των παιδιών, και όταν η βέργα έσπαγε τελικά από τη μανία τους να "διδάξουν γράμματα" να ρίχνουν το φταίξιμο στα ίδια τα παιδιά και να συνεχίζουν με μερικά χαστούκια για "επιδόρπιο".
Και βέβαια οι υποτιθέμενοι "δάσκαλοι" είχαν κάθε δικαίωμα να ρίχνουν ξύλο και οι γονείς ή τους έλεγαν μπράβο ή δεν έλεγαν τίποτα από φόβο...
Αν έκανες φασαρία έτρωγες ξύλο. Αν δεν έκανες άσχημα γράμματα ξύλο. Αν έκανες κάποιο λάθος ξύλο. Και βέβαια ο σεβασμός που αναφέρεις ήταν φόβος και στη συνέχεια σποστροφή.

Ο παπάς από την άλλη, στην προβληματική ελληνική επαρχία είχε τη δύναμη να μεταφέρει το λόγο του Θεού. Έτσι πίστευαν οι αγράμματοι χωρικοί και οι εργάτες. Ο παπάς για πολλές δεκαετίες ίσως είχε βγάλει ίσα ίσα το δημοτικό, αλλά είχε τη κοινωνική δύναμη να σε "εξορίσει" από τον τόπο σου με το να στρέψει όλη την τοπική κοινωνία εναντίον σου. Δεν είναι τυχαίο που πολλοί άνθρωποι της εποχής του 50 και 60 (καταγράφεται σε πολλά διηγήματα, αλλά έχω το έχω δει και σε πολλούς γνωστούς και συγγενείς) ήθελαν να φύγουν από τις μικρές κοινωνίες που έμεναν και το όνειρό τους ήταν να αποκτήσουν ένα ημιυπόγειο διαμερισματάκι στην Κυψέλη, όπου εκεί θα ήταν ανώνυμοι και δεν θα έδιναν λογαριασμό σε κανέναν. Και το μεγαλύτερο πρόβλημα το είχαν οι γυναίκες, όπου δεν τολμούσαν να πατήσουν τη γραμμή του κοινωνικού τους περιορισμού.
Να σου θυμίσω τις παράνομες εκτρώσεις, τις παρθενορραφές και το στιγματισμό των παιδιών που γεννιόντουσαν εκτός γάμου. 
Εύκολα μπορεί να πει κάποιος ότι ο παππάς δεν είχε σχέση  με όλα αυτά.
Ο παππάς διαμόρφωνε την κοινωνική συνείδηση. Ο παπάς είχε τη δύναμη να υποχρεώσει την τοπική κοινωνία να αποδεχτεί και να αγκαλιάσει τα παιδιά, που είχαν την ατυχία να μην τα έχει αναγνωρίσει ο πατέρας τους.
Ποιος παππάς σε πιο χωριό το έκανε αυτό; Η συνολική εικόνα στο χρόνο μας απογοητεύει.

(Μικρή λεπτομέρεια: να σας θυμίσω ότι οι παπάδες είχαν τόση δύναμη που μέχρι και την γραμματική άλλαζαν κατά βούληση! Το μικρό μου όνομα είναι Χρίστος. Οι πιο πολλοί το γράφουνε Χρήστος. Όλοι το γράφανε με την ορθογραφία Χρίστος μέχρι περίπου το 1910-1020. Εκείνη την εποχή οι παπάδες αποφάσισαν ότι ήταν βλασφημία κάποιος να έχει ένα όνομα Χρίστος που μοιάζει ορθογραφικά (αλλά και ταυτίζεται στα κεφαλαία) με το όνομα του Χριστού. Έτσι υποχρέωσαν ολόκληρη κυρία Γραμματική να αλλάξει τη γραφή του ονόματος. Η Χριστίνα βέβαια πάντα γραφόταν και γράφεται με γιώτα και κανένας δεν τη γράφει Χρηστίνα).

Εμένα η ιστορία μου θυμίζει το κίνημα των Λουδιτών.
(Όποιος δεν ξέρει το κίνημα των Λουδιτών μπορεί να διαβάσει ένα ενδεικτικό άρθρο: http://www.iospress.gr/ios1999/ios19990502a.htm)
Κάθε τι παλιό ήταν καλό και καθετί νέο κακό.

Οι σημερινοί μαθητές είναι διαφορετικοί από τότε που ήμασταν εμείς μαθητές. Έχουν άλλα βιώματα, άλλα ερεθίσματα και άλλες προοπτικές. Το δασκαλοκεντρικό μοντέλο όπου δάσκαλος κατείχε τη μοναδική γνώση και τη μετέφερε στους μαθητές του έχει σβήσει. Οι δάσκαλοι που σήμερα παραπονιούνται πως: παλιότερα ήταν καλύτερα... έχουν παραμείνει στο δασκαλοκεντρικό μοντέλο.
Δεν έχουν προσαρμόσει ούτε τις μεθόδους διδασκαλίας του, ούτε το λόγο τους ή την προσέγγισή τους στους μαθητές τους. Περιμένουν οι μαθητές να πάνε σε αυτούς και όχι οι ίδιοι να πάνε αυτοί στους μαθητές.

Ότι περιγράφεις για τους καθηγητές δεν είναι αντανάκλαση μόνο του κλάδου των καθηγητών, αλλά αντανάκλαση της ελληνικής κοινωνίας. Η ελληνική κοινωνία που έχει χάσει το προσανατολισμό της και δεν έχει ηθικές αλλά υλικές αξίες. Και σε αυτό φταίμε και εμείς, φταίνε και οι γονείς μας, φταίνε και οι παππούδες μας.
Αλλά κυρίως φταίνε τα θεμέλια, και τη θεμελίωση την έκανε και ο παππάς και ο δάσκαλος του χωριού.

[TheOne]

Mavogolou δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να ταυτίζουμε οτιδήποτε "παλιό" με το "κακό"! Αν απορείς πόσο είμαι σου λέω 30. Και καθόλου δεν μ' απασχολούν τα παρελθοντικά "κακώς κείμενα". Όταν μιλούσα για παπάδες και δασκάλους, εννοούσα όσους έκαναν σωστά τη δουλειά τους! Αλλοίμονο αν είχαμε σαν πρότυπο όσους δεν την έκαναν σωστά! Και όσο για τους δασκάλους, αν θυμάμαι καλά, διευκρίνισα ότι δεν εναφέρομαι ούτε σε ξύλο, ούτε σε χαστούκια, ούτε σε βέργες! Αλλά διαφωνείς ότι υπήρχε τουλάχιστον ένα άλλο ήθος της εποχής; Ότι υπήρχαν κάποιες αξίες τελοσπάντων; (και δεν αναφέρομαι καθόλου στις μόδες εκείνης της εποχής!) Τουλάχιστον εκείνες τις αξίες και το ήθος δεν θα μπορούσαν να ενσωματωθούν μέσα στη σημερινή σκέψη των ανθρώπων με το σημερινό πολιτισμό και τις ευκολίες που μας προσφέρει το έτος 2007;
Σε ικανοποιούν αυτά που βλέπεις τριγύρω σου;
Σε ικανοποιεί το σημερινό άσυλο των πανεπιστημίων που κατάντησε άσυλο ανιάτων; Προφανώς δεν αγόρασες κανένα αυτοκίνητο που να το χρωστάς και με δάνεια και να στο κάψανε έξω από κανένα πανεπιστήμιο για να δεις πως θα νιώσεις! Δεν σου κάψανε κανένα νόμιμο εξοχικό προκειμένου να ξεφυτρώσουν παράνομα άλλα δέκα δίπλα σου! Σε ικανοποιεί να πας στην παραλία (που για αυτήν πολέμησαν οι παππούδες σου) και να την βλέπεις φραγμένη με σύρμα και αν θες να την απολαύσεις σκας 10 ευρώ για ξαπλώστρα! Να οδηγείς αμέριμνος στο δρόμο και ξαφνικά να χτυπάς σε λακούβες από τις ψευτοδουλειές της αρπαχτής που κάνουν όλοι και να βρίσκεσαι εκτός δρόμου! Τα πιτσιρίκια να χλευάζουν το δάσκαλο και να απαθανατίζουν τις σκηνές στο κινητό τους για να γελάνε! Άκουσες για βιασμούς σε σχολεία μέσα σε καταλήψεις; Για διακίνηση ναρκωτικών μέσα σε πανεπιστήμια; Για τον πρόσφατο νόμο πλαίσιο είδες τα μπουνίδια που έπεσαν μεταξύ συμφοιτητών διαφορετικών παρατάξεων; Ειδήσεις βλέπεις καθόλου; Είδες ποτέ στα δύο μεγάλα κόμματα να παραδεχτεί ο ένας ότι ο άλλος έκανε ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΑ καλό στον τόπο; Είναι δυνατόν όλοι αυτοί που μας κυβερνάνε (ασχέτως κόμματος) να κάνουν μόνο στραβά; Δηλαδή που θα φτάσουμε προκειμένου να κατακτήσουμε την καρέκλα και τη μίζα; Να κατηγορούμε τους πάντες και τα πάντα προκειμένου να πάρουμε εμείς το χρίσμα του αγίου και του σωστού; Έλεος πια! Βλέπεις τον ένα να κατηγορεί τον άλλο ότι είναι ΑΚΡΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ για τον τόπο! Επιτρέπονται αυτά; Τι θέλουν δηλαδή; Να κάνουμε εμφύλιο για να γλιτώσουμε από τους δήθεν επικίνδυνους; Η να εγκαταστήσουμε μια ΓΑΛΑΖΙΑ ή ΠΡΑΣΙΝΗ ΧΟΥΝΤΑ που θα μας κυβερνά ΑΙΩΝΙΑ γιατί οι άλλοι είναι επικίνδυνοι !!!
Για τον "άκρατο καταναλωτισμό" της εποχής μας τί έχεις να πεις; Που αναγκάζει τα ζευγάρια να δουλεύουν σαν τα σκυλιά και οι δύο για να "τα βγάλουν πέρα" σ' αυτό το "δύσκολο" κόσμο; Γιατί θέλουμε και το ένα, και το άλλο, και γενικά μη τυχόν και στερηθούμε τίποτα θαρρείς και θα πεθάνουμε! Κι αν γίνει το ΟΛΕΘΡΙΟ λάθος και στερηθούμε (κάτι που συμπτωματικά θα είναι και άχρηστο) υπάρχει και η εύκολη ΛΥΣΗ του ΧΩΡΙΣΜΟΥ! Γιατί ο Τάκης, Μάκης, Σάκης θα μου το αγόραζε αυτό ενώ εσύ δεν μου το παίρνεις! Και βλέπεις αγόρια και κορίτσια να μην έχουν χρόνο ν' ασχοληθεί το ένα φύλλο με το άλλο! Μοναξιά παντού! Τρέχουν σε internet cafe και σε chat rooms για να βγάλουν γκόμενο/α από το σαλόνι του σπιτιού τους, ψόφια από το διάβασμα και τα φροντιστήρια! Ωραίος κόσμος! Ιδανικός!
Εγώ δεν γουστάρω να είναι το σχολείο μπουρδέλο, μέσα στα σπρέϋ για να "εκφράσουν τα καημένα τα παιδιά τα συνασθήματά τους και να εκτονωθούν"! Εκατό τόνους μπογιές να σας φέρω δεν θα λύσετε τα προβλήματα! Για μένα η ΨΥΧΙΚΗ εκτόνωση και η ηρεμία των παιδιών πιστεύω πως μπορεί να προέλθει μέσα από την εκπαίδευση! Από τη ΣΩΣΤΗ εκπαίδευση ώστε να γίνουν ΞΥΠΝΙΟΙ και συνηδειτοποιημένοι πολίτες! Να καταλάβουν σε τί κόσμο ζουν και γιατί τους τον φτιάξανε έτσι με τόσες παγίδες! Να μάθουν να τις αναγνωρίζουν και να τις εξουδετερώνουν! ΜΟΝΟΝ έτσι θα νιώσουν περήφανα για τον εαυτό τους, αλλάζοντας τον κόσμο προς το καλύτερο! ΜΕ ΠΡΑΞΕΙΣ όχι μόνο με "φτηνή" και ανέξοδη ΓΚΡΙΝΙΑ!

[PDE ads]

[mavoglou]

TheOne καταγράφεις μία πραγματικότητα.
Αν θέλουμε με πράξεις να την αλλάξουμε, να τη διορθώσουμε, μήπως πρέπει πρώτα να βρούμε τις αιτίες που φτάσαμε εδώ και αυτές να καταπολεμήσουμε;

Όλη αυτή η σήψη της ελληνικής κοινωνίας εκτιμώ ότι άρχισε σιγά σιγά από τη δεκαετία του '50 (ένας ιστορικός ας με διορθώσει). Τότε ήταν που δειλά δειλά
εμφανίστηκαν οι πρώτοι σπόροι του εύκολου και χωρίς ηθική κέρδους. Και αυτό μεγάλωσε τις δεκαετίες του 60 και 70, γιγαντώθηκε το 80 και το 90 και τώρα δεν μας έχει αφήσει χώρο να ανασάνουμε.

Γιατί άλλες σύγχρονες χώρες, γειτονικοί λαοί που ακολουθούν τους ίδιους ρυθμούς ζωής και έχουν ανθρώπους με παρόμοιες ιδέες και συνήθειες, δεν φτάσανε στο δικό μας χάλι;

Μήπως τελικά για το τέρας που μεγαλώσαμε και μας έχει κατασπαράξει έφταιγαν και οι γονείς μας, μήπως τελικά έχει πολύ μεγάλο μέρος της ευθύνης και ο παππάς και ο δάσκαλος και ο χωροφύλακας του χωριού (σε ευχαριστώ για την επισήμανσή σου mat);

[TheOne]

Όλοι έχουνε (και εμείς οι ίδιοι σε ένα βαθμό) συμμετοχή σ' αυτό το χάλι mavoglou. Και μη νομίζεις ότι σε πολλά πράγματα δεν συμφωνώ και μαζί σου! Έχεις κι εσύ δίκιο! Αλλά πρέπει να βάλουμε και το λιθαράκι μας για να την αλλάξουμε αυτή την κατάσταση! Οκαθένας στο μέτρο που μπορεί!

[mavoglou]

Αν σήμερα μπορεί κάτι να γίνει,

αυτό μπορεί να ξεκινήσει από το σχολείο.
Και σε αυτό έχουμε μεγάλη ευθύνη οι εκπαιδευτικοί.
Όσοι διδάσκουμε σε σχολείο πρέπει πρώτα με τις πράξεις μας, μετά με τη δουλειά μας και τέλος με τα λόγια μας να δώσουμε έμπνευση και ηθικές αρχές στη νέα γενιά.


Και επισημαίνω: τελευταία με τα λόγια μας.
Λόγια έχουμε να φαν και οι κότες. Τα παραδείγματα μας λείπουν.

[pasteli]

Ίσως The One θα έπρεπε να αναρρωτηθούμε γιατί τα παιδιά γράφουν τους τοίχους..
Λες να έχουν το σατανά μέσα τους;
Η Μήπως κάποιοι εκπαιδευτικοί ήταν πολύ απασχολημένοι με τον εαυτό τους που δεν έδωσαν λίγο χρόνο
να ακούσουν τα άγχη και τις ανησυχίες των μαθητών τους; Μήπως τα παιδιά υποφέρουν από μοναξιά και πλήξη
σε ένα κομφορμιστικό σχολείο που θέλει να τους αλλάξει ενώ ταυτόχρονα τους έχει γραμμένους από άποψη ανησυχιών, απόψεων, ονείρων;