Ο παπάς και ο δάσκαλος του χωριού...!

[TheOne]

Κάποτε, στις μικρές κοινωνίες όπως ήταν τα χωριά υπήρχαν και δυο πρόσωπα που είχαν μια κάποια εκτίμηση από τον υπόλοιπο κόσμο... Όχι ότι έιχαν κάτι το ξεχωριστό από τους άλλους, αλλά υπήρχε κάποιος σεβασμός και κάποια υπόληψη στα λόγια τους! Αυτοί ήτανε ο παπάς και ο δάσκαλος του χωριού! Αλλά αυτός ο παπάς βέβαια δεν ήτανε σαν "μερικούς-μερικούς" παπατζήδες που αδειάζουν τα παγκάρια και έκανε και καμια νηστεία για να δίνει και το καλό παράδειγμα στους υπόλοιπους συγχωριανούς του!

[PDE ads]

[leonidas]

Φίλε/η ΤheOne όλα όσα γράφεις σε αυτές τις σειρές με βρίσκουν σύμφωνω. Είναι πολύ εύστοχες οι παρατηρήσεις σου και μπράβο σου που έχεις αυτή την όριμη σκέψη και αυτούς τους προβληματισμούς. Πάντα πίστευα ότι υπάρχουν μέσα στο ποσοτικό και το ποιοτικό χαρακτηριστικό και πάντα αυτό θα υπάρχει. Από τέτοιους ανθρώπους περιμένουμε μαζί τους να δώσουμε τη μάχη για μια καλύτερη κοινωνία, για ένα καλύτερο κόσμο. Δεν θα γράψω περισσότερα απλά θεώρησα ότι πρέπει παίρνουμε κουράγιο μεταξύ μας και να επιβραβεύονται τέτοιες απόψεις. Δεν είμαστε μόνοι...

[mavoglou]

TheOne για να γράφεις όσα αναφέρεις ή είσαι (υπολογίζω) γύρω στα 70 και αφού έχεις φάει τη ζωή με το κουτάλι και νοσταλγείς το παρελθόν σου ή διαβάζεις πολλές ιστορίες όπως αυτές του Κονδυλάκη ή του Παπαδιαμάντη.

Να σου θυμίσω ότι δάσκαλος εκείνης εκείνης της εποχής που αναφέρεις (τελικά ποια εποχή είναι; 50, 60 ή 70; ή μήπως το 20 ή το 30; -  είναι σημαντικό να μας αναφέρεις την εποχή που βάζεις την παραμυθένια ιστορία σου) ήταν οι δύο μοναδικοί άνθρωποι στο χωρίο, που είχαν σταθερά έσοδα. Μπορεί σε κάποιες περιόδους να ήταν λίγα (π.χ. '20 ή το '30), σε άλλες να ήταν περισσότερα (π.χ. '70), όμως ήταν πολύ σημαντικό ότι ήξεραν ότι πάντα θα έχουν κάτι να βάλουν στο τσουκάλι τους. Είχαν πετύχει δηλαδή εκείνα που οι πολλοί μεροκαματιάρηδες ονειρεύονταν: να έχουν φαγητό κάθε μέρα και να μην κρέμονται από τις ορέξεις των στοιχείων της φύσης...

Ο δάσκαλος επίσης είχε τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί τη "ράβδο" σε όλα τα παιδιά του χωριού που περνούσαν από το σχολείο. Υποθέτω ότι δεν σε έχουν διδάξει μικρά ανθρωπάκια που έκαναν του "δασκάλους"  και  έσπαζαν τις βέργες ή κομμάτια ξύλα στα πόδια και στα χέρια των παιδιών, και όταν η βέργα έσπαγε τελικά από τη μανία τους να "διδάξουν γράμματα" να ρίχνουν το φταίξιμο στα ίδια τα παιδιά και να συνεχίζουν με μερικά χαστούκια για "επιδόρπιο".
Και βέβαια οι υποτιθέμενοι "δάσκαλοι" είχαν κάθε δικαίωμα να ρίχνουν ξύλο και οι γονείς ή τους έλεγαν μπράβο ή δεν έλεγαν τίποτα από φόβο...
Αν έκανες φασαρία έτρωγες ξύλο. Αν δεν έκανες άσχημα γράμματα ξύλο. Αν έκανες κάποιο λάθος ξύλο. Και βέβαια ο σεβασμός που αναφέρεις ήταν φόβος και στη συνέχεια σποστροφή.

Ο παπάς από την άλλη, στην προβληματική ελληνική επαρχία είχε τη δύναμη να μεταφέρει το λόγο του Θεού. Έτσι πίστευαν οι αγράμματοι χωρικοί και οι εργάτες. Ο παπάς για πολλές δεκαετίες ίσως είχε βγάλει ίσα ίσα το δημοτικό, αλλά είχε τη κοινωνική δύναμη να σε "εξορίσει" από τον τόπο σου με το να στρέψει όλη την τοπική κοινωνία εναντίον σου. Δεν είναι τυχαίο που πολλοί άνθρωποι της εποχής του 50 και 60 (καταγράφεται σε πολλά διηγήματα, αλλά έχω το έχω δει και σε πολλούς γνωστούς και συγγενείς) ήθελαν να φύγουν από τις μικρές κοινωνίες που έμεναν και το όνειρό τους ήταν να αποκτήσουν ένα ημιυπόγειο διαμερισματάκι στην Κυψέλη, όπου εκεί θα ήταν ανώνυμοι και δεν θα έδιναν λογαριασμό σε κανέναν. Και το μεγαλύτερο πρόβλημα το είχαν οι γυναίκες, όπου δεν τολμούσαν να πατήσουν τη γραμμή του κοινωνικού τους περιορισμού.
Να σου θυμίσω τις παράνομες εκτρώσεις, τις παρθενορραφές και το στιγματισμό των παιδιών που γεννιόντουσαν εκτός γάμου. 
Εύκολα μπορεί να πει κάποιος ότι ο παππάς δεν είχε σχέση  με όλα αυτά.
Ο παππάς διαμόρφωνε την κοινωνική συνείδηση. Ο παπάς είχε τη δύναμη να υποχρεώσει την τοπική κοινωνία να αποδεχτεί και να αγκαλιάσει τα παιδιά, που είχαν την ατυχία να μην τα έχει αναγνωρίσει ο πατέρας τους.
Ποιος παππάς σε πιο χωριό το έκανε αυτό; Η συνολική εικόνα στο χρόνο μας απογοητεύει.

(Μικρή λεπτομέρεια: να σας θυμίσω ότι οι παπάδες είχαν τόση δύναμη που μέχρι και την γραμματική άλλαζαν κατά βούληση! Το μικρό μου όνομα είναι Χρίστος. Οι πιο πολλοί το γράφουνε Χρήστος. Όλοι το γράφανε με την ορθογραφία Χρίστος μέχρι περίπου το 1910-1020. Εκείνη την εποχή οι παπάδες αποφάσισαν ότι ήταν βλασφημία κάποιος να έχει ένα όνομα Χρίστος που μοιάζει ορθογραφικά (αλλά και ταυτίζεται στα κεφαλαία) με το όνομα του Χριστού. Έτσι υποχρέωσαν ολόκληρη κυρία Γραμματική να αλλάξει τη γραφή του ονόματος. Η Χριστίνα βέβαια πάντα γραφόταν και γράφεται με γιώτα και κανένας δεν τη γράφει Χρηστίνα).

Εμένα η ιστορία μου θυμίζει το κίνημα των Λουδιτών.
(Όποιος δεν ξέρει το κίνημα των Λουδιτών μπορεί να διαβάσει ένα ενδεικτικό άρθρο: http://www.iospress.gr/ios1999/ios19990502a.htm)
Κάθε τι παλιό ήταν καλό και καθετί νέο κακό.

Οι σημερινοί μαθητές είναι διαφορετικοί από τότε που ήμασταν εμείς μαθητές. Έχουν άλλα βιώματα, άλλα ερεθίσματα και άλλες προοπτικές. Το δασκαλοκεντρικό μοντέλο όπου δάσκαλος κατείχε τη μοναδική γνώση και τη μετέφερε στους μαθητές του έχει σβήσει. Οι δάσκαλοι που σήμερα παραπονιούνται πως: παλιότερα ήταν καλύτερα... έχουν παραμείνει στο δασκαλοκεντρικό μοντέλο.
Δεν έχουν προσαρμόσει ούτε τις μεθόδους διδασκαλίας του, ούτε το λόγο τους ή την προσέγγισή τους στους μαθητές τους. Περιμένουν οι μαθητές να πάνε σε αυτούς και όχι οι ίδιοι να πάνε αυτοί στους μαθητές.

Ότι περιγράφεις για τους καθηγητές δεν είναι αντανάκλαση μόνο του κλάδου των καθηγητών, αλλά αντανάκλαση της ελληνικής κοινωνίας. Η ελληνική κοινωνία που έχει χάσει το προσανατολισμό της και δεν έχει ηθικές αλλά υλικές αξίες. Και σε αυτό φταίμε και εμείς, φταίνε και οι γονείς μας, φταίνε και οι παππούδες μας.
Αλλά κυρίως φταίνε τα θεμέλια, και τη θεμελίωση την έκανε και ο παππάς και ο δάσκαλος του χωριού.

[TheOne]

Mavogolou δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να ταυτίζουμε οτιδήποτε "παλιό" με το "κακό"! Αν απορείς πόσο είμαι σου λέω 30. Και καθόλου δεν μ' απασχολούν τα παρελθοντικά "κακώς κείμενα". Όταν μιλούσα για παπάδες και δασκάλους, εννοούσα όσους έκαναν σωστά τη δουλειά τους! Αλλοίμονο αν είχαμε σαν πρότυπο όσους δεν την έκαναν σωστά! Και όσο για τους δασκάλους, αν θυμάμαι καλά, διευκρίνισα ότι δεν εναφέρομαι ούτε σε ξύλο, ούτε σε χαστούκια, ούτε σε βέργες! Αλλά διαφωνείς ότι υπήρχε τουλάχιστον ένα άλλο ήθος της εποχής; Ότι υπήρχαν κάποιες αξίες τελοσπάντων; (και δεν αναφέρομαι καθόλου στις μόδες εκείνης της εποχής!) Τουλάχιστον εκείνες τις αξίες και το ήθος δεν θα μπορούσαν να ενσωματωθούν μέσα στη σημερινή σκέψη των ανθρώπων με το σημερινό πολιτισμό και τις ευκολίες που μας προσφέρει το έτος 2007;
Σε ικανοποιούν αυτά που βλέπεις τριγύρω σου;
Σε ικανοποιεί το σημερινό άσυλο των πανεπιστημίων που κατάντησε άσυλο ανιάτων; Προφανώς δεν αγόρασες κανένα αυτοκίνητο που να το χρωστάς και με δάνεια και να στο κάψανε έξω από κανένα πανεπιστήμιο για να δεις πως θα νιώσεις! Δεν σου κάψανε κανένα νόμιμο εξοχικό προκειμένου να ξεφυτρώσουν παράνομα άλλα δέκα δίπλα σου! Σε ικανοποιεί να πας στην παραλία (που για αυτήν πολέμησαν οι παππούδες σου) και να την βλέπεις φραγμένη με σύρμα και αν θες να την απολαύσεις σκας 10 ευρώ για ξαπλώστρα! Να οδηγείς αμέριμνος στο δρόμο και ξαφνικά να χτυπάς σε λακούβες από τις ψευτοδουλειές της αρπαχτής που κάνουν όλοι και να βρίσκεσαι εκτός δρόμου! Τα πιτσιρίκια να χλευάζουν το δάσκαλο και να απαθανατίζουν τις σκηνές στο κινητό τους για να γελάνε! Άκουσες για βιασμούς σε σχολεία μέσα σε καταλήψεις; Για διακίνηση ναρκωτικών μέσα σε πανεπιστήμια; Για τον πρόσφατο νόμο πλαίσιο είδες τα μπουνίδια που έπεσαν μεταξύ συμφοιτητών διαφορετικών παρατάξεων; Ειδήσεις βλέπεις καθόλου; Είδες ποτέ στα δύο μεγάλα κόμματα να παραδεχτεί ο ένας ότι ο άλλος έκανε ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΑ καλό στον τόπο; Είναι δυνατόν όλοι αυτοί που μας κυβερνάνε (ασχέτως κόμματος) να κάνουν μόνο στραβά; Δηλαδή που θα φτάσουμε προκειμένου να κατακτήσουμε την καρέκλα και τη μίζα; Να κατηγορούμε τους πάντες και τα πάντα προκειμένου να πάρουμε εμείς το χρίσμα του αγίου και του σωστού; Έλεος πια!

[PDE ads]

[mavoglou]

TheOne καταγράφεις μία πραγματικότητα.
Αν θέλουμε με πράξεις να την αλλάξουμε, να τη διορθώσουμε, μήπως πρέπει πρώτα να βρούμε τις αιτίες που φτάσαμε εδώ και αυτές να καταπολεμήσουμε;

Όλη αυτή η σήψη της ελληνικής κοινωνίας εκτιμώ ότι άρχισε σιγά σιγά από τη δεκαετία του '50 (ένας ιστορικός ας με διορθώσει). Τότε ήταν που δειλά δειλά
εμφανίστηκαν οι πρώτοι σπόροι του εύκολου και χωρίς ηθική κέρδους. Και αυτό μεγάλωσε τις δεκαετίες του 60 και 70, γιγαντώθηκε το 80 και το 90 και τώρα δεν μας έχει αφήσει χώρο να ανασάνουμε.

Γιατί άλλες σύγχρονες χώρες, γειτονικοί λαοί που ακολουθούν τους ίδιους ρυθμούς ζωής και έχουν ανθρώπους με παρόμοιες ιδέες και συνήθειες, δεν φτάσανε στο δικό μας χάλι;

Μήπως τελικά για το τέρας που μεγαλώσαμε και μας έχει κατασπαράξει έφταιγαν και οι γονείς μας, μήπως τελικά έχει πολύ μεγάλο μέρος της ευθύνης και ο παππάς και ο δάσκαλος και ο χωροφύλακας του χωριού (σε ευχαριστώ για την επισήμανσή σου mat);

[TheOne]

Όλοι έχουνε (και εμείς οι ίδιοι σε ένα βαθμό) συμμετοχή σ' αυτό το χάλι mavoglou. Και μη νομίζεις ότι σε πολλά πράγματα δεν συμφωνώ και μαζί σου! Έχεις κι εσύ δίκιο! Αλλά πρέπει να βάλουμε και το λιθαράκι μας για να την αλλάξουμε αυτή την κατάσταση! Οκαθένας στο μέτρο που μπορεί!

[mavoglou]

Αν σήμερα μπορεί κάτι να γίνει,

αυτό μπορεί να ξεκινήσει από το σχολείο.
Και σε αυτό έχουμε μεγάλη ευθύνη οι εκπαιδευτικοί.
Όσοι διδάσκουμε σε σχολείο πρέπει πρώτα με τις πράξεις μας, μετά με τη δουλειά μας και τέλος με τα λόγια μας να δώσουμε έμπνευση και ηθικές αρχές στη νέα γενιά.


Και επισημαίνω: τελευταία με τα λόγια μας.
Λόγια έχουμε να φαν και οι κότες. Τα παραδείγματα μας λείπουν.

[pasteli]

Ίσως The One θα έπρεπε να αναρρωτηθούμε γιατί τα παιδιά γράφουν τους τοίχους..
Λες να έχουν το σατανά μέσα τους;
Η Μήπως κάποιοι εκπαιδευτικοί ήταν πολύ απασχολημένοι με τον εαυτό τους που δεν έδωσαν λίγο χρόνο
να ακούσουν τα άγχη και τις ανησυχίες των μαθητών τους; Μήπως τα παιδιά υποφέρουν από μοναξιά και πλήξη
σε ένα κομφορμιστικό σχολείο που θέλει να τους αλλάξει ενώ ταυτόχρονα τους έχει γραμμένους από άποψη ανησυχιών, απόψεων, ονείρων;