"Συγχωνεύσεις". Υπάρχουν τρόποι αντίδρασης;

[tamar]

Ξεκινάω αυτό το θέμα ψάχνοντας να βρω πως μπορούμε να αντιδράσουμε στις επιχειρούμενες "Συγχωνεύσεις". Το γιατί αυτή η εξέλιξη είναι έγκλημα όλοι το ξέρουμε και έχει συζητηθεί (και συζητιέται) εκτενώς σ' αυτό το forum. Αυτό που δεν έχει συζητηθεί καθόλου είναι οι τρόποι αντίδρασης. (Δεν ξέρω ποιοι είναι αλλά υπάρχουν. Πάντα υπάρχουν). Μόνο κάποια ψελλίσματα υπήρξαν για κοινή δράση Δασκάλων - Καθηγητών και για απεργιακές κινητοποιήσεις. Αρκούν όμως αυτά; Υπάρχουν άλλοι τρόποι; Άλλοι σύμμαχοι; Το μόνο βέβαιο είναι ότι το σκεπτικό των αντιδράσεων μας αυτών θα πρέπει να είναι η ζημιά στην κοινωνία και την καθημερινότητά της που επιφέρουν οι "Συγχωνεύσεις" - όχι άλλα αιτήματα του κλάδου των εκπαιδευτικών (δίκαια ή παράλογα). Με λίγα λόγια θα πρέπει να απουσιάσουν από την επιχειρηματολογία μας όλα αυτά που μας αποξενώνουν από την Κοινωνία - το φυσικό μας Σύμμαχο.

Κινητοποιήσεις
Οι κινητοποιήσεις που έχω δει να συμβαίνουν τα 8 χρόνια που είμαι στην Εκπαίδευση μπορούν να συνοψιστούν σε Πορείες Διαμαρτυρίας και Απεργίες (μονοήμερες ή διήμερες). Τα αιτήματα μας είχαν να κάνουν κυρίως με τις απολαβές μας, τους διορισμούς και τις σχέσεις εργασίας αλλά ποτέ με το ίδιο αντικείμενο της δουλειάς μας - τα Παιδιά. Ακριβώς αυτή η έλλειψη επιχειρηματολογίας (και ενδιαφέροντος από τη Συνδικαλιστική Ηγεσία ίσως;) μας αποξένωσε από τους Γονείς. Δεν είναι άσχετο το παραπάνω με την εμπεδωμένη από την Κοινωνία άποψη  "ότι οι Καθηγητές δουλεύουν λίγο και κάθονται 3 μήνες το χρόνο".
Ένα άλλο δεδομένο που δεν έχουμε λάβει καθόλου υπόψη μας είναι το πως αντιλαμβάνεται η Πολιτεία την Εκπαίδευση. Την αντιλαμβάνεται ως Δαπάνη και όχι σαν Επένδυση. Έτσι ακριβώς καταγράφονται τα κονδύλια που προορίζονται για την Παιδεία στον Προϋπολογισμό κάθε χρόνο. (Αυτό το τελευταίο καθιστά την Απεργία προβληματική ως προς την αποτελεσματικότητά της). Εξάλλου οι "Συγχωνεύσεις' γιατί γίνονται; Μήπως "για τη δημιουργία εύρωστων Σχολικών Μονάδων";

Κινητοποιήσεις ΙΙ
Είναι τελικά τα πράγματα τόσο ζοφερά; Και ναι και όχι. Ναι, γιατί έχουμε φτάσει στο επίπεδο να βαφτίζεται το στοίβαγμα παιδιών σε σχολικές αίθουσες σαν αναβάθμιση της Παιδείας. Όχι, γιατί πάντα υπάρχει τρόπος αντίδρασης - αρκεί να φανούμε και λίγο ευρηματικοί. Το σίγουρο είναι ό,τι και αν κάνουμε (ή δεν κάνουμε), θα πρέπει να ξεκινήσουμε να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη ανάμεσα σε μας και την υπόλοιπη Κοινωνία. Δεν είναι και τόσο δύσκολο αν σκεφτούμε το πόσο απαξιωμένοι είναι οι σημερινοί πολιτικοί στα μάτια του κόσμου.
Τι δεν κάναμε; Για παράδειγμα μόνο την τελευταία χρονιά θα μπορούσαμε να διεκδικήσουμε για τα παιδιά των ΕΠΑ.Λ. που έδωσαν Πανελλαδικές Εξετάσεις και είχαν μαθησιακές δυσκολίες να έχουν την ίδια αντιμετώπιση με τα παιδιά των Ενιαίων Λυκείων που αντιμετώπιζαν τις ίδιες μαθησιακές δυσκολίες. Για όσους δεν ξέρουν, στα παιδιά των Ενιαίων Λυκείων με μαθησιακές δυσκολίες που πρέπει να μετακινηθούν εκτός έδρας για να εξεταστούν σε ειδικά εξεταστικά κέντρα χορηγείται κάποιο ποσό που καλύπτει εισητήρια, έξοδα διαμονής και έξοδα κίνησης. Για τα αντίστοιχα παιδιά των ΕΠΑ.Λ. δε χορηγείται τίποτα. Η σιωπή από μέρους μας ήταν απαράδεκτη.
Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε; Για παράδειγμα μπορώ να αναφέρω ότι θα μπορούσαμε αντί απεργίας να μαζέψουμε τα λεφτά που θα δίναμε (από την απεργία) στο αγαπητό μας Υπουργείο και να κάναμε μία διαφημιστική καμπάνια για τις "Συγχωνεύσεις". Ή θα μπορούσαμε απλούστατα να αρνηθούμε να εκδώσουμε βαθμούς Γ΄Τριμήνου ή

[PDE ads]

[kamakis]

Δεν μας αποξένωσαν από τους γονείς η επιδίωξη μόνο οικονομικών θεμάτων. Οταν η μεγάλη πλειοψηφία των καθηγητών μπαίνουν στα σπίτια των γονιών και παίρνουν 50ευρώ την ώρα για ιδιαίτερο και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις από μαθητές που έχουν στη τάξη τους, μην περιμένουμε να έχουμε την υποστήριξη τους.
Στα μάτια τους δεν ειμαστε αυτοί που διαπαιδαγωγουν τα παιδιά τους και βοηθουν στην κοινωνικοποιηση
Είμαστε (κατα καποιο τροπο) εμποροι που εκμεταλλευομαστε την αναγκη που εχουν να μορφωσουν τα παιδια τους και μαλιστα με ακριβο αντιτιμο. (Οι συγκρισεις με τους γιατρους που παιρνουν φακελακι πολύ εύλογες)
Κατα τη γνωμη μου, η μονη λύση ειναι η καθολική συμμετοχή σε παρατεταμενες απεργιες και φυσικά η πραγματοποίηση πολλών συναντησεων ενημερωσης - ευαισθητοποίησης γονεών σε ολα τα θεματα που ταλαιπωρούν την παιδεια: οικονομικα και θεσμικα. συγχωνευσεις σχολειων, νεο σχολειο, μισθολογικα και συνταξιοδοτικα θεματα μας, υποχρηματοδοτηση σχολικων επιτροπων και πολλα μα παρα πολλα ακομα.....
Αλλά όλα αυτά φανταζουν εντελως ιδεαλιστικα αφενός με ποσοστα απεργίας που ο κλάδος μας εχει (π.χ. 40% στην τελευταια πανεργατικη της 23/2), στην παραπανω εικονα που περιεγραψα που εχουν αρκετοι γονείς πλεον για τους καθηγητες, την δυσκολια να πειστουν να συμμετεχουν και οι γονεις στις συνελευσεις και περαιτερω δρασεις, οταν ελαχιστοι ακομα πατανε για να ενημερωθούν για τη προοδο των παιδιων τους στο σχολειο, την αντιληψη πολλών συναδελφων οτι καποιος αλλος θα ενεργήσει (θα κανει πρωτος το βημα και μετα θα "τραβηψουν" και οι ιδιοι, να περιμενουν ματαια την (ξεπουλημένη) ΟΛΜΕ, ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ) για ολες αυτες την δρασεις ενημερωσης γονεων ή "εναλλακτικών"(αντι απεργιας) δράσεων

[kinegiros]

από μήνυμα μου σε παρεμφερές θέμα
------------------------------------

Θα επαναλάβω την διαφωνία μου στον ΓΕΝΙΚΟ ΑΦΟΡΙΣΜΟ που τρέφει μια μερίδα εκπαιδευτικών απέναντι στις
συγχωνεύσεις-καταργήσεις εκπαιδευτικών μονάδων.

Η διαδικασία αυτή είναι μέσα στα προβλεπόμενα και γίνεται χρόνια τώρα σε μικρότερο βαθμό. Ως λογική είναι σωστή. Το να την αφορίζουμε γενικά είναι το λιγότερο βολικό και καταδεικνύει έλλειψη σοβαρών επιχειρημάτων που εκ των πραγμάτων δεν υπάρχουν.

Κάθε περίπτωση πρέπει λοιπόν να αντιμετωπιστεί ξεχωριστά και όχι με γενικούς αφορισμούς. Το εαν ένα σχολείο δεν πρέπει να συγχωνευθεί για τους Χ-Υ λόγους αυτό το ξέρουν καλύτερα οι άμεσα ενδιαφερόμενοι όπως Γονείς/Παιδιά - Δήμος - Σύλλογος διδασκόντων - Σύμβουλοι. Αυτοί οφείλουν εφόσον διαπιστώνουν ότι η ζημιά που προκαλείτε είναι μεγαλύτερη από το όφελος να το διατυπώσουν και να αντιδράσουν αν δεν περάσει η πρόταση τους.

Το να λέμε γενικόλογα λοιπόν όχι και όχι είναι αντιπαραγωγικό. Όπως και να κατηγορούμε συγκεκριμένα κόμματα επειδή έχουμε συγκεκριμένη ιδεολογία.

Σε γενικές γραμμές η κυβέρνηση οφείλει να κάνει καλύτερη διαχείριση του εκπαιδευτικού δυναμικού. Το ξεκίνησε πέρυσι και είναι στην σωστή πορεία αλλά είναι ημιτελής και με μπαλώματα ?(αναπληρωτές, ΕΣΠΑ κλπ) που έχουν τον κίνδυνο να γίνουν μόνιμα. Ορθά λοιπόν δηλώνει ότι θα προσληφθούν μόνο όσοι είναι απαραίτητοι, ορθά συγχωνεύει σχολεία που υπολειτουργούν. Εκεί πρέπει να ήμαστε και εμείς. Να σταθούμε όμως κριτικά και όχι αφοριστικά.

[MAITS]

Εγώ ξέρω, ότι όσα λιγότερα παιδιά έχω στην τάξη, τόσο καλύτερη δουλειά κάνω και προλαβαίνω να βοηθήσω και τους αδύνατους μαθητές! Τώρα, πώς εσύ μπορείς μέσα σε 45 λεπτά να βοηθήσεις 28 παιδιά δυνατά, αδύνατα, διαφορετικών χωρών... με συγχωρείς αλλά ή είσαι Μάικλ Λαμάρ ή άσχετος με την εκπαιδευτική διαδικασία!

Δεν είναι θέμα κομματικό!
Το κράτος πρέπει να ιδρύει σχολεία, όχι να κλείνει! Κι αν θέλει πρώτα το μαθητή, να δώσει κίνητρα αποκεντρώνοντας τα παιδιά των πόλεων στην ύπαιθρο, να στείλει δασκάλους όλων των ειδικοτήτων,   διαδραστικούς  πίνακες και  τεχνολογία και στο πιο μικρό χωριό κι όχι να κάνει το μαθητή του χωριού καθημερινά

[PDE ads]

[MAITS]

Περαστικά μας!

[kinegiros]

αν το πρόβλημα σου είναι το όριο μαθητών ανά τμήμα μάθε ότι αυτό δεν άλλαξε συνάδελφε.
Τα τελευταία χρόνια έχουμε στην β/θμια όριο 30 παιδιά. Δεν άλλαξε επειδή έχουμε συγχωνεύσεις.
Το αίτημα να πέσει το όριο αυτό στα 25 παιδιά και χαμηλότερα ανάλογα με το τμήμα είναι πάγιο αίτημα του κλάδου μας εδώ και καιρό.

Αλλά να λέμε ότι δεν πρέπει να γίνουν συγχωνεύσεις γιατί δεν θέλουμε 28 παιδιά στο τμήμα είναι επιχείρημα χωρίς βάση αφού είτε γίνουν είτε όχι ισχύει.

Αυτό που θα έπρεπε να κάνει ο κλάδος είναι να διεκδικήσει μείωση του ορίου των 30 και όχι τον αφορισμό των συγχωνεύσεων. Είναι θέμα στρατηγικής.

[spasiklaki]

Μάθε κι εσύ Κinegyros ότι το όριο καταστρατηγείται ήδη και αυτό θα ενταθεί εκ των πραγμάτων λόγω έλλειψης αιθουσών. Εμένα σε ένα από τα δημοτικά μου έχουν ήδη βάλει 28 μαθητές συγχωνεύοντας δυο διαφορετικά τμήματα επειδή δεν είχαν αίθουσα.  Επίσης σε άλλο κάνω μάθημα στο "πλυσταριό" της ταράτσας και 3 παιδιά δεν έχουν θρανίο λόγω έλλειψης άλλης αίθουσας.  Φαντάσου τι έχει να γίνει απο εδώ και πέρα που θα μεταφερθούν τόσοι μαθητές. Το να γίνουν τα 20αρια τμήματα 30 είναι ολέθριο για το εργασιακό μέλων πολλών κλάδων και σίγουρα δεν εγγυάται καλύτερη παιδεία, τη στιγμή που στα εκπαιδευτικά ιδρύματα της ΕΕ αναθέτουν 10 παιδιά αυστηρά ανά εκπαιδευτικό.

[tamar]

Θα παρακαλούσα να κοιτάμε τον τίτλο του θέματος πριν ποστάρουμε. Αν κάποιος θέλει να εκφράσει τη συμφωνία ή τη διαφωνία του με τις "Συγχωνεύσεις" υπάρχει άλλο topic με αυτό ακριβώς το θέμα. Ευχαριστώ.

[MAITS]

Στο ποδόσφαιρο όταν δεν μπορείς να προσφέρεις, κρεμάς τα παπούτσια σου αλλιώς κρεμάς την ομάδα σου.
Νομίζω ότι ήρθε πλέον η ώρα το υπουργείο Παιδείας να κρεμάσει τα παπούτσια του, γιατί πλέον καταστρέφει, δε συμπληρώνει την Παιδεία.
...κι επειδή δεν θα το κάνει, θα το υποχρεώσουμε εμείς να το κάνει, αφού γονείς και τοπικές κοινωνίες έχουν καταλάβει τι πάει να συντελεστεί.
Λουκέτο με συνεχόμενη επίσχεση εργασίας.
Έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει μέλλον ούτε για τα παιδιά, ούτε για τους δασκάλους τους. Τουλάχιστο να πέσουμε ηρωικά κι όχι με καταβασμένα τα βρακιά! Ειδικά όσοι είναι στο ΕΣΠΑ, είναι και νόμιμοι, αφού δεν πληρώνονται κανονικά!
οι μαθητές με καθημερινές αποχές- συγκεντρώσεις έξω από το υπουργείο
οι δάσκαλοι με επισχέσεις-απεργίες
οι σύλλογοι γονέων με συμπαράσταση στα ΜΜΕ
οι δήμαρχοι, όσοι έχουν ηθική και δεν είναι προσκυνημένοι, να μην εφαρμόσουν τις αλλαγές.
Αν δεν τους κράξουμε, μην περιμένουμε από τους καναπέδες να γίνει κάτι...είναι επικίνδυνοι! No future!

[surviving innovation]

γονείς και τοπικές κοινωνίες έχουν καταλάβει τι πάει να συντελεστεί.

Αυτό πάλι πως το ξέρουμε; Γιατί τουλάχιστον στις περιπτώσεις που γνωρίζω εγώ, οι γονείς προτιμούσαν ανέκαθεν να φοιτούν τα παιδιά τους σε τμήματα των 25-28 μαθητών του 'καλού σχολείου' ή του 'σχολείου της πόλης' παρά να τα εγγράφουν στα περιφερειακά σχολεία, και προσκόμιζαν συχνά ψευδείς υπεύθυνες δηλώσεις για να το πετύχουν αυτό. Και εκεί που εσείς βλέπετε γενικό ξεσηκωμό, εγώ διαπιστώνω ότι η στάση πολλών γονέων είναι από αδιάφορη ως εχθρική στις κινητοποιήσεις. Και θα σας μεταφέρω τη δήλωση γονέα όπως μεταδόθηκε σε δελτίο ειδήσεων τοπικού σταθμού: "Εγώ φοίτησα σε τάξη με 32 μαθητές, αλλά μπήκα στο πολυτεχνείο χωρίς φροντιστήριο. Οι δικοί μου όμως δάσκαλοι δεν με έδιωχναν από το μάθημα για να με στείλουν σε συλλαλητήρια."

[dina 94]

Μάλλον αυτό που άκουσες συνάδελφε είναι εξαίρεση ,καθώς για πρώτη φορά οι γονείς βγάζουν τα παιδιά στους δρόμους και όχι οι καθηγητές .Πρώτα οι γονείς θίγονται και όχι οι δάσκαλοι .Ευτυχώς αυτό το έχει καταλάβει και ο τελευταίος κτηνοτρόφος στις ορεινές περιοχές .

[surviving innovation]

Ξαναρωτάω: πως το ξέρουμε; Πιο ειδικά, πως ξέρουμε πως οι γονείς που ενδεχομένως να είναι κατά της κατάργησης / συγχώνευσης του σχολείου τους συγκεκριμένα (και ενδεχομένως και να μην είναι), εναντιώνονται στη γενική πολιτική των συγχωνεύσεων;

[KYRINIS]

Όταν πήγαινα εγώ Λύκειο και συγκεκριμένα το 1996-97, έγινε απεργία των καθηγητών επί 3-4 μήνες.Από το Νοέμβριο, ξαναπήγαμε σχολείο το Μάρτη.Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί με όλα αυτά τα αίσχη δε γίνεται και τώρα κάτι τέτοιο...

[dina 94]

Όταν μια οικογένεια ζει σε ένα χωριό μικρό ή μεγάλο και το σχολείο συγχωνεύεται τότε συνάδελφε αυτός ο γονιός ,που δεν μπορεί να μεταφέρει το παιδί του καθημερινά από το χωριότου σε άλλο χωριό -πόλη ,τότε αυτός ο γονιός θα φύγει απο το σπίτι του και θα πάει κοντά στο σχολείο. Παράδειγμα δεύτερο : Γονείς που έχουν ένα παιδί στο δημοτικό και ένα παιδί στο γυμνάσιο και αλλού πάει το ένα αλλού πάει το άλλο τι θα κάνει ;Και τα δύο τα έζησα προσωπικά γιατί ήμουν καθηγήτρια σε επαρχία και τα είδα .