Καμία πρόσληψη για 4 χρόνια

[LK]

Η μειοψηφία το μόνο που κάνει είναι να εκμεταλλεύεται την οργή της πλειοψηφίας. Γι αυτό τα μέτρα ωριμάζουν την οργή της πλειοψηφίας.

Προς το παρόν, συναντώ πολλούς ανθρώπους οργισμένους... με τη μοίρα. Αν τους μιλήσεις, οι περισσότεροι βρίσκουν μια δικαιολογία για το λόγο για τον οποίο λαμβάνονται τα μέτρα, για τα άτομα που τα λαμβάνουν...
Φοβάμαι ότι η ωρίμανση έχει οδηγήσει στο χάζεμα. Δεν μπορώ να το εξηγήσω διαφορετικά.
Ας ευχηθούμε το καλύτερο.

Σημασία έχει να συνταντάς και μερικούς ανθρώπους που ξέρουν με ποιον πρέπει να είναι οργισμένοι.

[PDE ads]

[apri]

Αυτό το πολιτικό σύστημα που έχουμε είναι η δημοκρατία τους, όχι η δημοκρατία μας, δηλαδή είναι πολιτικο-οικονομικό σύστημα που διασφαλίζει και νομιμοποιεί την ανισότητα παρέχοντας την ψευδαίσθηση ότι, τουλάχιστον, έχεις ίσες ευκαιρίες.

Εγώ πιστεύω ότι, ενώ ως λαός καταλήξαμε -και ορθώς κατά τη γνώμη μου-ότι το καλύτερο πολίτευμα είναι η δημοκρατία, στη συνέχεια το αφήσαμε να πορεύεται στην τύχη του ή για την ακρίβεια, να το μεταχειρίζεται ο καθένας, όπως τον βόλευε. Πραγματική δημοκρατία, όπως την οραματιζόταν ο Θουκυδίδης και ο Περικλής στον Επιτάφιο, δεν νομίζω ότι ζήσαμε ποτέ. Η τήρηση του πολιτεύματος αφέθηκε σε έναν πατριωτισμό που μας τελείωσε νωρίς: στο πρώτο προσωπικό βόλεμα.

Σημασία έχει να συνταντάς και μερικούς ανθρώπους που ξέρουν με ποιον πρέπει να είναι οργισμένοι.

Μωρέ, συναντάω, αλλά είναι απελπιστικά λίγοι...

[LK]

Ναι, συμφωνούμε ότι το καλύτερο πολίτευμα είναι η δημοκρατία. Το θέμα είναι τι ορίζουμε ως δημοκρατία και αν η πολιτική δημοκρατία συναρτάται από την οικονομική δημοκρατία. Πολιτική δημοκρατία (ισονομία, ισηγορία κτλ.) έχουμε. Το γεγονός, όμως, ότι δεν έχουμε οικονομική δημοκρατία έχει ως συνέπεια και τη διατρέβλωση της πολιτικής δημοκρατίας. Επομένως, όταν οικονομικά ελέγχεσαι από κάποιους, τότε ελέγχεσαι και πολιτικά. Είναι πάρα πολύ απλό, αλλά συνάμα δύσκολο να το καταλάβουν οι πολλοί. Όποιος έχει την οικονομική δύναμη, αυτός ελέγχει και τη νομοθετική και τη δικαστική και την εκτελεστική εξουσία και η πολιτική δημοκρατία πάει περίπατο.

[Stelios]

Σημασία έχει να συνταντάς και μερικούς ανθρώπους που ξέρουν με ποιον πρέπει να είναι οργισμένοι.

Μωρέ, συναντάω, αλλά είναι απελπιστικά λίγοι...

Δεν δέχομαι ότι δεν υπάρχει ελπίδα. Λίγοι; Θεωρώ ότι οι δημοσκοπήσεις δείχνουν (παρ' ότι το μαζεύουν όσο μπορούν) ότι ο κόσμος (όλοι μας) ξέρουν.

LK ο Στρος Καν είναι μπερδεμένη ιστορία. Κάποιοι θεωρούν ότι το "κατεστημένο" ήθελε να τον πετάξει στην άκρη (π.χ. The Establishment Eliminates A Threat). Ακούγοντας όλα τα λόγια του Nigel Farage (apri ήξερα ποιός είναι απλώς το άφησα έτσι γιατί μου προκάλεσαν εντύπωση τα λόγια του για έναν βρετανό (ακρο ;  )δεξιό)
αντιλαμβάνομαι ότι αναφέρεται στον ορισμό της δημοκρατίας: μας κλέβουν το δικαίωμα να αποφασίζουμε εμείς για τα σπουδαία. Δύσκολες έννοιες. Δεν ξέρω αν περιγράφω την ουσία της σκέψης μου.

ΥΓ συγνώμη αλλά σαν Μαθηματικός δεν είμαι και πολύ καλός στα λόγια

[PDE ads]

[apri]

Ναι, συμφωνούμε ότι το καλύτερο πολίτευμα είναι η δημοκρατία. Το θέμα είναι τι ορίζουμε ως δημοκρατία και αν η πολιτική δημοκρατία συναρτάται από την οικονομική δημοκρατία. Πολιτική δημοκρατία (ισονομία, ισηγορία κτλ.) έχουμε. Το γεγονός, όμως, ότι δεν έχουμε οικονομική δημοκρατία έχει ως συνέπεια και τη διατρέβλωση της πολιτικής δημοκρατίας. Επομένως, όταν οικονομικά ελέγχεσαι από κάποιους, τότε ελέγχεσαι και πολιτικά. Είναι πάρα πολύ απλό, αλλά συνάμα δύσκολο να το καταλάβουν οι πολλοί. Όποιος έχει την οικονομική δύναμη, αυτός ελέγχει και τη νομοθετική και τη δικαστική και την εκτελεστική εξουσία και η πολιτική δημοκρατία πάει περίπατο.

Υποτίθεται ότι η νομοθετική και η δικαστική εξουσία θα περιόριζαν την αυθαιρεσία της οικονομικής δύναμης. Αλλά το πρόβλημα τουλάχιστον στην Ελλάδα είναι ούτως ή άλλως ότι οι τρεις μορφές εξουσίας ποτέ δεν διακρίθηκαν εντελώς, αλλά πάντα η μία έμπλεκε στα πόδια της άλλης.
 
Τώρα δεν ξέρω αν εννοείς ως οικονομική δημοκρατία τις ίσες ευκαιρίες οικονομικής εξέλιξης. Αν αυτό εννοείς, δεν ξέρω στην πράξη πώς θα μπορούσε να επιτευχθεί από τη στιγμή που ο καθένας ξεκινά από διαφορετικό υπόβαθρο, διαφορετικές ικανότητες και με μεγάλα αποθέματα πλεονεξίας και εγωισμού. Προσπάθειες που έγιναν προς αυτήν την κατεύθυνση στο παρελθόν τελικά οδήγησαν σε χειρότερες καταστάσεις.

Αυτό το πολιτικό σύστημα που έχουμε είναι η δημοκρατία τους, όχι η δημοκρατία μας, δηλαδή είναι πολιτικο-οικονομικό σύστημα που διασφαλίζει και νομιμοποιεί την ανισότητα παρέχοντας την ψευδαίσθηση ότι, τουλάχιστον, έχεις ίσες ευκαιρίες.

Kαι μια γλωσσολογική παρατήρηση, εκτός του κυρίου θέματός μας, που μου ήρθε με αφορμή το σχόλιο σου. Όχι τίποτα άλλο, αλλά γιατί δεν αντέχω άλλο τις πολιτικές συζητήσεις σαββατιάτικα.

Στις προσφωνήσεις, όπως ίσως έχεις παρατηρήσει, παίζουν ρόλο δυο παράγοντες: η ιεραρχία και η οικειότητα.

Σε κοινωνίες, όπου τα όρια μεταξύ των κοινωνικών τάξεων είναι αυστηρά οριοθετημένα,
η ευγένεια απαιτεί να λαμβάνεται υπ' όψιν στις προσφωνήσεις η θέση του ατόμου στην ιεραρχία (π.χ χρήση πληθυντικού ευγενείας και προσφωνήσεις τύπου "Κύριε-Κυρία, Κύριε Γυμνασιάρχα, Κύριε Διοικητά"...).

Σε κοινωνίες, όπου τα όρια μεταξύ των κοινωνικών τάξεων δεν είναι αυστηρά οριοθετημένα και υπάρχει η αίσθηση ή η ψευδαίσθηση της ισότητας,
η ευγένεια απαιτεί να εκφράζεται κάποιος με οικειότητα (χρήση ενικού και προσφωνήσεις τύπου "φίλε..., αδελφέ, μεγάλε..." κλπ).
Αυτό λ.χ είναι σύνηθες στην Αμερική που ζουν με το περίφημο αμερικάνικο όνειρο των ίσων ευκαιριών στην κοινωνική άνοδο... Το "hello, brother" πάει σύννεφο.

Ακούτε, αδέλφια μου, αλήτες, πουλιά; 



ΥΓ. Stelio, το ότι ο Farage ανήκει σε εθνικοπατριωτικό κόμμα δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι ακροδεξιός ή ότι αυτά που λέει δεν είναι σωστά. Δεν γνωρίζω και πολλά για την πολιτική κατάσταση στη

[LK]

Τον Στρος Καν τον χρησιμοποίησα ως παράδειγμα για να περιγράψω τη δημοκρατία τους. Θα το πάω λίγο μακρύτερα και ας θυμώσω το φίλο μας το Μάρκο που έγινε, τώρα και διαχειριστής και θα θυμώσει που γράφω άσχετα (συγγνώμη, Μάρκο, αλλά βρήκα ωραίους συνομιλητές και παρασύρθηκα). Όλοι, σχεδόν, έχουμε στεγαστικά δάνεια. Πρέπει να πληρώνουμε ένα σπίτι όλοι μας μια ζωή σε μια τράπεζα, όχι γιατί ήμασταν τεμπέληδες ή σπάταλοι, αλλά γιατί έτσι είναι διαμορφωμένο το σύστημα. Εσύ που παράγεις τον πλούτο θα πρέπει να δανείζεσαι για να απολαύσεις μέρος του πλούτου (είναι γνωστό, φυσικά, γιατί το έχει πει ο Μαρξ). Ας προχωρήσω τη σκέψη μου. Κάποια στιγμή μπορεί να απολυθώ, αλλά το κράτος, που υποτίθεται ότι με προστατεύει έχει εξασφαλίσει την τράπεζα, νομιμοποιώντας τις παράλλογες απαιτήσεις της. Η τράπεζα δε θα θιγεί, γιατί θα κάνει κατάσχεση σε περιουσικά μου στοιχεία. Εγώ, όμως, πώς διασφαλίζομαι όταν απολυθώ; Θα μου πείτε, η τράπεζα προσδοκούσε ότι θα πάρει τα χρήματα που μου δάνεισε. Και εγώ δεν προσδοκούσα ότι θα εξακολουθώ να εργάζομαι; Γιατί να εξασφαλίζεται ο ένας και όχι ο άλλος; Πού συνίσταται η δημοκρατία τους, λοιπόν; Όσο δεν υπάρχει οικονομική δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρξει και πολιτική.

Και για να επανέλθω στο θέμα των μηδενικών προσλήψεων και των απολύσεων. Αν και αντιπαθώ το Ρέππα, είπε ακριβώς τι συμβαίνει. Είναι θέμα συμβολισμού. Χτυπάνε το δημόσιο τομέα, για να χτυπήσουν τη σταθερή εργασία.

[LK]

Ναι, συμφωνούμε ότι το καλύτερο πολίτευμα είναι η δημοκρατία. Το θέμα είναι τι ορίζουμε ως δημοκρατία και αν η πολιτική δημοκρατία συναρτάται από την οικονομική δημοκρατία. Πολιτική δημοκρατία (ισονομία, ισηγορία κτλ.) έχουμε. Το γεγονός, όμως, ότι δεν έχουμε οικονομική δημοκρατία έχει ως συνέπεια και τη διατρέβλωση της πολιτικής δημοκρατίας. Επομένως, όταν οικονομικά ελέγχεσαι από κάποιους, τότε ελέγχεσαι και πολιτικά. Είναι πάρα πολύ απλό, αλλά συνάμα δύσκολο να το καταλάβουν οι πολλοί. Όποιος έχει την οικονομική δύναμη, αυτός ελέγχει και τη νομοθετική και τη δικαστική και την εκτελεστική εξουσία και η πολιτική δημοκρατία πάει περίπατο.

 
Τώρα δεν ξέρω αν εννοείς ως οικονομική δημοκρατία τις ίσες ευκαιρίες οικονομικής εξέλιξης. Αν αυτό εννοείς, δεν ξέρω στην πράξη πώς θα μπορούσε να επιτευχθεί από τη στιγμή που ο καθένας ξεκινά από διαφορετικό υπόβαθρο, διαφορετικές ικανότητες και με μεγάλα αποθέματα πλεονεξίας και εγωισμού. Προσπάθειες που έγιναν προς αυτήν την κατεύθυνση στο παρελθόν τελικά οδήγησαν σε χειρότερες καταστάσεις.

Ίσες ευκαιρίες, θεωρητικά έχουμε και στη φιλελεύθερη οικονομία. Όχι, εγώ εννοώ μία οικονομία με ελαχιστοποιημένες τις οικονομικές ανισότητες, μια σοσιαλιστική οικονομία, δηλαδή.

[apri]

Τον Στρος Καν τον χρησιμοποίησα ως παράδειγμα για να περιγράψω τη δημοκρατία τους. Θα το πάω λίγο μακρύτερα και ας θυμώσω το φίλο μας το Μάρκο που έγινε, τώρα και διαχειριστής και θα θυμώσει που γράφω άσχετα (συγγνώμη, Μάρκο, αλλά βρήκα ωραίους συνομιλητές και παρασύρθηκα). Όλοι, σχεδόν, έχουμε στεγαστικά δάνεια. Πρέπει να πληρώνουμε ένα σπίτι όλοι μας μια ζωή σε μια τράπεζα, όχι γιατί ήμασταν τεμπέληδες ή σπάταλοι, αλλά γιατί έτσι είναι διαμορφωμένο το σύστημα. Εσύ που παράγεις τον πλούτο θα πρέπει να δανείζεσαι για να απολαύσεις μέρος του πλούτου (είναι γνωστό, φυσικά, γιατί το έχει πει ο Μαρξ). Ας προχωρήσω τη σκέψη μου. Κάποια στιγμή μπορεί να απολυθώ, αλλά το κράτος, που υποτίθεται ότι με προστατεύει έχει εξασφαλίσει την τράπεζα, νομιμοποιώντας τις παράλλογες απαιτήσεις της. Η τράπεζα δε θα θιγεί, γιατί θα κάνει κατάσχεση σε περιουσικά μου στοιχεία. Εγώ, όμως, πώς διασφαλίζομαι όταν απολυθώ; Θα μου πείτε, η τράπεζα προσδοκούσε ότι θα πάρει τα χρήματα που μου δάνεισε. Και εγώ δεν προσδοκούσα ότι θα εξακολουθώ να εργάζομαι; Γιατί να εξασφαλίζεται ο ένας και όχι ο άλλος; Πού συνίσταται η δημοκρατία τους, λοιπόν; Όσο δεν υπάρχει οικονομική δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρξει και πολιτική.

Και για να επανέλθω στο θέμα των μηδενικών προσλήψεων και των απολύσεων. Αν και αντιπαθώ το Ρέππα, είπε ακριβώς τι συμβαίνει. Είναι θέμα συμβολισμού. Χτυπάνε το δημόσιο τομέα, για να χτυπήσουν τη σταθερή εργασία.

Η τράπεζα σου έχει δανείσει ήδη τα χρήματα και γι' αυτό σπεύδει να διασφαλιστεί νομικά ότι θα τα πάρει πίσω.
Με την ίδια λογική και εσύ διασφαλίζεις νομικά ότι θα πληρωθείς, εφόσον έχεις προσφέρει ανάλογη εργασία.

Κατά τη γνώμη μου, το κράτος θα όφειλε να σου διασφαλίζει σταθερή εργασία, εφόσον αξιολογούσε την εργασία σου θετικά. Στο μεν δημόσιο όμως η αξιολόγηση καταργήθηκε, με αποτέλεσμα κάθε αρνητικό συμβάν να συνδέεται με τη μονιμότητα. Στον δε ιδιωτικό τομέα η αξιολόγηση των ικανοτήτων αντικαταστάθηκε από την επίτευξη υπερ-κερδοφορίας. Κανείς εργόδότης δεν ήταν ικανοποιημένος με τα αρκετά ή τα πολλά, ήθελε όλο και περισσότερα.

Στο μανιφέστο τους οι Ισπανοί διαδηλωτές έγραψαν κάτι καλό, όσο και αν ακούγεται ρομαντικό:

"Χρειαζόμαστε μία ηθική επανάσταση. Αντί να τοποθετούμε τα χρήματα πάνω τους ανθρώπους, ας τα φέρουμε στην υπηρεσία των ανθρώπων. Είμαστε άνθρωποι, όχι προϊόντα. Δεν είμαι ένα προϊόν αυτού που αγοράζω ,του λόγου για τον οποίο το αγοράζω, ούτε αυτού από τον οποίο το αγοράζω"
 

Ίσες ευκαιρίες, θεωρητικά έχουμε και στη φιλελεύθερη οικονομία. Όχι, εγώ εννοώ μία οικονομία με ελαχιστοποιημένες τις οικονομικές ανισότητες, μια σοσιαλιστική οικονομία, δηλαδή.

Μα πώς θα υπάρξουν ελάχιστες οικονομικές ανισότητες, από τη στιγμή που οι άνθρωποι δεν είναι ίδιων ικανοτήτων; Αν κάποιος είναι λ.χ επιχειρηματικό δαιμόνιο, υπάρχει περίπτωση να μην έχει μεγαλύτερη οικονομική ευχέρεια από κάποιον άλλο με μικρότερες δυνατότητες;
Για εμένα το πιο δίκαιο είναι η διασφάλιση των ίσων ευκαιριών, αλλά ούτε κι αυτό γίνεται στην πράξη.

Τέλος πάντων, σας εγκαταλείπω προσωρινά, για να κάνω καμιά βόλτα.

[LK]

Το κράτος διασφαλίζει νομικά το γεγονός ότι η τράπεζα μου πουλάει αέρα, γιατί οι τράπεζες δεν έχουν το αντίκρυσμα (περουσιακά στοιχεία) για τα χρήματα που μας δανείζουν. Δηλαδή, το κράτος διασφαλίζει νομικά το γεγονός ότι οι τράπεζες μας πουλάνε αέρα κοπανιστό. Ας μην επεκταθώ στο τι συνέπειες έχει αυτό για τις ζωές μας, το περιβάλλον και για το γεγονός ότι αυτό ακριβώς γεννά τις οικονομικές κρίσεις. Η οικονομική κρίση σε μια φιλελεύθερη οικονομία είναι η στιγμή που σκάει το μπαλόνι με τον κοπανιστό αέρα πάνω στον οποίο βασίζεται η ελεύθερη οικονομία (το είπα λίγο απλοποιημένα).

Λες, επίσης, ότι πρέπει να διαφοροποιηθεί οικονομικά αυτός που έχει εξαιρετικές ικανότητες από τον ανειδίκευτο εργάτη. Δε συμφωνώ! Εγώ πιστεύω ότι πρέπει να καταναλώνουμε ανάλογα με τις ανάγκες μας και όχι να απολαμβάνουμε αγαθά σύμφωνα με τις ικανότητές μας. Ποιος θα αξιολογήσει, δηλαδή, ποια εργασία αξίζει περισσότερο από την άλλη και ποιες ικανότητες αξιολογούνται θετικότερα από άλλες ικανότητες;  Και ο Μ. Αλέξανδρος ήταν εξαιρετικός στρατηγός, αλλά δεν μπόρεσε να προχωρήσει πέρα από τον Ύφαση, αφού οι απλοί στρατιώτες που δεν είχαν τις ικανότητές του δεν ήθελαν να τον ακολουθήσουν. Δεν εννοώ, βέβαια, σε καμιά περίπτωση ότι ο τεμπέλης πρέπει να απολαμβάνει το ίδιο με τον εργατικό. Άλλωστε, οι μόνες ικανότητες που βλέπω ότι αξιολογούνται θετικά σε αυτό το οικονομικό σύστημα είναι οι εξής: να λες ψέμματα, να πατάς επί πτωμάτων, να θάβεις το συνάδελφό σου κ.α.

ΥΓ: Τελοσπάντων, ξεφύγαμε πολύ από το θέμα, αν και ήταν ωραία η ανταλλαγή απόψεων. Ας αφήσουμε όσους θέλουν να τοποθετηθούν επί της ουσίας του θέματος, δηλαδή τις μηδενικές προσλήψεις, να το κάνουν.

[MelG]

Το κράτος διασφαλίζει νομικά το γεγονός ότι η τράπεζα μου πουλάει αέρα, γιατί οι τράπεζες δεν έχουν το αντίκρυσμα (περουσιακά στοιχεία)
Λες, επίσης, ότι πρέπει να διαφοροποιηθεί οικονομικά αυτός που έχει εξαιρετικές ικανότητες από τον ανειδίκευτο εργάτη. Δε συμφωνώ! Εγώ πιστεύω ότι πρέπει να καταναλώνουμε ανάλογα με τις ανάγκες μας και όχι να απολαμβάνουμε αγαθά σύμφωνα με τις ικανότητές μας. Ποιος θα αξιολογήσει, δηλαδή, ποια εργασία αξίζει περισσότερο από την άλλη και ποιες ικανότητες αξιολογούνται θετικότερα από άλλες ικανότητες;  Και ο Μ. Αλέξανδρος ήταν εξαιρετικός στρατηγός, αλλά δεν μπόρεσε να προχωρήσει πέρα από τον Ύφαση, αφού οι απλοί στρατιώτες που δεν είχαν τις ικανότητές του δεν ήθελαν να τον ακολουθήσουν. Δεν εννοώ, βέβαια, σε καμιά περίπτωση ότι ο τεμπέλης πρέπει να απολαμβάνει το ίδιο με τον εργατικό. Άλλωστε, οι μόνες ικανότητες που βλέπω ότι αξιολογούνται θετικά σε αυτό το οικονομικό σύστημα είναι οι εξής: να λες ψέμματα, να πατάς επί πτωμάτων, να θάβεις το συνάδελφό σου κ.α.

Μου δίνεις αφορμή να πω κάτι που με βασανίζει και εξαιτίας του με χαρακτηρίζουν κομμουνίστρια ή ρομαντική: Γιατί η επιβίωσή μας να εξαρτάται από τις ικανότητές μας; Η φύση μας γεννά προικισμένους/ικανούς ή μη. Δηλαδή να πεθάνει όποιος δεν είναι ικανός; Φυσικά δε μιλάω για τον τεμπέλη. Ξεκινώντας από τους διανοητικά καθυστερημένους που θεωρώ ακραίο παράδειγμα, θα φτάσω σε έναν μέσο άνθρωπο που οι δυνάμεις του φτάνουν ως ένα χ σημείο. Να τον τιμωρήσουμε; Κι αν ως κοινωνία τιμωρούμε αυτόν, τότες γιατί δεν τιμωρούμε όσους...για να ελιχθούν χρησιμοποιούν τις πλάτες του μπαμπά (και στα 26 τους γίνονται μέχρι και υφυπουργοί) ή τα ανταλλάγματα (κι έτσι επίσης στα 26 τους γίνονται μέχρι και υφυπουργοί);

[Giannis1]

Διαμαντοπούλου: «Είμαστε σε πόλεμο»
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=4632022

Το καλοκαίρι οι αλλαγές στην Παιδεία
Η κ. Διαμαντοπούλου είπε ότι στα μέσα Ιουλίου θα ξεκινήσει ο διάλογος για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και το νομοσχέδιο αναμένεται να κατατεθεί στη

[----]

Ζητούν ανεξάρτητο φορέα για τις ιδιωτικοποιήσεις

Την ίδρυση ενός μη κυβερνητικού φορέα με τη συμμετοχή και «επιτηρητών» της Ε.Ε., ο οποίος θα αναλάβει να προωθήσει τις ιδιωτικοποιήσεις και την εκμετάλλευση της δημόσιας περιουσίας προτείνει στην Ελλάδα ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. Ο πρόεδρος του Eurogroup υποδεικνύει στην Αθήνα το μοντέλο ιδιωτικοποιήσεων που ακολούθησε η Γερμανία μετά την ενοποίηση, για την εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων της Ανατολικής Γερμανίας.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο γερμανικό περιοδικό Spiegel ο Γιούνκερ καλεί την Αθήνα να μιμηθεί το πρότυπο της κρατικής εταιρείας Treuhand. «Θα ήμουν πολύ ικανοποιημένος, αν οι έλληνες φίλοι μας κατά το πρότυπο της γερμανικής Treuhand, δημιουργούσαν έναν μη κυβερνητικό φορέα ιδιωτικοποιήσεων», λέει ο Γιούνκερ. Αυτός ο φορέας, εξηγεί, θα έπρεπε να στελεχωθεί και με στελέχη από τις

[apri]

Λες, επίσης, ότι πρέπει να διαφοροποιηθεί οικονομικά αυτός που έχει εξαιρετικές ικανότητες από τον ανειδίκευτο εργάτη. Δε συμφωνώ! Εγώ πιστεύω ότι πρέπει να καταναλώνουμε ανάλογα με τις ανάγκες μας και όχι να απολαμβάνουμε αγαθά σύμφωνα με τις ικανότητές μας. Ποιος θα αξιολογήσει, δηλαδή, ποια εργασία αξίζει περισσότερο από την άλλη και ποιες ικανότητες αξιολογούνται θετικότερα από άλλες ικανότητες;  Και ο Μ. Αλέξανδρος ήταν εξαιρετικός στρατηγός, αλλά δεν μπόρεσε να προχωρήσει πέρα από τον Ύφαση, αφού οι απλοί στρατιώτες που δεν είχαν τις ικανότητές του δεν ήθελαν να τον ακολουθήσουν. Δεν εννοώ, βέβαια, σε καμιά περίπτωση ότι ο τεμπέλης πρέπει να απολαμβάνει το ίδιο με τον εργατικό. Άλλωστε, οι μόνες ικανότητες που βλέπω ότι αξιολογούνται θετικά σε αυτό το οικονομικό σύστημα είναι οι εξής: να λες ψέμματα, να πατάς επί πτωμάτων, να θάβεις το συνάδελφό σου κ.α.

Μου δίνεις αφορμή να πω κάτι που με βασανίζει και εξαιτίας του με χαρακτηρίζουν κομμουνίστρια ή ρομαντική: Γιατί η επιβίωσή μας να εξαρτάται από τις ικανότητές μας; Η φύση μας γεννά προικισμένους/ικανούς ή μη. Δηλαδή να πεθάνει όποιος δεν είναι ικανός; Φυσικά δε μιλάω για τον τεμπέλη. Ξεκινώντας από τους διανοητικά καθυστερημένους που θεωρώ ακραίο παράδειγμα, θα φτάσω σε έναν μέσο άνθρωπο που οι δυνάμεις του φτάνουν ως ένα χ σημείο. Να τον τιμωρήσουμε; Κι αν ως κοινωνία τιμωρούμε αυτόν, τότες γιατί δεν τιμωρούμε όσους...για να ελιχθούν χρησιμοποιούν τις πλάτες του μπαμπά (και στα 26 τους γίνονται μέχρι και υφυπουργοί) ή τα ανταλλάγματα (κι έτσι επίσης στα 26 τους γίνονται μέχρι και υφυπουργοί);

H επιβίωση εξαρτάται μόνο από τις ικανότητες στη φύση. Στην κοινωνία υποτίθεται ότι υπάρχει ή θα έπρεπε να υπάρχει κοινωνική μέριμνα που βοηθά τους πιο αδύναμους να επιβιώσουν.


Εδώ όμως μιλάμε για κάτι παραπάνω από απλή επιβίωση.
Είτε μας αρέσει είτε όχι, όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι και δεν έχουν τις ίδιες ικανότητες. Όπως στο σχολείο δεν βάζεις σε όλους 20, για να ελαχιστοποιήσεις την κοινωνική ανισότητα, έτσι και στην κοινωνία δεν μπορεί να επιβραβεύεις κάποιον που είτε είναι τεμπέλης είτε πολύ απλά δεν έχει τις ικανότητες για μια δουλειά. Κι αν το κάνεις, δεν θα μπορεί να λειτουργήσει σωστά ο τομέας στον οποίο τον τοποθέτησες.

Το θέμα είναι να δώσεις σε όλους την ευκαιρία με βάση τις ικανότητες που διαθέτουν, να βρουν μια δουλειά.
Το πόσο θα αμειφθούν για τη δουλειά που θα προσφέρουν είναι όντως ένα υποκειμενικό θέμα. Έχει να κάνει με τα κοινωνικά πρότυπα, αλλά και τις εκάστοτε ανάγκες που διαμορφώνουν τη ζήτηση. Το να επιβάλεις όμως σε όλους ισοπεδωτικά ένα χ ποσό επιβίωσης ανεξαρτήτως απόδοσης δεν οδηγεί στην πρόοδο.

Τα όποια αρνητικά φαινόμενα εμφανίζονται (νεποτισμός, αριβισμός κλπ), δεν έχουν απαραίτητα σχέση με τον τρόπο που λειτουργεί η οικονομία, αλλά με τον τρόπο που λειτουργεί η κοινωνία γενικότερα, το επίπεδο πολιτισμού της, τα πρότυπα της κλπ. Μήπως σε κομμουνιστικά καθεστώτα που διακήρυσσαν την ισότητα, δεν θεώρησαν κάποιοι τους εαυτούς τους "πιο ίσους" από τους άλλους; Δεν πάτησαν επί πτωμάτων; Δεν είπαν ψέματα; Ανέβηκαν στην κομματική ιεραρχία μόνο με την αξία τους;


Το πρόβλημα είναι ότι όλα τα μοντέλα, κοινωνικά και πολιτικά, δεν μπορούν ποτέ να είναι ιδανικά, γιατί οι άνθρωποι δεν είναι ιδανικοί και ούτε μπορούν να γίνουν με το ζόρι. Η πλεονεξία τους και η αγάπη για την εξουσία φαίνεται πως είναι σχεδόν ακατανίκητη. Η όλη προσπάθεια πάντα είναι να περιοριστεί η αυθαιρεσία του καθενός μέσω των νόμων, των συνταγμάτων αλλά και της παιδείας. Ποιος διασφαλίζει όμως ότι αυτά θα λειτουργούν πάντα ορθά; Δυστυχώς, σχέδιο β' δεν υπάρχει για όλα... Γι' αυτό κατά διαστήματα, όταν φτάνουν οι κοινωνίες σε αδιέξοδο, ξεσπάνε πόλεμοι, επαναστάσεις κλπ και τα πράγματα ξαναρχίζουν από την αρχή.

Σε ένα τέτοιο αδιέξοδο βρισκόμαστε και τώρα. Μακάρι να ξαναρχίσουμε από την αρχή με τον λιγότερο οδυνηρό τρόπο.

Καληνύχτα. Όπως έλεγε και η Σκάρλετ Ο' Χάρα, αύριο θα ξημερώσει μια νέα ημέρα.

[LK]

Δε διαφωνώ σε πολλά από αυτά που λες. Φυσικά και ο καθένας πρέπει να κάνει μια εργασία ανάλογη με τις ικανότητές του. Από κει και πέρα, η περίθαλψη, η μόρφωση, η στέγαση, ο ελεύθερος χρόνος, η διασκέδαση είναι αγαθά που πρέπει να τα απολαμβάνουμε όλοι. Είναι δικαίωμα όλων να απολαμβάνουν αυτά τα αγαθά στον ίδιο βαθμό, γιατί όλοι σε μια κοινωνία είναι σημαντικοί. Όλα αυτά προϋποθέτουν ίση αμοιβή.

Σύμφωνοι, όπου εφαρμόστηκε η ιδέα του σοσιαλισμού υπήρξαν και λάθη. Δε λέω ότι τα πράγματα υπήρξαν ιδανικά στη Σοβιετική Ένωση ή είναι ιδανικά στην Κούβα. Ποια κοινωνία είναι αυτή που έχει λύσει τα προβλήματά της; Αν κοιτάξουμε, όμως, τους αριθμούς, τότε μπορούμε να βγάλουμε αρκετά συμπεράσματα. Σε όλες τις πρώην ανατολικές χώρες έχει κατέβει το προσδόκιμο ζωής, έχει αυξηθεί το ποσοστό παιδικής θνησιμότητας, έχει αυξηθεί η εγκληματικότητα, η πορνεία κτλ. Συνεπώς, παρόλα τα λάθη στην εφαρμογή της ιδέας του σοσιαλισμού, σαφώς αυτό το σύστημα ήταν δικαιότερο από αυτό στο οποίο ζούμε εμείς.

Τέλος, είναι ουτοπιστικό να πιστεύουμε ότι οι νόμοι σε μια κοινωνία που υπάρχουν οικονομικές ανισότητες θα προστατεύουν τους φτωχούς και όχι τους πλούσιους ή ότι η εφαρμογή τους θα είναι ίση για όλους. Αυτός που έχει την οικονομική εξουσία, αυτός ορίζει και το μέλλον. Η εκάστοτε πολιτική εξουσία εκπροσωπεί την άρχουσα οικονομικά τάξη.