Νέες μέθοδοι πειθαρχίας;

[vickyN]

Εγω, λοιπόν, που έχω δυο παιδιά με αρχές, αγωγή, ευγένεια, σεβασμό, πώς θα πρέπει να τα πείσω να σέβονται τη δασκάλα που όταν θυμώνει με κάποιους συμμαθητές τους φωνάζει "σκάσε" και "βουλωσ'το", ή τη μουσικο που τα στέλνει για καφέ και ζαμπονοτυροπιτες και που όταν ενοχλείται από μια πλάκα των παιδιών ουρλιάζει ότι είναι "η πιο ηλιθια, βλαμμένη, μ....η τάξη που είχε ποτέ"

Η μουσικος που έγινε αποδεκτης "κακων" σχολιων απο τα παιδια και στη συνεχεια τα έβρισε, ειναι ενας άνθρωπος πολυ ευτραφης (για να το θεσω κομψα) που εμφανιζεται στο σχολείο φορώντας κολαν και κολλητα κοντα μπλουζάκια, τα πιτσιρίκια σχολιάζουν ότι δεν κάνει μάθημα ποτέ, είναι "τεράστια", ότι "φαίνεται η γυμνή κοιλιά της που είναι όλο δίπλες"

Τί να πω!
Υπάρχουν τέτοιοι εκπαιδευτικοί?
Εγώ προσωπικά δεν συνάντησα τέτοιες περιπτώσεις.
Είναι δουλειά του Δ/ντη/ντριας του σχολείου να τους επαναφέρει στην τάξη.
Όχι του συλλόγου γονέων (όπως αναφέρθηκε σε άλλο σημείο του post).
Ούτε και τα πιτσιρίκια είναι πρέπων να σχολιάζουν.
Μήπως, όμως, και κάποια από τα παραπάνω περιστατικά  είναι αποκυήματα τις φαντασίας των παιδιών?
Οι μικρές ηλικίες (νήπια, πρωτάκια) είναι άσοι στη μυθοπλασία.
Ίσως σε αυτό επηρεάζει η τηλεόραση και το internet.
Γι αυτό οι γονείς θα πρέπει να ελέγχουν τα προγράμματα που παρακολουθούν τα παιδιά στην τηλεόραση και να επιβλέπουν τη σωστή χρήση του internet από αυτά.

[PDE ads]

[someone]

@VickyN, δυστυχως υπάρχουν... Και όσα γράφω δεν είναι αποκυήματα της φαντασίας των παιδιών, έχω μιλήσει με τις συγκεκριμένες δασκάλες και ξέρω ακριβώς για για τι μιλάω... Μάλιστα η μια είχε πει ευθέως ότι η δουλειά της είναι να βγάλει συγκεκριμένη ύλη και όχι να διαπαιδαγωγησει, τα παιδια ο,τι αγωγη πήραν απο το σπίτι - αυτό είναι, τελείωσε, δεν έχουν άλλη ελπίδα! (και μιλούσε για παιδιά Β δημοτικού...). Επίσης, μπορω να δεχτω οτι τα παιδια σε μικρές ηλικίες πιθανόν υπερβάλλουν. Όταν όμως ακούς κάτι από πολλά παιδιά όλων των τάξεων του σχολείου, και όταν και η ίδια η διεύθυνση παραδέχεται ότι υπάρχει πρόβλημα, τότε κάτι δεν πάει καλά...

[vickyN]

Μάλιστα η μια είχε πει ευθέως ότι η δουλειά της είναι να βγάλει συγκεκριμένη ύλη και όχι να διαπαιδαγωγησει, τα παιδια ο,τι αγωγη πήραν απο το σπίτι

Δεν έχει δίκιο, αλλά πρακτικά δεν μπορεί να κάνει και κάτι άλλο.
Στο ελληνικό σχολείο με τα 25άρια ανομοιογενή τμήματα και τον όγκο της ύλης που πρέπει να καλυφθεί εώς το τέλος της χρονιάς, δεν υπάρχουν και πολλές επιλογές.
Αναγκαστικά ο εκπαιδευτικός δίνει βαρύτητα στον γνωστικό τομέα ενώ η διαπαιδαγώγηση παραμένει σχεδόν εξ ολοκλήρου στο γονιό.
Φυσικά αυτό δεν είναι σωστό, αλλά αναγκαστικά συμβαίνει.
Γι αυτό και πάντα λέω ότι το να είναι κανείς σωστός γονιός στην Ελλάδα αποτελεί τιτάνιο κατόρθωμα (το λέω αυτό γιατί έχω ζήσει και στο εξωτερικό όπου οι συνθήκες είναι διαφορετικές, πολύ καλύτερες).

[MAITS]

Εγω, λοιπόν, που έχω δυο παιδιά με αρχές, αγωγή, ευγένεια, σεβασμό, πώς θα πρέπει να τα πείσω να σέβονται τη δασκάλα που όταν θυμώνει με κάποιους συμμαθητές τους φωνάζει "σκάσε" και "βουλωσ'το", ή τη μουσικο που τα στέλνει για καφέ και ζαμπονοτυροπιτες και που όταν ενοχλείται από μια πλάκα των παιδιών ουρλιάζει ότι είναι "η πιο ηλιθια, βλαμμένη, μ....η τάξη που είχε ποτέ"

Επίσης, επιτρέψτε μου να πω οτι σχόλια σαν το " Αν σκέπτονταν και οι υπόλοιποι γονείς έτσι, δε θα συζητούσαμε καν το θέμα, γιατί δεν θα προέκυπτε." μου θυμιζουν το "τα'θελε και τα'παθε" που λενε καποιοι οταν μια γυναικα πέφτει θυμα επιθεσης .... γιατι μεταθετουν την ευθυνη στο θυμα που "προκαλεσε" με τη συμπεριφορα του το θυτη....

Δε δικαιολογώ μια τέτοια κατάσταση εκπαιδευτικού...φυσικά είναι κατακριτέα!
Εσύ καλά έχεις βάλει όρια στα παιδιά σου, οι γονείς των συμμαθητών τους τους έχουν βάλει όρια, έτσι, ώστε να φωνάζει η δασκάλα με αυτό τον απαράδεκτο τρόπο;

Δεν νομιζω οτι με καταλαβες... Επειδη καποια παιδια δεν έχουν όρια, η δασκαλα μπορει να φωναζει με αυτο τον απαραδεκτο τροπο?
Συμφωνω οτι οι συλλογοι γονεων και κηδεμονων πρεπει να δραστηριοποιουνται, όχι  όμως μονο για να θετουν όρια στους γονεις. Χρειάζεται να ελέγχουν και να θετουν όρια και σε δασκαλους... πχ.
Η μουσικος που έγινε αποδεκτης "κακων" σχολιων απο τα παιδια και στη συνεχεια τα έβρισε, ειναι ενας άνθρωπος πολυ ευτραφης (για να το θεσω κομψα) που εμφανιζεται στο σχολείο φορώντας κολαν και κολλητα κοντα μπλουζάκια, τα πιτσιρίκια σχολιάζουν ότι δεν κάνει μάθημα ποτέ, είναι "τεράστια", ότι "φαίνεται η γυμνή κοιλιά της που είναι όλο δίπλες" -
άρα με τη δική σου λογική τα προκάλεσε.
Η δασκάλα που φώναζε στα παιδιά να το βουλώσουν, θέλοντας να μου φέρει ένα παράδειγμα έλλειψης αγωγής των μαθητών της, μου ανέφερε ότι άκουσε ένα παιδι να λέει σε ένα άλλο στο διάλειμμα οτι "δεν υπάρχει Θεός" - και άρα για να λέει κάτι τέτοιο στο σχολείο, ποιος ξέρει τι σημεία και τέρατα ακούει στο σπίτι!!!. Τι όρια πρέπει να έχω βάλει στο παιδί μου για να μην "προκαλέσει" έναν άνθρωπο που σκέφτεται έτσι & που θεωρεί τα παιδιά μικρά ανάγωγα τέρατα που ήδη από τα 7 τους είναι "χαμένη υπόθεση"?

Σε καταλαβαίνω αλλά νομίζω έτσι, όπως τα λες, ότι έχει χαθεί ο σεβασμός κι από τις 2 πλευρές.
Όταν υποβαθμίζεται μέρα με τη μέρα ο ρόλος του εκπαιδευτικού, σίγουρα θα βρεθούν και κάποιοι εκπαιδευτικοί, που είναι στην "κοσμάρα" τους αλλά το ίδιο ισχύει και για τους μαθητές, που έρχονται από τα σπίτια τους προκατειλημμένοι κι αυθαδιάζουν εις βάρος των εκπαιδευτικών ακόμα και στις μικρές ηλικίες. "Μονός καυγάς δε γίνεται!"

[PDE ads]

[gf]

Και δεύτερο κρούσμα φίμωσης με ταινία, σε δημοτικό αυτή τη φορά!

η δασκάλα έκλεισε τα στόματα δύο μαθητών με αυτοκόλλητη  ταινία, επειδή μιλούσαν κατά την ώρα του μαθήματος και δεν συμμορφώνονταν στις υποδείξεις της.

[geo33]

Νομίζω ότι ένας λόγος που καταφεύγουν σ' αυτήν την απαράδεκτη λύση στην πρωτοβάθμια είναι η απουσία της ωριαίας αποβολής. Εσείς τι λέτε; Φυσικά δεν μιλάω για το νηπιαγωγείο, αλλά στο δημοτικό ακούω για περιστατικά που στο γυμνάσιο δεν θα γίνονταν αποδεκτά σε καμιά περίπτωση, απλά οι δάσκαλοι έχουν περιορισμένους τρόπους επιβολής πειθαρχίας (δεσμεύονται από το νόμο δηλαδή).

[emmaki]

Νομίζω ότι ένας λόγος που καταφεύγουν σ' αυτήν την απαράδεκτη λύση στην πρωτοβάθμια είναι η απουσία της ωριαίας αποβολής. Εσείς τι λέτε; Φυσικά δεν μιλάω για το νηπιαγωγείο, αλλά στο δημοτικό ακούω για περιστατικά που στο γυμνάσιο δεν θα γίνονταν αποδεκτά σε καμιά περίπτωση, απλά οι δάσκαλοι έχουν περιορισμένους τρόπους επιβολής πειθαρχίας (δεσμεύονται από το νόμο δηλαδή).

Κάθε βαθμίδα έχει τα δικά της θέματα με την πειθαρχία.
Νομίζω ότι στην πρωτοβάθμια παρατηρούνται τέτοια φαινόμενα, γιατί εκεί μπορεί ο εκπαιδευτικός να τα κάνει. Αν κλέισει το στόμα του παιδιού στο γυμνάσιο (πολύ περισσότερο στο΄λύκειο) με ταινία, το παιδί θα τη βγάλει και θα βρίσει τον εκπαιδευτικό. Στο νηπιαγωγείο και στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, όμως, το παιδί φοβάται τόσο πολύ, που δεν το κάνει...
Κρίνοντας από τον εαυτό μου που στον παιδικό σταθμό η νηπιαγωγός μας έβαζε ταινία συσκευασίας (ναι, εκείνη την καφέ) και ακόμα θυμάμαι πόσο άσχημα ένιωθα.... Σε μαγαλύτερη ηλικία, αν γινόταν αυτό, απλά θα την ξεκολλούσα, θα έφευγα από την τάξη, θα πήγαινα στο διευθυντή να παραπονεθώ κλπ κλπ

[ΠΕ01]

Νομίζω ότι ένας λόγος που καταφεύγουν σ' αυτήν την απαράδεκτη λύση στην πρωτοβάθμια είναι η απουσία της ωριαίας αποβολής. Εσείς τι λέτε; Φυσικά δεν μιλάω για το νηπιαγωγείο, αλλά στο δημοτικό ακούω για περιστατικά που στο γυμνάσιο δεν θα γίνονταν αποδεκτά σε καμιά περίπτωση, απλά οι δάσκαλοι έχουν περιορισμένους τρόπους επιβολής πειθαρχίας (δεσμεύονται από το νόμο δηλαδή).

Κάθε βαθμίδα έχει τα δικά της θέματα με την πειθαρχία.
Νομίζω ότι στην πρωτοβάθμια παρατηρούνται τέτοια φαινόμενα, γιατί εκεί μπορεί ο εκπαιδευτικός να τα κάνει. Αν κλέισει το στόμα του παιδιού στο γυμνάσιο (πολύ περισσότερο στο΄λύκειο) με ταινία, το παιδί θα τη βγάλει και θα βρίσει τον εκπαιδευτικό. Στο νηπιαγωγείο και στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, όμως, το παιδί φοβάται τόσο πολύ, που δεν το κάνει...
Κρίνοντας από τον εαυτό μου που στον παιδικό σταθμό η νηπιαγωγός μας έβαζε ταινία συσκευασίας (ναι, εκείνη την καφέ) και ακόμα θυμάμαι πόσο άσχημα ένιωθα.... Σε μαγαλύτερη ηλικία, αν γινόταν αυτό, απλά θα την ξεκολλούσα, θα έφευγα από την τάξη, θα πήγαινα στο διευθυντή να παραπονεθώ κλπ κλπ

κι εγώ νόμιζα πως είναι μόνο μία η τρελή!!!

Συμφωνώ emmaki, αλλά μην ξεχνάμε ότι στην ωριαία απομάκρυνση ο εκπαιδευτικός είναι υπεύθυνος για ό,τι συμβεί στο παιδί εκτός τάξης και δεν μπορείς να αφήσεις χωρίς επίπβλεψη, εντελώς μόνα τους παιδιά δημοτικού, ειδικά στις μέρες μας...

[emmaki]

Νομίζω ότι ένας λόγος που καταφεύγουν σ' αυτήν την απαράδεκτη λύση στην πρωτοβάθμια είναι η απουσία της ωριαίας αποβολής. Εσείς τι λέτε; Φυσικά δεν μιλάω για το νηπιαγωγείο, αλλά στο δημοτικό ακούω για περιστατικά που στο γυμνάσιο δεν θα γίνονταν αποδεκτά σε καμιά περίπτωση, απλά οι δάσκαλοι έχουν περιορισμένους τρόπους επιβολής πειθαρχίας (δεσμεύονται από το νόμο δηλαδή).

Κάθε βαθμίδα έχει τα δικά της θέματα με την πειθαρχία.
Νομίζω ότι στην πρωτοβάθμια παρατηρούνται τέτοια φαινόμενα, γιατί εκεί μπορεί ο εκπαιδευτικός να τα κάνει. Αν κλέισει το στόμα του παιδιού στο γυμνάσιο (πολύ περισσότερο στο΄λύκειο) με ταινία, το παιδί θα τη βγάλει και θα βρίσει τον εκπαιδευτικό. Στο νηπιαγωγείο και στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, όμως, το παιδί φοβάται τόσο πολύ, που δεν το κάνει...
Κρίνοντας από τον εαυτό μου που στον παιδικό σταθμό η νηπιαγωγός μας έβαζε ταινία συσκευασίας (ναι, εκείνη την καφέ) και ακόμα θυμάμαι πόσο άσχημα ένιωθα.... Σε μαγαλύτερη ηλικία, αν γινόταν αυτό, απλά θα την ξεκολλούσα, θα έφευγα από την τάξη, θα πήγαινα στο διευθυντή να παραπονεθώ κλπ κλπ

κι εγώ νόμιζα πως είναι μόνο μία η τρελή!!!

Συμφωνώ emmaki, αλλά μην ξεχνάμε ότι στην ωριαία απομάκρυνση ο εκπαιδευτικός είναι υπεύθυνος για ό,τι συμβεί στο παιδί εκτός τάξης και δεν μπορείς να αφήσεις χωρίς επίπβλεψη, εντελώς μόνα τους παιδιά δημοτικού, ειδικά στις μέρες μας...

Εννοείται ότι η ωριαία είναι πολύ επικίνδυνη. Καλύτερα, λοιπόν, ωριαία και παραμονή στο γραφείο του διευθυντή (όπως κάνουν στο λύκειο που ήταν η μητέρα μου).

όσο για την τρελή νηπιαγωγό μου, την είχαν περιλάβει οι γονέις (και μιλάμε πριν από 29 χρόνια) και αν και υποστήριξε ότι ήταν παιδαγωγικά ορθό (!!!) τελικά δεν το ξαναέκανε, χωρίς βέβαια να πειστεί ότι ήταν λάθος.
Εγώ πάντως, όπως και άλλα παιδιά που ήμασταν μαζί, ακόμα το θυμόμαστε (και όχι με ευχάριστο συναίσθημα)