0 μέλη και 11 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Πίστευα ότι ήσουν μόνιμη ελιά!!!Τι θέση έχεις περίπου?
Τελικά για τα κλασικα ολοημερα γνωρίζουμε αν θα παρουν αναπληρωτες; Κανονικα δεν πρεπει τα παιδια σε αυτα τα σχολεια να κανουν απο 2 ωρες πληροφορικη την εβδομαδα;
400+ φέτος Είναι ο άντρας μου μόνιμος, γι' αυτό έγραψα για την κατάσταση των μονίμων. Μαύρο χάλι και γι' αυτούς....
Πάντως, παρότι έχω την κατάρα να βρίσκομαι ακριβώς σε αυτή την θέση για 8ο συνεχόμενο χρόνο και θα έπρεπε να το έχω συνηθίσει, μου κάνει εντύπωση η κατάσταση που επικρατεί φέτος. ΟΚ, και τα προηγούμενα χρόνια δεν είχαμε την παραμικρή ενημέρωση για το "τι μέλλει γενέσθαι". Πάντα αντιμετωπιζόμασταν από το υπουργείο και από κάποιους μόνιμους συναδέλφους σαν "προσωρινοί" στην εκπαίδευση, αυτοί που δεν έχουν το παραμικρό δικαίωμα, αυτοί που θα είναι ευχαριστημένοι με το παραμικρό κόκκαλο που θα τους πετάξουν στο τέλος από αυτά που θα περισσέψουν. Πάντα μέχρι και 5' πριν την ανακοίνωση των προσλήψεων δεν είχε διαρρεύσει αυτό το φοβερό μυστικό. Θα πάρουν 10 αναπληρωτές; 100; Ή 5.000; Στην πρώτη φάση θα πάρουν αρκετούς ή "δεν πρόλαβαν να δηλώσουν κενά κάποιες διευθύνσεις" με αποτέλεσμα να πάρουν μόνο από τη δεύτερη φάση; Πολλές, ΠΟΛΛΕΣ παρατυπίες, που αντιμετωπίζονταν από όλους σαν κάτι δεδομένο. Ξαφνικά φέτος από παρείσακτοι έχουμε μετατραπεί σε αόρατοι! Διαβάζω για 100 διαφορετικά ζητήματα των μονίμων, πολλά από τα οποία μας απασχολούσαν και εμάς τόσα χρόνια, αλλά έπρεπε να τα υποστούμε, γιατί ήμασταν αναπληρωτές. Δεν αμφιβάλω ότι είναι σοβαρά ζητήματα οι υποχρεωτικές μετατάξεις των μόνιμων συναδέλφων, το ότι καλούνται να κάνουν πρωινά και απογευματινά μαθήματα στο ολοήμερο, να φτάνει Σεπτέμβρης και να μη ξέρεις σε ποιο σχολείο θα δουλεύεις... Τα ζούμε εμείς οι αναπληρωτές κάθε χρόνο σε πολύ χειρότερη μορφή και μάλιστα όντας άνεργοι και απλήρωτοι. Αλλά φέτος που βρισκόμαστε; Δεν βλέπω να αναφέρεται κανένας σε εμάς! Σαν να μην υπάρχουμε! Ειδικά όσοι έχουν την ατυχία να μην είναι δάσκαλοι και να έχουν ένα Μπράτη να τους λέει ότι κάτι ίσως γίνει κάποτε, ότι τουλάχιστον κάποιος ρωτάει γι' αυτούς... Αισθάνομαι σαν να μην ενδιαφέρεται πλέον κανείς για την ύπαρξή μας. Στο υπουργείο δεν ασχολείται κανείς, οι συνδικαλιστές μας ασχολούνται με τα προβλήματα των μονίμων συναδέλφων και εμείς αγωνιούμε αν θα έχουμε δουλειά ή αν θα τελειώσει το ταμείο ανεργίας και θα ψάχνουμε διαφορετικούς τρόπους να επιβιώσουμε. Είμαι υπερβολικός; Παιδιά, ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΕΔΩ!
+++. Το χειρότερο σε όλα αυτά είναι ότι δεν υπάρχει και καμία προοπτική-στόχος. Τον μισό χρόνο δεν ξέρουμε αν θα δουλέψουμε τον άλλο μισό, αλλά άντε και δουλέψαμε. Τι κερδίζουμε; Μόρια-προϋπηρεσία τέλος. Απλά δίνουμε μια παράταση στην ανεργία. Εγώ, από τότε που κλείδωσαν οι πίνακες, δεν νοιώθω ότι δουλεύω ως εκπαιδευτικός αλλά σε μια προσωρινή δουλειά του στυλ "άντε να έχω και φέτος να την βγάλω και του χρόνου βλέπουμε", κάτι σαν γκαρσόνι ένα πράγμα. Άντε και δουλεύουμε και του χρόνου και του παραχρόνου άντε και για 3, 4 ,5 χρόνια. Ε και; Θα μας πούνε κάποια στιγμή "ευχαριστούμε δεν θα πάρουμε" και εμείς θα είμαστε στα 40. Τι θα κάνουμε τότε; Θα χτυπήσουμε πόρτες σε εταιρείες; Με τι εμπειρία; Προσωπικά προτιμώ να μην με πάρουν καθόλου φέτος και να αλλάξω επάγγελμα, παρά να περιμένω το πότε δεν θα με χρειάζονται άλλο.