«Δεν θα γυρίσω να πάρω την Άννα. Συγγνώμη»

[apri]

«Δεν θα γυρίσω να πάρω την Άννα. Συγγνώμη»
 
Γονείς σε απόλυτη φτώχεια ζητούν να αφήσουν το παιδί τους στα χωριά SOS

Της Μαριλης Μαργωμενου


http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_18/12/2011_466572






Η Αννα ήταν ακόμα στον παιδικό σταθμό. Είχε πάει απόγευμα και η μαμά της δεν είχε εμφανιστεί. Οι νηπιαγωγοί δεν ήξεραν τι να κάνουν. Ωσπου το κοριτσάκι έβγαλε κάτι απ' την τσέπη του. Ηταν ένα σημείωμα: «Δεν θα γυρίσω να πάρω την Αννα. Δεν έχω λεφτά, δεν μπορώ να τη μεγαλώσω. Συγγνώμη. Η μαμά της».

Ο άνθρωπος που μου λέει την ιστορία την διηγείται σαν κάτι συνηθισμένο. Ο Στ. Σιφνιός είναι υπεύθυνος της κοινωνικής υπηρεσίας στα Παιδικά Χωριά SOS. «Οι νηπιαγωγοί κάλεσαν την Εισαγγελία», λέει. «Και ο εισαγγελέας έστειλε το παιδί σ' εμάς».

Ολα αυτά δεν έγιναν σε κάποιο βιβλίο του Ντίκενς. Εγιναν σε μια συνοικία της Αθήνας. Η μαμά της Αννας δεν είναι τρελή. Είναι μια κοπέλα που έχασε τη δουλειά της και πανικοβλήθηκε. Σαν την ιστορία της, υπάρχουν τουλάχιστον πεντακόσιες ακόμη ιστορίες. Σήμερα στην Ελλάδα πεντακόσιοι γονείς είναι σε τέτοια οικονομική κατάσταση, που ζήτησαν στα Παιδικά Χωριά SOS να αφήσουν εκεί το παιδί τους.

«Μέχρι πριν από δύο χρόνια, το 95% των αιτημάτων είχε να κάνει με κακοποίηση. Αποφάσιζε ο εισαγγελέας πως κινδυνεύει το παιδί», λέει στην «Κ» η κοινωνική λειτουργός των Χωριών SOS, Π.

[PDE ads]

[MARKOS]

Ειλικρινά, δεν βρίσκω λόγια για κάποιο σχολιασμό. Δεν μπορω όμως να δικαιολογήσω τη μάνα, όσο και αν ειναι θέμα φτώχειας. Δεν εγκαταλείπεις το παιδι σου απο έλλειψη τροφής. Ο χωρισμος (αυτό ειναι "πέταμα" ) ειναι κατι που δεν γιατρευεται πότε....και οχι, δεν δικαιολογω τη μάνα σε καμια περιπτωση.

[bitch]

πάνω σ΄αυτό ακριβώς το άρθρο σχολιάζαμε σήμερα το πρωί στο δρόμο για τη δουλειά - σας παραθέτω μερικά απο τα σχόλια αυτής της κουβέντας:
 
πώς γίνεται κάτι Πάκι μανάδες μες τη μπίχλα και την ανέχεια να κρατούν τα παιδιά τους κοντά και εδώ να τα παρατάνε σχεδόν ελαφρά τη καρδία ;

η μάνα πρέπει να κάνει τα πάντα για να ταϊσει το παιδι της

 μπορεί όμως η μάνα να μην ήθελε να φτάσει το παιδί της να ζήσει τα χειρότερα ή να το αναγκάσει να βγει επετεία ή να πεινάσει - με μια άλλη ματιά αυτη η κίνηση μπορεί να κρύβει και υπέρτατη αγάπη

κυρίως μονογονεϊκές οικογένειες καταλήγουν έτσι - και είναι απορίας άξιο καθώς απο τη μια αποφασίζεις να κρατήσεις ένα π αιδί και να φας το .....αγγούρι που αυτό συνεπάγεται και απο την άλλη πάς και το δίνεις;


αυτές ήταν λίγες απο τις σκέψεις που ανταλλάξαμε πάνω στο θέμα αυτό!

[nickitol]

Η μητερα στεκοταν στα καλα της?
Αν ναι, λυπαμαι πολυ για την απιστευτη απογνωση στην οποια οδηγειται  με βαναυσο κ βιαιο τροπο η ελληνικη οικογενεια..
Καποια αλλη εδωσε τη βερα της για να παρει σουβλακια για τα μικρα, εγραψαν οι εφημεριδες.

Αν κατι τετοια ενοουσαν ο γαπ κ ο χοντρος οτι θα συμβαινουν, οταν ελεγαν ¨απαιτουνται θυσιες¨ η ¨ θα ματωσουμε (σετε)¨, τοτε ερρετωσαν τα μνημονια κ στο διαολο τα μετρα για να σωθει ( ?)η ελλαδα.

Και τι δεν θαδινα αυτη  η μανα να μην ειναι μια αμπτωχη μητερα αλλα να ειναι η γυναικα του γιωργακη κ του μπενυ..
Και ειναι αρχη ακομη

[PDE ads]

[panos2]

Στη χώρα που γρήγορα και με "συνοπτικές διαδικασίες" πτωχεύουν οικογένειες, οι πιο αδύναμοι και αυτοί που έχουν τα πιο πολλά προβλήματα οποιασδήποτε φύσης καταρρέουν...
Σε ένα ανάλγητο κράτος που δεν έχει τις υποδομές να στηρίξει μονογονεικές οικογένειες με οικονομικά προβλήματα, λαμβάνοντας υπόψη αυτά που έρχονται στο επόμενο έτος, οφείλουμε και εμείς σαν κοινωνία με κάθε τρόπο  να βοηθήσουμε τα μεγαλύτερα θύματα όλων αυτών των προβληματκών καταστάσεων..., τα παιδιά...

[MARKOS]

Ο νους μου πήγε το έργο του Δ.Σολωμού "Ελεύθεροι Πολιορκημένοι" και στην περιγραφή της σκηνής  μάνας - παιδιού.

[Ψιτ]

Πάω για ψώνια.


Καλημέρα σας.

[nickitol]

http://thebest.gr/news/index/viewStory/104633

[angiePE06]

Δείτε και την ταινία "God Bless the Child" του Lary Elikann 1988 με μια μητέρα που την εγκαταλείπει ο άντρας της, μένει άνεργη, άστεγη και γυρνάει από ξενώνα σε ξενώνα αστέγων μέχρι που αναγκάζεται να εγκαταλείψει την κορούλα της κι όλα αυτά στην πολιτισμένη Αμερική...Και τώρα το ίδιο γίνεται και στη χώρα μας. Κανείς δε μπορεί να μπει πραγματικά στη θέση αυτών των μητέρων που βιώνουν την εξαθλίωση στο πετσί τους. Οι περισσότεροί μας κρίνουμε από έξω, γιατί η κρίση δεν επηρρέασε τους πάντες με τον ίδιο τρόπο. Ακόμα υπάρχουν άτομα που το μόνο που τους στέρησε η κρίση είναι π.χ. τα ταξίδια στο εξωτερικό, ενώ για άλλους η κρίση θέτει ζήτημα επιβίωσης!Οι πλούσιοι πλουτίζουν και οι φτωχοί φτωχαίνουν.

[happiness]

Εμένα πάλι το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι , καλά κάνουν. Δεν ξέρω ρε παιδιά. Εγώ έχω την άποψη ότι το δόγμα "κρατάω το παιδί μαζί μου ότι κι αν γίνει γιατί η αγάπη της μάνας θα το θρέψει" δεν παίζει. Κατ' αρχάς, γονείς που μπορούν να κρατάνε δίπλα τους τα παιδιά τους σε συνθήκες εξαιρετικής ανέχειας, και να τα μεγαλώνουν με την αγάπη τους, με το μπαρδόν, αλλά υπάρχουν μόνο στις ταινίες. Όχι γιατί δεν τα αγαπάνε, αλλά γιατί πολύ απλά, για να μην τρελαθείς σε μία τέτοια κατάσταση εσύ ο ίδιος και να καταφέρεις ταυτόχρονα να μεγαλώνεις και το παιδί σου, χρειάζεσαι πρώτα απ όλα πολύ γερές βάσεις σαν άτομο και σαν χαρακτήρας. Έλα όμως που συνήθως η φτώχια δεν συνυπάρχει με τέτοια πράματα.
Και όχι, bitch, επειδή βλέπει κανείς μία μάνα "μες τη μπίχλα και την ανέχεια" να κρατάει το παιδί της, δεν σημαίνει αυτόματα οτι αυτό είναι το καλύτερο για το παιδί, ούτε ότι η μάνα το κρατάει από την πολλή της αγάπη κι όχι γιατί απλά "έτσι είναι" και δεν έχει την δυνατότητα να σκεφτεί κάτι άλλο ή γιατί απλά περιμένει να μεγαλώσει και να συμβάλει στα οικονομικά. Και οι μονογονεϊκές οικογένειες δεν είναι πάντα από την αρχή μονογονεϊκές. Ούτε δημιουργούνται πάντα από συνειδητή επιλογή. Πολλές φορές μία γυναίκα κρατάει ένα μωρό γιατί πολύ απλά η θρησκεία, ο κοινωνικός περίγυρος και οι αντιλήψεις με τις οποίες μεγάλωσε δεν της επιτρέπουν να σκεφτεί ή να ξέρει ότι υπάρχει άλλη επιλογή (και δεν μιλάω να επιλέξει να μην το κρατήσει, απλά να ξέρει οτί υπάρχει κι αυτό σαν περίπτωση για να κάνει συνειδητή επιλογή).

Σε παλιότερες δεκαετίες η εγκατάληψη παιδιών σε ιδρύματα ήταν αρκετά συχνό φαινόμενο. Αγαπούσαν λιγότερο οι γονείς τότε τα παιδιά τους; ή μήπως δεν ήταν συνηθισμένοι στην φτώχια; (μετά από παγκόσμιο πόλεμο και κατοχή)

[angiePE06]

hapiness σε γενικές γραμμές συμφωνώ μαζί σου κι ας σκεφτούμε ότι μπροστά στη μητέρα που όντας ανήμπορη να μεγαλώσει το παιδί της κι από ανάγκη και μόνο το εγκαταλείπει σε ένα ίδρυμα και μπροστά σε εκείνη που αντιμετωπίζει τη φτώχεια της βγάζοντας τα παιδιά της στο δρόμο να ζητιανεύουν και να καθαρίζουν τα τζάμια αυτοκινήτων στα φανάρια αντιμετωπίζοντας κάθε λογής κινδύνους και τρώγοντας κι από πάνω ξύλο αν δεν πάνε στο σπίτι το ανάλογο ποσό, σίγουρα η πρώτη αγαπά τα παιδιά της περισσότερο. Ακόμα, το μόνο που μπορεί να πει κανείς είναι στην πρώτη περίπτωση να δίνεται στη μητέρα η δυνατότητα, εφόσον το κράτος δε φροντίζει για την αποτροπή αυτού του φαινομένου, να κρατά επαφή με το παιδί της κι όχι να συναντά γραφειοκρατικά εμπόδια και το φόβο σύλληψης για εγκατάλειψη ανηλίκου, ώστε αν ορθοποδήσει κάποια στιγμή να μπορέσει να πάρει πίσω το παιδί της.

[MARKOS]

Σε παλιότερες δεκαετίες η εγκατάληψη παιδιών σε ιδρύματα ήταν αρκετά συχνό φαινόμενο. Αγαπούσαν λιγότερο οι γονείς τότε τα παιδιά τους; ή μήπως δεν ήταν συνηθισμένοι στην φτώχια; (μετά από παγκόσμιο πόλεμο και κατοχή)

Ηταν συνηθισμένοι στη φτωχια και μαλιστα εκαναν και πολλα παιδια, αλλά τοτε ηταν αλλες οι συνθηκες, θελω να πω ηταν αλλη η θεση της γυναικας στην κοινωνια, ηταν πολυ λιγοτερες οι αναγκες και οι απαιτησεις ως προς το μεγαλωμα των παιδιων....
Σημερα, αν δεν νιωθεις ικανος να ανταπεξελθεις στα βασικα δεν προχωρας να κανεις οικογενεια με  2, 3 ή 4 παιδια (και μιλαω οχι για τωρα που υπαρχει η κριση, αλλά γενικοτερα)
Παντως η θεση που παιρνεις happiness αν και δεν συμφωνω σε καπoια σημεια ειναι τεκμηριωμενη και απολυτα σεβαστη.

[happiness]

Παντως η θεση που παιρνεις happiness αν και δεν συμφωνω σε καπια σημεια ειναι τεκμηριωμενη και απολυτα σεβαστη.

Μερσί για το κοπλιμάν 

[ΛΩΡΑ]

Θα συμφωνήσω κι εγώ με την happiness όπως και με τον Πάνο...
Το ότι κάποιος γίνεται γονιός δεν προϋποθέτει πως έχει πραγματικά τα ψυχολογικά εφόδια γι αυτό...πόσο μάλλον σε μια μονογονεϊκή οικογένεια. Και όταν έρχεται και η φτώχεια, έρχεται και η απόγνωση και ο πανικός...
Και δυστυχώς αυτά είναι σημεία των καιρών μας όλο και πιο συχνά. Παλιά η φτώχεια ήταν ο κανόνας...οι άνθρωποι έκαναν οικογένειες μέσα σε συνθήκες φτώχειας γιατί δεν υπήρχαν και πολλές άλλες εναλλακτικές...σήμερα...η φτώχεια είναι μια διάσταση άγνωστη στους περισσότερους από μας δεδομένου του πώς μεγαλώσαμε και γι αυτό πολύ τρομακτική κατάσταση. Παρόλο που είναι όμως άγνωστη κατάσταση, είναι πολύ εύκολο πλέον να βρεθούν κάποιοι σ'αυτήν την κατάσταση...με τα αποτελέσματα που βλέπουμε στους πιο αδύναμους όπως είπε και ο panos...
Θέλω να συμπληρώσω κι εγώ πως είναι θέμα όλων μας και κοινό πρόβλημα...υπάρχουν τρόποι βοήθειας.
Επίσης έχω δουλέψει με παιδιά παρατημένα σε "Παιδοπόλεις" (έτσι λένε τώρα τα ορφανοτροφεία) και όντως ποτέ δεν παύουν να κουβαλάνε το αίσθημα της εγκατάλειψης και ποτέ δεν παύουν να αναζητούν τους γονείς τους...ακόμη κι όταν φτάσουν στην εφηβεία...