0 μέλη και 2 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Έχει και στην ηπειρωτική χώρα κάτι μούχλες...Ευτυχώς που δεν λέτε ονόματα και διευθύνσεις...Να δείτε ορισμένες που αισθάνονται οι φαντάροι...ΥΓ πάντως αν "πάτε" στο www.metar.gr π.χ. και κοιτάξετε τους 20 μετεωρολογικούς σταθμούς με την μεγαλύτερη υγρασία, οι 10 είναι πόλεις τις ηπειρωτικής Ελλάδας
Προσωπικά δεν έχω κανένα παράπονο από τους κατοίκους. Ίσα ίσα μου φέρονται καλύτερα απ' ότι στην Αθήνα. Και τη σειρά τους θα μου δώσουν στις δημόσιες υπηρεσίες λόγω του μωρού και ο χασάπης θα μας κεράσει τα λουκανικάκια μας και ο φούρναρης το κρουασανάκι στο μωρό κι απ'όλα . Έχουμε βγάλει και όνομα στο χωριό εγώ κι ο μικρός - η καθηγήτρια με το μωρό (έτσι μας λένε) Επίσης οι διευθύντριες είναι πολύ καλές, με κατανόηση για τυχόν απρόοπτα που μου έχουν τύχει, ούτε δουλειές μου αναθέτουν ούτε τίποτα γιατί λένε κατανοούν πόσο δύσκολα είναι για εμάς. Στο δρόμο με χαιρετάνε τα παιδιά και οι γονείς τους. Οι συνάδελφοι είναι μια χαρά - κάποιοι στον κόσμο τους αλλά οκ έτσι είναι παντού. Αυτό που μου τη δίνει απίστευτα είναι η υγρασία και οι συνεχείς βροχές- αισθάνομαι σα να ζω στο Λονδίνο. Ουσιαστικά όμως με στεναχωρεί που αντί να είμαι με τον άντρα μου και την οικογένεια μου, είμαι μόνη μου με ένα μωρό σε ένα σπιτάκι 40 τετραγωνικά και αισθάνομαι μια συνεχή ανασφάλεια, ένα κενό, μια πλήξη και η μόνη επαφή μας είναι τα τηλέφωνα και οι βίντεοκλήσεις. Είναι δύσκολο κυρίως για όσους έχουμε αφήσει πίσω τους δικούς μας. Κατά τη γνώμη μου, αυτό είναι το χειρότερο κομμάτι, γιατί σπίτι σου δεν είναι τα τούβλα αλλά είναι εκεί που βρίσκονται οι άνθρωποι που αγαπάς. Κι αν μπορούσα να τους έχω όλους εδώ έμενα και για πάντα, δε με ένοιαζε καθόλου...