0 μέλη και 9 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Δεκα η ωρα το πρωι; Πολυ αισιοδοξη εισαι!!
Καλημέρα! Η αγωνία στο έπακρο... Να περιμένεις μέρα τη μέρα, ώρα την ώρα, λεπτό το λεπτό..... το αυτονόητο. Να κοιμασαι και να ξυπνάς μ αυτό το σφίξιμο στο στομάχι, πόση υπομονή πια.... Η χώρα της τελευταίας στιγμής! Που αλλού γίνονται αυτά τα πράγματα ήθελα και να ξερα! Κι εμείς καθε χρόνο τα ίδια και τίποτα δεν αλλάζει και κανείς δεν αντιδρά. Και του χρόνου εδώ θα μαστε πάλι τέτοια εποχή και θα καταριομαστε κ θα ελπίζουμε.... Δεν θέλω να γκρινιάζω πρωι πρωι μα τρελλαίνομαι! Μακάρι να πάνε όλα καλά για όλους!!!!!!!
Και άντε να βρεις εισιτήριο από Κρήτη για Αθήνα, τέτοιες μέρες που όλοι επιστρέφουν από διακοπές.
Προσπαθω συνεχεια να πεισω τον εαυτο μου οτι δε πειραζει, ο,τι και να γινει θα το αντιμετωπισουμε και οπου ειναι θα παμε , αλλα μετα γυριζω βλεπω την κορουλα μου, το σπιτι , τα πραγματα, το δανειο, τα ελαχιστα χρηματα που εχουν μεινει στη τραπεζα απο το δεκαπενθημερο, τις εξετασεις μου και παθαινω πανικο. Προσποιουμαι παλι οτι δε τρεχει τιποτα, αλλα ο κομπος στο στομαχι με προδιδει. ( συζυγος του μελους του φορουμ, επισης εκπαιδευτικος)
λιγη αισιοδοξια δεν βλαπτει. τ........οπως κ να εχει το πραγμα, οι αποσπασεις πε02 θα ειναι ελαχιστες.