προσαρμογή παιδιών;

[sapore]

Ο πολιτισμός που έχουμε φτιάξει ως ανθρώπινα όντα έχει τις ρίζες του κυρίως στην προσπάθεια για κοινή αρμονική συμβίωση που εξυπηρετεί τις ανάγκες όλων μας και λιγότερο στα τεχνικά στοιχεία που πραγματώνουν τις επιθυμίες μας. Ο διάλογος: "Θέλω αυτό.... Εσύ τί θες;" στη διάρκεια των αιώνων δημιουργίας όρων συμβίωσης έχει οδηγήσει συγχρονα κράτη να βρίσκονται σκάλες μπροστά από άλλα και ανθρώπινες ψυχές να μην αγκωμαχούν στον αγώνα για την επιβίωση.

Είναι αλήθεια ότι ο καταναγκασμός (ψυχικός, συναισθηματικός και σωματικός) με τακτικές "τύπου Bush" τις λέω εγώ, όπου ο κάθε φορά έχοντας την ισχύ επιβάλει το "θέλω του" σε άλλους (ανθρώπους ή κράτη) δεν έχει διάρκεια. Κράτη και άνθρωποι καταρρεόυν και σιγά-σιγά επαναστατούν όταν αντιλαμβάνονται την "βία" που υφίστανται (στη διάρκεια γενιών ή και χρόνων).

Βία στη βία δεν φέρνει μόνιμο αποτέλεσμα καθώς ο κάθε φορά "ριγμένος" κάποια στιγμή επαναστατεί. Για αυτό "ο Θεός" μας έδωσε τη γλώσσα. Για να συνεννοούμαστε και να συμφωνούμε στην κοινή μας δράση όταν πρέπει να συμβιώσουμε. Βέβαια, άνθρωποι που έχουν μάθει να "ρίχνουν τους άλλους για χάρη της ομάδας τους ή των ατομικών συμφερόντων τους" (και μιλάμε για ενήλικες βέβαια, καθώς τα παιδιά μας δεν φταίνε τίποτα και εμείς τα μαθαίνουμε έτσι, και αν δεν τα μάθουμε έτσι προσαρμόζονται να ασκούν και αυτά βία) δεν αλλάζουν καθόλου εύκολα. Θα έλεγα ότι κάποιοι λένε ότι είναι αδύνατο να αλλάξουν οι ενήλικες που έχουν μάθει έτσι.

Ο μόνος πιθανός τρόπος να αλλάξουν έστω και λίγο άνθρωποι που έχουν μάθει έτσι είναι να "πάθουν για να μάθουν". Να οδηγηθούν σε αδιέξοδο από την συμπεριφορά τους ώστε "να μπουν στη σκέψη , να αναρωτηθούν: τί έφταιξε, τί έκανα λάθος;". Απαραίτητη προϋπόθεση, βέβαια, η ικανότητα σκέψης, καθώς "ουδείς δυνατότερος του ηλιθίου". Και επειδή σπάνια οδηγούνται σε αυτό το αδιέξοδο, "στο κόσμο που φτιάξανε, στον κόσμο που φτιάξαμε" , κάποιος πρέπει να τους οδηγήσει ώστε "να το δουν πιο γρήγορα".

Μια τακτική είναι η εξής: "Αν τραβάτε 2 το σχοινί θα νικήσει ο δυνατότερος. Υπάρχει τρόπος και πιο γρήγορα να νικήσει ο εξυπνότερος: Αφήνει το σχοινί".

Έτσι, παρά την μικρή σου εμπειρία και τα πιθανά λάθη στο χειρισμό των νηπίων, θα σε συμβούλευα να δεις αυτή τη διαδικασία στην οποία βρίσκεσαι ως ένα τρόπο χειρισμού συναδέλφων σου που δεν μπορούν να συνενοηθούν με λόγια. Και τέτοιους θα συναντήσεις πολλούς στην ζωή σου.

Άσε την συνάδελφό σου να κάνει αυτό που θέλει η ίδια χωρίς να της μπαίνεις. Μην το δεις ως υποχώρηση. Παρακολούθησέ την τι κάνει. Δες το σαν μάθημα. Μην σχολιάζεις τα λάθη της. Μην δείχνεις αντιπάθεια. Αλλιώς δεν "θα βγει εύκολα η συμβίωσή σου". Θα δεις ότι θα κάνει λάθη και σιγά-σιγά θα ζητήσει την βοήθειά σου. Αυτό μπορεί να αργήσει, ίσως και να μην γίνει. Αν , όμως, σε τέτοιους ανθρώπους που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα και θα σου δείξουν το σωστό χωρίς να το συζητήσουν, με επιβολή και εξουσία "τους μπεις" δεν θα καταφέρεις τίποτα παρά να έρθεις σε σύγκρουση (κάτι που ίσως και να επιδιώκουν ή να έχουν μάθει να ζουν έτσι) και  "θα νικήσει ο δυνατότερος" (εννοείται ότι "ο ηλίθιος είναι ανίκητος" αν ισχύει κάτι τέτοιο).

Και θυμήσου, αν είσαι τυχερή, να το συζητήσουμε ξανά όταν θα τελειώσει το θερινό πρόγραμμα:

ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΟΥ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ.

Μπορεί να έχετε νήπια που ίσως νόμιζει ότι μπορεί να τα κάνει ότι θέλει χωρίς να πολυκαταλαβαίνουν, οι γονείς, όμως καταλαβαίνουν και με αφορμή το νήπιο που ανέφερες ή κάτι άλλο που θα συμβεί "θα έρθει πιο κοντά σου από μόνη της".

ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΑΛΛΗ ΛΥΣΗ: ΜΗΝ ΕΡΘΕΙΣ ΣΕ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ. ΘΑ ΧΑΣΕΤΕ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΣΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΡΤΥΡΙΟ. ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕ ΤΗΝ . ΔΕΣ ΤΙ ΚΑΝΕΙ. ΔΙΔΑΞΟΥ. ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΜΗ ΣΥΝΕΝΟΗΣΙΜΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΤΗ ΚΑΡΙΕΡΑ ΣΟΥ.

ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ.

[PDE ads]

[emmaki]

Να δώσω μια άλλη "συμβουλή";

Αντιμετώπισε την με επιχειρήματα! Θες να κάνεις την Α δραστηριότητα με τον χ τρόπο και επεμβαίνει και σου υποδεικνύει ότι πρέπει να γίνει με τον ψ τρόπο; Βρες θεωρίες ππου υποστηρίζουν τον χ και παρουσίασε τις! π.χ. στο παραμύθι που ανέφερες. Στη σχολή σας είπαν να το λέτε με παύσεις, πού βασίζεται αυτό; Ποιά θεωρία υπάρχει από πίσω; Αν δεν την γνωρίζεις, ψάξεθ και βρες την! Ανέλυσε τον παιδαγωγικό σου σχεδιασμό με βάση θεωρίες. Σχεδίασε τις δραστηριότητες με βάση στόχους άμεσους και έμμεσους. Παρουσίασε τους όταν διαφωνήσει η συνάδελφος (πες της "άσε να το κάνω έτσι και θα το συζητήσουμε στο διάλειμμα/μετά το ωράριο"). Αν είσαι γνώστης του θέματος (που για μένα όταν πας να κάνεις μια δραστηριότητα πρέπει να γνωρίζεις τι κάνεις και γιατί το κάνεις), δεν θα μπορέσει να σου πει τίποτα!

[nefel]

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις συμβουλές σας συνάδελφοι και για τν ποστήριξή σας!καλή τυωη και σε εσας!!!

[n.sof]

σε ευχαριστώ πάρα πολύ που ασχολήθηκες με το θέμα μου..θα προσπαθήσω να κρατήσω τις συμβουλές σου, αν και νομίζω πως όταν κάνεις λάθη, καλό είναι να τα βρίσκεις μόνος σου και να τα διορθώνεις μόνος σου και όχι να στα υποδεικνύει κάποιος συνάδελφος.Το θεωρώ λάθος.

atzela διαφωνώ. Εντάξει, δε θα κάνεις αυτό που κάνει αυτή, δηλαδή να της κάνεις πρώτη παρατηρήσεις αν δεν θες, αλλά θα πρέπει τουλάχιστον να υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου και τη δουλειά σου. Και μην ξαναδεχτείς να σου πει αυτό το "Εγώ έχω εμπειρία και κοίτα να δεις πώς γίνεται" γιατί στο κάτω κάτω τα έτη υπηρεσιας δεν είναι ράβδοι χρυσού. Αν έχεις ΜΟΝΟ χρόνια υπηρεσίας και τίποτα άλλο ζήτω που καήκαμε. Η προσωπική μου άποψη σε ένα τέτοιο θέμα είναι ότι σε κάθε άνθρωπο συμπεφέρεσαι όπως σε προκαλεί να του συμπεριφερθείς. Δε σου λέω να χάσεις την αξιοπρέπειά σου και να χαμηλώσεις ένα επίπεδο, αλλά πρέπει να κάνεις ξεκάθαρα τα όριά σου. Πάτα πόδι!

Θεωρώ χάσιμο χρόνου να ασχολούμαστε με τον αντισυναδελφικό χαρακτήρα των συναδέλφων μας!! Οι περισσότεροι είχαμε εμπειρίες παρόμοιες, που αρχικά δε λέω μας επηρεάζουν! Κατα τη γνώμη μου πρέπει να ξεκαθαρίσετε ορισμένα πράγματα, με συζήτηση και ο λόγος πρώτα από όλα είναι για τα παιδιά! Δεν είναι σωστό μπροστά στα μάτια τους να υπάρχει ένταση! Τα παιδιά νιώθουν και καταλαβαίνουν τα πάντα! Τις στιγμές που σε ακύρωσε μπροστά στα νήπια ,έπρεπε να κρατηθείς! Δύσκολο ναι μεν, αλλά εφικτό.. Όταν θα συμβεί κάτι παρόμοιο συγκρατήσου(όπως μπορείς) και όταν θα φύγουν τα παιδιά μίλησέ της! Να της πεις ότι αισθάνεσαι ότι σε ακυρώνει και ότι για να συνυπάρξετε πρέπει να   έχετε αν μη τι άλλο σεβασμό η μία για την άλλη! Ακόμα και αν δουλεύετε με διαφορετικό τρόπο πρέπει να βρείτε μία κοινή γραμμή στα βασικά τουλάχιστον.. Όσον αφορά το κοριτσάκι που κλαίει, είναι απόλυτα φυσιολογικό. Όπως είπες έχεις συναντήσει ξανά παρόμοιες καταστάσεις.. Είναι πολλοί οι παράγοντες για την ομαλή προσαρμογή! Πιστεύω ότι έχεις τη θέληση και τη γνώση να το χειριστείς.. Σε όλες τις σχέσεις χρειάζεται διπλωματία (με την καλή έννοια του όρου)..Όλα καλά θα πάνε!!