Αντιμετώπιση-συνύπαρξη με συνάδελφο

[nefel]

  θα ήθελα να ρωτήσω τι κάνετε εσείς, αν σας έχει τύχει και πως αντιμετωπίζετε με δύο λόγια τέτοιες περιπτώσεις..Εργάστηκα για 2 μήνες σε μία αίθουσα με άλλη συνάδελφο προκειμένου να φέρουμε εις πέρας τη λειτουργία ενός καλοκαιρινού τμήματος για παιδιά προσχολικής αγωγής.. Το πρόβλημα που προέκυψε και κυρίως από μέρους μου ήταν το εξής.. η άλλη συνάδελφος ήταν συνεχώς επιβλητική απέναντί μου, ο γνωστός σε όλους "κέρβερος"..κάνε το ένα, κάνε το άλλο, πήγαινε εδώ, πήγαινε εκεί, όχι μην λες έτσι το παραμύθι, μην πιάνεις κουβέντα με τους γονείς, να είσαι πιο αυστηρή με τα παιδιά, μην είσαι τόσο καλόχαρη και μαλθακή με όλους...όλα αυτά ήταν μερικές από τις κουβέντες της. Εγώ είμαι νηπιαγωγός με ενός χρόνου διδακτική εμπειρία και η αλλη βρεφονηπιοκόμος με 7 ετή εμπειρία..Ε λοιπόν, εγώ ήμουν κάτι σαν στρατιωτάκι, έτσι ένιωθα αυτό το διάστημα..δεν μπορουσα να αναλάβω κάποια ευθύνη να κάνω μία δραστηριότητα ως νηπιαγωγός και το πρόγραμμα το κανε μόνη της..εγώ κοιτούσα και γενικά τον λόγο τον είχα ελάχιστες φορές. Κουράστηκα απίστευτα, νευρίασα α['ιστευτα και δεν ευχαριστήθηκα τίποτα.. Λοιπόν, σας ρωτάω τώρα? Πως βάζετε τέτοια άτομα στη θέσα τους??Σίγουρα ο καθένας έχει τον χαρακτήρα του..αλλά τι γίνεται όταν ο άλλος σε πατάει κάτω και σε κάνει ότι θέλει;;;(όταν έγινε η πρόσληψη ζητούσαν μία νηπιαγωγό, ως υπεύθυνη τμήματος και προγράμματος και μια βοηθό βρεφονηπιοκόμο)..Τι θα κάνατε ή πως έχετε αντιμετωπίσει παρόμοιες καταστάσεις?η βοήθειά σας θα μου ήταν πολύτιμη για την συνέχειά μου σε αυτή τη δουλειά!!σας ευχαριστώ εκ των προτέρων...

[PDE ads]

[trikie]

Κοπελιά απλά πιστεύω ότι το μόνο που μπορείς να κάνεις, είναι επιβάλλεις την παρουσία σου ως δασκάλα από την πρώτη στιγμή, καθώς και τπν τρόπο δουλειάς σου, και ας γίνεις αντιπαθής από την πρώτη στιγμή. Θα μου πεις πως γιίνεται αυτό...κάνεις το εξής. Το ιδανικό σε μια τάξη θα ήταν να δουλεύουν δύο άνθρωποι μαζί που έχουν σύμπνοια και ταύτιση απόψεων, που δουλεύουν με τον ίδιο τρόπο, απλά επειδή αυτό είναι μάλλον πολύ δύσκολο να συμβεί (όλοι αυτό θέλουμε, αλλά δυστυχώς δεν γίνεται), κάνεις το εξής απλό: κάθεστε και δύο κάτω και κάνετε μια συζήτηση που λέγεται προγραμματισμός διδασκαλίας. Δηαλαδή τι προτείνεις εσύ, τι αυτή, πως το διδασκείς εσύ πως εκείνη και ουτ'ω καθεξής. Λες εσύ εγώ αυτό το κάνω έτσι γιατί μου αρέσει έτσι, εσύ πως το κάνεις και στην τελική χωρίζετε ΔΙΚΑΙΑ ευθύνες και αρμοδιότητες.  Δηλαδή πράγματα κοινής λογικής που λύνονται με μια συζήτηση σε μισή - μια ώρα το πολύ, δεν θα λύσετε το μεσανατολικό ή το κυπριακό... Τώρα για μένα (επειδή και εγώ είμαι αναπληρώτρια και αλάζω σχολείο κάθε χρόνο) δεν είναι επιχειρήμα το ότι κάποιος είναι πολύ καιρό στο σχολείο και κάποιος για ένα χρόνο μόνο ή για τους καλοκαιρινούς μήνες, ούτε ο συνολικός χρόνος διδασκαλίας που έχει κάποιος. (βεβαίως και μετράν τα χρόνια εμπειρίας που αποκτά ο καθένας μέσα στην τάξη, αλλά δεν κάνουμε και διαγωνισμό, και όλοι μαθαίνουμε από όλους). Και στην τελική άμα δεν πιάσει αυτό, λες ότι σύμφωνα με την εγκύκλιο πρόσληψης εγώ είμαι η νηπιαγωγός και εσύ είσαι η βοηθός (στο κάτω κάτω άμα δεν χρειάζονταν άτομο και μπορούσε εκείνη να βγάλει το πρόγραμμα να μην κάνανε πρόσληψη).Το τελευταίο δεν το λέω για να πάει κάποιος να κάνει επίδειξη γνώσεων ή του πανεπιστημιακού του πτυχίου του ή να το παίξει "ψώνιο"  αλλά τι στο καλό, δεν καταλαβαίνω το χαρτί θέλανε μόνο; Το πτυχίο συνοδεύεται και από ένα άτομο που έχει ιδέες και προτάσεις και θέλει να τις υλοποιήσει, δεν εμφανίζεται μόνο του.

[catwoman]

δυστηχως πολλες φορες οι γυναικες συναδελφοι - και τονιζω γυναικες και ας με πειτε σεξιστρια - που εχουν πολυετη πειρα τεινουν να ειναι αυταρχικες. Θα το συναντησεις ξανα και ξανα. Θυμαμαι και εγω οταν εργαζομουν στο ΣΔΕ και ημουν μικροτερη και χωρις καθολου εμπειρια, συναντουσα τετοια συμπεριφορα απο τις μεγαλυτερες συναδελφους και μαλιστα εριστικη σταση και ειρωνικη αντιμετωπιση.
Με πειραζε , δεν λεω, αλλα μαθαινα και ολας πραγματα που μου χρειαστηκαν στο μελλον απο αυτες. Δεν πολυμιλαγα , ημουν πολυ ντροπαλη και απλα παρατηρουσα. Δεν τα βγαζεις ευκολα περα οταν ο αλλος θεωρει τον εαυτο του γνωστη πραγματων.
η γνωμη μου ειναι οτι πρεπει να εισαι πολυ προσεχτικη στο πως θα το χειριστεις. Ο ενας τροπος ειναι η συζητηση οπως ειπε ο/η συναδελφος, ο αλλος ειναι να δειξεις την σταση σου μεσα απο το εργο σου...Μην το αντιμετωπιζεις "να τη βαλω στην θεση της" θα το χασεις το παιχνιδι..Δες το "να συνεργαστουμε δημιουργικα"...

[eva7]

Κι εγώ έχω αντιμετωπίσει σε σχολείο και σε άλλη δουλειά παρόμοιες συμπεριφορές με γυναίκες (πείτε με κι εμένα σεξίστρια). Η μια με το που κατέφτασα στη δουλειά με είδε τρελά ανταγωνιστικά. Ούτε ντροπές, ούτε τίποτε. Της ζήτησα ευθέως να αλλάξει υφάκι και στάση γιατί με ενοχλεί. Οι καλοί λογαριασμοί..Σιγά μην επιτρέψω στον κάθε κομπλεξικό να μου χαλάει την καθημερινότητά μου. Αυτά..Καλή τύχη.

[PDE ads]

[Κaterina]

Μου φαίνεται ότι θα μπω κι εγώ στο κλαμπ των σεξιστριών!
Η δικιά μου εμπειρία δεν προέρχεται από το χώρο της δουλειάς αλλά από συνέντευξη στη Σιβιτανίδειο (ναι, ήμουν μικρή τότε και δεν ήξερα...).
Είναι δυο άντρες και μια γυναίκα, υποθέτω η διευθύντρια ή κάτι τέτοιο, γιατί καθόταν στην ...προεδρική θέση του γραφείου.
Κι ενώ οι δυο άντρες ήταν ευγενικοί μαζί μου και έκαναν τυπικές ερωτήσεις, όταν είδαν από το βιογραφικό μου ότι δεν είχα εμπειρία αφού μόλις είχα τελειώσει τη σχολή, πετάγεται αυτή και με ύφος πολλών καρδιναλίων μου πετάει: "Και τολμάτε και έρχεστε και χτυπάτε την πόρτα της Σιβιτανιδείου;!".
Ειλικρινά, ακόμα με θαυμάζω για την ψυχραιμία που τότε επέδειξα...
Σχετικά με το θέμα τώρα νομίζω πως σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει από την αρχή να μπαίνουν όρια, να καθορίζεται η θέση του καθενός και να γίνεται προσπάθεια συνεργασίας με ίσους όρους. Με ευγενικό πάντα τρόπο θα πρέπει να διεκδικήσεις το χώρο σου...Σου εύχομαι καλή δύναμη!

[troll]

σοβαρά?? Άνευ προϋπηρεσίας.... 

"Και... τολμήσατε να χτυπήσετε την πόρτα της Σιβιτανιδείου";

Μην βλέπετε που το διακωμωδώ... αυτή και αν ήταν troll απάντηση - παρέμβαση της κυρίας (??)

[nefel]

ΚΑΤΑΡΧΗΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΜΠΗΚΑΤΕ ΣΤΟ ΚΟΠΟ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΤΕ..ΑΠΛΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΠΩΣ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΓΕΛΟΙΟ ΤΡΟΠΟ..ΜΑ ΑΝ ΔΝ ΜΑΣ ΔΩΣΟΥΝ ΧΩΡΟ Κ ΧΡΟΝΟ ΠΩΣ ΘΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ;;ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΚΑΚΟΙ;;Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ,ΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΤΡΟΠΟ ΚΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ.ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΕΤΣΙ ΑΣΧΗΜΑ;

[Κaterina]

σοβαρά?? Άνευ προϋπηρεσίας.... 

"Και... τολμήσατε να χτυπήσετε την πόρτα της Σιβιτανιδείου";

Μην βλέπετε που το διακωμωδώ... αυτή και αν ήταν troll απάντηση - παρέμβαση της κυρίας (??)

Άσε, τότε αιφνιδιάστηκα, δεν πίστευα τι άκουγα, ένιωσα πολύ άσχημα...
Σήμερα νομίζω πως θα της απαντούσα καταλλήλως (έτσι κι αλλιώς δεν θα είχα τίποτα να χάσω)!
Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μιλάει έτσι σε κανέναν...

[foibos81]

Yπάρχει ο τρόπος ο ήρεμος της σύζητησης, ώστε να καταλάβει ο καθένας το χαρακτήρα του άλλου, να μοιραστούν αρμοδιότητες να να μην επεμβαίνει τόσο έντονα ο ένας στα χωράφια του άλλου.

Ο άλλος ο τρόπος ο οποίος μπορεί να συνδυαστεί με τον πρώτο, εφόσον φυσικά δεν πιάσει, είναι λόγια τσεκουράτα και ξεκάθαρα. Δυστυχώς στο δημόσιο αυτή η μέθοδος έχει και την καλύτερη επιτυχία. Την κόβεις αλλιώς τον αέρα με το καλημέρα. Διότι όσο το αφήνεις να διαιωνίζεται τόσο αυτή θα υποτιμάει. Δεν ρωτάς ούτε προσπαθείς να μάθεις γιατί μπλέκεται τόσο πολύ στα πόδια σου, την στέλνεις μια και καλή από εκεί που ήρθε. Δυστυχώς έχει τα καλύτερα αποτελέσματα στο δημόσιο και στους υπαλλήλους του. Όχι μόνο θα σεβαστεί ο άλλος, αλλά θα καθήσει μετά και να συζητήσετε.

Εγώ είχα παρόμοιο πρόβλημα με γκέι όμως καθηγητή. Ήταν λίγο κουνιστός και όλο προσπαθούσε να εμπλακεί σε ένα μάθημα που έκανα, αλλά με την κακή έννοια, προσπαθούσε όλο πρόβλημα να βρει και θεωρούσε ότι κάποια πράγματα του άνηκαν, χωρίς καν να έχει την αρμοδιότητα του μαθήματος !!!!!!!!!!.
 Ε την τρίτη φορά του την είπα ότι δεν του ανήκει τίποτα και έχει ψευδαισθήσεις, άρχισε να τσιρίζει σαν τρελή, αλλά εγώ΄εκεί επειδή είχα νεύρα συνέχιζα, σε σημείο που ακουστήκαμε σε όλο το σχολείο. Έτοιμος ήμουν να τον πιάσω, αλλά λέω τα λόγια πονάνε πιο πολύ από το ξύλο. Δεν τόλμησε να μου ξαναπεί βλακείες

[effiet]

Παιδιά, κι εγώ θέλω να καταθέσω τη φετινή μου εμπειρία. Εφέτος, 4η χρονιά αναπληρώτρια ούσα, σε 2/θ δημοτικό είχα τη χειρότερη συνεργασία. Τα προηγούμενα χρόνια ήμουν πάλι προιστάμενη, άρα και γνώριζα τα ελάχιστα για τα της σχολικής μονάδας. Η κοπελιά που ήρθε έπειτα έχοντας λιγότερη εμπειρία από εμένα και ερχόμενη με επόμενη φάση κοίταξε να το παίξει δήθεν, προφανώς λόγω του ότι ήταν λίγο μικρότερη από εμένα ή δεν ξέρω τι άλλο. Ούτε εφημερίες δεν έκανε.
Σε κάποια θέματα αναγκάστηκα να επιβληθώ μιας και ήμουν προϊσταμένη και έπρεπε να τηρηθούν και το ωρολόγιο πρόγραμμα και τα λοιπά της λειτουργίας του σχολείου. Από τότε, τελείως τυπικές οι σχέσεις. Απο συναδελφική αλληλεγγύη μηδέν. Κρίμα όμως, αλλά κάποιες φορές πρέπει να φαινόμαστε αυστηροί. Το θέμα είναι ότι όλο αυτό επηρεάζει τα παιδιά. Δεν είναι καλό να αντιλαμβάνονται τέτοιες σχέσεις.

[nefel]

Ενδιαφέρουσες οι εμπειρίες σας..Τελικά, όλοι συναντούμε λίγο η πολύ τέτοιες καταστάσεις..Εγώ απλά ξαφνιάστηκα όταν άρχισε να μου φέρεται έτσι, γιατί όταν εμένα μου δώσανε πριν δύο χρόνια ολόκληρο τμήμα με 25 παιδιά σε παιδικό σταθμό,η νηπιαγωγός που ήταν μόνιμη εκεί και την αντικατέστησα εγώ, ήρθε πριν ξεκινήσω μου έδειξε τα κατατόπια, μου έδωσε υλικό( αν και δεν ήταν υποχρεωμένη) και μου είπε κάνε ότι σου έμαθαν στη σχολή. Ε και ξεκίνησα, δεν λέω δύσκολα ήταν για πρώτη φορά, αλλά τα παιδιά τα κέρδισα αμέσως, τους γονείς το ίδιο, γιορτή έβγαλα μόνη μου και όλα καλά. Μία μέρα με επισκέφτηκε η νηπιαγωγός εκείνη την ώρα που ήμουν με τα παιδιά και από το λίγο που με είδε είπε: "σε βλέπω πολύ άνετη για πρώτη φορά που δουλεύεις και ακούω τα καλύτερα από όλους". Και τώρα είχα αυτήν την αντιμετώπιση και από άτομο που δεν είναι του ίδιου πτυχίου με εμένα..και αναρωτήθηκα έντονα και γω μήπως κάνω κάτι λάθος με τα παιδιά ή με τους γονείς, μπήκα στην διαδικασία να ανοίξω πάλι βιβλία..μα είναι δυνατόν να έρχεται ένας γονιός να μου λέει αν μπορεί να με απασχολήσει για 2 λεπτά, να πηγαίνω στο διάδρομο να μου πει τι θέλει και η άλλη από μέσα να φωνάζει έλα γρήγορα μέσα και άσε τις κουβέντες. (τα παιδιά έτρωγαν)είναι δυνατόν???

[adigoni]

Εγώ ηρέμησα μέσα μου, μετά από παρόμοιες συμπεριφορές, όταν έκανα συμφωνία με τον εαυτό μου και είπα ότι έχω να κάνω με παράλογη συνάδελφο, οπότε, έκανα την πάπια όταν φώναζε, μετά της έκανα κομπλιμέντα για τα ρούχα και τα μαλλιά της σε άσχετες φάσεις(στις γυναίκες πιάνει πάαααρα πολύ) κι εκείνη τη στιγμή πετούσα και κανά δυο σκέψεις σε σχέση με τη διδασκαλία και τη συνεργασία μας, οι οποίες και γίνονταν αποδεκτές Διπλωματία και Άγιος ο Θεός, άσε που οι νεότεροι λόγω απαιτήσεων της αγοράς εργασίας είναι πολύ πιο μορφωμένοι από παλιότερους που αρκούνται στην...εμπειρία και μόνο....πετάς και καμία απορία του στυλ¨ποιου παιδαγωγού η μέθοδος σε βρίσκει σύμφωνη στη διδασκαλία του τάδε μαθήματος", και είσαι μια χαρά...

[andrianna]

Η τιμιότητα είναι αρετή των λογικών .Η σύνεση ,έγκειται στην ήρεμη απώθηση κι αποφυγή.Διαφορετικά, θα σε παρασύρει στην τρέλλα της .

[Landau]

Ναι, πες σε εμένα τον νέο (δεν θέλω σχόλια, μην φωνάξω και τον Πάνο  ) για παιδαγωγούς.. κανέναν Feynman θα σου πετάξω ως απάντηση