Χορήγηση φαρμάκων σε μαθητές;

[emmaki]

Επίσης κάποια στιγμή θα έπρεπε να υπάρχει μια συνεργασία με τον ερυθρό σταυρό και να περάσουμε όλοι οι εκπαιδευτικοί από σεμινάριο πρώτων βοηθείων. Πολλά περιστατικά τα αντιμετωπίζουμε λανθασμένα.

Καλά τα σεμινάρια (για ιδία χρήση), αλλά θα τα εφάρμοζε κάποιος σε μαθητές σε στιγμή ανάγκης; Και μιλάω για κάποια σοβαρή περίπτωση, όχι να βάλεις ένα οξυζενέ και μπεταντίν σε μικρή επιφανειακή πληγή (για το οποίο δεν χρειάζονται και ειδικές γνώσεις). Σε σοβαρές περιπτώσεις απλά καλείς γιατρό και δεν μπλέκεις, γιατί μετά μπορείς να βρεθείς δικαζόμενος, χωρίς να το καταλάβεις.

Θυμάμαι, όταν ήμουν μαθητής, ένας γυμναστής στο σχολείο μας έλεγε ότι όσα σεμινάρια και να κάνει κάποιος μη ειδικός, αν βρεθεί μπροστά σε σοβαρό περιστατικό, καλύτερα να φωνάξει γιατρό και να περιμένει χωρίς να ακουμπάει καν τον άλλον (ειδικά σε περιπτώσεις σοβαρών τραυμάτων, όπου μια μικρή μετακίνηση μπορεί να αποβεί μοιραία...).

Τα μόνα σεμινάτια πρώτων βοηθείων που πρέπει να μας γίνουν είναι για αντιμετ΄πιση συγκεκριμένων περιστατικών, π.χ. αν κάποιος καταπιεί τη γλώσσα του ή στραβοκαταπιεί, αν πάθει μια κρίση επιληψίας, αν αιμορραγεί μύτη, πώς ακινητοποιούμε ένα χτυπημένο και πιθανώς σπασμένο χέρι κλπ.
Πράγματα που οι περισσότεροι ναι μεν τα ξέρουμε εμπιερικά, αλλά σε φάση κρίσης δύσκολα τα εφαρμόζουμε και δεν είναι και σίγουρο ότι τα γνωρίζουμε σωστά (π.χ. στη μύτη ποτέ δεν κάνεις το κεφάλι προς τα πίσω!)

[PDE ads]

[δασκαλίτσα]

Η καλύτερη φάση θα ήταν να υπάρχει γιατρός στο δημόσιο σχολείο, αλλά επειδή αυτό είναι όνειρο θερινής νυχτός, νομίζω πως και οι γυμναστές μπορούν να βοηθήσουν κάπου (π.χ. πρώτες βοήθειες). Από κει και πέρα, ένα σεμινάριο θα βοηθούσε θεωρητικά... Πάντως καθαρά για το θέμα της χορήγησης φαρμάκων στα παιδιά στο σχολείο, καλό θα ήταν μαζί με τη συμπλήρωση κάποιου ερωτηματολογίου από τους γονείς, να υπάρχει διευκρίνηση εκ μέρους τους (σε αυτό) σχετικά με την περίπτωση που συμβεί κάτι στο παιδί (θέμα υγείας) και την αντίδραση των δασκάλων. Π.χ. "υπάρχει κάποιο πρόβλημα υγείας του παιδιού που θα έπρεπε να γνωρίζουμε;", "τι να γίνει σε περίπτωση που κάτι συμβεί στο παιδί; Να σας τηλεφωνήσουμε ή να παρέμβουμε πρώτα κατόπιν συμβουλής γιατρού;" κλπ. Πάντα μιλώ για καταστάσεις που σηκώνουν χρόνο, όχι για έκτακτες. Ίσως ακούγεται κάπως, αλλά εκεί που εργάζομαι εγώ, όλες αυτές οι διευκρινήσεις βγάζουν εμάς τους δασκάλους από τέτοιες διλημματικές καταστάσεις. Και μην ξεχνάμε ότι τη βαρύτατη ευθύνη για τα παιδιά την έχουμε κατ'αποκλειστικότητα εμείς.

[daffodils]

Αυτά που λες emmaki εγώ τα έχω παρακολουθήσει σε σχολείο ολοήμερο όπου ο υπεύθυνος του ολοήμερου είχε ζητήσει από τον ερυθρό σταυρό να στείλει άτομο για ενημέρωση. Εννοείται ότι δε μιλάμε για σοβαρούς τραυματισμούς αλλά βασικά πράγματα, πρώτες βοήθειες για μικροτραυματισμούς, εγκαύματα και κυρίως ΚΑΡ.Π.Α. Οι πληροφορίες μπορούν να αποβούν σωτήριες για τα πρώτα λεπτά ενός προβλήματος, όχι πάντα τραυματισμού. Τώρα ποιός θα τα εφαρμόσει αυτό είναι άλλο θέμα. 'Εχει να κάνει με το επίπεδο της ψυχραιμία που μπορεί να επιδείξει ο καθένας σε στιγμές κρίσης. Πάντοτε πρέπει να επικοινωνούμε με το 166 και έπειτα να δίνουμε τις πρώτες βοήθειες, εκτός αν κάποιος πνίγετε μπροστά στα μάτια μας!

[loumbago]

Τα μόνα σεμινάτια πρώτων βοηθείων που πρέπει να μας γίνουν είναι για αντιμετ΄πιση συγκεκριμένων περιστατικών, π.χ. αν κάποιος καταπιεί τη γλώσσα του ή στραβοκαταπιεί, αν πάθει μια κρίση επιληψίας, αν αιμορραγεί μύτη, πώς ακινητοποιούμε ένα χτυπημένο και πιθανώς σπασμένο χέρι κλπ.
Πράγματα που οι περισσότεροι ναι μεν τα ξέρουμε εμπιερικά, αλλά σε φάση κρίσης δύσκολα τα εφαρμόζουμε και δεν είναι και σίγουρο ότι τα γνωρίζουμε σωστά (π.χ. στη μύτη ποτέ δεν κάνεις το κεφάλι προς τα πίσω!)

Κι όμως, ούτε σε αυτά συμφωνούν όλοι στο τι πρέπει να γίνει. Πχ Λιποθυμία και γύρισμα της γλώσσσας: εμπειρικός τρόπος αντιμετώπισης : κουτάλι ή δάχτυλο στο στόμα, για να ανοίξει==> ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΟ, γιατί υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού τόσο του ασθενή όσο και δικού σου (να σου κόψει το δάχτυλο). Πρέπει απλώς να του γυρίσεις στο πλάι το κεφάλι, για να μην πνιγεί με το σάλιο του.

[PDE ads]

[emmaki]

Τα μόνα σεμινάτια πρώτων βοηθείων που πρέπει να μας γίνουν είναι για αντιμετ΄πιση συγκεκριμένων περιστατικών, π.χ. αν κάποιος καταπιεί τη γλώσσα του ή στραβοκαταπιεί, αν πάθει μια κρίση επιληψίας, αν αιμορραγεί μύτη, πώς ακινητοποιούμε ένα χτυπημένο και πιθανώς σπασμένο χέρι κλπ.
Πράγματα που οι περισσότεροι ναι μεν τα ξέρουμε εμπιερικά, αλλά σε φάση κρίσης δύσκολα τα εφαρμόζουμε και δεν είναι και σίγουρο ότι τα γνωρίζουμε σωστά (π.χ. στη μύτη ποτέ δεν κάνεις το κεφάλι προς τα πίσω!)

Κι όμως, ούτε σε αυτά συμφωνούν όλοι στο τι πρέπει να γίνει. Πχ Λιποθυμία και γύρισμα της γλώσσσας: εμπειρικός τρόπος αντιμετώπισης : κουτάλι ή δάχτυλο στο στόμα, για να ανοίξει==> ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΟ, γιατί υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού τόσο του ασθενή όσο και δικού σου (να σου κόψει το δάχτυλο). Πρέπει απλώς να του γυρίσεις στο πλάι το κεφάλι, για να μην πνιγεί με το σάλιο του.

Μα γι' αυτό λέω ότι πρέπει να γίνει μια επίσημη ενημερωση προς όλους.

Όσο για τα φάρμακα, ειδικά σε μικρά παιδιά, ΤΙΠΟΤΑ  και ΠΟΤΕ!
Δεν μπορείς να ξέρεις τι αλλεργία μπορεί να δημιουργηθεί σε ένα παιδί, ακόμα και αν έχει ξαναπάρει το ίδιο φάρμακο. Δεν μπορείς να ξέρεις τι αντίδραση μπορεί να έχει το φάρμακο με κάτι που έφαγε πιο μπροστά.

Χορήγηση φαρμάκων ΜΟΝΟ από γονείς, ακόμα και αν υπάρχει μόνιμο πρόβλημα υγείας στο παιδί.

[-----]

Και βέβαια δεν αναφερόμαστε μόνο σε μικρά παιδιά αλλά και σε μαθητές γυμνασίου και λυκείου!

[emmaki]

Και βέβαια δεν αναφερόμαστε μόνο σε μικρά παιδιά αλλά και σε μαθητές γυμνασίου και λυκείου!

Φυσικά! Απλά ένας μαθητής γυμνασίου ή λυκείου με πρόβλημα υγείας, μπορεί να μάθει μόνος του να παίνριε το φάρμακο του την ώρα που πρέπει. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να το κάνει ένα παιδί 5 ή 6 ή 7 ετών

[Aurelita]

Τελικά υπάρχει καμία εγκύκλιος που να διευκρινίζει το θέμα ή όχι; Ξέρει κανείς;

[catwoman]

στο σχολειο που εργαζομουν προπερυσι (δημοτικο) οι εκπαιδευτικοι εδιναν αβερτα depon και μαλιστα χωρις καν να ξερουν δοσολογια. Θυμαμαι ενα παιδι ειχε πονοδοντο και με ρωτησε εμενα η δασκαλα ( νεα και χωρις παιδια ) ως μητερα τι ποσοτητα δινω στο παιδι μου για να δωσει την ιδια και στην μικρη με τον πονοδοντο. Τοτε δεν εδωσα σημασια στο περιστατικο αλλα τωρα με αυτη την κουβεντα σκεφτομαι οτι επρεπε να δωσω περισσοτερη σημασια.

[emmaki]

Εγκύκλιος υπάρχει από το 2010 για τα δημοτικά και τα νηπιαγωγεία

http://edu.klimaka.gr/leitoyrgia-sxoleivn/22-leitoyrgia-scholeiwn-diafora/995-farmakevtikh-agwgh-mathhtwn-sto-scholeio.html

[Aurelita]

Ευχαριστώ για την εγκύκλιο... αλλά εγώ ψάχνω τι παίζει με τα γυμνάσια... Τι μπάχαλο... ο καθένας κάνει ότι θέλει....