Μάρτυρας σε χειροδικία συναδέλφου

[Landau]

Καλά, το τι είναι νόμιμο ή όχι, χωράει πολλή συζήτηση. Μην πάμε στο άλλο άκρο, τύπου Φινλανδία, ΗΠΑ (κάποιες πολιτείες) κλπ, που ένα  χαστούκι να ρίξεις στο παιδί σου, σου παίρνουν το παιδί με τους φασιστικούς τους νόμους!
Αν ρίξω χαστούκι στο παιδί μου, επειδή θεώρησα ότι μίλησε άσχημα και έτσι πρέπει να τιμωρηθεί για να καταλάβει το λάθος του, απόλυτο δικαίωμά μου, και το κράτος να πάει να... κουρευτεί με τις απαράδεκτες νομοθεσίες του!

Ο δάσκαλος, όμως, πρέπει να τιμωρεί - αν χρειαστεί - το παιδί με άλλες μεθόδους (για μεγάλες ηλικίες, λύκειο κλπ, ελαφρυές, φιλικές σφαλιαρίτσες δεν τους βλάπτουν βέβαια....).

[PDE ads]

[Schnittke]

Μου έχει τύχει μαθητής στην τάξη που δεν πήγαινε στην "καρέκλα της ηρεμίας" για να καθίσει να ησυχάσει. Πήρα λοιπόν την "καρέκλα της ηρεμίας" και την πήγα σ' αυτόν, τον έβαλα να κάτσει σ' αυτήν χωρίς ν' αλλάξει θέση και μετά έκατσα κι εγώ δίπλα του.

Τι θα πει "χάνεις το διάλειμμά σου"; Εγώ δεν το βλέπω έτσι. Θα θυσιάσω και 10 και 20 και όλα τα διαλείμματά μου αν χρειαστεί, προκειμένου να κρατήσω ένα παιδάκι ήρεμο μέσα στην τάξη! Είναι κι αυτό μέρος της δουλειάς μας!

emmaki, ευχαριστούμε για το link!

Και ναι, πολύ θα ήθελα να προέβλεπε κι εδώ ο νόμος πολύ σκληρότερες ποινές για την άσκηση βίας (σωματικής και ψυχολογικής), τόσο ενδοοικογενειακής όσο και σχολικής. Και να εφαρμοζόταν. Θυμάμαι πολύ καλά πώς είναι να είσαι παιδί. Άνευ όρων αγάπη κι αποδοχή, ό,τι κι αν συμβεί. Αυτή είναι η δική μου "μαγική συνταγή". Και όσο μπορείς να προλαβαίνεις τον "χαμό" στο ξεκίνημά του, να παρατηρείς συνεχώς και να ηρεμείς τα οξυμένα πνεύματα, όχι να τα οξύνεις παραπάνω.

Καθαρά προσωπική μου άποψη: Αν δεν μπορεί κάποιος να το κάνει αυτό, καλύτερα ας μείνει μακριά από την τάξη.

[mariag_83]

Τίποτα να μην κάνεις.Το είδες,συζήτησέ το με τη διευθύντρια και ασ'το εκεί.Αν το ξανακάνει ή αν το έχει κάνει σύστημα,εκεί αλλάζει το θέμα.Είμαι κι εγώ αντίθετη στη σωματική τιμωρία(γιατί την έχω υποστεί σα μαθήτρια και τη σιχαίνομαι),αλλά μην μπλέξεις.Απλά πες της ότι αν ξαναδείς κάτι τέτοιο,δε θα σιωπήσεις.Απαράδεκτο από έναν εκπαιδευτικό,αλλά λάθη κάνουμε όλοι.Δες το σαν λάθος και κοίτα τι μπορείτε να κάνετε από δω και πέρα.

[AnnaB]

Χειροδικία από χειροδικία έχει διαφορά παιδιά θηρια χρειάζονται και λίγη φοβέρα.

Αμα του τράβηξε η δασκάλα του λίγο το αυτί πχ σε μια κατάσταση που κόντευε να ξεφύγει από τον έλεγχο καλά του έκανε αν οι γονείς του είχαν κουκούτσι μυαλό θα το έκαναν αυτοί στο σπίτι.

Γιατί αφενός με το να κρατάω "παρέα μου" στο διάλειμμα του έδειξα ότι δε σταμάτησα να το αγαπώ παρά τη συμπεριφορά του και δεν το απέρριψα, απ' την άλλη όμως το βοήθησα να αντιμετωπίσει την "ποινή" του με τρόπο που ναι μεν τσούζει αλλά δεν πληγώνει

.

Το κάνω και εγώ μερικές φορές και όντως λειτουργεί και μάλιστα εξαιρετικά. Ωστόσο το θέμα είναι τι γίνεται ώσπου να χτυπήσει το κουδούνι αν το πρόβλημα είναι οξύ και έχεις πολύ ώρα ως τότε και πως ουσιαστικά αυτοτιμωρείσαι και εσύ χάνοντας το διάλειμμα σου.

Στο νηπιαγωγείο (όχι ότι στο δημοτικό είναι διαφορετικά), έτσι και αλλιώς διάλειμμα δεν κάνουμε...Τα παιδιά μπορεί να χτυπήσουν κάθε δευτερόλεπτο....

Αν το παιδί πηδάει από θρανίο σε θρανίο ή εκτοξεύει αντικείμενα σε άλλους ή ή ή, μπορείς με άλλο τρόπο να το κατευνάσεις και να το ελένξεις, όπως είπε και η emmaki, βάλτο να καθήσει δίπλα σου, πάρε το παιδί για λίγο αγκαλιά, μέχρι να ηρεμήσει και να μην πετάει πχ αντικείμενα προς πάσα κατεύθυνση με κίνδυνο να χτυπήσουν όλα τα παιδιά, ακόμα και αν αντιδράει...(το έφερα ως παράδειγμα, γιατί μου έχει τύχει, το παιδί όντως ηρέμησε, μπορεί βέβαια όσο αντιδρούσε, να "έφαγα" μερικές αγκωνιές, αλλά προτιμώ να "φάω" εγώ την αγκωνιά, παρά να ανοίξουν τα κεφάλια των υπόλοιπων παιδιών από τα οποιοδήποτε αντικείμενο) Σε ένα παιδί 5 ετών που σε μια δεδομένη στιγμή για τον χ,ψ λόγο αντιδρά με τρόπο που μπορεί το ίδιο ή άλλο παιδί αντιδρά άσχημα ή "βρίσκεται εκτός τάξης" σίγουρα δεν το επαναφέρεις στην τάξη με τη βία...

[PDE ads]

[Landau]

AnnaB δεν έχουν πια διαλείμματα στο νηπιαγωγείο; Θυμάμαι όταν πήγαινα εγώ (πρόσφατα  ) είχαμε διαλείμματα, όπου φυσικά "σκοτωνόμασταν", αλλά σε λογικά πλαίσια..

[AnnaB]

Για τα παιδιά υπάρχουν, για τους εκπαιδευτικούς όχι....Όταν έχεις στην αυλή 20+ 5χρονα, δεν μπορείς να κάτσεις να κάνεις και εσύ διάλειμμα, όπως πχ γίνεται στο λύκειο, που κάποιος έχει επιτήρηση και οι υπόλοιποι είναι στο γραφείο.

[Aris81]

AnnaB δεν έχουν πια διαλείμματα στο νηπιαγωγείο; Θυμάμαι όταν πήγαινα εγώ (πρόσφατα  ) είχαμε διαλείμματα, όπου φυσικά "σκοτωνόμασταν", αλλά σε λογικά πλαίσια..

Καλά τότε μπορεί να υπήρχαν και βέργες,ζώνες και διάφορα παρόμοια εργαλείας διαπαιδαγώγησης.

Εδώ ακόμη ζούμε σε μια κοινωνία που ο εκπαιδευτικός θεωρεί ότι μπορεί να ασκεί βία,ανάλογα με τις "συνθήκες",φυσικά με γνώμονα το δικό του υποκειμενικό κριτήριο,
αγνοώντας το νόμο.
Αλλά και με γονείς που θεωρούν ότι η διαπαιδαγώγιση των παιδιών τους είναι αυστηρά δική τους υπόθεση,που δεν υπόκειται σε κανόνες και νόμους.

Επίσης αν θέλουμε να συγκρίνουμε την κατάσταση με Σκανδιναβικές χώρες,ας μην κρίνουμε τους νόμους τους με την βαλκανοκοντόθωρη αντίληψή μας,αλλά από το παραγώμενό τους έργο,γνώρισμα κρατών με σοβαρή κοινωνική μέριμνα από την προσχολική ηλικία και όχι τσίρκο medrano όπως του λόγου μας.

Τέλος,καμία έκπληξη δε μου προκαλεί το περί "αυτοτιμωρίας από χάσιμο διαλείμματος"του εκπαιδευτικού.
Έχω ακούσει και χειρότερα στο γραφείο καθηγητών...

[Landau]

Για τα υπόλοιπα μπορούμε να συμφωνήσουμε στα περισσότερα, αλλά δεν θα γίνουν οι σκανδιναβικές χώρες παράδειγμα στη διαπαιδαγώγιση.
Θα γίνω κουραστικός, αλλά θα το ξαναγράψω.. π.χ. στη Φινλανδία μπορούν να σου πάρουν το παιδί, επειδή το κράτος (μέσω των αντίστοιχων κοινωνικών λειτουργών κλπ) θεωρεί ότι δεν είσαι ικανός να το αναθρέψεις, και πρέπει να το αναλάβει η κοινωνία (μέσω του κράτους). Και αυτά έχουν γίνει πρόσφατα εκεί, για περιπτώσεις που είναι να τραβάς τα μαλλιά σου (δεν μιλάμε για οικογενειακή βία κλπ).
Άλλο παράδειγμα, από τις ΗΠΑ, οικογένεια έχασε την επιμέλεια του παιδιού τους, επειδή έγινε καταγγελία για.. "σεξουαλική παρενόχληση" στο παιδί. Ποια ήταν αυτή η "παρενόχληση"; Η μάνα θήλαζε το μωρό της!!!!!!!

Λυπάμαι, αλλά δεν θα δεχτώ ποτέ τη "λογική" ότι η οικογένεια δεν έχει τον πρώτο λόγο στην ανατροφή του παιδιού της. Φυσικά, δεν μιλάμε για περιπτώσεις πραγματικής βίας και βασανισμού κλπ (στα οποία προφανώς δεν περιλαμβάνεται ούτε το απλό χαστούκι, ούτε άλλες μορφές τιμωρίας σε λογικά πλαίσια). Δυστυχώς, τελευταία υπάρχει τάση για την "κοινωνικοποίηση" της ανατροφής παιδιών (και μετά τους έφταιγαν τα σοβιέτ, που δεν είχαν καν τέτοιες καταστάσεις).

Στο σχολικό περιβάλλον ο ρόλος του δασκάλου είναι διαφορετικός και είναι προφανές ότι δεν θα πρέπει να σηκώνει χέρι στο παιδί.

[emmaki]

Landau, θα το ξαναπω.
Ακόμα και ένα "απλό" χαστούκι, ή μια ξυλιά στον ποπό, για ένα παιδί είναι πολύ μεγάλο ζήτημα.

Είναι μια πάρα πολύ υποτιμητική πράξη. Μια πράξη που γ'ινεται τιμωρητικά, προκαλέι πόνο (έστω και λίγο), και -βασικό- εφαρμόζεται από κάποιον με πολύ μεγαλύτερη δύναμη από το ίδιο.

[Aris81]

@Landau σίγουρα όταν έγραψα τα παραπάνω δεν είχα στο μυαλό μου παραδείγματα όπως αυτά που παρέθεσες.
Απλά μελετώντας εσχάτως τις κοινωνικές παροχές στις Σκανδιναβικές χώρες διαπίστωσα μηχανισμούς που εδώ ούτε πάει ο νούς μας.

Όσο αφορά την οικογένεια και εγώ θεωρώ ότι ιεραρχικά είναι ο πρώτος και πλέον σημαντικός φορέας διαπαιδαγώγησης των παιδιών.
Επίσης καλό είναι που στην Ελλάδα,αυτός ο θεσμός  δεν έχει απαξιωθεί ακόμη όσο στο εξωτερικό,αλλά παραμένει ισχυρός.

Απλά η οποιαδήποτε χρήση ενδοοικογενειακής βίας δεν δικαιολογείται,από και προς,κανένα μέλος.
Όχι,το ξύλο δεν βγήκε από τον παράδεισο..
Υπάρχει και άλλος δρόμος..

[Landau]

emmaki αν αναφερόμαστε στη διαπαιδαγώγιση από τον γονέα, τότε π.χ. το χαστούκι είναι, ανάλογα με την περίσταση, ορθή πράξη. Και δεν λέω για περιπτώσεις όπου αυτές οι πρακτικές είναι κανόνας. Άποψή μου βέβαια, που μπορεί να διαφωνείς, αλλά δεν σημαίνει ότι η δική σου άποψη είναι η σωστή. Απλά διάσταση απόψεων. Προσωπική εμπειρία: ήμουν μικρός (5-6 ετών; ) και έβρισα με κακή λέξη μπροστά στους γονείς μου. Αν δεν έτρωγα το χαστούκι από τον πατέρα μου τότε, λέγοντάς μου να μην ξαναμιλήσω έτσι, τότε ίσως να έβριζα έτσι από τα 6 μου 
Ελαφρύ χαστούκι ή ελαφρύ χτύπημα στο χέρι, συνοδευόμενο με κατάλληλη διάλεξη για το τι είναι σωστό ή όχι, για μένα είναι αποδεκτοί - σε λογικά πλαίσια πάντα - τρόποι διαπαιδαγώγισης από τον γονέα. Προφανώς δεν πρέπει να είναι οι μοναδικοί τρόποι.
Οι σύγχρονες "λογικές" του.. να μην ακουμπήσουμε το παιδί μας, ή να μην του πούμε "μη" ή "όχι", δεν οδηγούν σε τίποτα καλό.

Τα παραπάνω αναφέρονται ΜΟΝΟ εντός οικογένειας, με γονείς που έχουν σώας τας φρένας.

[panos2]

Η   κατ' επανάληψη άσκηση βίας σε παιδιά είναι άκρως κατακριτέα, παράνομη και ανήθικη πράξη και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αποσιωπεί τέτοια γεγονότα και να μην τα καταγγέλει, ειδικά αν αφορούν μικρά παιδιά. Αν κάποιος εκπαιδευτικός εν' θερμώ και πολλές φορές απο φόβο να μην πάθουν κάτι χειρότερο τα ίδια τα παιδιά  αντιδράσει άγαρμπα, δικαιολογείται, ως μεμονωμένο περιστατικό, αλλά παρ' όλα αυτά, οφείλει να επαναεξετάσει την πράξη του και να αναζητήσει εναλλακτικές λύσεις με την βοήθεια της εκπαιδευτικής κοινότητας. 

ΥΓ. Σε φάση θυμού, έχω τραβήξει στο παρελθόν το μαλλί ενός εντεκάχρονου και δεν θα ξεχάσω ποτέ την ματιά του μετά από αυτή μου την πράξη...   

[emmaki]

emmaki αν αναφερόμαστε στη διαπαιδαγώγιση από τον γονέα, τότε π.χ. το χαστούκι είναι, ανάλογα με την περίσταση, ορθή πράξη. Και δεν λέω για περιπτώσεις όπου αυτές οι πρακτικές είναι κανόνας. Άποψή μου βέβαια, που μπορεί να διαφωνείς, αλλά δεν σημαίνει ότι η δική σου άποψη είναι η σωστή. Απλά διάσταση απόψεων. Προσωπική εμπειρία: ήμουν μικρός (5-6 ετών; ) και έβρισα με κακή λέξη μπροστά στους γονείς μου. Αν δεν έτρωγα το χαστούκι από τον πατέρα μου τότε, λέγοντάς μου να μην ξαναμιλήσω έτσι, τότε ίσως να έβριζα έτσι από τα 6 μου 
Ελαφρύ χαστούκι ή ελαφρύ χτύπημα στο χέρι, συνοδευόμενο με κατάλληλη διάλεξη για το τι είναι σωστό ή όχι, για μένα είναι αποδεκτοί - σε λογικά πλαίσια πάντα - τρόποι διαπαιδαγώγισης από τον γονέα. Προφανώς δεν πρέπει να είναι οι μοναδικοί τρόποι.
Οι σύγχρονες "λογικές" του.. να μην ακουμπήσουμε το παιδί μας, ή να μην του πούμε "μη" ή "όχι", δεν οδηγούν σε τίποτα καλό.

Τα παραπάνω αναφέρονται ΜΟΝΟ εντός οικογένειας, με γονείς που έχουν σώας τας φρένας.

Και ομως υπάρχει και άλλος τρόπος για να μην βρίζει ένα παιδί, ή μάλλον άλλοι τρόποι (στον πληθυντικό).

Ένας πολύ απλός, είναι να ρωτήσεις το παιδί εκέινη την ώρα τι σημαίνει αυτό που λέει. Να του πεις ότι μόνοι χαζοί λένε πράγματα που δεν ξέρουν τι θα πουν και ότι το ίδιο είναι έξυπνο, εκτός αν θεωρεί το ίδιο ότι είναι χαζό.... Σε διαβεβαιώ ότι κανένα 5χρονο ή 6χρονο δεν θα πει ότι είναι χαζό. Θα προτιμήσει να μην ξαναπεί την "κακιά" λέξη, παρά να το θεωρήσουν χαζό.

[constansn]

emmaki αν αναφερόμαστε στη διαπαιδαγώγιση από τον γονέα, τότε π.χ. το χαστούκι είναι, ανάλογα με την περίσταση, ορθή πράξη. Και δεν λέω για περιπτώσεις όπου αυτές οι πρακτικές είναι κανόνας. Άποψή μου βέβαια, που μπορεί να διαφωνείς, αλλά δεν σημαίνει ότι η δική σου άποψη είναι η σωστή. Απλά διάσταση απόψεων. Προσωπική εμπειρία: ήμουν μικρός (5-6 ετών; ) και έβρισα με κακή λέξη μπροστά στους γονείς μου. Αν δεν έτρωγα το χαστούκι από τον πατέρα μου τότε, λέγοντάς μου να μην ξαναμιλήσω έτσι, τότε ίσως να έβριζα έτσι από τα 6 μου 
Ελαφρύ χαστούκι ή ελαφρύ χτύπημα στο χέρι, συνοδευόμενο με κατάλληλη διάλεξη για το τι είναι σωστό ή όχι, για μένα είναι αποδεκτοί - σε λογικά πλαίσια πάντα - τρόποι διαπαιδαγώγισης από τον γονέα. Προφανώς δεν πρέπει να είναι οι μοναδικοί τρόποι.
Οι σύγχρονες "λογικές" του.. να μην ακουμπήσουμε το παιδί μας, ή να μην του πούμε "μη" ή "όχι", δεν οδηγούν σε τίποτα καλό.

Τα παραπάνω αναφέρονται ΜΟΝΟ εντός οικογένειας, με γονείς που έχουν σώας τας φρένας.

Έγω πάλι σε ηλικία τριών ετών βγήκα στη βεράντα του σπιτιού και άρχιζα να επαναλαμβάνω ασταμάτητα μια σειρά βρισιές που είχα ακούσει στο δρόμο. οι γονείς μου απλά αδιαφόρησαν και μάλωσαν τη θεία μου που το θεώρησε αστείο και γέλασε. βλέποντας πως κανείς δεν μου έδωσε σημασία δεν ξαναέβρισα. και τι σημαίνει ελαφρύ χαστούκι, πάει με δυναμόμετρο για τον πόνο; Γονείς μου είχαν δώσει άδεια να χτυπήσω τον οχτάχρονο γιό τους στο ιδιαίτερο που ήταν φοβερά άτακτος (μακράν το πιο άτακτο παιδί που έχω γνωρίσει στη ζωή μου). Δεν το έκανα γιατί δεν μου πήγαινε με τίποτα κι αυτοί που το έκαναν προφανώς και δεν βελτίωσε την κατάσταση.