0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Γιατι δεν έχεις θέσει τους προβληματισμούς σου για την συγκεκριμένη μαθητρια στο σύλλογο καθηγητών ή τελος πάντων να το κουβεντιάσεις με κάποιον συνάδελφο (εμπειρο) που εμπιστεύεσαι?
Συγνώμη για το θάρρος..., αλλά μήπως δεν της αρέσει κάτι από τον τρόπο που κάνεις το μάθημα?? Όπως ανέφερες , τα Αρχαία της αρέσουν πολύ και είναι άριστη... Τα παιδειά στην εφηβεία μπορούν να γίνουν πολύ σκληροί κριτές αν κάτι δεν τους αρέσει....
Δεδομένου οτι υπάρχει περίπτωση να την έχεις και του χρόνου, πρέπει να της μιλήσεις..Αλλωστε , αν κατάλαβα καλά, και η μητέρα της σου πέταξε το μπαλάκι για να κάνεις κατι τέτοιο, αφού σου ειπε ότι "αν είναι να μαθω κάτι θα το μάθω κατευθείαν από εκείνη."..Εξήγησε της πως αυτή η συμπεριφορά δεν οδηγεί πουθενα και να σου πει ξεκαθαρα από τι ενοχλείτε...Μήπως πέρσι στις εξετάσεις την αδίκησες στο βαθμό και κρατάει μούτρα από τότε?
Προφανώς σε απασχολεί πολύ το θέμα, αλλά από την άλλη γιατί το ψάχνεις τόσο πολύ; Δεν είσαι ούτε ψυχολόγος ούτε η κολλητή της. Έχω παρατηρήσει ότι παρόμοια σκηνικά δημιουργούνται μόνο σε περιπτώσεις που μαθητές και καθηγητής έχουν αναπτύξει πολύ φιλικές σχέσεις, περισσότερο απ' όσο χρειαζόταν. Δε ξέρω τι μπορεί να έχεις κάνει και να την ενόχλησε τόσο πολύ, όμως επαναλαμβάνεις ένα λάθος πολλές φορές...ξεπερνάς το όριο και δίνεις το δικαίωμα στα παιδιά να ξεπερνούν και αυτά το δικό τους. Η σχέση καθηγητού-μαθητού είναι μία σχέση με όρια, φιλική, όσο χρειάζεται για να διευκολύνεται η εκπαιδευτική διαδικασία και ένα γενικότερα εύρυθμο κλίμα λειτουργίας στο σχολείο, άνετη, αλλά με όρια. Για παράδειγμα, γιατί δίνεις στα παιδιά το δικαίωμα να σου πουν αν σε θέλουν του χρόνου ή όχι; Είναι πολύ ωραίο, σε περίπτωση θετικής τους απάντησης να νιώσεις πλήρως αποδεκτή, αλλά μοιραία διαπραγματεύεσαι μαζί τους κάτι που δεν χρειάζεται και δεν πρέπει και αυτά καταλαβαίνουν την ανάγκη σου για επιβεβαίωση. Το ερώτημα, για το συγκεκριμένο παράδειγμα, θα ήταν: και πώς θα διαχειριζόσουν την περίπτωση που ένα-δυο παιδιά σου λέγανε ότι δε θέλουν να τους έχεις του χρόνου; Παρόμοια παραδείγματα και ερωτήματα μπορούν να προκύψουν ένα σωρό όταν δεν τηρείται η νοητή εκείνη γραμμή που χρειάζεται για να μπορέσεις εσύ να διδάξεις και αυτά να διδαχτούν και μέσα από αυτή τη διαδικασία να κερδίσεις την εκτίμηση, το σεβασμό, ενδεχομένως την αγάπη τους για πάντα. Ελπίζω να μην παρεξηγηθώ, είναι απλώς μια άλλη οπτική του ζητήματος. Αν το δεις έτσι, μπορεί να χαλαρώσεις και να αποφορτιστείς και ίσως μελλοντικά να μειώσεις τις πιθανότητες να βρεθείς ξανά σε ανάλογη θέση.
Σε παραπέμπω σε μία προσεκτικότερη ανάγνωση του προηγούμενου μηνύματός μου, δυστυχώς δεν κατάλαβες το νόημα. Κανένας δε μίλησε για αδιαφορία, τυπικότητες και ψευτοαστηρότητες (όπως λες). Δεν είναι αυστηρά δύο οι δρόμοι, υπάρχουν και χρυσές τομές. Οπωσδήποτε κάθε παιδί είναι ιδιαίτερο κι έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται, οπωσδήποτε ένας καθηγητής διδάσκει πολύ περισσότερα πέρα από το γνωστικό του αντικείμενο και συμφωνώ απόλυτα με αυτά, όπως κάθε λογικός άνθρωπος. Κάνε όπως αισθάνεσαι, εύχομαι να λυθεί η παρεξήγηση.
Εμμένω στην άποψή μου να συζητήσετε. Αν της δώσεις να καταλάβει ότι θέλεις να το συζητήσετε, σε ενδιαφέρει να μάθεις τα λάθη που ενδεχομένως έχεις κάνει σύμφωνα με αυτή και κυρίως ότι θα ήθελες να λυθεί το θέμα, αφού νοιάζεσαι για την μαθήτριά σου όπως και για όλους τους μαθητές σου, ίσως σου δοθεί η ευκαιρία να εκτονωθεί η κατάσταση.
Πάντως κάποιοι μαθητές δεν θέλουν και δεν επιδιώκουν οι σχεσεις τους με τους καθηγητές να είναι παραπάνω απο μαθησιακές....μπορεί ή όλη στάση σου ,το ότι προσπαθεις να είσαι "κοντά τους", αυτό και μόνο να την εκνευρίζει την μαθήτρια! Το ότι μπορεί, άθελα σου, να ξεχωρίζεις κάποιους συμαμμθητές της να την βγάζει εκτός εαυτού! Μην κάθεσαι κ στενοχωριέσαι τώρα....Καταρχήν η μαμα της θα επρεπε να ανησυχούσε 1η αλλά κι αυτή αντι να σε βοηθησει να καταλάβεις, ρίχνει το μπαλάκι στην κόρη!!!Καλή συνέχεια...κ κρατα μας ενήμερους ;-)
Ειναι βεβαια και αυτοί οι συνάδελφοι καθηγητές που με την πρώτη φορά κερδίζουν την απόλυτη εμπιστοσύνη ΟΛΩΝ των μαθητών και καταλήγουν να τους ζητάνε συμβουλές μέχρι και για τα... γκομενικά τους (sorry κιόλας)! Ελάτε,όλοι έχουμε/είχαμε έναν τέτοιο συνάδελφο, που όσο και να τους ψυχολογίσω, ακόμα δεν εχω καταλάβει πώς το κάνουν... The dream job που λένε...