Η πρώτη φορά που ακούσατε ένα κακό σχόλιο σε βάρος σας

[kounelaki80]

Καλημέρα σας! Σήμερα σκεφτόμουν την πρώτη φορά που άκουσα ένα κακό σχόλιο για εμένα από μαθητή... Και στο φροντιστήριο που δούλευα πριν να διοριστώ, είχα μαθητές που με ειρωνευόντουσαν/χλεύαζαν αλλά δεν έδινα πολύ σημασία, μου περνούσε σχεδον αδιάφορο... Με το που πήγα πρώτη φορά σε δημόσιο σχολείο όμως, με έζωσαν τα φίδια. Ετρεμα στην σκέψη μίας άτακτης τάξης, ενός ανυπάκουου τμήματος, ενός αυθάδη μαθητή που θα με μισούσε και θα μου έκανε την ζωή δύσκολη...
Τότε ήμουν πολύ φίλη με τη συνάδελφο που δίδασκε καλλιτεχνικά, και κάθε μεσημέρι φεύγαμε μαζί γιατί μένουμε στην ίδια γειτονιά. Μετά την έβδομη ώρα ειχε καθίσει λίγο παραπάνω στην αίθουσά της για να τελειώσει κάτι κατασκευές που θα παρουσίαζε στα παιδια την επόμενη, κι εγω καθισα εκει σε μία καρεκλα και την περίμενα να τελειώσει. Κι εκει στο θρανιο που κάθισα, έγραφε με μπλανκο ''Πρωτάκια προσοχή στην kounelaki80, σκοτωνει από την βαρεμάρα, αργός και βασανιστικός θάνατος...''.
Πηγα σπιτι και... έκλαψα! Ήμουν χαλια για όλη την υπολοιπη μερα, και μετα εξεταζα τα γραπτα ενα-ενα για να δω ποιανου ήταν να γράμματα! Το συζητησα και με την αδερφή μου (ειναι κι αυτη εκπαιδευτικός, ΠΕ02), και μου είπε ότι ειμαι τέρμα τρελή... Τωρα βεβαια έχω συνηθισει, όχι ότι ακούω και πολλά ασχημα σχολια αλλά εχω μαθει όταν ακούω να μην δίνω πολύ σημασία... Αυτο πάντως μου εμεινε, και το ξανασυζητουσαμε με την προηγουμενη συναδελφο με την οποια κρατησαμε επαφη, και σκέφτηκα να το γράψω...
Εσείς πώς αντιδράσατε την πρώτη φορά που ακούσατε καποιο σχόλιο? Σας αφησε αδιάφορους ή σας επηρέασε?

[PDE ads]

[fotini18]

Αχ, κουνελάκι...μη με παρεξηγήσεις αλλά θα σου πω τι σκέφτομαι.(Όχι όλα, έχω και κάποιο τακτ.) Θεωρώ, λοιπόν, ότι πρέπει να είσαι πολύ τυχερός άνθρωπος στη ζωή σου, γιατί δεν έχεις πραγματικά προβλήματα και με το ζόρι προσπαθείς να δημιουργήσεις κάποια, για να έχεις να ασχολείσαι! Αν όντως σοβαρολογείς και δε μας δουλεύεις, ασχολήσου με κάτι πιο ενδιαφέρον! Ξεκίνα πλέξιμο, λένε ότι είναι πολύ αγχολυτικό. Ή μήπως ορειβασία, γιόγκα, τένις;;; Κράτα τα δάκρυά σου για κάτι πιο σημαντικό και σταμάτα να υποδύεσαι τη drama queen.

[kounelaki80]

Φωτεινή μου, σε ευχαριστω αλλά μιλάμε για 7 χρονια πριν, την πρωτη φορα που διδαξα σε δημοσιο σχολείο και ήμουν αγχωμενη! Εσυ δεν ησουν?

Επίσης, φιλική συβουλη, με καμία απολύτως διάθεση για αντιπαράθεση ή ειρωνία: Καλύτερα να μην προχωράς σε σχόλια του τύπου ''δεν εχεις καθολου προβληματα και τα δημιουργεις για να εχεις κατι να ασχολείσαι κλπ'', γιατί μπορει να παρεξηγηθείς (όχι από εμένα, εγώ δεν έχω και δεν είχα ποτέ τετοια κομπλεξ, αλλά καλύτερα φυλάξου). Δεν ξέρεις πότε ισχύει και πότε όχι. Τελείως φιλικά πάντα 

Σ'ευχαριστω πάντως για το ενδιαφερον και την απάντηση σου! Α και επισης θα προτιμούσα να μην σχολιάζαμε πολύ το δικό μου περιστατικό, δεν ήθελα να τονισω αυτο, η ερωτηση εγινε γενικά απλά την απάντησα κι εγω! 

[SOFI1981]

Δεν καταλαβαίνω γιατί γράφτηκε το τελευταίο σχόλιο από τη fotini18.Θεωρώ ότι όταν αγαπάς πολύ αυτό που κάνεις και δίνεις την ψυχή σου, σαφώς και σε ενοχλούν τα αρνητικά σχόλια των μαθητών σου.Παίζει ρόλο βέβαια και το τι άνθρωπος είσαι, αν είσαι ευαίσθητος πληγώνεσαι, αν είσαι αναίσθητος δεν σε νοιάζει!
Τέτοιου είδους σχόλια σε ξυπνάνε και σου δείχνουν ότι ίσως κάτι πρέπει να αλλάξεις στη διδασκαλία σου.
kounelaki80 έχω ζήσει και εγώ μια παρόμοια κατάσταση και πραγματικά με πλήγωσε.

[PDE ads]

[kat810]

καποιοι ανθρωποι το εχουν να τα παιρνουν ολα τοις  μετρητοις  και αυτο δεν αλλαζει δυστηχως.το μονο που εχω να πω ειναι οτι δεν μπορουμε να αρεσουμε σε ολους και αυτο να κανεις!!γιατι αλλιως θα τρελαθεις!!!

[fotini18]

Είπα: "ΘΕΩΡΩ ότι..." Ειδικά, αφού σου συνέβη αυτό 7 χρόνια πριν, τι τα θυμάσαι; Φαντάζομαι ότι τώρα θα έχεις περισσότερη αυτοπεποίθηση και δε θα στεναχωριέσαι ούτε θα κλαις, αν ακούς κάποιο αρνητικό σχόλιο από μαθητές, πάντα υπάρχουν τέτοια. Όλοι από φοιτητές γνωρίζαμε ότι, αν ασχοληθούμε μ ' αυτό το επάγγελμα, έχει αυτό το ρίσκο. Και μιας και με ρωτάς...κι εγώ είχα, έχω και θα έχω άγχος αλλά όχι αυτό που με τρώει (το τρώω πρώτη εγώ!) και θα με κάνει να κλάψω. Τέλος πάντων! Σήμερα έχει υπέροχη μέρα και λέω να πάω μια βόλτα και να μη σκέφτομαι ποιος μαθητής ή συνάδελφος με άγχωσε /εκνεύρισε/στεναχώρησε 7 χρόνια πριν. Κάτι τελευταίο: κι εγώ φιλικά σου έδωσα την απάντηση, δεν ήμουν ειρωνική και ούτε και με νοιάζει αν παρεξηγηθώ από κάποιον! C' est la vie, που λένε και οι Γάλλοι! 

[kounelaki80]

Φυσικά και τωρα πλεον εχω περισσοτερη αυτοπεποιθηση, και εχω μάθει πως να συμπεριφερομαι μπροστα στα αρνητικά σχόλια γιατί αυτά είναι που μας κάνουν καλύτερους. Αν δεν ηταν αυτά δεν θα προσπαθούσαμε ποτέ να γίνουμε καλύτεροι! Όχι ότι δεν με πειράζουν βεβαια, αλλά δεν κλαίω πλέον ουτε επηρεάζομαι τόσο πολύ. Τις περισσότερες φορές το γυρνάω στην πλάκα, άλλες αδιαφορώ και άλλες προσπαθώ να μάθω γιατί έγιναν. Αλλά αλίμονο αν κάθε αρνητικό σχόλιο μας έπαιρνε από κάτω! Αλλωστε όπως σωστά είπε και η Σόφη, κι εμείς έτσι δεν συμπεριφερόμασταν μικροι?

[MARKOS]

Φυσικά και τωρα πλεον εχω περισσοτερη αυτοπεποιθηση, και εχω μάθει πως να συμπεριφερομαι μπροστα στα αρνητικά σχόλια γιατί αυτά είναι που μας κάνουν καλύτερους. Αν δεν ηταν αυτά δεν θα προσπαθούσαμε ποτέ να γίνουμε καλύτεροι! ....προσπαθώ να μάθω γιατί έγιναν.

Γιαυτο και η  αξιολόγηση θα μας κανει καλυτερους! 

[asterix]

ΠΡΟΣ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΕΛΟΣ ΜΑΡΚΟΣ:
              ?


εν πάσει περιπτώσει, λειτουργουμε δημόσια άρα δημόσια κρινόμαστε. Κατα καιορυς μια παυση κ μια ερωτηση προς τα παιδια τι τους ενοχλει , στο μαθημα μας, τι θα ηθελαν να αλλαξει δεν βλαπτει. Απο την αρχη που ξεκινησα να δουλευω εκανα τετοιου είδους συζητησεις.

[kounelaki80]

Εγώ συμφωνώ για τα ιδιαίτερα, έκανα κι εγώ όσο ήμουν στο πανεπιστήμιο αλλά και πιό μετά μέχρι να διοριστώ, και δεν είναι μόνο ο φόβος του βαθμού, αλλά και το ότι στα ιδιαίτερα αποκτάς πολύ περισσότερη οικειότητα και είναι τελείως διαφορετική η σχέση καθηγητης-μαθητης, ακολουθούνται τελείως διαφορετικά στάνταρτς και επικρατεί διαφορετική νοοτροπία. Μεσα στο σχολείο, ελάχιστοι μαθητες θα σε πιάσουν και θα σου πουν ''ξέρετε, προβληματιζομαι με αυτο κι αυτο, δεν μου αρέσει αυτό...''. Εμενα τουλαχιστον οι μαθητες που μου το εχουν πει είναι μετρημενοι στα δάχτυλα, και μαλιστα οι περισσότεροι τα είπαν μετα από συζητηση δικής μου πρωτοβουλίας. Δηλαδή παίζει ρόλο και το κλίμα, ο χώρος... Εμένα εντέλει με ''ενοχλει'' κατα κάποιο τρόπο αυτό, το ότι δεν μπορεις να ξερεις τι προβληματίζει τον μαθητη σου αν δεν τον ρωτησεις και αν δεν τον πιεσεις (αν και ποτε δεν εχω πιεσει μαθητη να κανει οτιδηποτε, ποσο μαλλον να μου μιλησει για προσωπικά του προβλήματα), κι αυτό ΑΝ ο μαθητης εχει διαθεση να σου μιλησει και δεν παρεις το ξερο ''τιποτα''.
Όταν λες οτι σε ενεργοποιησε θετικά, εννοείς το σχόλιο που ειχες ακούσει/διαβάσει?

[asterix]

Κατάλαβα οτι ημουν περισσότερο αυστηρη απο οτι αντεχαν! Ημουν νεα και ο φοβος μην με "κανουν οτι θελουν" με εκανε πολυ αυστηρη- κατοπιν προτροπής απο τους συναδελφους μου. Με ξυπνησε, οτι τα παιδια ειχαν ως  προσλαμβανουσα μια πολυ αυστηρη εικονα. Παει κ το χιουμορ πανε και ολα και με αδικουσε ως ανθρωπο.
Οσο κ να φαινεται περιεργο μεγαλωνοντας κανεις καλυτερα τη δουλεια σου.
Και μεταξύ μας, οκ η δουλεια, αλλά αυτο που εχουμε πραγματικά αναγκη ειναι η εκτονωσή μας εξω απο το χωρο του σχολειου. Και οκ, καλος ο προβληματισμος, αλλά ΠΡΕΠΕΙ να αφηνεις τα του σχολειου εκει να μην προσωποποιεις τα προβληματα σε αυτον ή σε εκεινον, συγγνωμη αλλα  δειχνει μια συναισθηματική ανωριμότητα. Κανε λιγο πισω απο ολα αυτα, γιατι θα την πατησεις. Προσωπικος χωρος, προσωπικη ζωη αλλιως θα εχεις προβληματα σαν κουνελακι σε λιγα χρονια

[vasoulals]

Καλησπέρα και από μένα. Μετά από αρκετά χρόνια σε ιδιωτική και δημόσια εκπαίδευση σίγουρα υπήρχαν και μαθητές που ενδεχομένως κάτι δεν θα τους άρεσε. Παρόλα αυτά δεν θυμάμαι έντονα κάποιο αρνητικό σχόλιο, που να μου χάλασε τόσο τη διάθεση και να το θυμάμαι μέχρι και σήμερα. Άλλωστε, δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους όπως δεν μας αρέσουν κι εμάς όλοι, όλες, όλα. Φέτος, όμως, έγινε κάτι που με στεναχώρησε βαθύτατα, αλλά από την πλευρά γονέα. Διδάσκω ιστορία σε ένα τμήμα το οποίο βαριέται στο σύνολό του και περιμένει, όμως, το δεκαράκι από όλους τους δασκάλους (δημοτικό). Ενώ αρχικά δεν συντονιζόταν με τίποτα και μάσαγε την καραμέλα της δύσκολης ιστορίας και του δυσνόητου βιβλίου, τελικά μετά από διάφορα είδη διδασκαλίας βρήκα κάποιο που ταίριαζε στα γούστα τους και μπορούσαν να θυμούνται τα βασικά ήδη από το σχολείο. Η βαθμολογία της τάξης, βέβαια, δεν μπορούσε να είναι 10 σε όλους, όπως καταλαβαίνετε. Ένας πατέρας, που δεν του άρεσε η βαθμολογία του παιδιού του, ανέφερε στον γιο του ότι οι γονείς μαζεύουν υπογραφές για να με διώξουν από το σχολείο!!! Μόλις, λοιπόν, ενώ έκανα ιστορία σε ένα άλλο τμήμα γύρισε ένας μαθητής μου και με ρώτησε:"Κυρία, αφού είστε τόσο καλή και μαθαίνουμε μαζί σας, γιατί οι γονείς της έκτης μαζεύουν υπογραφές για να σας διώξουν;", ένοιωσα τη γη να φεύγει κάτω από τα πόδια μου. Φυσικά απάντησα κάτι με χαμόγελο και συνέχισα το μάθημα, αλλά η καρδιά μου το ξέρει πως ένοιωθα τότε.

[asterix]

!
και πως το χειριστηκες?

[vasoulals]

!
και πως το χειριστηκες?

Πήγα στην διευθύντρια να ρωτήσω, αν ισχύει κάτι τέτοιο, αν δηλαδή έχει ενημέρωση από τους γονείς της έκτης και αν έχουν δηλωθεί παράπονα. Εκείνη εκνευρίστηκε πάρα πολύ και ήταν έξαλλη με όλα τα παιδιά της έκτης, αφού όλο το σχολείο μάθαινε σιγά σιγά το..νέο. Μου είπε ότι οι γονείς δεν έχουν δηλώσει κάποιο παράπονο με εμένα παρά μόνο με άλλους συναδέλφους και είναι ακραίο κάτι τέτοιο να ακούγεται. Της ζήτησα να ρωτήσει στο σύλλογο γονέων και να γίνει μια συνάντηση με τους γονείς των μαθητών της έκτης, όπου θα ήθελα να ακουστούν τυχόν παράπονα ή παρατηρήσεις.