Τιμές για ιδιαίτερα

[Syllas]

Στην περίπτωση της sirina ο γονιός δε σεβάστηκε τον καθηγητή και στην περίπτωση του μαθητή από Χαλκίδα δε σεβάστηκε ο καθηγητής το παιδί και την προθυμία των γονιών να κάνουν το καλύτερο για το παιδί τους και τα χρήματα που έδιναν.
Και τα δύο είναι κατακριτέα.

[PDE ads]

[Αγάπη]

Ήμουν έτοιμη να αρχίσω να τον στολίζω τον μαθηματικό....................είχα ήδη γράψει το στόλισμα.
όταν σκέφτηκα,ότι δε ξέρω αν είχε ενημερώσει την οικογένεια για την πρόοδο του παιδιού.

[vag_fys]

Είναι το πιο βασικό να ενημερώνονται οι γονείς.
Για να ξέρουν τι να περιμένουν και να μη βρεθούν προ εκπλήξεων.

[mavoglou]

λεπτομέρειες...

ο μαθητής από τη Χαλκίδα δεν ήθελε με τίποτα να ασχοληθεί με τα γράμματα και να πάει στο Γενικό Λύκειο. Οι γονείς του τον πίεζαν, κακώς βέβαια, αλλά νόμιζαν ότι είναι για το καλό του. Οι ίδιοι δεν είχαν μορφωθεί, ούτε είχαν μια δουλειά να του αφήσουν και νόμιζαν ότι έτσι του έκαναν καλό.

Και το παιδί εκμεταλλευόταν ότι δεν ήταν οι πραγματικοί του γονείς...

Αλλά το θέμα μας δεν είναι αυτό.

Το ερώτημά μου είναι πως ένας καθηγητής κάνει σε έναν μαθητή 800-1000 ώρες ιδιαίτερο (στα 6 χρόνια της Δευτεροβάθμιας) στα Μαθηματικά και ο μαθητής δεν ξέρει να κάνει ούτε διαίρεση (δεν είναι υπερβολή, αυτό ήταν διαπιστωμένο). Και ειδικά όταν βλέπει την οικονομική κατάσταση που υπάρχει στο σπίτι.

Κι όμως οι γονείς όλως περιέργως σε αυτούς τους καθηγητές δεν κάνουν ποτέ παζάρια.
Περιμένουν να εκμεταλλευτούν την καλοσύνη του καθηγητή και το ψυχικό δέσιμο που έχει με το παιδί τους για να δώσουν μερικά ευρώ λιγότερα.

[PDE ads]

[Syllas]

Να σας πω και εγώ μία άσχημη εμπειρία από ιδιαίτερο που είχα. Ένα κορίτσι β' λυκείου, αριστούχα μόνο από παπαγαλία, πρόσφατα είχε χάσει τον αδερφό της, με απίστευτη υποτίμηση προς όλους τους καθηγητές και συνομίλικους, είχε αλλάξει 2 σχολεία και 4 καθηγητές! Δεν άρεσαν σε αυτήν και στη μάνα της. Γνώριζα τη μία φιλόλογο, έπαιρνε λεξοτανίλ πριν πάει σπίτι τους. Τους είχε διώξει όλους. Έδινε 10 ευρώ ούτε μισό παραπάνω, αλλά 4 φορές εβδ. Συμφώνησα γιατί ήταν στη γειτονιά μου, γιατί ήταν το πρώτο μου μαθημα αρχαίων και λογοτεχνίας και γιατί μου άρεζαν οι προκλήσεις, να μπω στα βαθιά από την αρχή.
Έμπαινα μέσα, δε με χαιρετούσε, έκανε παρατηρήσεις αν ερχόμουν 5 λεπτά νωρίτερα ή αργότερα, δε γελούσε, και με κοιτούσε με σφιχτά τα μάτια. Έκανε παράπονα γιατί της έδινα αναλύσεις ολόκληρου του ποιήματος και όχι έτοιμη απάντηση του αποσπάσματος που ζητούσε η καθηγήτρια, γιατί κοιτούσα τις σημειωσεις μου (που και που) στα ερμηνευτικά, ήθελε απ'έξω να τα λέω. Η μάνα της με απειλούσε 'πρόσεχε μην κάνεις σαν την άλλη που τη διώξαμε', με ΄παιρνε τηλ και μου έλεγε τι είναι αυτές οι αναλύσεις του ποίηματος, δεν καταλάβαμε τι είναι και τι να τα κάνουμε και τα πετάξαμε στο καλάθι' και άλλα πολλά. Δεν με διώχνανε, (όσο καλά κι αν πίστευα εγώ ότι ανταποκρινόμουν) γιατί ήταν Απρίλιος και δε θα βρίσκανε άλλη. Άντεξα δύο μήνες (λίγες είχαν αντέξει τόσο) και ένα καλό μεσημέρι της είπα 'δεν μπορώ άλλο να σου κάνω μάθημα, γιατί δε μου αρέσει η συμπεριφορά σου' χωρίς άλλες εξηγήσεις. Φοβερά ψυχοφθόρο μάθημα, αλλά αλήθεια έμαθα και αρκετά γιατί βούτηξα πολύ βαθιά. Με άλλους γονείς δεν είχα ποτέ πρόβλημα, με σέβονται, τους σέβομαι αυτούς και το παιδί τους.

[sirina]

Πωπω στεναχωρηθηκα και μονο που το διαβασα..

[chryssoulaki]

Από δύο αρνητικές εμπειρίες που είχα, συνιστώ πολύ προσοχή σε ιδιαίτερα που βρίσκετε από αγγελίες (προσωπικά δεν θα ξαναβάλω ποτέ αγγελία- ακόμη και αν σου φαίνονται όλα φυσιολογικά δεν ξέρεις πού μπορείς να πέσεις) και σε ιδιαίτερα που κάνετε σε παιδιά συγγενείς ανθρώπων με τους οποίους σας συνδέουν στενές οικογενειακές (φαντάζομαι, γιατί δεν έχει τύχει να κάνω μάθημα σε συγγενή μου)  ή φιλικές σχέσεις, πέφτει μερικές φορές εκμετάλλευση! Σχετικά με το δεύτερο περιττό να σας πω ότι για  τα μαθήματα που έκανα σε αδελφή πολύ καλής φίλης, η οποία έγραψε στο τέλος πολύ καλά, δεν πληρώθηκα για τις περισσότερες ώρες ποτέ! Της έδωσα σημειώσεις, έκανα ότι καλύτερο μπορούσα και όταν είδα ότι δεν με πληρώνουν (στο τρίτο μήνα!το ξέρω ότι θα με περνάτε για βλάκα αλλά ντρεπόμουν τότε απίστευτα να θίξω τη λέξη χρήματα, γιατί επρόκειτο για αδελφή πολύ καλής φίλης και ήμουν ακόμη μικρή, αφήστε που τότε θεωρούσα ότι λόγω φιλικής σχέσης αυτό είναι φυσιολογικό ) και ζήτησα να διακόψω τη '' συνεργασία'' για κάποιους λόγους που επικελέστηκα,άρχισε η μητέρα της να μου λέει ότι μόνο εμένα θέλει η μικρή και ότι στα μέσα της χρονιάς θα τους δημιουργήσω πρόβλημα! Το τρομερό είναι τότε χωρίς να αναφέρω τη λέξη χρήματα, μου πλήρωσε  κάποιες ώρες μαθημάτων- περιττό να σας πω ότι πρόκειται για οικογένεια που δεν έχει οικονομικά προβλήματα- τέλος πάντων, με έπιασε στο φιλότιμο και συνέχισα μέχρι τέλους, αποφέροντας βαθμολογικό αποτέλεσμα και παίρνοντας τις ευχαριστίες τηλεφωνικώς αλλά για χρήματα λόγος ουδείς... Φταίω και εγώ φυσικά και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό, γιατί δεν είχα δει τη δουλειά μου σαν κανονικό επάγγελμα το οποίο μου πληρώνει τους λογαριασμούς. Πού θέλω να καταλήξω με όλα αυτά τα πολλά. Αγαπητή sirina, αν και τα χρήματα καθόλου δεν μου περισσεύουν, πλεον αρνούμαι να συνεργαστώ με άτομα που βλέπω ότι στο συγκεκριμένο θέμα δεν φέρονται σωστά,δηλαδή: δεν σε πληρώνουν κατα κανόνα στην προκαθορισμένη ώρα, κάνουν παζάρια για τη τιμή κτλ. Θα συμφωνήσω με τους υπόλοιπους συναδέλφους και θα σου πω και εγώ ότι καλώς έπραξες! Και θα συμφωνήσω επίσης και με ορισμένους άλλους συναδέλφους που απάντησαν σε αυτό το topic, ότι για τη δουλειά του εκπαιδευτικού αντικειμενικά αν λάβουμε υπ όψη τον πληθωρισμό, 8 ευρώ έχουν πλέον τα περιοδικά, 7,5 την ώρα έπαιρνε πέρισυ η καθαρίστρια κάποιου φίλου μου ( δεν υποτιμώ τη δουλειά της αλλά δεν νομίζω ότι έχουμε κουραστεί το ίδιο για να ασκήσουμε το επάγγελμα μας και το να κουνάς περα δώθε ένα σίδερο και μια σκούπα,ή να βάφεις νύχια, δεν νομίζω ότι είναι το ίδιο εύκολο με το να δίνεις τον εαυτό σου για να μεταδώσεις σε έναν άνθρωπο γνώσεις!) τον αγώνα που έχουμε δώσει για να τελειώσουμε τη σχολή μας, τα χρόνια από τη ζωή μας και τα έξοδα σπουδών... τα 8 ευρώ είναι πολύ λίγα...Και επιτέλους ας ξυπνήσουμε και ας μη δεχτούμε την εκμετάλλευση από κανέναν! Δεν έχω οικονομική άνεση αλλά δεν δέχομαι τον εξευτελισμό, καλύτερα να γίνω γραμματέας παρα να υποβαθμίσω τη δουλειά μου, τον κόπο μου και τις γνώσεις μου και έτσι και την εργασία των υπολοίπων συναδέλφων.

[Marcus]

Για να γυρίσω τη συζήτηση λίγο παραπίσω σε ένα θέμα που ίσως δεν έχει προβληθεί όσο θα έπρεπε:

Με τις αναβολές των μαθημάτων από τους ίδιους τους μαθητές τι κάνετε? Εννοώ πώς το χειρίζεστε το θέμα?

Είχα κι εγώ το ίδιο πρόβλημα - υπήρχαν ακόμη και περιπτώσεις που αφού είχα πάει στο σπίτι του μαθητή, η μαμά μου ανακοίνωνε πως αυτός ήταν κουρασμένος / σε εκδρομή κ.ο.κ., εκφράζοντας και την απορία γιατί δεν με είχε ειδοποιήσει (!). Έβρισκαν και πάτημα στο ότι - για λόγους αρχής - είχα απενεργοποιημένο το κινητό μου στα προηγούμενα μαθήματα.

Πλέον φροντίζω όταν χάνεται ένα μάθημα, να μην ελαφρύνεται το πρόγραμμα του μαθητή. Αν δηλαδή δεν μπορέσω να αναπληρώσω, στέλνω/αφήνω το υλικό μου, αναθέτω εργασίες, περνάω να τις πάρω, τις διορθώνω στο σπίτι και έχω εξετάσει μαθητές μέχρι και από το τηλέφωνο. Καθιστώ δηλαδή σαφές πως η δουλειά που είναι να βγει, θα βγει: απλώς δεν θα είμαι παρών για να βοηθήσω. Ο ρόλος μου δεν είναι να είμαι αυτοπροσώπως παρών στο δωμάτιο του παιδιού συγκεκριμένες ώρες την εβδομάδα: είναι να τον βοηθάω στην επίτευξη συγκεκριμένων μαθησιακών στόχων, προγραμματίζοντας την ύλη, υποστηρίζοντας τη μάθηση και επιβλέποντας / εξετάζοντας. Αυτό από τη μεριά μου προσπαθώ να το κάνω, ακόμη κι αν υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες από την πλευρά του μαθητή. Και για το έργο αυτό, έχω την αξίωση να αμείβομαι.

Σε ό,τι  αφορά την αμοιβή, ζητώ να μου προπληρώνονται οι ώρες του πρώτου μήνα / δεκαπενθημέρου. Στο τέλος του μήνα/δεκαπενθημέρου, πληρώνομαι τον επόμενο, μείον όσες ώρες έχουν χαθεί τον περασμένο από δική μου υπαιτιότητα. Εξηγώ εξ αρχής πως αν κάποιος έχει κώλυμα και με ειδοποιήσει έγκαιρα, θα καταβάλλω κάθε εύλογη προσπάθεια να αναπληρώσω, αλλά αν δεν το καταφέρω θεωρώ ότι έχω το δικαίωμα να πληρωθώ. Στην πράξη, σπάνια ζητάω τα λεφτά: μερικές φορές ζητάω ένα ποσοστό (για τη μετακίνησή μου και τις σημειώσεις) ενώ τις περισσότερες τα χαρίζω, ανάλογα με τη σχέση που έχω με την εκάστοτε οικογένεια.

Γενικά έχω παρατηρήσει πως οι γονείς είναι πλέον πολύ πιο απρόθυμοι να αναβάλλουν μαθήματα με τον τρόπο αυτό. Ενδεικτικά, την χρονιά αυτή δεν συνολικά πρέπει να μου ακυρώθηκαν 6-7 μαθήματα συνολικά: παλιότερα, και με λιγότερους μαθητές έχανα τουλάχιστον μια ώρα την εβδομάδα.

Είναι αλήθεια ότι εμένα πλέον με "παίρνει" να έχω περισσότερες απαιτήσεις από έναν συνάδελφο στο ξεκίνημα της σταδιοδρομίας του: αντικειμενικά έχω κάποια εμπειρία και υποκειμενικά θεωρούμαι αρκετά "καλό όνομα" ώστε να μου συγχωρούνται κάποιες τέτοιες παραξενιές. Ακόμη κι έτσι, υπάρχουν αρκετοί γονείς που αρνούνται να συνεργασθούμε με αυτούς τους όρους, και αυτό είναι δικαίωμά τους. Αν και έχω χάσει ιδιαίτερα (και αυτό με πειράζει κάθε φορά που συμβαίνει), προτιμώ να χάσω μερικούς μαθητές, παρά να μπω σε μια διδακτική / επαγγελματική σχέση που δεν παρέχει αμοιβαία εχέγγυα σοβαρότητας, γιατί μακροπρόθεσμα αυτό θα μου στοίχιζε περισσότερο και οικονομικά και ψυχολογικά.

[Rwxanh]

Πάντως προσωπικά μου φαίνεται ακραίο να ζητήσω από τους γονείς να μου προπληρώσουν τις ώρες του πρώτου μήνα. Άνθρωποι είμαστε, μπορεί κάτι να συμβεί... Επιπλέον, όλο αυτό μου θυμίζει συνδρομή παροχής υπηρεσιών, όπως γίνεται στο φροντιστήριο παρά κατ’ οίκον διδασκαλία. Στην αρχή της χρονιάς εγώ προσωπικά συνεννοούμαι με τους γονείς για τον τρόπο πληρωμής. Τους ρωτώ πως τους βολεύει κι έτσι με κάποιους πληρώνομαι στο τέλος της εβδομάδας αθροίζοντας τις ώρες ή στο τέλος του μήνα αντίστοιχα. Μέχρι τώρα δεν έχει δημιουργηθεί κανένα ουσιαστικό πρόβλημα, σαφώς μικρές καθυστερήσεις έχουν συμβεί αλλά ποτέ κάτι ακραίο. Σχετικά με τις αναβολές των μαθημάτων, έχω καταλάβει ότι αν το παιδί συνεχίζει να αναβάλλει μαθήματα κι έπειτα από συζήτηση μαζί του και με το γονέα του τότε η κατάσταση είναι ανεπανόρθωτη. Άρα τους ξεκαθαρίζω ότι δεν μπορώ να χαλάω συνέχεια το πρόγραμμά μου και τους βάζω πάντα τελευταίες ώρες έτσι ώστε αν αναβληθεί να πάω απλά μια ώρα νωρίτερα σπίτι μου να ξεκουραστώ.

[Αγάπη]

[Ανετος]

τι ειναι αυτα που λετε παιδια ,μονο σε συμβολαιογραφο δεν πηγατε να κανετε προσυμφωνο,σοβαρευτειτε
το ιδιαιτερο ειναι απλα αρπακτη.μονο στην Γ λυκειου  μπορει να βρεις καμια σοβαρη περιπτωση.φιλε marcus στην NASA  πας και κανεις ιδιαιτερα τι μας λες τωρα.

[Marcus]

φιλε marcus στην NASA  πας και κανεις ιδιαιτερα τι μας λες τωρα.

Αν μου ζητούσαν ιδιαίτερο στη NASA, δεν θα είχα αντίρρηση  :-) . Παλαιότερα, πάντως έκανα ιδιαίτερα (ξένη γλώσσα) σε στελέχη πολυεθνικών, με δαπάνη της επιχείρησης. Είχαμε και συμφωνητικό, δεν είναι κάτι το τόσο τραβηγμένο.

Από 'κεί και πέρα, εγώ δεν προτείνω σε κανέναν πως πρέπει να δουλεύει ή να μη δουλεύει, ούτε λέω πως αυτό που ταιριάζει σε εμένα είναι ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος εργασίας για όλους. Ο καθένας, όπως αισθάνεται πιο άνετα σε σχέση και με αυτούς που συνεργάζεται.

[Syllas]

Ναι, συμφωνώ με τον τρόπο της προπληρωμής.
Εγώ πάντα ζητούσα πληρωμή σε κάθε μάθημα και δεν είχα πρόβλημα. Έχω όμως πρόβλημα μ τις αναβολές. Όχι ότι μου κάνουν πολλές, αλλά εκνευρίζομαι και νιώθω ότι δεν μπορώ να κανω τίποτα φοβάμαι ότι θα πουν 'μας πιέζει να κάνει μάθημα, γιατί καίγεται τόσο'. Επιμένω και εγώ ότι 'πρέπει να βγει οπωσδήποτε η ύλη αυτή' και έτσι τις περισσότερες φορές αναπληρώνουν. Η προπληρωμή, εξηγημένη με τρόπο ωραίο είναι πολύ καλός τρόπος να προλαμβάνεις αναβολές. Πρέπει να είσαι όμως πράγματι όνομα.

[apri]

Καλύτερα τελικά να πληρώνεσαι με το μάθημα. Αν και ποτέ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει.
Εγώ σε ένα ιδιαίτερο τους είχα ζητήσει να με πληρώνουν με την εβδομάδα (έκανα δυο μαθήματα την εβδομάδα). Όλα ωραία και καλά, πλήρωναν ανελλειπώς,  το παιδί φιλότιμο,  μέχρι.... που εμφανίστηκε από το πουθενά ο πατέρας (ο οποίος είχε φύγει πριν γεννηθεί το παιδί) και εκτός από την όλη αναστάτωση που πέρασε το παιδί και δεν μπορούσα να το μαζέψω για μάθημα, με παρέπεμπαν σ' αυτόν για πληρωμή, γιατί λέει δεν είχε πληρώσει ποτέ τίποτα γι' αυτό το παιδί. Περισσότερο έκανα την ψυχολόγο, παρά τη φιλόλογο. Και όχι τίποτα άλλο, αλλά επικρατούσε τέτοιος χαμός στο σπίτι (μαλλώματα, κλάματα, τεστ DNA κλπ) που δεν μπορούσα εύκολα να τους πω και εγώ για τα λεφτά. Τελικά, αφού είχαν περάσει αρκετές εβδομάδες, το είπα με τρόπο και πήρα τα χρήματα. Το θυμάμαι ακόμα...