Απεργια διαρκειας για πρωτη φορα θα γινει ή θα μείνει στα χαρτια?

[trekto]

Στο τέλος όμως πάντα καταλήγουν σε απεργίες διάρκειας, γιατί πότε δεν αποφέρουν καρπό οι πρώτες. Είναι το μόνο που θα καταλάβει η κυβέρνηση. Μια απεργία που έχει συνέπειες για τη λειτουργία του κράτους.

Δεν νοιάζονται για το κράτος οι συγκεκριμένοι ολιγάρχες που μας κυβερνούν.
Για την διάλυση του κράτους νοιάζονται.

Εκτός από την απεργία διαρκείας, πρέπει να μελετήσουμε και άλλες μορφές αγώνα.
Όπως οδοφράγματα όχι στα υπουργεία, αλλά στις κατοικίες των υπουργών.

[PDE ads]

[black21]

Αμάν πια με την γνωστή αυτή καραμέλα.

Αμάν πια με τη δική σου γνωστή καραμέλα, η οποία ανπαράγεται αυτούσια εδώ και μήνες. Αποφασίζει για απεργία αυτός που θα απεργήσει.
Οι μόνες γνωστές νίκες σε παγκόσμιο επίπεδο, έχουν προέλθει από μαζικές απεργίες, και όχι από ατομικές απεργίες. Από απεργίες που αγγίξαν το 100%. Από απεργίες που όλοι μαζί οι εργαζόμενοι ενός κλάδου ήταν μια πραγματική γροθιά και διεκδικούσαν αιτήματα που τους ενώναν όλους. Ατομικές απεργίες υπάρχουν μόνο στα όνειρα και τις φαντασιώσεις και όχι ως ιστορικά παραδείγματα.

Αχιλλέα απεργίες διαρκείας ποτέ δεν ξεκινάνε ως τέτοιες. Οι απεργίες ξεκινάνε πάντα με συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα (24 ωρες, 48ωρες) και σταδιακά εξελίσσονται σε απεργίες διαρκείας με κατάλληλη δουλειά των σωματείων και με την ανάλογη συμμετοχή των εργαζομένων. Θα το κάνω λιγάκι γηπεδικό. Για να παίξεις τελικό πρώτα πρέπει να περάσεις τα προκριματικά.

Έχεις ιστορικές αναφορές για το περί "επιτυχίας" μιας απεργίας μόνο όταν έχει συμμετοχή 100%;
Θα με ενδιέφερε αν έχεις να μας πεις κάτι γι' αυτό;

Πιστεύω ότι οι περισσότεροι συνάδελφοι δεν είναι σε θέση να θυσιάσουν ούτε το ελάχιστο. Είτε αυτό είναι χρήμα ή χρόνος ή οτιδήποτε (δικαιολογίες μπορούμε να βρούμε πολλές για να νιώσουμε καλύτερα). Οι δικαιολογίες χρόνων είχαν να κάνουν με την αναποτελεσματικότητα των 48άωρων. Απαιτούσαν απεργία διαρκείας. Ήρθε η ώρα. Εχουν προηγηθεί χίλια δυο, αύξηση ωραρίου και απολύσεις 2500 συναδέλφων μας. Σε λίγο θα έρθει και η σειρά μας και όποιος δε το βλέπει απλά δεν αντέχει να ακούει άσχημα νέα. Όμως αυτή είναι η πραγματικότητα.

Το κακό σε όλα αυτά είναι ότι οι περισσότεροι συνάδελφοι μας δεν λένε την αλήθεια. Εξακολουθούν να λένε ψέμματα, πρώτα απ' όλα στον εαυτό τους και μετά στο περιβάλλον τους.

[joannabear]

Μα κοινά συμφέροντα έχουν πλέον και όλοι οι εκπαιδευτικοί! Θίγονται απαξάπαντες!
Τώρα, πάντα υπάρχουν αυτοί που θα γυρίσουν την πλάτη, γι'αυτό μιλώ για απογοήτευση για τον κλάδο.
Ακόμα κι αυτοί όμως, όταν δουν τους περισσότερους να αγωνίζονται, θες από ντροπή, θες από όψιμη αγανάκτηση για όλα όσα έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, μπορεί και να πάρουν μπρος!
Και θα διαφωνήσω, επίσης, συνάδελφε, για τη χαλάρωση... Όχι, σαφέστατα δεν είναι ώρα για χαλάρωση!
Το'χω ξαναπεί, εδώ μιλάμε για πόλεμο! Η χαλάρωση είναι καταστροφική. Όπως και η αναβλητικότητα.
Σοφή η ρήση πως στη βράση κολλά το σίδερο. Ανακοινώσεις επί ανακοινώσεων και προγραμματισμοί επί προγραμματισμών επιτυγχάνουν το να καταπνιχθεί η όποια διάθεση για αγώνα. Σιγά-σιγά κατευνάζεται ο θυμός.
Αν δεν γίνει κάτι δραστικό έστω και τώρα, πάει το πουλάκι, πέταξε.
Και κάνετε όσες δράσεις θέλετε. Πάλι στα ίδια θα μείνουμε.

[trekto]

Αν οι πουλημένοι συνδικαλιστές δεν καλούσαν 3.000.000 κόσμο στο σύνταγμα, αλλά από 20.000 κόσμο έξω από την κατοικία του καθένος από αυτούς τους 150 βουλευτές, τότε τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά.

Μόνο αν νιώσουν φόβο, μόνο αν νιώσουν την οργή του λαού να τους πλησιάζει, θα αλλάξουν τακτική οι προδότες εθνοπατέρες.

[PDE ads]

[joannabear]

Έτσι, αυτό ακριβώς εννοώ, black 21!

[perastikos_kav]

Στο τέλος όμως πάντα καταλήγουν σε απεργίες διάρκειας, γιατί πότε δεν αποφέρουν καρπό οι πρώτες. Είναι το μόνο που θα καταλάβει η κυβέρνηση. Μια απεργία που έχει συνέπειες για τη λειτουργία του κράτους.

Εξελίσσονται σε διαρκείας ως φυσική κλιμακωτή εξέλιξη, εφ' όσον έχουν πετύχει οι πρώτες μορφές πάλης, να συσπειρώσουν τον κλάδο, να τον ενώσουν και να τον κινητοποιήσουν.. Το να ξεκινάς, όμως από εκεί που πρέπει να καταλήξεις δεν είναι λογικό.

[LK]

Μα κοινά συμφέροντα έχουν πλέον και όλοι οι εκπαιδευτικοί! Θίγονται απαξάπαντες!

Εγώ συμφωνώ, αλλά αυτοί το βλέπουν έτσι; Άλλος είναι κοντά στη σύνταξη και σφυρίζει αδιάφορα, άλλος ανήκει σε ειδικότητα που τον κάνει να θεωρεί σίγουρη την παραμονή του στην εκπαίδευση, άλλος είναι δίπλα στο σπίτι του κτλ. Η καρέκλα τρίζει όλων, αλλά το έχουν πάρει χαμπάρι; Δεν έχεις ακούσει τη γνωστή καραμέλα ορισμένων παλιών "εγώ έδωσα τους αγώνες μου το 1995, αλλά απογοητεύτηκα και τώρα είναι η σειρά εσάς των νέων"; Η μόνη ελπίδα για να νικήσουμε είναι να κάνουμε την υπόθεση του αγώνα μας  υπόθεση όλου του κόσμου. Να του πούμε είμαι ένας από εσάς και υπερασπίζομαι το παιδί σου και το δικαίωμά του στη μόρφωση.

[LK]

Στο τέλος όμως πάντα καταλήγουν σε απεργίες διάρκειας, γιατί πότε δεν αποφέρουν καρπό οι πρώτες. Είναι το μόνο που θα καταλάβει η κυβέρνηση. Μια απεργία που έχει συνέπειες για τη λειτουργία του κράτους.

Εξελίσσονται σε διαρκείας ως φυσική κλιμακωτή εξέλιξη, εφ' όσον έχουν πετύχει οι πρώτες μορφές πάλης, να συσπειρώσουν τον κλάδο, να τον ενώσουν και να τον κινητοποιήσουν.. Το να ξεκινάς, όμως από εκεί που πρέπει να καταλήξεις δεν είναι λογικό.

Δεν είναι θέμα λογικής, αλλά απειρίας. Όλοι αυτοί οι συνδικαλιστές που έχουν βγει στα κάγκελα για απεργίες διαρκείας, νομίζεις ότι συμμετείχαν όλοι τους σε αγώνες; Ξέρουν τι θα πει οργάνωση του αγώνα, τι σημαίνει πάλη; Καλά, για τους συναδέλφους δεν το συζητώ. Είναι φυσικό να παρασύρονται από φαμφάρες. Το θέμα, όμως, είναι ότι τώρα αποφασίστηκε και πρέπει να πετύχουμε ν' ανοιχτούμε στον κόσμο, γιατί αν φτάσουμε να εκφυλιστεί η απεργία θα φάμε μεγάλη κατραπακιά.

[joannabear]

Kι όμως, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, όλο και πιο πολλοί παίρνουν χαμπάρι ότι είναι δεν είναι κοντά στη σύνταξη ή στο σπίτι τους, το αύριο δεν τους το εξασφαλίζει πια κανένας και τίποτα. Όταν δουν όλους τους υπόλοιπους να ξεσηκώνονται, θα συμπορευθούν κι αυτοί.
Ας γίνει όμως επιτέλους η αρχή!

[xenos]

Εαν σας πω ότι απο χθες ...μετά την ομιλία Σαμαρά στην διεθνή έκθεση "περί εξόδου της χώρας το 2014 απ τα δεινά" (δεν κρίνω αν είναι αληθείς η όχι)εχουν αρχίσει να ανατρέπονται κάποια "δεδομένα" περί των απεργιών στους κόλπους των συνδικαλιστών ,θα με πείτε παράχενο;

[LK]

Οι συνάδελφοι, αν έπρατταν συνετά, όφειλαν ν' ακούσουν και να εμπιστευτούν αυτούς τους συναδέλφους τους που πραγματικά είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Δυστυχώς, δεν το έκαναν! Τώρα, δεν είναι λόγος να κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα. Προσπαθούμε να μην αποτύχουμε.

[LK]

Kι όμως, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, όλο και πιο πολλοί παίρνουν χαμπάρι ότι είναι δεν είναι κοντά στη σύνταξη ή στο σπίτι τους, το αύριο δεν τους το εξασφαλίζει πια κανένας και τίποτα. Όταν δουν όλους τους υπόλοιπους να ξεσηκώνονται, θα συμπορευθούν κι αυτοί.
Ας γίνει όμως επιτέλους η αρχή!

[perastikos_kav]

Έχεις ιστορικές αναφορές για το περί "επιτυχίας" μιας απεργίας μόνο όταν έχει συμμετοχή 100%;
Θα με ενδιέφερε αν έχεις να μας πεις κάτι γι' αυτό;

Πιστεύω ότι οι περισσότεροι συνάδελφοι δεν είναι σε θέση να θυσιάσουν ούτε το ελάχιστο. Είτε αυτό είναι χρήμα ή χρόνος ή οτιδήποτε (δικαιολογίες μπορούμε να βρούμε πολλές για να νιώσουμε καλύτερα). Οι δικαιολογίες χρόνων είχαν να κάνουν με την αναποτελεσματικότητα των 48άωρων. Απαιτούσαν απεργία διαρκείας. Ήρθε η ώρα. Εχουν προηγηθεί χίλια δυο, αύξηση ωραρίου και απολύσεις 2500 συναδέλφων μας. Σε λίγο θα έρθει και η σειρά μας και όποιος δε το βλέπει απλά δεν αντέχει να ακούει άσχημα νέα. Όμως αυτή είναι η πραγματικότητα.

Το κακό σε όλα αυτά είναι ότι οι περισσότεροι συνάδελφοι μας δεν λένε την αλήθεια. Εξακολουθούν να λένε ψέμματα, πρώτα απ' όλα στον εαυτό τους και μετά στο περιβάλλον τους.

[perastikos_kav]

Δεν είναι θέμα λογικής, αλλά απειρίας. Όλοι αυτοί οι συνδικαλιστές που έχουν βγει στα κάγκελα για απεργίες διαρκείας, νομίζεις ότι συμμετείχαν όλοι τους σε αγώνες; Ξέρουν τι θα πει οργάνωση του αγώνα, τι σημαίνει πάλη; Καλά, για τους συναδέλφους δεν το συζητώ. Είναι φυσικό να παρασύρονται από φαμφάρες. Το θέμα, όμως, είναι ότι τώρα αποφασίστηκε και πρέπει να πετύχουμε ν' ανοιχτούμε στον κόσμο, γιατί αν φτάσουμε να εκφυλιστεί η απεργία θα φάμε μεγάλη κατραπακιά.

Δεν νομίζω οτι είναι θέμα απειρίας, αλλά πολιτικών σκοπιμοτήτων. Κάποιοι βάζουν πάνω από τον κλάδο και την ανάγκη για νικηφόρα απεργία, την ανάγκη τους για νικηφόρες βουλευτικές εκλογές. Νιώθω οτι ο βασικός τους στόχος είναι οι γρήγορες εκλογές και η κατάκτηση των κυβερνητικών καρεκλών και όχι η νίκη του κλάδου. Πήγα σε 6-7 συνελεύσεις καλοκαιριάτικα και πάντα το διαταύτα συγκεκριμένων συνδικαλιστών, ήταν το να γίνουν αυτοί κυβέρνηση. Δεν εχω καμία διάθεση στο όνομα της "ενότητας" και του προέχει αυτό που αποφασίστηκε τώρα, να γίνω παθητικό υποχείριο στις πολιτικές φιλοδοξίες κάποιων. Όσο αντίπαλος μου, είναι η σημερινή Κυβέρνηση με τα μέτρα που παίρνει, άλλο τόσο είναι και αυτοί που καταλαβαίνω οτι δεν τους ενδιαφέρει ο κλάδος, αλλά να εκμεταλλευτούν τα προβλήματα του για να γίνουν χαλίφης στη θέση του χαλίφη.