Μουσικές διαδρομές (2013)

[miltos74]

και αυτο...του ιδιου καλλιτεχνη

http://www.youtube.com/watch?v=tHxv1ZeYTVA

[PDE ads]

[MARKOS]

Για το CD_4 της giota8 Ενα cd με τις καλύτερες επιτυχίες 2013,
Καλό καλοκαίρι....

Να΄χα  Να'χα τη γειτόνισσα τη

[MARKOS]

Αντε και ένα δεύτερο 

Τί άλλο θέλεις πιό πολύ  

[MARKOS]

Και τώρα ένα τραγούδι και για τους υπόλοιπους φίλους των Μουσικών διαδρομών

    Να'χα τη Δύναμη

Καλό βράδυ σε όλους, να περάσετε καλά και να κάνετε ό,τι σας αρέσει 

[PDE ads]

[Μαίρη Κ.]

Κοίτα εγώ

Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Ερμηνεία: Νατάσα Μποφίλιου (cd “Τρία Μυστικά”)

Κοίτα εγώ, αν μου επιτρέπεις
δεν είμαι μόνο αυτό που βλέπεις
Κι είναι φορές που αναρωτιέμαι
πώς καταφέρνω και κρατιέμαι


Του το κρατάω αυτού του κόσμου
που δε μου ανήκει ο εαυτός μου
Γι' αυτό τα δίχτυα που του ρίχνω
είναι όσα θέλω εγώ να δείχνω

Κοίτα εγώ αν θες να ξέρεις
είμαι όλα αυτά που αναφέρεις
Μόνο που κάπου κατά βάθος
όποιος με ξέρει κάνει λάθος

Του το κρατάω αυτού του κόσμου
που δε μου ανήκει ο εαυτός μου
Γι' αυτό τα δίχτυα που του ρίχνω
είναι όσα θέλω εγώ να δείχνω

Κοίτα εγώ…

[Μαίρη Κ.]

Να γράφεις, να τηλεφωνείς

Να γράφεις να τηλεφωνείς και ας μη μένει εδώ κανείς...

[adigoni]

https://www.youtube.com/watch?v=BV-FKAyLzzo

Δροσοσταλιά μου - Νομικός

[miltos74]

 Θα 'θελα να 'σουνα εδώ - Χρήστος Θηβαίος


http://www.youtube.com/watch?v=bb0IranR9Do



Θέλω να σου στείλω μια λευκή κόλλα χαρτί
γιατί είσαι η μόνη που μπορεί τη σιωπή μου να διαβάζει
Ήσουν παράθυρο που άντεξε στου αέρα την οργή
μα λύγισες στ' αρώματα του Μάη

Μια γεύση τρικυμίας στα χείλια σου να υφαίνεις
δυο χείλια που αργήσανε πολύ να ξεδιψάσουν
Κι εγώ καΐκι που ερωτεύτηκε μαζί σου να πνιγεί
απόψε ταξιδεύω στα νερά σου

Θα 'θελα να 'σουνα εδώ σαν προσευχή σαν φονικό
να σε δικάζω και να σε παρηγορώ
Θα 'θελα να 'σουν μυστικό στην ενοχή σου να κρυφτώ
να σου ξεφύγω και μπροστά μου να σε βρω

Ξεχείλισα απ' όσα έχω μοιραστεί
κι ένιωσα λειψός μ' όσα έχω κρατήσει
με ψάχνει ό,τι έχασα κι εγώ στριφογυρνώ
χαμένος μέσα σ' ό,τι έχω κερδίσει

Θα 'θελα να 'σουνα εδώ...

[silkcut]

ΣΤΑ ΙΔΙΑ ΜΕΡΗ ΘΑ ΞΑΝΑ

[dinateacher]

Τα ρυάκια - Γιάννης Χαρούλης

http://www.youtube.com/watch?v=erAQvSfFoOM

Στίχοι : Γιάννης Χαρούλης
Μουσική : Γιάννης Χαρούλης

Φευγει η ζωή και χάνεται
στον τελειωμό της μέρας
φωτιά που άρπαξε η στιγμή
και φούντωσε ο αέρας.

Κι όσες ψυχές κατέβηκαν
στη γη να κατοικήσουν
σαν τα ρυάκια κύλησαν
στη θάλασσα να σβήσουν

[MARKOS]

'Οσο αξίζεις Εσύ 

[nipiagogos1988]

Γ. Νταλάρας - στα τραγούδια που σου γράφω

http://www.youtube.com/watch?v=CAyS1Z7BTi0

[giota8]

Νανα Μουσχουρη- Η Ενδεκατη Εντολη

http://www.youtube.com/watch?v=3zac0Z455S8

[nikitas]

ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ ΕΝΑ ΠΕΝΘΙΜΟ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ ΔΕΙΛΙ (ΤΑ ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΡΙΝΑ μελοποιούν Κώστα Ουράνη)

<a href="http://www.youtube.com/v/Abbhr-ftMaM" target="_blank" class="new_win">http://www.youtube.com/v/Abbhr-ftMaM</a>

Στίχοι
Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
μες την κρύα μου κάμαρα όπως έζησα: μόνος.
Στη στερνή αγωνία μου τη βροχή θε ν’ ακούω
και τους γνώριμους θόρυβους που σκορπάει ο δρόμος.

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
μέσα σ’ έπιπλα ξένα και σε σκόρπια βιβλία.
Θα με βρουν στο κρεβάτι μου, θε να `ρθει ο αστυνόμος.
Θα με θάψουν σαν άνθρωπο που δεν είχε ιστορία.

Απ’ τους φίλους που παίζαμε πότε πότε χαρτιά,
θα ρωτήσει κανένας τους έτσι απλά: «Τον Ουράνη
μην τον είδε κανείς; Έχει μέρες που χάθηκε...».
Θ’ απαντήσει άλλος παίζοντας: «Μ’ αυτός έχει πεθάνει!».

Μια στιγμή θ’ απομείνουνε τα χαρτιά τους κρατώντας,
θα κουνήσουν περίλυπα και σιγά το κεφάλι.
Θε να πουν: «Τι `ναι ο άνθρωπος! Χθες ακόμα εζούσε...»
και βουβοί στο παιχνίδι τους θα βαλθούνε και πάλι.

Κάποιος θα `ναι συνάδελφος στα «ψιλά» που θα γράψει
πως «προώρως απέθανεν ο Ουράνης στην ξένην,
νέος γνωστός εις τους κύκλους μας, κάποτε είχε εκδώσει
μια συλλογή ποιήματα πολλά υποσχομένην».

Κι αυτή θα `ναι η μόνη του θανάτου μου μνεία.
Στο χωριό μου θα κλάψουνε μόνο οι γέροι γονιοί μου
και θα κάνουν μνημόσυνο με περίσσιους παπάδες,
όπου θα’ ναι όλοι οι φίλοι μου κι ίσως ίσως οι οχτροί μου.

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
σε μια κάμαρα ξένη, στο πολύβοο Παρίσι.
Και μια Καίτη θαρρώντας πως την ξέχασα γι’ άλλην,
θα μου γράψει ένα γράμμα και νεκρό θα με βρίσει...