0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Καταρχήν, συγγνώμη, προκαταβολικά, αν γίνομαι σπαστική, αλλά ήθελα να υπενθυμίσω λιγάκι ότι σε αυτό το τόπικ υπάρχουν κάποιοι "κανόνες" τους οποίους καλό είναι να τηρούμε για να διευκολύνουμε και τ' άλλα μέλη ν' απολαύσουν τις μουσικές που διαλέγουμε.1) Προσπαθείτε να παραθέτετε και τους στίχους των τραγουδιών, τους δημιουργούς κτλ. Όλοι δεν έχουμε τα ίδια μουσικά ακούσματα και με αυτό τον τρόπο διευκολυνόμαστε να απολαύσουμε καλύτερα ένα τραγούδι. Αν δεν τους βρίσκετε, ζητήστε βοήθεια από άλλα μέλη.2) Οι επιλογές μας πρέπει ν' ανταποκρίνονται στη διάθεση της ημέρας, γι αυτό αναφέρουμε και το λόγο που επιλέξαμε το συγκεκριμμένο κομμάτι.
LK νομίζω οτι το μήνυμά σου πήγαινε σε'μένα.Έχεις δίκιο,δεν ήξερα οτι υπάρχουν κανόνες για το συγκεκριμένο τόπικ.Ζητώ συγνώμη.Την επόμενη φορά καλύτερα!
http://www.youtube.com/watch?v=_FEsUIjO6aw Γυναίκα - Θηβαίος Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος Γυναίκα Στίχοι: Χρήστος ΘηβαίοςΜουσική: Χρήστος ΘηβαίοςΠρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος & Emilia Ottaviano ( Ντουέτο )Κάποιοι φιλήσανε τον Ιούδα εκεί στο μέτωποκι άλλοι ψαρέψανε ουρανό σε ένα πηγάδιάλλοι κρεμάσαν σα δικτάτορα ένα φυλαχτόστις φυλακές πάντα ονειρεύονται το βράδυΚάναμε έκτρωση σε ό,τι αθώο μας απέμεινεκι εσύ συνέλαβες με ένα άρωμα τυχαίομα τα τριαντάφυλλα που σου έστειλα λίγο έλειψεχαράματα να σκοτωθούν σε ένα τροχαίοΌσο αξίζει μια γρατζουνιά απ' την ανάσα σουδεν αξίζουν θεωρίες μιας ζωήςγυναίκα αν έχω κάνει λάθος συγχώρα μεγυναίκα αν είμαι σωστός μη μου το πειςΚάποια πατρίδα τα χείλη μου τα φίλησεφτηνά και με έσπρωξε γελώντας προς τη μάχηκι όσοι της δώσαν το κορμί τους για παράσημοαυτή έναν τάφο τους κάρφωσε στη ράχηΌσα θηρία με ζυγώσανε τους έφτασενα χορτάσουν μοναχά με τη στολή μουμα οι άνθρωποι μ' άφησαν ήσυχο σαν έμαθανπως γυάλιζα ένα πολυβόλο στην αυλή μουΌσο αξίζει...θυμάμαι κάποτε στα μάτια σου κυνήγησατον εαυτό μου με ένα μαχαίρι της κουζίναςμα μόνο η τρέλα, μόνο η τρέλα μου με ξέπλυνεσαν καταρράκτης απ' το αμάρτημα της φτήνιαςΚι έτσι του κόσμου τα μπαλκόνια ερωτεύτηκααυτά που αγγίζουνε το βλέμμα με το στόμαμα δε ξεχνάω τα υπόγεια που κυλίστηκαγι' αυτό η φτέρνα μου έχει δέσει με το χώμαΌσο αξίζει...Απόψε πότισα τις ρίζες που ονειρεύτηκεςκαι τους καρπούς που εγκυμονούσε η τροχιά σουκυρά, δε βρήκα μουσική που να σου άξιζεπόνος στη γέννα προσκυνώ την αρχοντιά σουΘα χαραμίσω τη ζωή μου περιμένονταςνα 'ναι πολύ αργά για να τη διορθώσωκαι στα ρουθούνια του ουρανού θα μπω ουρλιάζονταςτη μύτη του πριν ξεψυχήσω να ματώσω.Μαρκο σου αφιερώνω τα λόγια του "Γυναίκα" με εκπλήσεις με τις επιλογές σου χαχα εβαλα και τα λόγια σε παράθεση :-[δε ξέρω πως να τα βγάλω