0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Μανος Λοιζος- "Μονακριβη Μου" - "Γραμματα Στην Αγαπημενη" -1983(Στίχοι: Ναζίμ Χικμέτ & Γιάννης Ρίτσος)http://www.youtube.com/watch?v=o6gPO00Eptc[Ο Γιάννης Ρίτσος -όντας ήδη τότε ένα αντίστοιχο σύμβολο για την ελληνική ποιητική έκφραση- θα εκδώσει μεταφρασμένα στα Ελληνικά κάποια ποιήματα του Χικμέτ, αμέσως μετά το θάνατο εκείνου. Κάνοντας κάποιες "παρατηρήσεις στο έργο του Χικμέτ" στον πρόλογο της έκδοσης μιλά για την ουσιαστικά λαϊκή, από συμμετοχή και συμπόρευση με τις λαϊκές δυνάμεις ποίηση του Χικμέτ, η οποία εκφράζεται όχι στις στατικές, τυποποιημένες μορφές (των λαϊκών δυνάμεων) αλλά στη δυναμική τους κίνηση, στα νέα τους δεδομένα, ιστορικά, κοινωνικά, γλωσσικά - ακόμα και στη νέα τους χειρονομία και ατμόσφαιρα. Γνωρίζοντας κανείς το κοινωνικοπολτικό κλίμα που επικρατεί στην προδικτατορική Ελλάδα, καταλαβαίνει πόση απήχηση έχουν αυτές οι αναφορές, όχι μόνο στους διανοούμενους και τους πολιτικοποιημένους της εποχής αλλά σ' ένα ευρύτερο κοινό, το οποίο βρίσκεται πολύ κοντά σ' όλα αυτά. Πόσο μάλλον, τη στιγμή που μεσολαβεί η δικτατορία και η ανάπτυξη δικτύου αντίστασης σ' αυτήν.Ο Μάνος Λοΐζος θ' ασχοληθεί για πρώτη φορά με την μελοποίηση των ελληνικών μεταφορών του Χικμέτ από τον Γιάννη Ρίτσο αλλά, όπως αποδεικνύεται, και με την μελοποίηση άλλων ποιημάτων του Ρίτσου, κάπου στις αρχές της δεκαετίας του '70, ενώ ο ποιητής είναι εξόριστος της χούντας. Σε συνέντευξή του στο Δημήτρη Γκιώνη για το περιοδικό Τετράδιο, το Φεβρουάριο του 1974, σημειώνει πως αν δεν υπήρχε η λογοκρισία της επταετίας, πέρα από το υλικό που εξέδωσε εκείνα τα χρόνια, θα εξέδιδε δυο τουλάχιστον ακόμα δίσκους: ΤΑ ΝΕΓΡΙΚΑ και μια σειρά τραγουδιών σε ποίηση Χικμέτ. Σ' εκείνη τη συνέντευξη εξαγγέλλει την έκδοση του έργου, όπως και μιας σειράς άλλων μελοποιήσεών του, αυτές όμως δεν θα πραγματοποιηθούν τελικά τότε. Έχουν κατά καιρούς γραφτεί αρκετά για το ποιοι ήταν οι λόγοι. Όποιοι και να 'ταν, το γεγονός είναι ένα: Μέσα στο κλίμα της μεταπολίτευσης, δεν θα έχουμε μια κατάθεση της δικής του εκδοχής πάνω στο -πολυσυζητημένο, τότε- ζήτημα της μελοποιημένης ποίησης. Το καινούργιο υλικό που θα εκδώσει ο Λοΐζος τα επόμενα χρόνια είναι τα "αγωνιστικά" ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΑΣ (1976), τα "φωτεινά" και "σκεπτόμενα" ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΧΑΡΟΥΛΑΣ (1979) και το "αναποφάσιστο" ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΖΩΗΣ (1980). Κάποια κομμάτια της ποίησης του Ναζίμ Χικμέτ στην ελληνική μεταφορά του Γιάννη Ρίτσου, θα περάσουν στο ελληνικό κοινό για πρώτη φορά μελοποιημένα, το 1975, μέσα από τον πρώτο δίσκο του Θάνου Μικρούτσικου, Πολιτικά τραγούδια. Ο Λοΐζος φαίνεται να επιστρέφει σ' αυτό το υλικό και στη σκέψη της έκδοσής του, στα τέλη της δεκαετίας του '70. Φαίνεται όμως ότι η απόφαση δεν είναι τόσο εύκολο να παρθεί ακόμα κι από τον ίδιο. Γύρω στα '78 - '79 θα επιχειρήσει κάποιες πρόβες με το Νότη Μαυρουδή και τον Κώστα Γανωσέλη, αλλά τελικά ο δίσκος που θα βγει θα είναι ...ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΧΑΡΟΥΛΑΣ. Αργότερα, θα κάνει μια ακόμα απόπειρα, εμπιστευόμενος την ενορχήστρωση του έργου στο Νίκο Μαμαγκάκη. Ούτε αυτή η εκδοχή θα προχωρήσει. Κάπου ανάμεσα σ' όλα αυτά, θα ηχογραφήσει πρόχειρα, τραγουδώντας και παίζοντας ο ίδιος όλα τα όργανα, την εκδοχή που θα κυκλοφορήσει σε δίσκο μετά το θάνατό του... Στο μεταξύ, στις εμφανίσεις που κάνει στον Ορφέα μαζί με τον Ζουλφί Λιβανελλί η Μαρία Φαραντούρη, λέει για πρώτη φορά δημόσια κάποια απ' αυτά τα τραγούδια.Ωστόσο, φαίνεται ότι ο ίδιος ο Λοΐζος, μέχρι το τέλος, είχε σοβαρές αναστολές για την ανάμειξή του στο ζήτημα της μελοποίησης ποιητών. Σε μια από τις τελευταίες του συνεντεύξεις, το Μάιο του 1982, στο Α' Πρόγραμμα του ραδιοφώνου της ΕΡΤ και στους Γιάννη Κοντό και Κώστα Παπαγεωργίου, μιλάει ιδιαίτερα φορτισμένα για την "κατάχρηση" που έχει γίνει τα προηγούμενα χρόνια στη μελοποίηση της ποίησης, για τον "καιροσκοπισμό" των συνθετών να καλυφθούν πίσω από το όνομα ενός γνωστού ποιητή και για την "ματαιοδοξία" των ποιητών να δουν μελοποιημένο το έργο τους.Το Σεπτέμβριο εκείνης της χρονιάς, θα φύγει για πάντα... Οι πρόχειρες ηχογραφήσεις των μελοποιήσεων του Χικμέτ θα εκδοθούν για πρώτη φορά σε δίσκο ένα χρόνο μετά το θάνατο του Λοΐζου...]
Kαλησπέρα domenica!Πολύ ωραία η επιλογή...