Μουσικές διαδρομές (2010)

[domenica]

Στοιχειωμένα μου στιχάκια

   
Στιχάκια που στοιχειώνετε
τραγούδια γκρεμισμένα
έρχεστε σαν φαντάσματα
στου ονείρου τα χαλάσματα
τις νύχτες μεθυσμένα

Άλλα θα ήθελα να πω
κι άλλα μου τραγουδάτε
ποτέ στο φως δε φτάσατε
το χέρι μου γελάσατε
το γράμμα μου πουλάτε

Στοιχειωμένα μου στιχάκια
μολυβένια στρατιωτάκια
χάρτινα φαντάσματα
ονειροχαλάσματα

Με την αλήθεια παίζετε
και διόλου δε σας νοιάζει
φτάνει το μέτρο σας να βγει
κι η τελευταία συλλαβή
που πρέπει να ταιριάζει

Τον ερωτα καυχιόσαστε
μα η καρδιά σας λείπει
κάλπικα είστε γράμματα
σκαρφίζεστε σπουδάγματα
στον πόνο και στη λύπη

Στοιχειωμένα μου στιχάκια
μολυβένια στρατιωτάκια
χάρτινα φαντάσματα
ονειροχαλάσματα


Στίχοι: Θοδωρής Κοτονιάς
Μουσική: Θοδωρής Κοτονιάς
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Ζερβουδάκης

( για σένα ekfrasi και ....τα στιχάκια σου  )

[PDE ads]

[aeee]

Αλλά τα βράδια        
  
Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης
Μουσική: Γιώργος Τσαγκάρης
Πρώτη εκτέλεση:

[ekfrasi]

   Οι μεγάλες οι αγάπες ειν' ανίκητες         

Αφού ένας τουλάχιστον ακούει...

παραλήρημα 3:
"Μου αρέσουν οι εξαιρετικές γυναίκες, όχι αναγκαστικά οι όμορφες ή οι έξυπνες. Σπάνια άλλωστε ερωτευόμαστε τον κανόνα του γούστου μας. Οι κανόνες δημιουργούνται για να προετοιμάσουν την εξαίρεση, και η γυναίκα εξαίρεση δίνει τα καλύτερα στον κανόνα, που χωρίς αυτήν θα ήταν ανούσιος. Εξ-αιρετική από το εκ και το αίρεση

Μου αρέσουν οι γυναίκες που ξέρουν να ακούνε, περισσότερο από το αν ξέρουν να μιλάνε.Μου την σπάνε τα γραπτά μου γιατί είναι υποκατάστατα της φωνής μου, δεν μπορούν να μεταφέρουν την θέρμη της μοναξιάς μου ούτε την χροιά του έρωτα μου.
Τα γραπτά μου αφήνουν από έξω σχεδόν ολόκληρο εμένα. Όποιος ξέρει να ακούει καταλαβαίνει. Καταλαβαίνει ότι ο τόνος της φωνής, μας συμπαρασύρει στα μυστικά του άλλου.
Κανένας δεν λέει όλα όσα θέλει να πει. Αν ακούμε έχουμε την τύχη της κατανόησης.

Δεν μου αρέσουν οι τυπικές γυναίκες, οι γενικές μορφές, οι άχρωμες, άοσμες, άγευστες, ά-ηχες, οι ίδιες.Έχω ένα πρότυπο γυναίκας. Όπως κάθε στρατιώτης κρύβει εν δυνάμει ένα στρατηγό ή έναν ήρωα, έτσι και κάθε γυναίκα κρύβει εν δυνάμει την ιδεατή, την πρότυπη."
    

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Διονύσης Τσακνής
Πρώτη εκτέλεση: Αναστασία Μουτσάτσου

Οι μεγάλες οι αγάπες ειν΄ αμίλητες
γι΄ αυτό πάντα και παντού είναι ανίκητες
Δεν χρειάζονται συστάσεις και ταυτότητα
γιατί έχουν διαρκώς μιά βεβαιότητα.

Οι μεγάλες οι αγάπες ειν΄ αμίλητες
και στο μίσος των ανθρώπων ασυγκίνητες.
Και γι΄ αυτό μας βλέπουν όλοι σαν δυό θύματα
που δεν θέλουμε ποτέ χειροκροτήματα.

Οι μεγάλες οι αγάπες που πληγώθηκαν
μ΄ ευτυχία κάποιαν ώρα στεφανώθηκαν
και παράδειγμα εμείς που τόσα δώσαμε
και ποτέ ούτε στιγμή δεν μετανιώσαμε.

@domenica και τι καλύτερο στοιχιό απ' το στιχάκι
@aeee και εμένα που λες "μου 'ρχονται άξαφνα φαεινές ιδέες…"

[domenica]

Μοναχικές Γυναίκες

Είναι βραδιές που θέλω κάπου να μιλήσω,
από ένα χέρι να πιαστώ,
να βγω έξω να ζήσω,
για ένα τσιγάρο, ένα ποτό,
να πιάσω κάποιον να του πω:
"δώσ' μου το χρόνο σου...
κι εγώ θα γείρω το κεφάλι μου στον ώμο σου."
Μα η τρομαγμένη μου καρδιά μου λέει:
"δε γίνεται".
Στου πρώτου άγνωστου το πρώτο "γεια"
δεν παραδίνεται.

Εγώ δεν ξέρω αν έχω στάλα λογική.
Φτάνω στο σπίτι, λέω "μπαίνω φυλακή".
Εκείνος έρχεται κοντά μου, μ' αγκαλιάζει
κι ύστερα μόνος στα προβλήματα βουλιάζει.
Παραπονιέται, βλαστημάει τον εαυτό του,
και λίγο πριν το τελευταίο χασμουρητό του
με πιάνει κρίση,
σέρνεται απάνω μου
τον έρωτα να ζήσει.

Κι εγώ είμαι μόνη, για χρόνια έχτιζα έναν τοίχο.
Ύστερα τρόμαξα και θέλησα να φύγω.
Άρχισα τότε με αγωνία να γκρεμίζω,
να λέω "βοήθα με, Χριστέ" και να δακρύζω.
Πήρα τους δρόμους και διέξοδο ζητούσα,
χαμένα όνειρα και χρόνια κυνηγούσα.
Καπνός και σκόνη,
και όλα γύρω μου φωνάζουν
"είμαι μόνη".

Οι πιο μεγάλες νύχτες
είναι αυτές που κλαις και δε σ' ακούν.
Θυμίζουνε γυναίκες,
μοναχικές γυναίκες που πονούν.

Στίχοι: Σαράντης Αλιβιζάτος
Μουσική: Αντώνης

[PDE ads]

[ekfrasi]

@domenica κάτι έπαθα με τη εικόνα... το υπέροχο, λίγο.

Απτόητη εγώ συνεχίζω το παραλήρημα 4:

Μου αρέσουν οι γυναίκες που έχουν πλεόνασμα ύπαρξης, δεν μου αρέσουν οι νωθρές. Τα απόλυτα θηλυκά πρότυπα είναι πάντα αυθεντικά, αυθόρμητα, όχι στημένα, όχι σικέ, όχι σενάρια για προμελετημένα εγκλήματα… Θέλω να μην έχω χρόνο να οργανώσω την άμυνα μου, να είναι ατίθαση, απρόβλεπτη. Αν βλέπω το βέλος να έρχεται, πάει αργά. Θέλω να έχει χάρη, σε όλα της. Στις χειρονομίες, στην στάση της, στις εκφράσεις, στα πάθη και στις ζαβολιές της.
Θέλω να έχει και το χάρισμα που μόνο οι πραγματικές γυναίκες έχουν: την ικανότητα να καταλαβαίνει τους άντρες.

Δεν μου αρέσουν οι συμβατικές γυναίκες, οι προσποιητές, οι δήθεν. Δεν χρειάζεται να είναι εκκεντρική, ούτε αλλόκοτη, απλά να έχει μια φυσική φυσικότητα, διαφορετική από την συνηθισμένη, να είναι αληθινή.Όλοι και όχι μόνο εγώ, είμαστε προετοιμασμένοι να αντιστεκόμαστε στο γνωστό και το συνηθισμένο, στην κοινή γκόμενα, στην κοινή συμπεριφορά, στα κουραστικά στερεότυπα που αναγκάζεσαι να απαντάς με εξυπνάδες, εύκολα.Να μην είναι αντιρρησίας αλλά να έχει γνώμη. Η αντίρρηση, το να πεις για να το πεις, είναι ένα είδος ταπείνωσης, δεν έχει αυτόνομη ζωή, είναι ένα παράσιτο, χρειάζεται τον άλλο για να υπάρξει. Προτιμώ να έχει άποψη και ας διαφωνούμε αρκεί να μην φρικάρει με τις υπερβολές μου.


Και όταν το διάβασα πρώτη φορά δεν έλεγα...

Μαμά γερνάω   

              
    
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη εκτέλεση: Τάνια Τσανακλίδου
Άλλες ερμηνείες: Χαρούλα Αλεξίου

Τα ρούχα που δεν έμαθα να πλένω
τα βάζω στη σακούλα και σ' τα φέρνω.
Ρωτάς για την καριέρα μου
τη νύχτα και τη μέρα μου
κι εγώ να σου μιλάω καταφέρνω.

Και σκέφτομαι που πίνω κόκα-κόλα
για να 'ναι πάντα ίδια αλλάζουν όλα.
Κι ανοίγω το ψυγείο σου,
το "έλα" και το "αντίο" σου
ζητούσα στη ζωή μου πάνω απ' όλα.

Μαμά, πεινάω
μαμά, φοβάμαι
μαμά, γερνάω, μαμά.
Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:
ωραία, νέα κι ατυχής.

Τα χρόνια που μεγάλωνες για μένα
να ξέρεις πως σου τα 'χω φυλαγμένα.
Και τέλειωσα με άριστα
αλλά δεν έχω ευχάριστα,
όλα στον κόσμο είναι γραμμένα.

Τριάντα καλοκαίρια και χειμώνες
τις άγριες σού φέρνω ανεμώνες.
Και κοίτα, ένα μυστήριο
του κόσμου το κριτήριο
πως μοιάζουμε μου λέει σαν δυο σταγόνες.

Μαμά, πεινάω
μαμά, φοβάμαι
μαμά, γερνάω, μαμά.
Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:
ωραία, νέα κι ατυχής.

[xenos]

 
Χωρίς λόγια

 

http://www.youtube.com/watch?v=CZC0KPHqslo

 
http://www.youtube.com/watch?v=4ZKvkRSBEGI

Καλή ακρόαση

[aeee]

Η γυναίκα που διάβαζε ποιήματα
στεκότανε κοντά στη φωτιά
και δυο μαύρα πουλιά της φέρναν μηνύματα
από μια αγάπη παλιά: " ποτέ πια " !

Η γυναίκα που μιλούσε στα κύματα
χόρευε σε μια ακρογιαλιά
ένα βαλς μανιασμένο με λυτά τα μαλλιά
και προχώρησε στα βαθιά.

Η γυναίκα που έσκαβε μνήματα
και δεν είχε μιλιά
κοιτούσε τον θάνατο σαν μια αγάπη παλιά
και ψιθύριζε με μάτια σβηστά.

Για όλα αυτά που ζήσαμε, μόνοι με τους μόνους
μοιράζοντας τους πόνους.
Tις ώρες που δακρύσαμε, μόνοι με τους μόνους
μοιράζοντας τους πόνους.

[ekfrasi]

Heyyyyy you

Hey you, out there in the cold
Getting lonely, getting old
Can you feel me?
Hey you, standing in the aisles
With itchy feet and fading smiles
Can you feel me?
Hey you, dont help them to bury the light
Don't give in without a fight.

Hey you, out there on your own
Sitting naked by the phone
Would you touch me?
Hey you, with you ear against the wall
Waiting for someone to call out
Would you touch me?
Hey you, would you help me to carry the stone?
Open your heart, I'm coming home.

But it was only fantasy.
The wall was too high,
As you can see.
No matter how he tried,
He could not break free.
And the worms ate into his brain.

Hey you, out there on the road
always doing what you're told,
Can you help me?
Hey you, out there beyond the wall,
Breaking bottles in the hall,
Can you help me?
Hey you, don't tell me there's no hope at all
Together we stand, divided we fall.

To παραλλήρημα to be continued...

[aristos2]

Στο περιγιάλι το κρυφό
κι άσπρο σαν περιστέρι
διψάσαμε το μεσημέρι•
μα το νερό γλυφό.

Πάνω στην άμμο την ξανθή
γράψαμε τ' όνομά της•
Ωραία που φύσηξε ο μπάτης
και σβήστηκε η γραφή .

Με τι καρδιά, με τι πνοή,
τι πόθους και τι πάθος
πήραμε τη ζωή μας· λάθος!
κι αλλάξαμε ζωή.

Καλημέρα αδέλφια ... της μουσικής και των συναισθημάτων ...

[desperino]

Καλημέρα!
Μέρα απεργίας σήμερα,ανεβάζω αυτό το τραγούδι γιατί είναι επίκαιρο, και γιατί πολλοί από εμάς έχουμε παγώσει με αυτά που ακούμε και βλέπουμε καθημερινά! Καλό αγώνα σε όλους!
(Τσιμινιέρα δε βρήκα να σας ανεβάσω ,όποιος προαιρείται...)

http://www.youtube.com/watch?v=iAWA8xQbX_Q

Πάγωσε η τσιμινιέρα - ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ

[MARKOS]

                         ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΤΑ ΛΕΣ

στη μεση εμεινε το σκηνικο.....


http://www.youtube.com/watch?v=rj30VZhpZ14

[domenica]

Μάρκο σε ακολουθώ.....καλημέρα σε όλη την παρέα 





Τα φιλιά μου θα στα ΄δινα

[aeee]

λίγα γαρούφαλλα - Μάνος Λοϊζος - Nazim Hikmet

[nafe]

http://www.youtube.com/watch?v=7hYrnzYr1nY