0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Στις 32 του μηνός - Τόλης
σωστη η αναφορα σου apri στη Σμυρνη. Να ρωτησω κατι. Τοτε ισχυε το παλαιο ημερολογιο ε? Αρα μιλαμε για 13 Σεπτεμβριου ως ημερα καταστροφής?
Παράθεση από: MARKOS στις Αυγούστου 31, 2011, 10:59:34 pmσωστη η αναφορα σου apri στη Σμυρνη. Να ρωτησω κατι. Τοτε ισχυε το παλαιο ημερολογιο ε? Αρα μιλαμε για 13 Σεπτεμβριου ως ημερα καταστροφής?Με βάση το νέο ημερολόγιο, ναι, στις 13 Σεπτεμβρίου. Με βάση το παλιό, 31 Αυγούστου.Και έλεγα πώς και ο Μάρκος δεν μου θύμισε το γεγονός... Κάτι τέτοια δεν του ξεφεύγουν.
Mε αφορμή τη σημερινή θλιβερή επέτειο, που συνήθως ξεχνάμε... Μόνο που η ιστορία κάνει κύκλους και εμείς επαναλαμβάνουμε συνεχώς τα ίδια λάθη. Η Σμύρνη, μάνα, καίγεται!++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++«… Ήταν η μέρα της Μεγάλης Φωτιάς. Καθώς οι φλόγες έζωναν τις γειτονιές, ο κόσμος έτρεχε προς την παραλία…Κάποιοι έπεφταν στην θάλασσα, για να κρατηθούν από τις βάρκες… Παρακολουθούσα αυτή την μοναδική τραγωδία με την καρδιά μου να πονά…Η Σμύρνη καιγόταν και μαζί της η Ελληνικότητά της (Ρουμλούκ).Οι άνθρωποι των πρώτων πολιτισμών, εκείνοι που πέρασαν τον Μεσαίωνα με τους Μουσουλμάνους, εκείνοι που ζούσαν στις πατρίδες τους και στα σπίτια τους σε άνεση, εκείνοι που κρατούσαν το εμπόριο και τη γεωργία της Σμύρνης και όλης της Δυτικής Ανατολίας, και ολόκληρη την οικονομία της, εκείνοι που ζούσαν σε παλάτια, κονάκια και τσιφλίκια, τώρα, τον εικοστό δεύτερο χρόνο του εικοστού αιώνα πεθαίνουν για ένα κομμάτι βάρκας να τους μεταφέρει μακριά για πάντα…Η Γκιαβούρ (άπιστη) Σμύρνη κάηκε και τελείωσε με τις φλόγες στο σκοτάδι και το καπνό το ξημέρωμα...Οι λαφυραγωγοί βοήθησαν στην εξάπλωση της φωτιάς…Γιατί καίγαμε την Σμύρνη; Φοβόμασταν αν τα κονάκια στην προκυμαία, τα ξενοδοχεία και οι ταβέρνες έμεναν στο τόπο τους, δεν θα μπορούσαμε ποτέ να ξεφορτωθούμε τις μειονότητες;Αυτό δεν σχετίζεται μόνο με την διάθεση για καταστροφή. Υπάρχει και κάποιο αίσθημα κατωτερότητας μέσα του.Σαν το κάθε τι που έμοιαζε με Ευρώπη ήταν πεπρωμένο να παραμείνει χριστιανικό και ξένο,γι’ αυτό και εμείς έπρεπε να το στερηθούμε.»Αποσπάσματα από το βιβλίο «Τσάνκαγια» του Τούρκου δημοσιογράφου Falih Rifki Atay, που ήταν παρών στην πυρπόληση της Σμύρνης την Τετάρτη 31 Αυγούστου 1922.Στίχοι: ΠυθαγόραςΜουσική: Απόστολος ΚαλδάραςΠρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάραςhttp://www.youtube.com/watch?v=z9UWjacmOCwΗ Σμύρνη, μάνα, καίγεται καίγεται και το βιος μαςο πόνος μας δε λέγεται δε γράφεται ο καημός μαςΡωμιοσύνη, ρωμιοσύνη δε θα ησυχάσεις πιαένα χρόνο ζεις ειρήνη και τριάντα στη φωτιάΗ Σμύρνη, μάνα, χάνεταιτα όνειρά μας πάνεστα πλοία όποιος πιάνεται κι οι φίλοι τον χτυπάνεΡωμιοσύνη, ρωμιοσύνη δε θα ησυχάσεις πιαένα χρόνο ζεις ειρήνη και τριάντα στη φωτιά