*

Αποστολέας Θέμα: To ποίημα της ημέρας  (Αναγνώστηκε 345927 φορές)

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

Αποσυνδεδεμένος ioannasol

  • Πλήρες μέλος
  • ***
  • Μηνύματα: 212
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Μόνιμη Εκπαιδευτικός
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #1498 στις: Απριλίου 27, 2024, 03:22:01 pm »
Ένα  πρόωρο καλοκαίρι


Ένα καλοκαίρι που μυρίζει άνοιξη και πιο πολύ,
μια χρονιά που αρνείται να ξεδιψάσει όσο ανθεί.
Ένα ακόμα καλοκαίρι που νεροδιψάσαμε,
που σκύψαμε στη βρύση για νερό μα δεν χορτάσαμε,
μια μπόρα ήταν μα δεν φτάσαμε,
αντίο είπαμε μα δεν προφτάσαμε.

Ένα πρόωρο καλοκαίρι που δεν ξαποστάσαμε,
που όλα μας διέλυσαν και δεν προφτάσαμε,
να ονειρευτούμε πια ξεχάσαμε
και αυτό το Πάσχα χάσαμε.
Η Ζωή είναι μικρή και δεν είναι θλιβερή...αν το επιδιώξουμε
https://www.youtube.com/watch?v=lxSRULoDUlA
https://www.youtube.com/watch?v=ZbNIU-yRhSc
 ΑΡΟΝ

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 20:24:22 »

Αποσυνδεδεμένος gismix

  • Έμπειρο μέλος
  • ****
  • Μηνύματα: 573
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #1499 στις: Απριλίου 27, 2024, 05:30:16 pm »
Αργήσατε...
Αργήσατε μωρε παιδιά στην
όμορφη εξοχή
Την άλλη Κυριακή να πάμε όλοι μαζί
να ψήσουμε αρνί...

Η απάντηση στο προηγούμενο ποιήμα...

Αποσυνδεδεμένος ioannasol

  • Πλήρες μέλος
  • ***
  • Μηνύματα: 212
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Μόνιμη Εκπαιδευτικός
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #1500 στις: Ιουνίου 06, 2025, 12:04:39 am »
Μες στη σιωπή μετράω τις ανάσες σου
σαν να ’ναι οι τελευταίες, κι εγώ στέκομαι εδώ
Κρατώ το χέρι σου, μα χάνεσαι σιγά
σαν φως που σβήνει πίσω απ’ τα βουνά

Όταν φύγεις, τι θα μείνει απ’ το φως;
Μια φωνή στο σκοτάδι, μια σκιά διαρκώς
Θα μιλάω σε σένα, θα κοιτάω το κενό
Και θα πονάω για πάντα, γιατί εσύ είσαι εγώ

Τα λόγια που δεν είπαμε βαραίνουν την ψυχή
κι ο χρόνος με προδίδει, φεύγει σαν βροχή
Κάθε σου βλέμμα ένας κόμπος στο λαιμό
Κάθε αναπνοή σου, ένας θρήνος σιωπηλός


Όταν φύγεις, τι θα μείνει απ’ το φως;
Μια φωνή στο σκοτάδι, μια σκιά διαρκώς
Θα μιλάω σε σένα, θα κοιτάω το κενό
Και θα πονάω για πάντα, γιατί εσύ είσαι εγώ

Μα αν υπάρχει κάπου φως, κράτησέ το για μένα
Να με βρίσκεις στα όνειρα, σαν φλόγα κρυμμένη
Μην μ’ αφήσεις τελείως, κράτα λίγο σιωπή
Να τη νιώθω δική σου, να με ζει


Όταν φύγεις, θα χαθεί ο ουρανός
Θα γίνω βροχή, θα είμαι δάκρυ πικρό
Μα θα σ’ αγαπάω, όπως πριν κι όσο ζω
Γιατί ήσουν πατέρας, και εγώ ήμουν παιδί...
Η Ζωή είναι μικρή και δεν είναι θλιβερή...αν το επιδιώξουμε
https://www.youtube.com/watch?v=lxSRULoDUlA
https://www.youtube.com/watch?v=ZbNIU-yRhSc
 ΑΡΟΝ

 

Pde.gr, © 2005 - 2025

Το pde σε αριθμούς

Στατιστικά

μέλη
  • Σύνολο μελών: 32902
  • Τελευταία: dimipara
Στατιστικά
  • Σύνολο μηνυμάτων: 1184515
  • Σύνολο θεμάτων: 19490
  • Σε σύνδεση σήμερα: 644
  • Σε σύνδεση έως τώρα: 2144
  • (Αυγούστου 21, 2024, 05:10:38 pm)
Συνδεδεμένοι χρήστες
Μέλη: 8
Επισκέπτες: 352
Σύνολο: 360

Πληροφορίες

Το PDE φιλοξενείται στη NetDynamics

Όροι χρήσης | Προφίλ | Προσωπικά δεδομένα | Υποστηρίξτε μας

Επικοινωνία >

Powered by SMF 2.0 RC4 | SMF © 2006–2010, Simple Machines LLC
TinyPortal 1.0 RC1 | © 2005-2010 BlocWeb

Δημιουργία σελίδας σε 0.088 δευτερόλεπτα. 35 ερωτήματα.