0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Μερικές φορές η αναφορά σε τέτοια περιστατικά έχει θετική επίδραση και βοηθά στο να ξεπεραστούν ευκολότερα δυσάρεστες καταστάσεις και τραύματα. Άλλες φορές όχι. Δεν υπάρχει κανόνας. Εκεί όμως που χρειάζεται συμπαράσταση, εμείς οι υπόλοιποι πρέπει να την προσφέρουμε χωρίς δεύτερη σκέψη. Θα μπορούσε να είχε συμβεί και σε εμάς.Αυτός που θα πρέπει να ντρέπεται είναι ο θύτης και όχι το θύμα.
υπάρχει η βία που ασκεί ο διευθυντής στον καθηγητή και ο καθηγητής στον συνάδελφο, που αν είναι και αναπληρωτής ή ωρομίσθιος δεν τον λογαριάζει κανένας...αν προβεί κάποιος σε μια τέτοια συμπεριφορά όλοι τον καλύπτουν για να μην χάσει την δουλειά του διωκόμενος πειθαρχικά ...από αλληλεγγύη τέτοιου τύπου σκίζουμε στην Ελλάδα...θυμάστε το περιστατικό του δάσκαλου που έβαλε τους μαθητές να χαστουκίσουν τον συμμαθητή του; όταν ο δάσκαλος παραπέμφθηκε είχαν μαζευτεί όλοι οι συνάδελφοί του στο νομό να του συμπαρασταθούν...αλλά ποιος θα συμπαρασταθεί στο παιδί μου, έλεγε ο ταλαίπωρος γονιός του δαρμένου μαθητη....
Κάποιοι αποθρασύνονται, ειδικά αν νομίζουν ότι ο άλλος είναι "εύκολος στόχος" όπως αναπληρωτής, νέος, γυναίκα χωρίς σύζυγο, ειδικότητα που δεν είναι της αρεσκείας τους, μαθητής με ιδιαιτερότητες κλπ (αφορμές υπάρχουν άπειρες) και το κυριότερο, ότι δεν έχει καποιους να τον υποστηρίξουν. Ιδιαίτερα σε μικρά απομονωμένα μέρη, όπου οι θύτες νομίζουν ότι είναι ανεξέλεγκτοι, συναντώνται πολλά κρούσματα επαναλαμβανόμενης συστηματικής ψυχολογικής βίας.Συμβαίνουν πολλά περιστατικά εκφοβισμού ακόμα και από γονείς και δημοτικές αρχές, σε βάρος εκπαιδευτικών. Έχω αναφερθεί και σε αλλη ανάρτηση σε αυτό το θέμα, όπως για την περίπτωση κάποιων μελών δημοτικού συμβουλίου μαζί με δήμαρχο, που επειδή δεν συμφώνησαν με απόφαση συλλόγου διδασκόντων για κάποιο θέμα, εισέβαλλαν στο σχολείο βρίζοντας και απειλώντας τους εκπαιδευτικούς σε ώρα μαθήματος, μπροστά στα παιδιά και το έκλεισαν για μία ημέρα(!). Θα είχε ενδιαφέρον να γίνει μία έρευνα σε μικρά σχολεία σε απομονωμένες περιοχές. Εκεί οι συμπεριφορές δεν είναι τόσο αθώες όσο νομίζουμε, μιας και ο κάθε ένας έχει την αντίληψη ότι μπορεί να παρεμβαίνει όποτε και όπως του καπνίσει, σε θέματα λειτουργίας του σχολείου.
Διαβάστε και αυτό το περιστατικό, που είναι όντως πολύ ενδιαφέρον:http://www.oltee.gr/?p=4070
Για το περιστατικό που ανέφερα σχετικά με τις δημοτικές αρχές και το σύλλογο διδασκόντων, δείτε παλαιότερη ανάρτηση στο pde:http://www.pde.gr/index.php?topic=30457.0
Θα ήθελα κι εγώ να αναφέρω την εμπειρία μου για το εκφοβισμό στο χώρο της εργασίας μας...Δυστυχώς το θέμα του εκφοβισμού έχει πολλές πλευρές στον κλάδο μας...Τα τελευταία χρόνια είμαι στην Αβάθμια...Εκτός απ τον εκφοβισμό των ανωτέρων σου μπορεί να πέσεις και θύμα εκφοβισμού απο γονείς....Πριν δυο βδομάδες ήρθε μητέρα παιδιού στο σχολείο κι αφού τα έβαλε έναν μαθητή λίγο πριν μπει στην αυλή του σχολείου...ήρθε στο γραφείο και στην κυριολεξία όρμησε στην διευθύντρια και την δασκάλα της κόρης της...γιατί λεει ένα παιδί απο μεγαλύτερη τάξη την χτύπησε στο σχόλασμα....οι φωνές και τα χτυπήματα πάνω στο γραφείο ακούγονταν μέχρι τον δεύτερο όροφο....Κάποια στιγμή ηρέμησε αλλά είχαμε γίνει όλοι μάρτυρες παραλίγο ξυλοδαρμού....Στην Αβάθμια τα πράγματα είναι δύσκολα...δεν επιτρέπονται οι τιμωρίες...οπότε υπάρχει περίπτωση αν βάζεις ένα παιδί τιμωρίες γιατί δημιουργεί προβλήματα να έρθει ο γονιός και να παραπονεθεί ή αν είναι νευρικός ή ανάποδος να κάνει φασαρία....ή αναφορά....Οπότε..το μόνο "όπλο" μας είναι η υπομονή και η κουβέντα προς τα παιδιά..ότι κι αν κάνουν....
Απορία: γιατί απαγορεύονται οι τιμωρίες στην πρωτοβάθμια;;; Υπάρχει κάποιος νόμος πλέον που το καθορίζει; Που πήγαν οι κάποτε παιδαγωγικές μέθοδοι της γωνίας και της βέργας, με τις οποίες μεγαλώσαμε; Από το ένα άκρο φτάσαμε στο άλλο; Είναι άραγε αυτό παιδαγωγικό;