0 μέλη και 3 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Με απλά λόγια αφού δεν είμαστε νομικοί πρέπει να προσφύγουμε για να δικαιωθούμε ; ναι ή όχι ;
Δηλαδή αυτό ΤΟ καθεστώς ομηρίας θα συνεχίσει να υφισταται;
Οσο δεν διεκδικουνται διορισμοι ειτε μεσω ασεπ ειτε με οποιονδηποτε αλλο συνταγματικο τροπο και ολοι εφυσηχαζονται με την αναπληρωση ολοι ομηροι θα ειναι.
Ε τοτε άξιοι της μοίρας μας...! Πρώτη χρονιά για μένα φέτος και άλλοι είναι 10-15 Χρόνια αναπληρωτες
Οι περισσότεροι που είναι 10-15 χρόνια αναπληρωτές, δε θέλουν να αποδεχτούν την πραγματικότητα. Ελπίζουν στο διηνεκές ότι θα βρεθεί η μαγική συνταγή που θα τους διορίσει αυτόματα, χωρίς γραπτούς διαγωνισμούς κι έτσι κρέμονται από τις ανέξοδες υποσχέσεις του κάθε υπουργού, που απλά προσπαθεί να κερδίσει χρόνο, γιατί γνωρίζει ότι δε μπορεί να τους προσφέρει αυτό που θέλουν, λόγω της 527. Αν τους ρωτήσεις λοιπόν, διορισμοί αύριο με γραπτό ΑΣΕΠ, γιατί είναι ο μόνος συνταγματικός τρόπος ή καθόλου διορισμοί, πίστεψε με, πολλοί θα σου απαντήσουν "καθόλου διορισμοί μέχρι να πετύχουμε το σύστημα που θέλουμε"
Όπως τονίζει χαρακτηριστικά, «η παρ. 8 του άρθρου 103 του Συντάγματος, που απαγορεύει την «μετατροπή» των συμβάσεων ορισμένου χρόνου ή έργου σε συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου, αναφέρεται μόνο στις συμβάσεις ή σχέσεις εργασίας που συνάπτονται ως ορισμένου χρόνου, σύμφωνα με το Σύνταγμα και που πράγματι υπηρετούν την κάλυψη πρόσκαιρων κ.λπ. αναγκών. Το Σύνταγμα δηλαδή –κατ’ ορθή και συνεπή προς τον εαυτό του ερμηνεία– δεν απαγορεύει την «αναγνώριση» ότι οι συμβάσεις που ψευδεπίγραφα χαρακτηρίζονται ως «ορισμένου χρόνου» ή «έργου», ενώ καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες είναι συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου. Απαγορεύει μόνο τη «μετατροπή» των γνήσιων συμβάσεων ορισμένου χρόνου ή έργου (εκείνων δηλαδή που πράγματι καλύπτουν πρόσκαιρες και λοιπές ανάγκες) σε συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου. Άλλωστε η σύναψη συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου για την κάλυψη παγίων και διαρκών αναγκών του δημοσίου τομέα, παραβιάζει ευθέως το Σύνταγμα, πράγμα που σημαίνει ότι παραβίαση του Συντάγματος συνιστά η διατήρηση του υπάρχοντος μείζονος κοινωνικού προβλήματος των «συμβασιούχων», ενώ αντιθέτως συνταγματικά επιβεβλημένη είναι η επίλυσή του», προσθέτει με έμφασηhttp://www.aftodioikisi.gr/sunenteuxeis/d-perpataris-idou-lisi-gia-metatropi-simvasiouxon-se-aoristou-xronou/
β) Ο Αναθεωρητικός Νομοθέτης με τις νέες διατάξεις των παρ. 7 και 8 του άρθρου 103 του Συντάγματος « . . .θέλησε να αποτρέψει την συνέχιση μιας συνήθους πρακτικής του παρελθόντος, η οποία συνίστατο στην πρόσληψη προσωπικού με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου για την κάλυψη, τύποις, απρόβλεπτων ή επειγουσών ή παροδικών αναγκών (. . . ), στην εκ των υστέρων διαπίστωση ότι οι ανάγκες αυτές είναι πάγιες και διαρκείς και, τελικά, στην «τακτοποίηση» του προσληφθέντος κατά τα ως άνω με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου προσωπικού, . . . , κατ αποκλεισμό όλων των λοιπών ενδιαφερομένων που θα ηδύναντο να διεκδικήσουν τις θέσεις αυτές βάσει των παγίων διατάξεων της εκάστοτε ισχύουσας νομοθεσίας» (βλ. σκέψη 12 απόφασης /ΣτΕ 1253/2006 ).